15,576 matches
-
referiți la asta? O felicitare, nu? O trase afară din buzunar și se uită la ea, apoi din nou la mine, cu buzele groase contorsionate în lupta lor de a reține chicotelile care bolboroseau vizibil în spatele lor. Nu numai că plicul era mototolit, ci se și umezise de la mănușa udă. Am văzut că majuscula „S“ era mânjită și difuză sub degetul mare al fetei. Pentru o clipă m-am gândit să merg mai departe cu schimbul; poate să-i sugerez să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
încercat să decid dacă rânjetul care-i răsucea gura era unul sarcastic sau un semn de înțelegere distorsionată, sau unul al lipsei crase de înțelegere. Își șterse încă o dată aburul de pe ochelari cu mâneca și puse la loc în buzunar plicul boțit și pătat. Mi-am imaginat melancolic halul în care va fi până să ajungă la draga mea Stacey. —Nooo, îmi răspunse Brenda, doar cu brânză. Stacey M -am forțat să mă duc la muncă de dimineață, chiar dacă mă simțeam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
RNY. Ai fost la ei? Aveți niște doctori grozavi acolo, chiar dacă sunteți așa mici. Am citit cum ați inventat penicilina și alte chestii acolo, deci tre’ să fie buni ca să te treacă, nu? Îți place ce abțibilduri am pus pe plic? Nu le arunca la gunoi, că-s norocoase și ăla roz cu sclipici e ca să-ți poarte noroc să treci dincoace. Taie-l și ține-l în geantă, o prietenă a mea a făcut așa cu același abțibild și și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
evit să le dau numărul meu de mobil sau numerele de la apartamentul lui Stacey -, deciseseră că singura soluție ar fi să mi-o trimită acasă. E extraordinar că Judy s-a deranjat să facă ea ceva, deși presupun că, văzând plicul cu antet, bănuise că sunt vești proaste și se bucurase să fie sigură că-l primesc. Mai ales în felul în care o făcuse - trebuie să recunosc, foarte inventiv, garantat că va produce cât de multă jenă și umilire se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
STREET“. Deșteaptă chestie. Lovitură dublă - sau măcar așa se voia: să ne supere și pe mine, și pe Stacey dintr-un foc. Dar n-a avut efect în ceea ce-o privea pe Stacey, dat fiind că doar Lena văzuse plicul original, pe care mi l-a arătat mai târziu în particular, ea a deschis scrisoarea și a pus-o într-un plic nou, pe care mi l-a trimis la pensiunea din Northampton. Probabil că la supermarket se râsese pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
Dar n-a avut efect în ceea ce-o privea pe Stacey, dat fiind că doar Lena văzuse plicul original, pe care mi l-a arătat mai târziu în particular, ea a deschis scrisoarea și a pus-o într-un plic nou, pe care mi l-a trimis la pensiunea din Northampton. Probabil că la supermarket se râsese pe cinste-mi-l și imaginez pe Chipstead cum argumentase și îl arătase tuturor Val-elor, Sheil-elor și Denish-elor. Mă întreb dacă Lena a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
convinge să vând casa, trebuie să se mai gândească, asta pot să-ți spun. Așa că m-am gândit că scrisoarea asta ar trebui să ajungă la el și am scris „pentru fata grasă de la casa de marcat“ sau așa ceva pe plic și am trimis-o la supermarket. — Mamă - doar n-ai făcut așa ceva! De fapt, e destul de mișto, a zis Ben și mi-am dat seama că era tentat să râdă. — Exact la asta mă refeream, vezi? Da, e amuzant. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
gândit niciodată la nimic în legătură cu asta. Când te-am văzut în revista aia de slăbit la prieteni prin scrisori, ți-am scris - ții mine? Acum atâta vreme? Ei bine, am semnat Crystal și am pus numele acesta alături de adresă pe plic, fiindcă - ei bine, fiindcă așa mă cheamă, cred. Adică, acesta e acum așa de mult numele meu că nu mi se pare niciodată că-i de râs sau ciudat sau cumva - așa că nu m-am gândit niciodată ce părere o să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
În ochii albaștri, palizi, stăruia o scânteie de râs. Glasul pâlpâi ca o flăcăruie în odaia goală: ― Sânt convinsă, draga mea, că nici de astă dată nu te-ai înșelat. Criminalul este fără îndoială băiatul acela cu obrazul pistruiat. Scoase plicul de sub aparatul de fotografiat, muie din nou tocul în călimară și caligrafie apăsat: "Domnului inspector Bernard Stanley ― Londra-Anglia". Pendula bătu de unsprezece ori. Clinchetul delicat broda o melodie pastelată cu peisaje vechi. ... Străzi pustii de provincie, grădini sleite sub soarele
