3,724 matches
-
nu e ea, e vreo fată de conte de pe la mijlocul secolului al XIX-lea, pe care nu vă spun cum o cheamă, ca să vă fac să scormoniți într-un album de Ingres, în căutarea ei. Căci portretul ei este, după umila și nepriceputa mea părere, unul din cele mai minunate din istoria picturii și, cu siguranță, cel mai frumos al lui Ingres. Jean Auguste Dominique Ingres, reprezentant al clasicismului francez și inițiator al romantismului și realismului, cel despre care Théophile Silvestre
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2200_a_3525]
-
gândi că umblam să pescuiesc, pe cuvânt... — Nu, știu că nu. Vreau eu să fie al tău. — Oh, dar... — Barbara, nu te prosti, a zis ea zâmbind. Ia afurisitul de vas. E întotdeauna dificilă tranziția de la refuzul zgomotos la acceptarea umilă. — Ești sigură? — Absolut. — Ei, atunci îți mulțumesc, am zis eu. Sunt foarte emoționată. N-am mai primit de mult timp așa un cadou minunat. E o frumusețe. Am tăcut, dându-mi seama că deja eram plicticoasă. — Polly e o fată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
că Îi pare rău. Iar eu mă simt de parcă aș primi un premiu nemeritat, aproape că mă simt vinovat. Mă simt vinovat de parcă asta mi-am dorit toată viața, să fiu aici, să servesc patria În papuci, Încercînd să par umil și recunoscător. În Întunericul din fundul magaziei, fața gravă pe care mi-o Întoarce are ceva din iconografia creștină. — Ai grijă, zice el, soldatul ar trebui să dea dovadă de responsabilitate față de efectele lui. Da. Poate cu bocancii ăștia noi
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
pe unul. Îmi dau seama că e răcanul din Craiova care m-a abordat la Hațeg, cînd plecam - deși l-am mai văzut prin dormitor și la instrucție, niciodată nu am făcut legătura, asta poate și pentru că are un aer umil, anonim. Afară, ceața nu s-a risipit de tot și prin ferestre pătrunde lumina unui soare molîu, ineficient În fața Întunericului cenușiu din interior. Pe tavan pîlpîie o lumină albastră. E flacăra mistuitoare a televizorului și În mai puțin de o
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
vine greu să cred că vreunul dintre ei Își amintește ce gust are cafeaua naturală. SÎnt foarte puțini călători care par mînați de acasă de altceva decît un interes de serviciu. Se recunosc În mulțime prin aerul timid, pierdut, aproape umil, privindu-și biletele și Încercînd să Înțeleagă ce naiba e scris pe ele. Navetiștii sînt mai nonșalanți, gara e teritoriul lor; stau adunați În grupuri și nu prea le pasă de ceilalți, care trec cu aere dezorientate. Deși uneori Îi vezi
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
Politic Executiv e memorabil, le cere oamenilor săi să- și asume responsabilitatea, nu Înțelege de ce nu s-a folosit deja armamentul În fața dușmanilor socialismului, Într-un moment de paroxism Își amenință slugile politice cu plutonul de execuție. Vinovații sînt spășiți, umili, promit că-i va fi respectată voința. Ceea ce Înseamnă că România se află În stare de război. În timp ce membrii politici din primul cerc al puterii sosesc pe rînd În Timișoara, asupra grupurilor de demonstranți se trage În plin. Bilanțul acestei
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
un palton negru, cu pălărie, flancat de doi ciocli, de o eleganță la fel de sinistră. Erau ca o trupă de exterminare, ca niște călăi. Stăteau și Își admirau capodopera, mijindu-și privirea ca un șablon prin care se scurgea o inundație umilă de uniforme regulamentare. Și hop și eu printre ei, stricînd armonia! Aveam 12 ani, eram un pic mai mare decît o capră. M-a pescuit din mulțime și m-a pocnit fără să aștepte o explicație, Înainte să casc ciocul
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
aici se termină cu recuzita, cu lucrurile care ar putea fi supuse imperfecțiunii. Altfel, cei un metru și aproape optzeci de centimetri pe care se pare că-i are se Împart În proporții și mărimi În fața cărora cuvintele se ofilesc umile și devin sunete guturale. Și mai sînt aceste aspecte care Îi Încununează maiestatea: coama de păr negru e tapată viguros, iar ochii sînt machiați cu un contur negru puternic, care se prelungește Într-o coadă nu foarte lungă, pornind spre
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
2000 ...m-am lăsat și eu furat de spectacolul ei spumos, Încîntător la toate nivelele: al scriiturii vii, agile, spirituale ca puține altele, al perspectivei ucigător-ironice, prin care sunt căutate și surprinse personajele, relațiile dintre ele, fondul lor uman demonizat, umil, inocent, cumva dostoievskian, cel al Înglodării În patimi și păcate mărunte, dar deopotrivă și cel al dorințelor grandioase dar inocente de Înălțare, de izbăvire prin politică, prin afaceri (adică prin bani, cît mai mulți bani), prin credință. E vorba În
