16,537 matches
-
prinde de-acum. Ne-am ocupat fiecare locul în încărcător, apoi am gonit, urlând eficient, prin tubul cel negru, după care ne-am luat zborul în noapte. * Când avionul și-a luat poziția normală de zbor, mi-am aprins ultima țigară. Am tras încet din bobul de jăratic - nici o mahoarcă n-a fost mai dulce. Am avut parte de un chef cu un singur invitat, la care totul fusese planificat în amănunt, locul, meniul, antrenul: cocteiluri, dineul, filmul planificat de la miezul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
așa că... Doamnelor și domnilor, trebuie să vă spun că aceasta este ultimul zbor al companiei Airtrak. Activitatea noastră a luat sfârșit. Vom trece prin aceeași furtună la întoarcerea la JFK. Vă rog să vă puneți centurile și, ah, să stingeți țigările. Vă mulțumesc. M-am întors la locul meu, chiar când planam deasupra golfului, și am apucat să mai văd arcurile întinse de argint și buclele căzute de aur, formele și modelele pe care străzile nu știu că le descriu. — Către
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
A fost pornografie. Tot ceea ce a făcut a fost să-mi arate componenta ei sexy, cum arată propriul ei Eighth Avenue. Iar eu am făcut restul. Știi ce distracție e să-i păcălești pe oameni, spuse ea aprinzându-și o țigară extrafină. Nu poți să înțelegi pentru că nu te pricepi la așa ceva. Nu ai talentul pentru asta. Atunci când minți, nu faci decât o glumă. Am râs cât am putut împreună cu Ossie atunci când v-am pus față-n față. A fost extraordinar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
să-mi consult medicul, nu e vorba de stomatolog, sau de urolog, ci de generalist - de medicul de familie. Bătrânul ceas e destul de solid. Una peste alta, componentele Păr & Burtă & Gingii sunt șubrede, dar mai rezistă. M-a întrebat în legătură cu țigările, cu băutura și toate celelalte. Am mințit cu seninătate și totuși omul a fost uluit - de ce aveam nevoie, de ce mai rămăsese din mine. Spre seară m-am prezentat la Georgina acasă cu o sticlă de Desdemona Cream. Urma să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
bune. Tot mai obosiți, încheiau păci temporare, petrecându-și insomniile în odăi diferite, gânditori, poate, la un alt război. Cine știe unde ar fi ajuns lucrurile dacă nu ar fi luat foc magazinul, niciodată nu s-a știut de la ce. De la vreo țigară, Tim fuma mult. Cam așa le mergea celor doi când, pe neașteptate, Tim a hotărât să plece în America; acolo totul era posibil. Vroia, neapărat, la întoarcere, să reia comerțul cu postav; se gândea să ridice și o casă nouă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
cerut să i se arate orice țintă, până într-o sută de pași. Avea arme cu glonț, nu cu alice. Doar glonțul dovedea adevărata dibăcie. Vânătorul a cerut mulțimii să se dea la o parte și, liniștit, a lovit o țigară lipită de un brad, la câteva zeci de pași. Iar trei conuri de pin, arătate pe rând de cei prezenți, au fost, unul după altul, făcute fărâme. Nu se lăuda străinul: nici un lup alb nu ar fi putut scăpa de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
se părea că bate Tim la ușă, avea un fel al lui. Sau că umblă cineva prin curte. Vânătorul de lupi albi stătea în gazdă la marginea de miazănoapte a târgului. La câteva zile odată, mergea în centru să cumpere țigări și jurnale. Donna Iulia știa când. Simțea c-un ceas înainte. Cu două-trei. Sau chiar cu o zi. Adică îl aștepta mereu, drumul trecea prin fața casei. Pusese o perdea mai rară pentru a-l zări mai bine. Ar fi putut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
răsplătită - în sfârșit - dacă nu pentru credință, atunci pentru răbdare, ce-ar mai fi zis cu toții? Simțea mirosul de benzină. Rostogolitul roților. Cei care acum își suflau în ureche, își rodeau unghiile. Câteva zeci de tineri aclamau. Tim fuma o țigară parfumată. Mai rămăseseră opt zile până la sfârșitul lunii. Nu s-ar fi întors cel așteptat chiar în ultima. Dacă s-ar fi dus și aceasta, Tim ar fi venit în prima zi de iunie. Într-una din primele. Drumul înapoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
