15,624 matches
-
eu cu ceva din căsnicia asta. Să știi că imperfecțiunea e și ea o formă de artă, a remarcat Susan aruncând o privire la bluza ei de trening uzată, care stătea să-i plesnească la cusături. Apoi femeia a zâmbit tristă. —Deci, chiar s-a terminat? A, da. Să faci un copil cu fosta soție e un pic cam prea mult, nu crezi? i-a răspuns Julia veselă. Fiona a clătinat din cap. Păi, pentru mine, ăsta ar fi sfârșitul. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
de veselă. Eu aș fi fost terminată. A, crede-mă că prima săptămână n-am făcut decât să plâng și nici în a doua n-am fost cu mult mai brează. Julia a schițat un zâmbet, dar ochii îi erau triști. Dar indiferent cât de nasol m-am simțit, am știut tot timpul că, într-un final, o să mă simt O.K. și că e mai bine așa, decât să stau cu un bărbat atât de slab. Deborah își închipuie c-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
și probabil că acum o să mai vii și tu să ne spui că Luca s-a răzgândit peste noapte, în mod miraculos, și-a deschis o clinică de fertilizare in vitro ca să-i ajute și pe alții! Alison a surâs tristă. —Nu, din contră. Susan a bătut-o ușor pe spate. Tot așa de încăpățânat e? Femeia a clătinat din cap. Pastilele nu par să aibă vreun efect și, de fiecare dată când îl trag să facem sex, îl apucă nervii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
Da, ai dreptate. Dar aici e mai mult decât atât. Ochii lui Alison înotau în lacrimi, iar ea se chinuia să se țină în frâu. Dacă e să fiu sinceră, de multă vreme au început să mă roadă îndoielile astea triste. Atunci ar trebui să le dai cu cremă, a râs Julia, după care a tresărit ușor când a văzut-o pe Fiona uitându-se urât la ea și făcându-i semnul fermoarului peste buze. Însă Alison n-a sesizat nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
pierdut virginitatea cu sora mea. Era destul ca să te facă să crezi că a împlini douăzeci și unu de ani însemna un lucru deosebit. PATRU Șamanul a intrat în cortul lui Vultur-în-Zbor agitându-și toiagul ju-ju pentru descântece, întocmai ca un dascăl trist și sadic, plin de profunde regrete pentru suferința pe care-i plăcea s-o provoace. Șamanul spunea că-i plăcea să le aducă durere celorlalți doar atunci când datoria îl obliga s-o facă, pentru că-și iubea munca. Arăta ca o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
pe care ea și domnul Cramm o împărtășiseră - singura dragoste pe care o împărtășiseră. — Domnul Cramm, îi plăcea doamnei Cramm să povestească în zilele dinainte de a-și cizela felul de a vorbi, avea o glumă preferată despre mare. Ori de câte ori ești trist sau dezorientat, obișnuia el să spună, nu trebuie decât să-ți contempli „Ombilicul“. Ombilicul, înțelegi. Domnul Cramm avea întotdeauna un sâmțalumorului teribil. Obișnuia să-mi zică Jungfrau, căci era într-o oarecare măsură poliglot. Când l-am întrebat de ce, mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
locul lor toate piesele rămase din puzzle, în afară de ultimele trei. — Un gropar n-are cine știe ce treabă pe muntele Calf, spuse Virgil Jones. Așa că am revenit la dragostea mea adevărată - contemplația. — Și Dolores? întrebă Vultur-în-Zbor. — Ah, Dolores! Asta-i o poveste tristă. Să iubești atât de mult viața, purtând povara unui astfel de handicap fizic... Părerea mea e că locuiește singură, adică împreună cu mine, pentru că își dă seama că nu poate iubi ființele omenești decât în absența lor. — Ultima piesănu se potrivește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
a ieșit la lumină, definitiv și irevocabil. Acum va ști că mă iubește. Poate că a fost bine că m-am culcat cu ea... — Te iubesc, zise Dolores O’Toole. — Te iubesc, zise Virgil Jones. Amândoi se simțeau foarte, foarte triști. — El a fost, spuse cu înverșunare Dolores. — Cine? — Vultur-în-Zbor, preciză ea. Dacă n-ar fi fost el aici, n-am fi fost nici noi. Aici. — Atunci avem multe lucruri pentru care trebuie să-i mulțumim, zise Virgil Jones. — Da, rosti
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
El a fost, spuse cu înverșunare Dolores. — Cine? — Vultur-în-Zbor, preciză ea. Dacă n-ar fi fost el aici, n-am fi fost nici noi. Aici. — Atunci avem multe lucruri pentru care trebuie să-i mulțumim, zise Virgil Jones. — Da, rosti tristă Dolores. Trebuie să-i mulțumim pentru tot. în afară de riscul suferinței, se gândi Virgil. Și riscul vinovăției. Nu putea oare pur și simplu să așeze toate astea la ușa lui Grimus? Dolores se uita fix la munte cu o intensitate drăcească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