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
informații ultrasecrete În creierele unor indivizi umani, informații pe care ei, bineînțeles, nu vor fi conștienți că le dețin... Celălalt, Însă, nu era de acord. Urmă un răspuns mai lung, ale cărui argumente maiorul Smith le deduse parțial din tonul umil cu care dr. Thomas le acceptă; la urmă vocea Îi tremura speriată și lașă: — Înțeleg că aveți alte priorități... Dar ideea merită reținută, zău!.. Bine, Nut, mai vorbim vineri după-amiază, da? Te caut Îndată ce termin programul... Puse receptorul În furcă
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
nu era totuși deloc simplă și nici instituție propriu-zisă. Mai curînd, o organizație ultrasecretă. De fapt, nimeni nu știa ce este, unde se află, cui aparține și cu ce se ocupă. Deocamdată, Nut și Feder Îi Încredințaseră doctorului un rol umil - acela de a Îngriji crescătoria de pisici clonate, aflată Într-un anumit loc de la marginea orașului, pe care maiorul Încă nu reușise să-l determine cu precizie. Mai tîrziu, cînd ajungeau la maturitate, ele erau pregătite pentru export, În sensul
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
dintre ei ca să-i conducă. Copiii vor fi Învățați de mici să mintă, să fure și să facă rău. Justiția Îi va condamna pe nevinovați și-i va achita pe criminali. Cei capabili vor fi ținuți deoparte, trimiși la munci umile sau lăsați să crape de foame. Iar oamenii cinstiți, dacă vor mai fi, vor Înnebuni de bunăvoie. Astfel Încît, În cele din urmă, România va deveni invizibilă și va dispărea de pe hartă, la fel ca insula Roland. — Mda. Asta e
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
câte: era greu să ții În școli la oraș pe singura odraslă, odor de preț, dar fără tragere de inimă la carte. Cinstitele fețe bisericești de la seminar Își rotunjeau buzunarele și cuvioasele burți, făcându-se a nu vedea de tot umilele performanțe școlare dovedite de tânărul Învățăcel În ale Domnului. Vindea, În curtea care era mereu plină de tot soiul de mărfuri, fier-beton, cornier, țevi, azbociment, cuie, sârmă, plasă de sârmă, scânduri, cabluri, cărămizi - pe astea, Într-o vreme, Învățase să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
el ca viespile. El le domolea avântul și le Împărțea marfa, cumpănit ca un țăran sfătos: pentru doamna Cati, pentru domnișoara Tița, pentru doamna Lizi, Marcelica, Lili, drăcica și lăcica - cum le-o fi chemat pe fiecare. După care, parcă umil, ca și cum le-ar fi dat de pomană, aproape că cerșea rușinat: „Dacă ați putea să-mi dați ștergarele Înapoi...”. Pomană În nici un caz nu făcea, ba le mai și păcălea pe toante: le vindea cu cinci lei oul de țară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
Iisus...”. Apoi se revărsa grosul. „Cu aur, smirnă și tămâie Îmi plămădeam versul În trudnicu-mi sălaș, căci În acea noapte ce se anunța plină de har și nicidecum un ciob de-Apocalipsă, daruri biblice se revărsaseră asupra mea, păgânul, dar umilul. Din pana cea măiastră zburau și se așezau singure pe neprihănita filă cuvinte parcă nu de mintea mea strunite. Eu le priveam doar și-o Îndoită simțire din adâncuri Îmi răscoleau: de teamă și-ncântare. În zborul lin ele se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
pentru respectarea neabătută a adevărului țin să se consemneze că din butoiul de stejar fuseseră luați cinci litri și jumătate, vin cu care mama a potolit setea duhului neliniștit al tatălui meu, adică l-a dat de pomană), gardul ce-mprejmuie umilul meu domeniu, cotețul plin de păsări grase, cocina În care de multă vreme nu mai țineam porc, căci sămânța ălor cu care ne Înțelegeam noi bine a pierit cam de la moartea tatii (adăpostul porcesc, Însă, era o amintire scumpă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
al prozei scurte, întâmplarea din text (adeseori, amuzantă) nu are decât menirea de a dezvălui o umilință mai veche, un complex bine ascuns până atunci. Toate prozele lui vorbesc, aproape fără excepție, despre sufletul omului mic și neimportant, un funcționar umil și alcoolic, care ascultă uluit tirada retorică a unui politician, cum îl prezintă entuziasmat asistenței: Iată acest om modest și fără pretenții, pe umerii căruia se sprijină demnitatea și rezistența poporului nostru, istoria milenară și zbuciumată a maicii noastre, Rusia