bine. În povestirea ta. Te-a zărit la o masă, la „Cafeneaua literaților”. Citise. A venit spre tine și ți-a spus de-a dreptul: „Eu sunt Femeia cu părul roșu! Îmi oferi o votcă?” S-a amețit. Și de la țigări. Nu era fumătoare. Iar părul era vopsit, ți-ai dat seama când și-a lăsat capul pe brațul tău, în taxi. Se autoinventase. Ți-a povestit, apoi, că te crezuse mai tânăr, or, tu erai trecut de patruzeci de ani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
cariera, viitorul lui. Însăși soarta sa. El condusese ancheta. O băgase rău de tot pe mânecă locotenentul major Silveșteanu. Se găsea cufundat în rahat până la urechi. Deci, cel mai interesat să-l determine pe inculpat a se înclina. Îi dărui țigări Kent ! I le aprinse. Se învârti în jurul lui ocrotitor, surâzându-i prietenos. Îl luă pe după umeri. Îl mângâie pe creștet. Mai că nu se aplecă să-l sărute pe frunte. Dar, în același timp, simțeam cum își înfrâna cu greu
Ramuri, muguri si mugurasi de creatie olteniteana Antologie de poezie și proză oltenițeană by Nicolae Mavrodin si Silviu Cristache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91640_a_93395]
-
apocaliptice. Au savurat băuturi rare, care lui Marcel nu i se păreau nici noi și nici scumpe: cu ajutorul lui, Olga a reușit să învețe să fumeze, putând să arunce cu dezinvoltură, în văzduh, în cercuri concentrice, fumul parfumat al unor țigări cu etichete aurite. La toate acestea, se adăugase și tandrețea lui Marcel, care n-a mai scos-o din prințesa mea! Ce mai, Olga a trăit cele mai fericite clipe din viața ei. Marcel se dovedise a fi un tânăr
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
vine și mâine dimineață. * A doua zi, chiar de la prima oră, la poarta de intrare în șantier, un tânăr spilcuit, cu mustăcioară, purtând o pălărioară de comis voiajor, cu o geantă diplomat cam jerpelită Într-o mână și cu o țigară În alta, se plimba agitat de colo până colo, negăsindu-și locul. Cum îl zări pe inginer, se apropie de acesta, salută și, pentru a se încredința că e cel pe care îl căuta, întrebă: - Dumneavoastră sunteți domnul inginer Georgescu
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
prea grăbit. Aștepta proiectanții și arhitecții din Capitală cu planșe, proiecte și soluții de reabilitare a unei clădiri care punea mari probleme constructorului. Ajunse în biroul său improvizat de la parter. Tocmai atunci veni maistrul șef, pufăind cu sete dintr-o țigara abia aprinsă. Inginerul Georgescu se uită la el, îl măsură Întrebător, până acesta își dădu seama de ce inginerul îl privește cu atâta insistență. Ieși afară, stinse țigara și revenind, își ceru scuze: - Am uitat, domnule inginer! Când ai un dar
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
improvizat de la parter. Tocmai atunci veni maistrul șef, pufăind cu sete dintr-o țigara abia aprinsă. Inginerul Georgescu se uită la el, îl măsură Întrebător, până acesta își dădu seama de ce inginerul îl privește cu atâta insistență. Ieși afară, stinse țigara și revenind, își ceru scuze: - Am uitat, domnule inginer! Când ai un dar cu care te-a înzestrat duhul cel rău, uiți repede că alții nu pot suporta această iarbă a dracului. Cred că am să mă las de beleaua
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
expieze faptele săvârșite și au fost întrebați fiecare condamanat, dacă mai au ceva de mărturisit sau vreo dorință și au declarat că nu mai au nimic de mărturisit, ultima dorință fiindu-le aceea de a li se da câte o țigară, lucru ce s-a petrecut. La ora 06:30, comandantul grupului de execuție, tov. căpitan de miliție Ciacanica Dumitru, s-a dispus să se citească oamenilor din grupa de execuție de către grefierul instanței, dispozițiile sentinței de condamnare și expunerea faptelor
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
De multe ori, după ce o con duceam acasă, ca de obicei, serile, după ulti mele seminarii, intram în holul casei ei și ne așezam pe treptele de marmură, într-o penumbră în care abia ne vedeam ochii. Atunci aprindea o țigară și începea să povestească. Ochii îi străluceau, sub ge nele încârligate, ca în scena din barul pustiu, din Citizen Kane. Un vis al ei dura, povestit, cel puțin jumătate de oră, dar mie mi se părea, ca în povestea aceea
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
