15,017 matches
-
31. Pentru același critic lirica lui N.Tăutu este și ea reprezentativă pentru că „a fugit de abstracțiuni, plasându-se din plin În mijlocul faptelor și oamenilor”, dar „trebuie totuși să-i atragem atenția asupra riscurilor prezentate de poezia-anecdotă pe care o cultivă involuntar și care amenință să-l Întoarcă până la poantele ieftine ale lui Șt.O. Iosif (Ă)”. Unui tânăr poet, Gavril Mihai, recenzentul de la Flacăra Îi descoperă „orizont și meșteșug” În „descifrarea dușmanului În persoana chiaburului”, operațiune care nu este Întâmplătoare
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
posibilitatea să se dezvolte armonios, În acest climat fierbinte de muncă și luptă. Dar, poeții pe cât de numeroși și pe cât de talentați, au Început - tocmai din cauza ușurinței cu care cuceresc luminile tiparului, să alunece spre o condamnabilă lipsă de personalitate, cultivând șablonul, lozinca, fraza goală, versul prozaic. Ei nu-și mai dau osteneala să muncească, ca și cum n-ar ști că poezia este o muncă tot atât de grea ca și oricare alta, iar poetul un meșteșugar care trebuie să mânue dalta cuvântului, astfel Încât
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
primele manifestări epice ale lui Petru Dumitriu: „Nuvela lui Petru Dumitriu constituie un jalon pe calea luminoasă a evoluției realist-socialiste a nuvelei noastre, un argument al capacității de creație mereu mai vizibilă la scriitorii noștri tineri. Nuvela Vânătoare de lupi cultivă ura de clasă Împotriva dușmanilor poporului muncitor, crește În suflete Îndârjirea În fața uneltirilor perfide ale celor mai numeroși exploatatori chiaburi, odată cu certitudinea nezdruncinată În forța partidului”76. Despre nașterea nuvelei Vânătoare de lupi Petru Dumitriu povestește În Flacăra, nr. 37
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
banul, constituie o temă specifică pentru cea burgheză. Cervantes, În primul caz, Balzac, În al doilea, s-au situat pe o poziție realistă. Privind astfel problema vom Înțelege de ce Într-un sistem socialist munca obține un contur din ce În ce mai puternic, este cultivată cu prioritate În literatură. Dar va trebui mai Întâi să desprindem caracterul nou al muncii, al cărui conținut poartă pecetea unei noi perioade istorice. Acest conținut se conturează net, atunci când comparăm procesul muncii așa cum se desfășoară În orânduirea capitalistă cu
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
Curând se va reprezenta o nouă piesă din lumea industrială a lui M. Davidoglu, o piesă de Maria Banuș ilustrând problema Înființării primelor gospodării agricole colective și alte piese semnate de nume noi. În țara unde altădată burghezimea și moșierimea cultivau buruiana șovinismului, azi Înfloresc literaturile naționalităților conlocuitoare, În limba maghiară, germană, idiș. Vântul nu se stârnește din senin a Iui Asztalos Istvan, Face cât o victorie și alte nuvele ale lui Nagy Istvan, versurile puternice ale lui Horvath Istvan sau
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
foileton În Viața românească. Dar puține creații - afirmă criticii literari, reușesc să evoce complexitatea realității și să răspundă misiunii lor educative. Iată de pildă câteva probleme ale literaturii pentru tineret sesizate de S. DAMIAN 29: „Literatura pentru tineret trebuie să cultive principiile comuniste de viață: dragostea pentru patrie, pentru cauză clasei muncitoare, spiritul prieteniei, al solidarității tovărășești, cinstea, dragostea pentru munca socialistă, ura față de dușman. În fața literaturii noastre stau exemplele minunate ale cărților sovietice pentru tineret, care militează cu pasiune pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
nu cerea aceasta. Tot așa, J.Popper scriind despre Poeme de pace și lumină de Eugen Jebeleanu (În Flacăra, nr. 48, 1950) ține un discurs ce nu are nimic de a face cu analiza versurilor. (Ă). În alte articole se cultivă o exprimare pretențioasă, când doctă, „academică”, când artificial lirică, pe cât de „meșteșugită” pe atât de răsuflată. (Ă). Preferința pentru exprimarea savantă, constând În Întrebuințarea unor fraze lungi, Încărcate, și folosirea neologismului chiar dacă se găsește termenul neaoș corespunzător, se vede În
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
onoare (Mihail Davidoglu) ș.a. Exemplele de mai sus nu redau, totuși, decât o mică parte din bogata literatură r-s care s-a Împlinit și pe alte coordonate: literatură pentru copii, reportaj literar, scenariu cinematografic. Ea a fost compusă și cultivată În paradigma ei majoră de generații diferite de scriitori: Începând cu interbelicii convertiți și sfârșind cu cei tineri, formați la școala de literatură realist-socialistă. Spiritul RS n-a Încetat În jurul anului 1965; el s-a prelungit până În 1990 prin literatura
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