astea, zise el. — Dragul meu, spuse Virgil, asta n-a fost o glumă. — Știu, spuse Vultur-în-Zbor, încă râzând. O poantă nevinovată. Virgil înălță din umeri. — Virgil, repetă Vultur-în-Zbor, cine sau ce e asta? Grimus. — Da, spuse Virgil Jones. — Un lucru trist, spuse Virgil Jones în timp ce urcau. Mediul cuiva este cu mult mai epic decât persoana respectivă. Evenimentele pot fi epice. Oamenii sunt rareori așa. Motiv pentru care ei consideră că un astfel de mediu e înspăimântător. Ți-am spus odată că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
ei mari și verzi, boruri care-i cădeau peste față ca niște gene lungi și tăcute. Adesea purta văl. în cea mai mare parte a timpului era fericită și molipsea totul în jur de buna ei dispoziție. Iar atunci când era tristă, nu o spunea nimănui. Ceilalți oameni au propriile griji și nu mai au nevoie de ale altora, își spunea ea cu stoicism. Elfrida le putea îndura liniștită pe ale ei. Mulțumită lui Ignatius. Ignatius Gribb oferea vieții ei un centru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
țelul său mai nou, acela de a trăi mulțumit în K, era distrus. Vultur-în-Zbor era un om pustiit, o Carapace fără Formă. — Pe toți dracii! zise el. O s-o fac oricum. De ce nu? Virgil Jones avea din nou același zâmbet trist, dar care acum era ușor iluminat de triumf. Momentul acțiunii anulează procesul de evaluare. Virgil Jones, campion al îndoielii, nu avea acum timp pentru așa ceva. Plănuia ascensiunea lui Vultur-în-Zbor spre Grimus. — Poarta către Grimus este asemănătoare cu cea prin care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
omul care îi conduce. Am învățat să citesc expresiile pe care le trădează trăirile interioare. Sunt acele priviri pierdute, care urmăresc imaginile ce rulează prin fața lor, dar pe care nu le văd și din care nu rețin nimic. Aceste priviri triste pentru care nu contează nimic altceva decât ce se întâmplă în lumea proprie, cea anterioară. Oameni care nu se bucură de viață, doar trec prin ea ca peștele prin apă. Mai sunt și acele priviri care strălucesc fără ca înaintea lor
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
și neutral; dar tot zidul însemnă protecție, apărare, intimitate. Găsim metafora zidului chiar la începutul primei cărți, adică Labirintul: Își zidea zi de zi sufletul în spatele unei construcții de piatră dură și rece. Îl privea adeseori cum stătea singur și trist și ar fi vrut să-i ofere mângâiere, dar zidurile o țineau la distanță. Căldura se pierdea la atingerea învelișului rece. Ar fi vrut să alunge singurătatea dărâmând tot ce-l îngrădea și uneori reușea, dar într-o clipă de
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
aceste gânduri, nu tocmai ortodoxe, și-și surprinse strălucirea poznașă din privire. Se vedea și nu-i venea să creadă că cea care strălucește și radiază în fața ei e chiar ea. Era o schimbare radicală pe chipul ei mereu posomorât, trist, abătut. Se băgase în pat în seara precedentă pregătită să renunțe la tot și se trezise binedispusă, chiar pusă pe șotii, iar evenimentele care îi produseseră atâta suferință le vedea acum ca pe ceva extraordinar. În viața anostă, pe care
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
acum aceste lacrimi? Durere, dor, singurătate, deznădejde, iubire...? Îi era frig, un val de aer rece care parcă venea din interior împrăștiindu-se cu viteză prin toate celulele corpului. Era frigul pe care îl simțea de fiecare dată când era tristă. Citise pe undeva că persoanele depresive aveau mereu senzația aceasta de frig, chiar dacă aerul era suficient de cald. Iubirea era cea care încălzea și cele mai reci suflete. Nu mai știa să iubească? Fusese atât de afectată de toate acele
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
nu corespundeau cu planurile pe care Dumnezeu le avea pentru ea. Viața ei... o comedie tragică. Ridică scrisoarea și reciti cu voce tare vrând parcă să se convingă că nu era real, că era doar în imaginația ei. „- Nu fi tristă, deocamdată așa e mai bine pentru mine, pentru tine, pentru noi.” Cu ce drept decidea el ce era mai bine pentru ea? „Deocamdată” îi atrăsese însă atenția, temperând-o puțin din răbufnirea împotriva lui. Deocamdată: o situația provizorie. Dar când
