15,045 matches
-
după reflecție, încît, deși pleonasmul este considerat o greșeală de limbă, el este totuși prezent în orice limbă (româna cunoaște, de exemplu, folosirea pleonastică a pronumelui personal în dativ și în acuzativ sau în cazul elementelor de relație). În mod firesc, tradiția se manifestă atît la nivelul limbii populare, cît și la cel al limbii literare, în ambele cazuri aceasta fiind o manifestare a determinismului social la nivel empiric și la nivel instituționalizat. Pentru limba literară se adaugă și tradiția grafică
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
pot deveni componente ale comunicării, ale transmiterii informațiilor. Și, întrucît cunoașterea este reflectarea în gîndire a realității, iar limba sistemul de semne prin care oamenii își exprimă și își îmbogățesc conținutul gîndirii, între limbă și cultură se stabilește o corespondență firească la nivelul sferelor lor conceptuale. În practica socială, cultura se realizează mai întîi ca reflectare, mai mult sau mai puțin adecvată, a proceselor, faptelor și elementelor naturale și sociale, presupunînd activitatea de înțelegere și de folosire a lor. Așadar, în cadrul
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
a se dărui interlocutorului, de a realiza numai acte de vorbire ce se înscriu în aria comprehensivă a acestuia. Dar, în ciuda acestei mulțimi de restricții și limitări, vorbitorul nu se simte deloc opresat și nu numai că i se pare firească această situație, dar i s-ar părea anormal dacă lucrurile s-ar petrece altfel. (Este, deci, un fenomen asemănător cu cel al atracției gravitaționale, care este un aspect al normalității, în vreme ce lipsa acestei "poveri" ar produce neobișnuitul.). S-ar putea
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
Traian Brăileanu și publicată în 1930, iar Nicolae Bagdasar și Elena Moisiuc au publicat o nouă versiune în 1969. Există, prin urmare, pentru o parte din opera principală a lui Kant, trei traduceri efectuate în momente diferite și, în mod firesc, cele care s-au realizat mai tîrziu au putut beneficia de experiența celor anterioare. În asemenea circumstanțe, textul lui Eminescu este important nu numai pentru că redă în românește fragmente din lucrarea lui Kant, ci și pentru că a putut oferi sugestii
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
alcătuiește, premisele raționamentelor și argumentele demonstrațiilor sînt selectate în virtutea unor concepții, iar noțiunile sînt marcate și determinate de atribuirea sau nonatribuirea anumitor note și, prin aceasta, de crearea unor afinități sau de excluderea unor afinități cu alte noțiuni. În mod firesc, semnificațiile termenilor filozofici urmează aceste situații și contribuie, alături de unele aspecte ce țin de sintaxă, la conturarea discursurilor individuale, a tipurilor de discurs, a variantelor de limbaje filozofice și a limbajului filozofic în general. Existența discursului individual bine conturat în
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
aspectele concrete ale discursului filozofic produce o coborîre din sfera generalului, proprie filozofiei, pentru a reconstrui inductiv ideea generală prin sugestii obținute la nivelul cazurilor particulare, acestea fiind realizate într-o anumită limbă, iar nu în orice limbă. În mod firesc, observațiile rezultate dintr-o asemenea apropiere privesc în primul rînd limba avută în vedere, dar unele dintre trăsăturile constatate în modul de alcătuire a discursului pot fi întîlnite și în alte spații lingvistice, iar investigația de acest tip are, desigur
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
În a doua etapă, norma "se revarsă în cascadă" la nivelul populației, prin intermediul presiunilor de a se conforma sau prin dorința de creștere a legitimității. Ultima etapă a ciclului este internalizarea normei, în timpul căreia normele dobândesc calitatea de a fi firești. Finnemore și Sikkink subliniază că nu toate normele ajung în etapa a doua. Norma atinge un "preaplin" care declanșează cascada numai după ce o masă critică de state o acceptă. În discuția despre ciclul de viață, Finnemore și Sikkink sugerează că
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
spațiu, așa cum o face Wendt. O putem privi mai curând ca un sistem foarte dezvoltat al balanței de putere, în care diplomația concertată depinde de recunoașterea reciprocă a egalității de statut între principalele state. Aceasta poate fi considerată o progresie firească a afirmației lui Doyle, potrivit căreia respectul față de legitimitatea reciprocă și egalitatea suverană se află în centrul uniunii pașnice liberale. Un asemenea sistem de balansare între marile puteri este atât de sofisticat încât "balanța de putere" nu mai este cea
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