anului 1948, odată cu instalarea RS ca unică „metodă de creație”. Trebuie să folosim conceptele și realitățile pe care le desemnează, cu denumirile lor exacte, așa cum erau folosite În epocă. P, bunăoară, a rupt total cu tradiția literară anterioară, proclamând și cultivând doar cultura proletariatului; RS a preluat din tradiția literară „elementul progresist”, „revoluționar”, „de stânga”, „realismul critic”. Aceasta ar fi o primă deosebire Între cele două curente literare. Alta ar fi că P n-a acceptat conducerea literaturii de către partid, În timp ce
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
politica vremii ș.a.m.d. Personajele, mai toate schematice, întruchipează, totuși, o lume în schimbare, tulbure. Dacă teza nu ar fi atât de simplist urmărită, s-ar reține observația atentă, structurată prin acumulări, a unor medii. În următoarele scrieri S. cultivă cu preponderență umorul, în diverse registre. Umorul sec, ca în Pastile contra prostiei (1968), cel al mediilor și al caracterelor (lumea teatrului, a filmului și a televiziunii), ca în Vărul șarpelui cu clopoței (1978), umorul cu conotații religioase și politice
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289448_a_290777]
-
format la școala „Echinoxului” clujean, se înscrie pe traseele lirice ale generației sale și, totodată, într-un plan secund și mai anevoie sesizabil, într-o linie de continuitate a poeziei transilvănene. În Muzeul de iarnă (1986), volumul de debut, B. cultivă o poezie a sensurilor grave, a esențelor, o poezie reflexivă privind condiția omului în lume, impactul acestuia cu o realitate de regulă ostilă. Două din cele trei cicluri ale volumului sunt consacrate, după observația lui Nicolae Manolescu, în bună măsură
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285526_a_286855]
-
a secolului al XIX-lea. Practicate, în general, cu mijloace rudimentare și randamente minimale, muncile agricole au fost caracteristice în special locuitorilor de naționalitate română. În orașul Bacău, locuitorii ce activau în sfera agricolă - cunoscuți sub denumirea de hrisovuliți - au cultivat cu precădere loturile din așa-numita Țarină a orașului, puse la dispoziție de Primăria Bacău. Având dimensiuni reduse, terenurile erau distribuite la cerere, anual, prin tragere la sorți. O altă categorie de agricultori, rezervată în special reprezentanților minorităților etnice sau
Fizionomii urbane şi structuri etno-sociale din Moldova : (1864- 1938) by Alin Popa () [Corola-publishinghouse/Science/1172_a_2215]
-
printre alții, pe Theodor Cancicov - în repetate rânduri secretarul Primăriei Bacău și fratele viitorului ministru Mircea Cancicov -, generalul Ion Popovici sau avocatul D. Ardeleanu. Pentru acel an statistica suprafețelor cultivate a fost următoarea (primăvara anului 1921): porumb - 340 hectare, fasole - cultivată în semănăturile de porumb, orz - 1 hectar, ovăz - 65 hectare, fâneață /lucernă - 13 hectare, vii - 4 hectare, livezi de pruni - 7 hectare, teren necultivat - 5 hectare. Ulterior, prin decizia din 2 aprilie 1923 - la exact 100 de ani de la hrisovul
Fizionomii urbane şi structuri etno-sociale din Moldova : (1864- 1938) by Alin Popa () [Corola-publishinghouse/Science/1172_a_2215]
-
cardială". Ea se întinde pe ansamblul regiunilor de coastă mediteraneene, neatingînd mai mult de 100 de kilometri în interiorul teritoriului. Cardialii sînt încă atașați structurilor trecutului: cules, adăposturi sub stîncă, dar în același timp ei practică creșterea oilor și a caprelor; cultivă grîul și orzul. Există așezări în aer liber, sate abia conturate, ca în cazul sitului de la Courthéson în Vaucluse cu colibele sale circulare. Către mileniul al IV-lea, influența grupului cardial atinge regiuni mai nordice (situl de la Roucadour în Lot
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
putînd să atingă 8 metri pe 40 (document I, p. 22); au fost găsite urmele găurilor pentru stîlpii acestor case în mai multe situri: Cuiry-les-Chaudardes (Aisne) sau Charmoy (Yonne). Pe pămînturi organizate și protejate de garduri vii, aceste comunități țărănești cultivă cereale și practică creșterea bovinelor și a porcinelor. În acest timp, asistăm în regiunile atlantice la apariția unui alt feomen cultural, megalitismul. Dacă există un domeniu în care s-au făcut interpretările cele mai fanteziste, acesta este al megaliților, mult
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
notabilii, numiți honestiores. Situația lor s-a schimbat în parte din cauza sistemului fiscal. Colonii care muncesc pe domeniile statului sau ale unor particulari rămîn oameni liberi, dar după o lege din 332 ei sînt legați de pămîntul pe care îl cultivă și statutul lor este ereditar. Țăranii liberi continuă să existe, dar, în fața nesiguranței timpurilor, ei preferă să se pună sub protecția unui mare proprietar. Acest sistem de patronaj lasă la dispoziția acelor honestiores proprietari un număr important de clienți dependenți
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
