15,576 matches
-
fusese acuzat de luare de mită; Paul și Simon Winchell, amîndoi spre sfîrșitul adolescenței, provenind din una dintre cele mai importante familii din Residencia și ocupîndu-se cu aprovizionarea tineretului. Sub pretextul livrării celor mai noi broșuri imobiliare, Crawford Își strecura plicurile cafenii În cutiile poștale. În timp ce el suna la ușa lui Machin, eu Îi deschideam valiza de agent de vînzări, găsind acolo un teanc de pliante informative purtînd blazonul „Residencia Costasol - pentru oportunități de investiții și pace sufletească“, fiecare reprezentînd un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
i se părea cel mai greu. Sharoudi ajunsese înaintea ei și se agita să-i vorbească unui judecător cu care lucrase și înainte și de la care spera să obțină ultimul ajutor. Odată cu anularea recursului lor, lui Sharoudi îi sosise în plic și sentința de executare a Shahlei Jahed, stabilită miercuri, 1 decembrie, la ora 5 dimineața. Toată ziua de marți, Ghazal trimisese apeluri familiei Saharkhizan, care ar fi urmat să fie de față în zori, în careul de piatră al curții
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
două și azi-dimineață. Dar, se bâlbâi ea. Era sigură că verificase și că nu era nimic înregistrat dimineață. Poate a șters cineva mesajele înainte să le asculți. Simți aerul scurgându-i-se din plămâni. Edward. Judd aruncă pe masă un plic gros și greu. —Bilete și materiale documentare. Avionul spre Tel Aviv pleacă astăzi după-masă. Alegerea îți aparține, Maggie. Capitolul 4 Ierusalim, sâmbătă, 11.10 p.m. Ședințele nocturne făceau parte din tradiția acestui cabinet. Ben Gurion făcuse asta în anii ’50
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
fost nevoit să ascundă obiectul ăsta în grabă. N-a avut timp să-l pună la loc sigur. Dacă e acolo, o să-l găsești“. Ziad verifică mai întâi sertarele biroului. Fleacurile obișnuite: curele de cauciuc, cărți de vizită, bandă adezivă, plicuri. Găsi o cutie veche de metal, de genul celor în care se ține tutunul de pipă, care părea să aibă potențial: cântărea cam cât trebuia. Dar înăuntru era doar un teanc de carduri de membru la Prietenii Muzeului, legate la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
care părea să se agraveze din ce în ce mai tare. Ochii lui Uri spuneau ceva și mai simplu: am încredere în ea, așa că trebuie să ai și tu. —OK, spuse Rosen într-un sfârșit. Iată-l. Și fără alte formalități îi întinse un plic alb. Uri îl deschise încet, ca și cum ar fi ținut în mână o probă la tribunal. Se uită înăuntru, păru uimit, după care scoase un înveliș de plastic transparent în care se afla un disc. Nu era nici o notă scrisă. —Un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
cu fața piele și os. Uri yakiri. —Dragul meu Uri, începu fiul să murmure încet traducerea. Sper că nu va fi niciodată nevoie să vezi asta, că mă voi întoarce cândva săptămâna viitoare în biroul lui Rosen și voi lua plicul pe care l-am rugat să ți-l dea doar în eventualitatea dispariției mele sau, Doamne ferește, a morții mele. Cu puțin noroc, voi reuși să rezolv această problemă de unul singur și nu va fi nevoie să te implic și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
fixare pe care Shimon Guttman o elaborase minuțios pentru a-și ascunde comoara printre umbrele orașului model. Dar când o ridică mai aproape de ochi, văzu că nu era doar o bandă adezivă, deși era lipicioasă pe o parte. Era un plic mic, din plastic transparent, o versiune la scară redusă a celor pe care le folosesc administratorii de parcare ca să le pună pe parbrizele mașinilor să nu se ude amenzile. Maggie îl desprinse cu grijă de tăbliță. Apoi scoase din ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
cu privirea. Parcă mă cântărea, parcă dorea să se convingă că prezint suficientă Încredere pentru ca el să poată merge liniștit mai departe cu povestirea. Evaluarea a durat circa o jumătate de minut, apoi, profesorul a scos din buzunarul halatului un plic - și el, evident, pregătit dinainte -, pornind să se joace cu el, trecându-l cu mișcări lente dintr-o mână Într-alta. Am avut impresia că interpretează o partitură prestabilită, că vrea, prelungindu-mi așteptarea, să Încarce momentul cu tensiune și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