Irina. Ea dispăruse la veceu pentru chestii intime și s-a-ntors, mare, țâțoasă, cu mult păr pubian (îmi imaginasem femeile cu totul altfel), cu șol duri musculoase, în aerul cenușiu al camerei. Și-a pus halatul și și-a aprins o țigară. Aici tonul povestirii mele ar trebui să se schim be dintr-un fel de scherzo patetic („pathetic“, mai bine zis) în ceva grav sau lugubru, ceva foarte în cruntat. Dar după-amiaza aceea n-a cunos cut vreo schimbare bruscă. Doar
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
vreo schimbare bruscă. Doar se-nsera, doar penumbra devenea mai deasă. Dacă lipsea ceva ca totul să fie perfect coerent, ca într-un film (m-am gândit mai târziu), era chiar ce mi-a spus ea atunci, încă în picioare, cu țigara aprinsă între degete: „Mir cea, aș vrea să mă ajuți într-o... chestiune. Nu știu ce să fac.“ „Adică?“ Eram încă dizolvat de silă. Îmi în torceam pantalonii pe dos după ce mi-i scosesem aiurea, și-mi extrăgeam șosetele din cracii lor
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
fac.“ „Adică?“ Eram încă dizolvat de silă. Îmi în torceam pantalonii pe dos după ce mi-i scosesem aiurea, și-mi extrăgeam șosetele din cracii lor. „Uite, îți spun direct.“ Dar în loc să-mi spună imediat ce-avea de zis, a lăsat țigara în echilibru pe pervaz și s-a apucat să improvizeze o scrumieră de hârtie dintr-o foaie de caiet, scrisă cu creionul. Când a fost gata, a scrumat în ea până când incandescența pură din vârful țigării s-a degajat complet
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
de zis, a lăsat țigara în echilibru pe pervaz și s-a apucat să improvizeze o scrumieră de hârtie dintr-o foaie de caiet, scrisă cu creionul. Când a fost gata, a scrumat în ea până când incandescența pură din vârful țigării s-a degajat complet din învelișul ei de cenușă: „Mi s-a propus să intru în Securitate...“ Mintea mea e lentă și mai mereu dusă aiurea, așa că ratez de obicei clipa. Cele mai grave mo men te din viață le-
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
dat seama că n-o mai ascultam. Abia-i mai vedeam fața. Prin pereții sub țiri ca hârtia ai blocului se auzea tot: apa trasă la closet, voci de la televizor, muzică... După ce a tăcut, și-a aprins din nou o țigară și a fumat-o în tăcere până la capăt. Apoi s-a lungit „voluptuos“ lângă mine, m-a pupat „dulce“, m-a mângâiat ob scen - fără ghi limele de data asta - și-a vrut s-o luăm de la capăt. Atunci i-
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
nostalgie s-o regăsească. Cine sunt eu? Care este eul meu cel adevărat? Îmi pun și eu această întrebare cel puțin de la vârsta de paisprezece ani, dintr-o noapte plină de stele în care pe pământ nu lumina decât vârful țigării vă rului meu, boemul familiei. Stăteam amândoi la o masă de lemn scoasă în curte, într-un sat bănă țean unde venisem în vacanță. Deși cu nouă ani mai mare ca mine, nu mă lua în râs când discutam cu
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
sonoră atât de originală și de mișcătoare și cuvinte de un kitsch atât de înduioșător, încât eu, cel puțin, le-am iubit de la prima ascultare. Puțini mai știu că autorul Zarazei, al Ramonei și al neuitatului, deși uitat, Aprinde o țigară a fost Gardel al nostru, atât prin muzica lui, cât și prin viața romanescă pe care a dus-o. La Vulpea roșie toată lumea venea pentru Cris tian Vasile, așa cum Zavaidoc, altă glorie a momentului, făcea să prospere Înge rașul, faimosul
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
scufundase în mare. Ajungea să privesc în jur ca să știu că plecase: băr bații și femeile zăceau pe nisip carbonizați, fu megând... Prin pielea crăpată le ieșiseră coastele acoperite de sare. Marea însăși se umpluse de alge băloase, mucuri de țigări și hârtii. Am rătăcit pe plajă ore-n șir, lăsând valurile să-mi ude tălpile goale. Seara, am găsit la bar o femeie oarecare și am iubit-o apoi întreaga noapte, udând-o cu lacrimi și cu salivă. Plângând peste
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
efortul de a-ți crește copiii, de pildă, și de a-i dărui șantierelor patriei, pentru un viitor luminos. Și În mod ciudat, Într-o vineri de sfârșit de mai, Căreală i-a zâmbit, i-a dat chiar și o țigară, democratic, au discutat pașnic, iar la sfârșit maistrul i-a spus sibilinic: — Hai, nu fi supărat pe mine, Dumnezeu e om Înțelegător... Dumnezeu? Dar cine era Dumnezeu? Să fi primit Căreală ordin de undeva? Sau, văzând că puștiul umbla sigur
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]