vine gazul", dar și scumpirile ("Realitatea TV", 22.VI.2008) (11) Cu toată tristețea, dar și cu nădejde punem punct transmisiei noastre de la Catedrala Patriarhală (TVR 1, 03.VIII.2007) (12) La ce s-a ajuns acum? "La ce era firesc: abandonarea pudibonderiei, detabuizarea, frisonul senzual-sexual (cu excesele știute), reinventarea naturalismului, dar și o împletire interesantă a temelor (Ruxandra Cesereanu, de pildă, pendulează între metehnele spațiului concentraționar, sex și poezie)" (Radu Paraschivescu, citat în EZ, 08.III.2008). (13) Bernard Shaw
[Corola-publishinghouse/Science/85001_a_85787]
-
format din atomi, Epicur considera că posibilitatea atomului de a evolua în afara constrângerilor necesității devine posibilitate lui de a acționa liber. La el, libertatea este capacitatea oamenilor de a-și atinge scopurile: eliberarea de suferință și de frică , dobândirea plăcerilor firești și a fericirii. Așadar, în viziunea lui Epicur, libertatea are drept fundament limitarea sferei de acțiune a necesității ( legității) naturale. Ideea cunoașterii realității subiective, interioare a omului a fost surprinsă și ea în antichitate. Astfel, stoicii considerau că libertatea poate
Conceptul de libertate în filosofia modernă by Irina-Elena Aporcăriţei () [Corola-publishinghouse/Science/663_a_1310]
-
așa cum se înfățișează ea pe pământ. Mistica statului ( etatismul hegelian) combinată cu mistica voinței de putere ( Fr. Nietzsche) vor contribui în mare măsură la geneza ideologiilor fasciste. Plecând de la ideea că totul este voință de putere, că această voință era firească, sănătoasă și binevenită, Fr. Nietzsche glorifică oamenii înzestrați cu voință puternică pe care îi consideră conducători înnăscuți , care impun instinctiv o anumită ordine socială, nemaiavând nevoie de nici o justificare pentru ceea ce fac. Liber este numai conducătorul înnăscut, toți ceilalți oameni
Conceptul de libertate în filosofia modernă by Irina-Elena Aporcăriţei () [Corola-publishinghouse/Science/663_a_1310]
-
o rânduială mundană percepută ca tot mai detracată (cu o perturbare lugubru-paroxistică în aberația totalitaristă), dar și rezistența la opresiune, nu numai la cea „administrativă”, ci la oprimarea gândirii libere și la îngrădirea afirmării armonioase a individualității și a viețuirii firești. Citate ilustrative pot fi decupate mai de peste tot: „Era o lumină stranie / de parcă toți cei care se aflau de față / ne doriseră cândva binele / fără să știm. Privirile lor dojenitoare / sfâșiau subțirile noastre armuri de apă / semn că totul / trebuia
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290290_a_291619]
-
cu toate falimentele ei; textul exaltă „optimismul permanent [ce] rezidă în natură” și „adevăratul avangardism”, acela care nu face nici o concesie „trecutului prezent”, clamând schimbarea metafizicii „de altădată în materialismul științific de azi [...], în condițiile de viață ultimă, în nevoile firești și în drepturile imperative ale omului”. Astfel, nu întâmplător primul volum al lui R., tipărit la Paris prin grija lui Ilarie Voronca și cu ilustrații de Victor Brauner, e numit Poeme în aer liber (1929). Imaginația poetului sugereză o permutare
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289297_a_290626]
-
Poeta ar fi dorit să fie văzută de contemporani în primul rând ca ființă omenească, nu ca regină. În Regina dă o replică celor care nu percepeau în regină omul și care abia după moartea ei îi vor recunoaște dimensiunea firească, care o face asemenea celorlalți: „De ce v-ați pierde vremea voi / cetind ce scriu? Degeaba toate! / Abia când voi fi moartă, poate / Mă veți vedea ce-am fost, spre-a zice: / A fost, aproape, om ca noi / Păcat! A fost
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286113_a_287442]
-
programatic împotriva amestecului estetizant al frumosului și utilului. Kraus făcea vinovat estetismul de acea slăbire a sensibilității față de valorile morale elementare care se exprima printr-o revărsare nestăvilită de afectare, artificialitate și ipocrizie. Toate acestea subminează comunicarea, relațiile simple și firești dintre oameni. Pentru Kraus, cultura autentică și onestitatea erau de nedespărțit. În sinceritate, simplitate și austeritate, vedea nu numai valori morale, ci, în egală măsură, și atribute ale creației autentice. La Weininger, radicalitatea morală a lui Kraus era însoțită de
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
fi un mod decent de a muri: în plină activitate. Wittgenstein avea sentimentul că era necuviincios ca Moore, cu marea lui iubire de adevăr, să fie constrâns să întrerupă o discuție mai înainte ca ea să-și fi găsit sfârșitul firesc. Cred că reacția lui Wittgenstein față de această prescripție a fost foarte caracteristică pentru modul în care vedea el viața. Un om trebuie să facă acel lucru pentru care are o înzestrare, și anume cu toate puterile, de-a lungul întregii
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