așteptarea, să Încarce momentul cu tensiune și suspans. În cele din urmă, și-a desfăcut larg mâinile, Într-un gest de acceptare fatalistă a hotărârii pe care sugera astfel că o lua la capătul unei dilematice ezitări, și a așezat plicul alături de celelalte hârtii despre care Îmi precizase că le rezervase pentru mine. - N-o să rostesc numele orașului; el se găsește În acest plic. Îți cer să nu-l deschizi Înainte de a părăsi sanatoriul. Poți s-o faci imediat după ce ieși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
a hotărârii pe care sugera astfel că o lua la capătul unei dilematice ezitări, și a așezat plicul alături de celelalte hârtii despre care Îmi precizase că le rezervase pentru mine. - N-o să rostesc numele orașului; el se găsește În acest plic. Îți cer să nu-l deschizi Înainte de a părăsi sanatoriul. Poți s-o faci imediat după ce ieși pe poartă sau oricând vei găsi de cuviință, oricând vei considera că Îți poate folosi la ceva. Ești liber, de asemenea, să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
uniți-vă! Noroc cu printul scos de genialul de Vali despre care nu știa nimeni. Uite, de-aia s-au inventat pe lume prietenii. Ei fac Întotdeauna ce trebuie. Mâinedimineață plec. Am biletul de avion În buzunar, alături de hârtiuța din plicul Închis primit de la profesorul Adam și de fotografiile inscripțiilor de pe piatra de mormânt a Mariei de Negre. Nu știu ce legătură este Între ele, dar trebuie să existe una. P.S. Sunt În taxiul care mă duce la aeroport. Habar n-aveam că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
apropiau până la contopire. Am jurat atunci cu Ghidale ca primul dintre noi care ajunge în Volta Superioară sau în Indiile Orientale sau în Mozambic să-i trimită celuilalt, în fiecare zi, cât timp va sta în acea țară, câte un plic timbrat, cu cele mai frumoase timbre puse în circulație de poșta de acolo. Și cu mențiunea, obișnuită pasionaților colecționari de rarități filatelice, „A se ștampila cu atenție“. Ghidale a plecat și el anul următor cu ai lui în Israel. Începeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
S-a mers la început pe „consolidare“, apoi pe „schimbare“ (cei „15.000 de specialiști“ așteptau cu limbile scoase să preia țara), pe urmă s-a urlat a „continuitate“ sau a „altă schimbare“. Circul e același. Pomenile electorale la fel de deșănțate. Plicuri cu bani, pungi cu tărâțe, fluturași cu rânjete. Pentru o pungă cu câteva calendare, un pix și o brichetă, bietul om este în stare să promită că votează și de trei ori. Privesc amuzat spectacolul. Am publicat, în anii de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
ajuns în cele din urmă la Arhiva Cinematografiei. N-avea de ce să-mi fie rușine de mizeria aceasta, din moment ce mi-o înduram, lună de lună, an de an, ca și cum atinsesem pragul împlinirilor ultime. Înjuram doar din greu când îmi luam plicul cu banii cu care mă prețăluiau, bani dați în dispreț, ca și cum ar fi vrut să-mi arate, la lună, că doar atât însemn: un pumn de firfirici, aruncați ca unui pomanagiu de care nu știi cum să scapi mai repede
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
la Chitila, chiar sub podul C.F.R.-ului. Am introdus și eu aragazul în București, de se bucură societatea acum, chiar dacă le mai oprește câteodată gazul, că e rațiune și buteliile e cu înscriere și livrare cu pile, cu loz în plic sau cu mica publicitate, cine-ar fi crezut, ce-am vrut noi și ce-a ieșit, de-am ajuns la speculă de butelii. Am ținut și doi ani de zile gazeta de stradă, pe Lirei, pe colț, lângă farmacie. Știți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
discutat, iscodindu-i de-ale lor, pentru câțiva lei. Cei mai mulți nu voiau să-mi vorbească. Parcă nici nu pricepeau ce le spun. Am strâns totuși fel și fel de hârtii cu însemnări despre ei. Au mai rămas câteva, într-un plic pe care scrisesem „Stop Cadru“. Probabil astfel voiam să se numească acea carte pentru care fișam Bulevardul. ZIARISTUL. Bătrânul în palton cărămiziu. Pirpiriu. O bărbuță albă, rară. Umblă cu o servietă neagră, burdușită cu ziare. O ține strâns în brațe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