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
Europa. Avea niște bani la Liverpool investiți într-un tripou. Poliția îl închisese de trei luni. Rămăsese lefter. Patru lire, cinci șilingi și zece pence. Claude i-a propus afacerea acolo, în restaurantul întunecos și umed din Victoria Station: "Niște plicuri, atât trebuie să duci la Madrid"."Coco?" "Nu. O chestie mai rentabilă: L. S. D. 25." Își plimbase ochii peste tăbliile cafenii care căptușeau localul. La tejghea, barmanul roșcovan cu mânecile suflecate servea doi români. Vorbeau tare, siguri că nu-i
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
să încuie ușa când pleca? Melania Lupu își umezi buzele. ― La serviciu? ― În general. ― Ba da... În sfârșit, poate nu totdeauna. N-am verificat. ― Ciudat, reflectă Cristescu deschizând dulapul. Mirosea a levănțică și a naftalină, iar hainele erau îmbrăcate în plicuri de nylon. ― Foarte ciudat. N-aș fi zis niciodată că o femeie ca Valerica Scurtu și-ar putea lăsa casa vraiște, la dispoziția primului curios. Și mai ciudat, față de spiritul de prevedere pe care-l dovedea în orice împrejurări: o
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
râzi... Odată, se supărase pe Valerica Scurtu. Nu-mi amintesc exact, o chestie la bucătărie parcă, în orice caz un scandal de proporții! Imaginați-vă, după povestea asta bătrânul a procurat niște ploșnițe vii și le-a introdus într-un plic. Noaptea l-a băgat pe sub ușa femeii. Vă dați seama ce infern... A trebuit să zugrăvim, un an de zile ne-am luptat cu disperare. Se umpluse toată casa. Cristescu râse. ― Ce-i drept, e o probă de fantezie. Imaginație
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
ajun. Inspectorul și agentul trebuiau să doarmă încă, cel puțin nu dădeau nici un semn. Mestecă fără chef un fursec, mai mușcă unul, apoi se duse din nou în baie ca să se spele pe dinți. Intră în cameră, puse într-un plic de dimensiuni medii fotografia și lista de nume și adrese, asta după ce o copiase în prealabil pe altă hârtie, și când trecu în living auzi zgomote în partea unde dormeau subordonații. Nu-i așteptă și nici nu se duse la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
un premiu, opri aproape atingând linia galbenă care traversa șoseaua, acolo e, acolo e postul șase-nord. Lângă barieră, la vreo treizeci de metri, aștepta un bărbat între două vârste, Până la urmă e mai tânăr bine ca mine, gândi comisarul. Luă plicul și coborî din mașină. Nu se vedea nici un singur militar, trebuie să fi primit ordine să rămână retrași sau să se uite în altă parte cât timp dura ceremonia de recunoaștere și predarea. Comisarul înaintă. Avea plicul în mână și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
gândi comisarul. Luă plicul și coborî din mașină. Nu se vedea nici un singur militar, trebuie să fi primit ordine să rămână retrași sau să se uite în altă parte cât timp dura ceremonia de recunoaștere și predarea. Comisarul înaintă. Avea plicul în mână și se gândea, Nu trebuie să justific întârzierea, dacă eu spun Salut, bună ziua, scuzați întârzierea, am avut o problemă cu harta, imaginați-vă că albatrosul a uitat să mă informeze unde se află postul șase-nord, nu trebuie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
curea, mâna dreaptă băgată în buzunarul pardesiului, totul prea natural ca să fie autentic. E înarmat, are pistol, gândi comisarul și spuse, Timpul ajunge întotdeauna. Bărbatul nu zâmbi, nu clipi, spuse, Oh, nu, niciodată nu e timp, și atunci îi înmână plicul, poate acum își vor da bună ziua unul altuia, poate vor conversa câteva minute despre dimineața plăcută de luni care era, dar celălalt se limită să spună, Foarte bine, acum puteți să vă retrageți, eu îmi voi asuma sarcina de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
face să ajungă asta la destinație. Comisarul se urcă în mașină, întoarse și demară spre oraș. Mâhnit, cu un sentiment de frustrare absolută, încerca să se consoleze imaginându-și ce farsă bună ar fi fost să-i înmâneze tipului un plic gol și să aștepte după aceea rezultatul. Aruncând fulgere de mânie și scântei de furie, ministrul ar telefona imediat ca să ceară explicații și el ar jura pe toți sfinții de la curtea cerului, inclusiv pe cei care încă își așteaptă canonizarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