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
adesea omul care îl conduce. Am învățat să citesc expresiile care le trădează trăirile interioare. Sunt acele priviri pierdute, care urmăresc imaginile ce rulează prin fața lor, dar pe care nu le văd și din care nu rețin nimic. Aceste priviri triste pentru care nu contează nimic altceva decât ce se întâmplă în lumea proprie, cea interioară. Oameni care nu se bucură de viață, doar trec prin ea ca peștele prin apă. Mai sunt și acele priviri care strălucesc fără ca înaintea lor
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
îi citea gândurile aruncându-i în față ceea ce ea nu voia să recunoască față de ea însăși. Era iubire senzația aceea plăcută de confort, de familiaritate, care se instala după fiecare moment în care străinul îi acorda atenție? - Dar privirea dumneavoastră tristă denotă și multă suferință, ca și cum relația ar fi imposibilă din motive pe care nu reușiți să le acceptați. - Nu știu dacă e imposibilă, sau dacă e doar un joc urât în care am intrat fără să-mi dau seama. - De parcă
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
-și bătea capul să afle. Se considerase dintotdeauna o anormală, iar acest lucru era unul din lista lungă de anormalități pe care le descoperise de-a lungul timpului la ea. Autobuzul porni , lăsând în urmă locul acela respingător, cu blocuri triste. Oare copiii care locuiau acolo împrumutau din atitudinea lor? Ea spera că nu. Privind pe fereastră se întreba ce-i va aduce acea nouă călătorie. O nouă aventură, doar așa îi spusese șoferul în vis. Trebuia să-i urmărească privirea
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
rănile care sângerau, să-și aline cicatricile. Răni redeschise mereu și mereu. Se refugiase în tristețe ca după un scut. Se știe că tristețea ține la distanță oamenii. Cine și-ar dori în preajmă o persoană negativistă, pesimistă, rece și tristă? Nimeni. Fiecare caută oameni veseli, deoarece sunt copleșiți de propriile probleme și supărări și nu sunt dispuși să le audă și pe ale altora. I-ar împovăra și mai mult. Nu mai zic să-i și ajute cu ceva pentru
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
acrișor de fructe de pădure. Era singurul ceai pe care îl bea cu plăcere. Își răsfăță nările cu aroma îmbietoare, cuibărindu-se în fotoliu. Mâinile reci se încălzeau treptat la atingerea căniței fierbinți. La radio se auzea discret o melodie tristă, veche, de pe vremea adolescenței. Parcă trecuse o veșnicie de atunci. Era aceeași melodie pe care dansase cu băiatul pe care îi plăcuse încă de când îl văzuse. Timid, nu se apropia niciodată mai mult de o privire intensă, care o intimida
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
să se murdărească. Alesese un sacou alb cu frunze asortate cu toată gama de culori a toamnei și o bluziță verde de mătase. Se privise mult în oglindă, admirând noua ținută care reușea să-i scoată în evidență verdele ochilor triști, umbriți de gene negre, lungi. Se grăbi să traverseze pe trecerea de pietoni, fiind un moment în care nu trecea nici o mașină pe niciunul din sensurile de mers. Nici nu făcu doi pași în afara trotuarului că se simți prinsă cu
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
în susurul apei din zori, în valul ce-ngână și curge ușor Și mă regăsesc setoasă-n pustie, călăuzită doar de foc și de nor. Te caut mereu, călător ostenit, spre o cetate ce-mi pare străină Și mă regăsesc tristă-n drum spre Damasc, înspăimântată și oarbă-n lumină. Te caut în nădejde și-n iertare, în credință, iubire milă și har, Și mă regăsesc pustiită ades, sub poale de deal, înspre tristul Calvar. Te caut și pe muntele cu
Te caut by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83278_a_84603]
-
ce-mi pare străină Și mă regăsesc tristă-n drum spre Damasc, înspăimântată și oarbă-n lumină. Te caut în nădejde și-n iertare, în credință, iubire milă și har, Și mă regăsesc pustiită ades, sub poale de deal, înspre tristul Calvar. Te caut și pe muntele cu maslini, confuză privesc, mi-e sila de mine Când Tu cu iubire mă ierți și mă chemi, stând lâng-un foc, eu mă lepăd de Tine. Te caut în bogății și-n dorințe, sorbind
Te caut by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83278_a_84603]