punându-se în drum chiar când încercam să o privesc pe posesoarea degetelor-cârnați, așa că am văzut doar brațul pe care deja îl studiasem. M-am uitat din nou la ultima tranșă de cumpărături, îndepărtându-se pe bandă. Mâncare pentru câini, plicuri cu amestecuri de sosuri, mazăre congelată. Mi-o imaginam pe femeia cu păr cărunt așezată la masă alături de un câine masiv, ambii afundați în mormane de mazăre, respectiv mâncare pentru câini. În vremea aceea, degetele-cârnați fluturau înainte și înapoi, apucând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
nu? Ea zice că-i mai mare chiar decât sunt io acuma: mă gândesc că nu-i o slujbă prea nasoală pentru un înger care are grijă de cineva. Măcar e mai ușor cu Crystal. Și scrisese „LYLMS“ pe spatele plicului. Dumnezeu știe ce mai înseamnă și asta: îmi plac scrisorile de la ea, dar nu-mi dau seama nici moartă ce-nseamnă scrisul ăla de pe spate. Era în regulă când scria MD în loc de Multă Dragoste, dar acuma au ajuns așa de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
ceva sau să suferi pentru felul în care sunt lucrurile. Dar eu tot nu știu ce să fac cu gândurile astea. Mă simt ca o persoană căreia i s-a dat un mesaj foarte important, dar au uitat să treacă adresa pe plic și nimeni nu mi-a spus pentru cine e. Am început să vorbesc cu Holly despre asta azi, în sala de mese, dar n-am ajuns prea departe. M-am gândit că s-ar putea să mă ajute dacă reușesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
Plus câteva crizanteme gigantice. Iubirea mea e ca o sofa roșie-roșie, am meditat eu. Și da, desigur - proaspăt izvorâtă. Cât de potrivit! Am râs în sinea mea plătind pentru felicitare și l-am privit pe tânăr strecurând-o, alături de un plic fucsia, într-o pungă de hârtie. Îi va plăcea la nebunie, m-am gândit eu fericit. Oare câte felicitări putea să primească atunci când era bolnavă biata creatură gigantică, în afară de cea trimisă de un dement ce trece printr-un soi de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
-mă cum ar trebui s-o semnez: „Prietenul tău de la casă?“, „Domnul Baghetă?“, dar, total incapabil să iau o decizie, am lăsat-o nesemnată, sperând că voi putea, în orice caz, să i-o dau personal. Am strecurat-o în plicul său fucsia și, din nou, m-am confruntat cu coșmarul de a scrie ceva - necunoscându-i numele de familie, „Stacey“ părea intruziv de intim, iar domnișoara sau doamna Stacey suna cam superior și ierarhic. M-am frământat o clipă sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
se preface jignit ca să ne dea ocazia pentru râsete în familie, dar dura prea mult ca să fie vorba de așa ceva. —Charlie, nu fi ridicol. Te-ai enervat că am scos-o din pungă înainte să trebuiască s-o văd? Uite, plicul e-aici - e un roz subtil superb, care se potrivește de minune cu această felicitare de un bun-gust desăvârșit. Acum, pentru numele lui Dumnezeu, pune-o în plic, lipește-l și dă-mi-l mai târziu sau fă ce-aveai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
am scos-o din pungă înainte să trebuiască s-o văd? Uite, plicul e-aici - e un roz subtil superb, care se potrivește de minune cu această felicitare de un bun-gust desăvârșit. Acum, pentru numele lui Dumnezeu, pune-o în plic, lipește-l și dă-mi-l mai târziu sau fă ce-aveai de gând să faci. Hai s-o luăm de la capăt. Nu mă mai bag și nu-ți mai critic alegerea, da? Tata a închis ochii pentru o secundă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
teancurile de crochete de pește și burgeri de vită și adăugând alte pachete din căruciorul cu laturi de pânză pe care îl avea într-o parte. Băgase felicitarea mea în buzunarul halatului SavaMart și mă enerva să văd cum marginea plicului se-ndoia de fiecare dată când se apleca. M-am plimbat ca din întâmplare într-acolo și m-am poziționat chiar lângă ea, punându-mi coșul pe container și privind în jos spre pungile aburinde. M-am aplecat și am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
care domnul Chipstead a fost atât de amabil încât să aibă grijă să-i fie trimisă lui Stacey! Sper că nu e un deranj prea mare. Brenda mă privi uluită o clipă, apoi își băgă mâna în buzunar și apucă plicul cu mâna acoperită cu mănușa groasă. Am fost îngrozit să văd cum, privindu-mă la rândul ei, un mic zâmbet de recunoaștere - nu, nu zâmbet, mai degrabă rânjet - îi face colțurile gurii să tresară un pic. Trebuia să fac față
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]