aștepte după aceea rezultatul. Aruncând fulgere de mânie și scântei de furie, ministrul ar telefona imediat ca să ceară explicații și el ar jura pe toți sfinții de la curtea cerului, inclusiv pe cei care încă își așteaptă canonizarea pe pământ, că plicul avea înăuntru fotografia și lista de nume și adrese, așa cum i se ordonase, Răspunderea mea, albatros, a încetat în momentul în care mesagerul dumneavoastră, după ce a lăsat pistolul pe care-l avea în mână, da, am văzut eu bine că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
ordonase, Răspunderea mea, albatros, a încetat în momentul în care mesagerul dumneavoastră, după ce a lăsat pistolul pe care-l avea în mână, da, am văzut eu bine că avea un pistol, a scos mâna dreaptă din buzunarul pardesiului ca să ia plicul, Dar plicul era gol, l-am deschis eu, ar țipa ministrul, Asta nu mai e treaba mea, albatros, ar răspunde el cu seninătatea celui perfect împăcat cu conștiința sa, Știu foarte bine ce vreți dumneavoastră, ar țipa din nou ministrul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
mea, albatros, a încetat în momentul în care mesagerul dumneavoastră, după ce a lăsat pistolul pe care-l avea în mână, da, am văzut eu bine că avea un pistol, a scos mâna dreaptă din buzunarul pardesiului ca să ia plicul, Dar plicul era gol, l-am deschis eu, ar țipa ministrul, Asta nu mai e treaba mea, albatros, ar răspunde el cu seninătatea celui perfect împăcat cu conștiința sa, Știu foarte bine ce vreți dumneavoastră, ar țipa din nou ministrul, dumneavoastră vreți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
casa protejatei dumneavoastră și în celelalte două case, doar nu vreți să mă convingeți că fotografia care a dispărut era exemplar unic. Comisarul clătină din cap, Nu e el prost, n-ar fi folosit la nimic să-i trimit un plic gol. Se afla aproape în centrul orașului, unde animația era, firește, mai mare, deși fără să fie exagerată, fără prea mult zgomot. Se vedea că oamenii pe care-i întâlnea pe drum erau preocupați, dar, în același timp, păreau și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
asta însemnând că, după ce termină prima scrisoare, începu, cu atenție, s-o copieze pe o altă foaie de hârtie. Copie avea să fie, fără nici o îndoială, dar nu în același fel. După ce termină treaba, îndoi și introduse fiecare scrisoare în plicul ei, timbrat la fel, le închise și scrise adresele respective. Bineînțeles că predarea avea să se facă personal, dar destinatarii aveau să înțeleagă, doar prin discreta eleganță a gestului, că în scrisorile care le soseau de la firma providențial, s.a., asigurări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
ferestrele etajului al patrulea și se îndepărtă, gândind, Mâine, când numele și adresele vor fi publicate, va fi aici mult mai multă lume. Puțin mai în față văzu un taxi liber și-l chemă. Se urcă, dădu bună ziua și, scoțând plicurile din buzunar, citi adresele și-l întrebă pe șofer, Care dintre acestea e mai aproape, A doua, Atunci, duceți-mă acolo, vă rog. Pe scaunul de lângă șofer se afla un ziar împăturit, acela care avea deasupra știrii, cu litere de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
primit, Spuneți-mi, deci, domnule Providențial, cu ce vă pot fi de folos, deși mi se pare, după cele ce mi s-au comunicat, că problema e mai mult de competența administrației. Comisarul duse mâna la buzunar și scoase primul plic, V-aș ruga să citiți scrisoarea care se află înăuntru, Acum, întrebă șeful redacției, Da, vă rog, dar mai întâi e de datoria mea să vă informez că nu mă cheamă Providențial, Totuși, numele, După ce veți citi, veți înțelege. Șeful
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
ruga să citiți scrisoarea care se află înăuntru, Acum, întrebă șeful redacției, Da, vă rog, dar mai întâi e de datoria mea să vă informez că nu mă cheamă Providențial, Totuși, numele, După ce veți citi, veți înțelege. Șeful redacției rupse plicul, desfăcu foaia de hârtie și începu să citească. Întrerupse lectura imediat la primele rânduri, se uită perplex la bărbatul pe care-l avea în fața lui, ca și cum l-ar fi întrebat dacă nu era mai înțelept să se oprească acolo. Comisarul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]