până la pieire. Religia, ca orice absolutism, nu are nevoie de justificare.“72 Wittgenstein se apropia cu dragoste și venerație de acele opere artistice și lucrări religioase prin care valorile fundamentale ce dau sens vieții se arată în mod direct și firesc, fără nici o ostentație. Atât Engelmann, cât și Malcolm amintesc preferința lui pentru filme naive, cum sunt westernurile, al căror mesaj moral este simplu și transparent, în contrast cu cele în care sunt etalate ambițiile intelectuale și artistice ale regizorului. Lui Wittgenstein îi
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
o stare de indispoziție mintală. Odată ce nu li se acordă însă o poziție specială, ele nu se vor bucura de o atenție aparte. Ruptura cu supoziția ce susține lucrarea de tinerețe se conturează aici foarte clar. Ne trece în mod firesc prin minte gândul că, dacă ar fi privit lucrurile în acest fel, Wittgenstein nu ar fi scris o lucrare cum este Tractatus-ul. Acea viziune asupra limbajului de care s-a distanțat în anii ’30 este calificată de Wittgenstein drept „simplificatoare
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
târzie în felul în care se poate vorbi de filozofia Tractatus ului. Afirmația mea nu va fi afectată nici de recunoașterea unor schimbări notabile ale gândirii lui Wittgenstein în perioada care a urmat scrierii primei părți a Cercetărilor. În mod firesc, se pune întrebarea când s-a produs trecerea de la filozofia de tinerețe la cea mai târzie. Este o întrebare la care importanți comentatori au formulat răspunsuri diferite. G. P. Baker și P. M. S. Hacker susțin că schimbarea este vizibilă deja
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
Wittgenstein în ultimele două decenii ale vieții sale. Suntem tot timpul tentați, în ÎNȚELEGEREA FILOZOFICĂ: „A VEDEA MAI BINE“ 267 viața cotidiană și cu atât mai mult când filozofăm, să considerăm anumite demersuri, anumite mișcări ale gândirii nu numai drept firești, naturale, ci drept norme generale. Iar de obișnuințele care tind să orienteze autoritar modul nostru de a gândi nu devenim coștienți decât atunci când ajungem să le percepem drept mișcări între multe alte mișcări posibile ale gândirii. Printre obișnuințele de gândire
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
s-ar fi oprit la jumătatea drumului. Se caută adesea confirmări ale acestei percepții chiar în unele mărturisiri ale autorului, de exemplu în „Cuvântul înainte“ al Cercetărilor: „Esențial mi s-a părut însă ca gândurile să treacă într-o ordine firească și fără poticneli de la un subiect la altul. După mai multe încercări nereușite de a suda rezultatele mele într-un astfel de întreg, mi-am dat seama că asta nu-mi va reuși niciodată. Că tot ceea ce aș putea scrie
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
de raționamentele sale.“37 Sugestia lui Wittgenstein era că cei care vorbesc de legi ale istoriei vorbesc doar despre ceea ce cred și speră ei, adică vorbesc „la persoana întâi“, că în această privință nu există fapte și probe. În mod firesc, el înclina să creadă că a sacrifica o muncă serioasă în filozofie în favoarea unui activism social de tipul celui practicat de Russell nu poate fi decât o greșeală. Lui Drury îi spunea: „Cărțile lui Russell ar trebui să fie legate
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
sud-estul european. În comentarea literaturii române interbelice se evidențiază capitolele Ermetism și avangardă și Neliniști tinerești și autohtonism filosofic, întrucât au meritul să ridice analiza critică din sterilul ideologism al epocii și să nuanțeze realitatea artistică a perioadei. Era totuși firesc ca această istorie literară din 1970 să nu aibă o perspectivă adecvată asupra literaturii contemporane din România. Într-o succintă secvență finală, Perioada nefericită de după război, se găsește soluția spre a evita discuția asupra eșecurilor dogmatice ale realismului socialist, în cadrul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288937_a_290266]
-
infecții de piele ce contribuie la distrugerea sistemului imunitar. În concluzie această boală (H.I.V.) este o boală a societății ce prin cerințele sale înstrăinează părinții de copii iar pe de altă parte este o urmare a bulversare a relațiilor interumane firești. Din alt punc de vedere este o consecință a modului simplist de a trata pacienții, de a ascunde eșecul în terapia tuturor infecțiilor virale. Este un eșec datorită faptului că nu se tratează cauza ce a dus la apariția infecției
A fi creştin by Rotaru Constantin [Corola-publishinghouse/Science/498_a_778]
-
doar pentru teoria relațiilor internaționale, ci și pentru dezbaterea ce apare constant în spațiul public românesc în legătură cu parlamentarismul, cu natura regimului politic și cu funcționarea statului de drept. Tendința de concentrare a puterii în zona Executivului este până la un punct firească. Ea este un fenomen global și răspunde nevoii de operativitate, în contextul multiplicării, complexității și interconectivității problemelor cărora guvernele trebuie să le facă față. Totuși, în cazul democrației românești încă tinere, Parlamentul a fost de multe ori doar o anexă
by Gabriel-Liviu Ispas [Corola-publishinghouse/Science/1020_a_2528]