care spațiul sălbatic are ascendent asupra spațiului cultivat. Se remarcă în același timp tendința de grupare a micilor proprietari liberi și extinderea marii proprietăți în profitul regelui, al aristocrației laice și al Bisericii. O parte din aceste imense domenii este cultivată direct pentru stăpîn, de sclavi pe care îi conduce un intendent, iar o altă parte este încredințată, cu plata în munci și arende, unor coloni sau unor sclavi împroprietăriți (*chasés). Pe aceste pămînturi cultivate, extinse în secolul al VII-lea
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
mari defrișări din Evul Mediu. Expresia are meritul de a sublinia caracterul cu precădere rural al creșterii. Este vorba de o creștere masivă a producției agricole și mai ales a producției de cereale. Ea se datorează mai întîi extinderii suprafețelor cultivate prin defrișarea pădurilor și a landelor, dar și prin desecarea văilor umede și a mlaștinilor. Astfel au fost cîștigate din mlaștini 150.000 de hectare din secolul al X-lea pînă în secolul al XII-lea. Ea se datorează în
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
gravă încît, de la Loara pînă la Sena, și de acolo pînă la Somme, țăranii fiind uciși sau puși pe fugă, aproape toate pămînturile rămîn mult timp, ani în șir, nu numai fără cultură, dar fără oameni în stare să le cultive, cu excepția cîtorva rare colțuri de pămînt, unde puținul care putea fi cultivat departe de orașe, piețe sau castele nu putea fi sporit din cauza frecventelor incursiuni ale jefuitorilor [...] "Noi înșine am văzut cîmpiile vaste din Champagne, de la Beauce, de la Brie [...] absolut
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
Somme, țăranii fiind uciși sau puși pe fugă, aproape toate pămînturile rămîn mult timp, ani în șir, nu numai fără cultură, dar fără oameni în stare să le cultive, cu excepția cîtorva rare colțuri de pămînt, unde puținul care putea fi cultivat departe de orașe, piețe sau castele nu putea fi sporit din cauza frecventelor incursiuni ale jefuitorilor [...] "Noi înșine am văzut cîmpiile vaste din Champagne, de la Beauce, de la Brie [...] absolut pustii, necultivate, abandonate, golite de locuitori, acoperite cu mărăcini și cu rug
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
păduri dese. Și, în multe locuri, ne-am putea teme ca urmele acestei devastări să nu dureze și să nu rămînă vizibile, dacă providența divină nu ar veghea cum știe mai bine asupra lucrurilor acestei lumi. Tot ceea ce se putea cultiva în acele timpuri pe aceste meleaguri, era numai în jurul și în interiorul orașelor, piețelor sau castelelor, destul de aproape pentru ca, din vîrful turnului sau al gheretei de pe terasa castelului, ochiul pîndarului să-i poată zări pe hoții pe cale să sară pe ele
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
populare, încît membrii acestora nu și-o pot cumpăra, devenind prada ușoară a multor epidemii, cînd nu mor literalmente de foame. Activitățile economice Agricultura. 80 pînă la 90% dintre francezi trăiesc în această perioadă la țară și imensa lor majoritate cultivă pămîntul. Cultura esențială este cea a cerealelor, grîu cîrnău, secară, grîu negru, orz, ovăz, porumb (de origine americană). Dar randamentele sînt slabe, în general de patru pînă la cinci ori sămînța, în afară de anumite regiuni favorizate. De aceea este indispensabil să
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
de "grîuri", care sînt la baza alimentației. Din această cauză, în lipsă de loc, creșterea animalelor nu joacă decît un rol secundar. Bălegarul pe care-l furnizează ele este insuficient și servește mai ales la gunoirea grădinilor în care se cultivă legume și plante textile. Loturile de grîu, și ele, din lipsă de îngrășăminte, sărăcesc repede și trebuie lăsate în pîrloagă, adică în repaos. Astfel, în toți anii, o parte a pămînturilor arabile nu produce nici o recoltă. Proasta calitate a semințelor
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
dispar, plugul se impune, coasa înlocuiește definitiv secera și îngrășămintele se folosesc din ce în ce mai mult. Arăturile constituie în continuare partea cea mai mare a terenurilor agricole, dar pășunile se extind. Cîteva plante precum cartoful, porumbul și mai ales sfecla de zahăr cultivată în asolament cu grîul stimulează revoluția agricolă. Pînă către 1873, prosperitatea agriculturii permite progrese fără precedent. Anumite regiuni, precum Pas-de-Calais, pun bazele unei veritabile specializări agricole legate de comercializarea producției lor. O rețea industrială și comercială nouă. Industria cunoaște de
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
altă lume. Să ne mai ascundem o dată și să-l ascultăm!“ Ă Eu mă uit, tu te uiți, el se uită, noi ne uităm, voi vă uitați, ei se uită... „Pe legea mea, învață verbele din gramatica lui Murray! își cultivă mintea! Sărăcuțul! Dar ce-o fi zicînd acum?“ Ă Eu mă uit, tu te uiți, el se uită, noi ne uităm, voi vă uitați, ei se uită... „Da, învață pe dinafară! Ia s-aud! Iar începe... Ă Eu mă uit
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]