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
anchete și amenințări. Neatent, secretarul de redacție nu a observat cumplita eroare. Pe capul bulgarului fusese pusă o pălărie, dar pălăria din mâna lui nu era ștearsă. Pe scurt, șeful statului bulgar avea două pălării, subliniind și mai apăsat atitudinea umilă, de cerșetor. Legenda Cât de importante pot fi explicațiile la o fotografie? Oare imaginea în sine nu e suficientă? Înainte de a răspunde, să ne reamintim că există trei niveluri de lectură a unui ziar: ilustrația și legenda (explicația ei), elementele
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
răbdare. Încet, dar sigur, își va consolida un loc și o poziție în cadrul secției, al ziarului. Multe are de îndurat un tânăr (în afara cazului rarisim când este primit cu brațele deschise). Într-un singur punct nu are voie să facă umile concesii: atunci când e vorba de scrisul său. Una este să accepți sfaturi și sugestii de bună-credință și alta este ca cineva să-ți arunce disprețuitor textul la coș, punând sub semnul întrebării talentul și priceperea ta în ale scrisului. Cu
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
dar...” poate însemna „Nu apreciez asta”; „Sincer îți spun” se poate traduce prin „Te mint”; „Vă răpesc doar cinci minute” ascunde „Am de gând să stau cel puțin o jumătate de oră”; „O să încerc” poate însemna „Nu voi reuși”; „După umila mea părere” ascunde „Privește cât de deștept sunt”; „Este decizia ta” poate însemna „Vei plăti pentru asta mai târziu”, „Ce s-a întâmplat” poate fi tradus prin „Nu înțeleg de ce faci atâta caz” etc. Este evident că e deosebit de dificil
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
botanist. „Era prima oară când stăteam de vorbă cu un specialist în acest domeniu. L-am ascultat cu o stăruitoare atenție în timp ce-mi vorbea de plantele grase, de hașiș, de climatul serei și-mi dădea interesante detalii despre umilul cartof. Mai erau acolo poate o duzină de invitați, dar ignoram pe toată lumea, violând regulile politeții mai multe ceasuri pentru a-l asculta pe botanistul meu. S-a făcut miezul nopții. Mi-am luat rămas-bun și m-am retras. Atunci
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
de această poziție. Să ne închipuim că lucrați într-o firmă. Mai întâi priviți în sus - cum ar vedea directorul general problema, ce ar considera el important? În al doilea rând, priviți în jos: cum ar vedea problema cel mai umil angajat al firmei? În al treilea rând, formulați problema din punctul propriu de vedere. Apoi adunați cele trei viziuni într-un cadru problematic ce poate oferi un mod multiplu de structurare și rezolvare a problemei. O perspectivă asemănătoare poate fi
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
și a proxeneților („baronul” Lăzărică, Sbonghici, „un simbol social”), a peripateticienelor uzate, a bandiților (Gaetan, asasinul „monden”), a „candriilor” brutali și pitorești. Conform principiului că mizeria își are „subdiviziunile” ei, anchetele lui sociale au ca teme: Cum trăiesc oamenii, Meserii umile, Bursa hainelor vechi, Un azil de bătrâni (stație terminus pentru „vechituri umane”), Trustul cerșetorilor (demistificare ratată a antreprenorilor milei). În serialul Unde voi naște?, pericolul melodramei este contracarat de interogația vitriolantă la adresa societății. Reporter, prin excelență, al Bucureștiului, B.-F
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285887_a_287216]
-
viață, nu face decât să ne reamintească de restanțele pe care le avem față de memoria elitelor noastre ucise în închisorile comuniste. Deși foarte târziu, la mulți ani după 1989, suntem datori să clarificăm un context și să stabilim, cu instrumentele umile pe care ni le oferă științele istoriei, politicii și dreptului cine sunt vinovații, care sunt vinovățiile lor și ce trebuie să facem pentru a putea merge mai departe. Sunt dintre acei care consideră că în România ar fi fost și
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
dintre cele două laturi ale sale. Revenind la legea despre care discutam, trebuie să spunem clar că este în afara moralei, deoarece instituie privilegii pentru cei puternici. Un asemenea mod de a gândi este specific modernității. În modernitate, chiar dacă suntem cetățeni umili ai unui stat care ne este dușmănos, ne-am câștigat dreptul, după mii de ani de căutări, de a fi egali în fața legii. Cum să putem ataca multinaționalele bancare doar la instanțe superioare care își desfășoară activitatea doar în București
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]