15,576 matches
-
lui, care iarna găsea mai greu de lucru, iar când avea crize n o mai voia nimeni. Iar groaza lui era să nu ajungă ea la Mărcuța și el la orfelinat, cum îl tot amenința o vecină din mahala. Scoase plicul din groapa cârțiței, rupt și ud. N-avea cum să-l ducă așa, nici la domnul Alexandru Livezeanu, nici înapoi, Iuliei Margulis, care-l aștepta cu răspunsul. De fapt, n-avea pe nimeni în lume căruia să-i poată spune
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
mama asta de câteva luni de zile, nici nu mai știa de când. Îi fusese tare-tare dor de ea și-i veni să plângă de bucurie, apoi însă-și aminti de nenorocirile lui de ieri, din stația de tramvai, de primul plic pe care nu l-a putut duce la destinație și iar simți că inima îi atârnă mare și grea în piept. Știa cum arată o inimă, pe jumătate roșie, pe jumătate albastră, cu niște țevi care pleacă din ea, o
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
Semnătura se vedea bine, Iulia Margulis, cu o coadă ca un șiret legat cu nod dublu, iar în rest nu mai descifră decât patru cuvinte și-o cifră: „verde cu roșu“, „ora 5“. Nu era nimic de făcut, așa că aruncă plicul în foc. Se gândi să treacă diseară cu băieții, la colindat, pe la Livezeni și să vadă ce-o mai fi, poate mai repară ceva. Livezenii făceau cadouri multe și frumoase. Ce ar fi să-i mărturisească domnului Alexandru? Îl admira
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
dat, nici copiii nu-i plăceau mai mult ca porumbeii. În birjă, Nicu începu să se scarpine. Cred c-am luat un purece, spuse, dar apoi fu cu totul absorbit de grija bună pentru Pestrița și de grija rea pentru plicul pierdut, în timp ce vizitiul era și el preocupat de sticla lui. Uite că i se făcuse iar sete. 5 Seara. L-am cunoscut, în sfârșit, pe domnul Dan Crețu. L-a adus chiar papa, care a fost să-l ia de la
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
pe conu Costache și pe Dan Crețu și era să-l uit pe signor Giuseppe. Am început cu Nicu, invitatul oficial al fratelui meu, fiindcă m-am străduit tot timpul să-i prind privirea și să înțeleg de la el dacă plicul meu a ajuns unde trebuie și dacă mi-a adus un răspuns, dar, ca un făcut, băiatul avea mereu ochii îndreptați spre altcineva. Abia la plecare l-am chemat deoparte și l-am întrebat: „I-ai dat?“, iar el a
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
luat figura de inocent pe care o are adesea când minte, și care mă scoate din fire. Iată că începe iar cu jocurile lui obișnuite - și mi-am simțit inima grea. Nicu e renumit că n-a pierdut niciodată vreun plic sau vreo comisiune din cele pe care i le-am încredințat, eu sau oricine, iar acum mi-a spus că i-a dat plicul. Între Nicu și Alexandru, să mi se dea voie să-l cred pe Nicu. M-am
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
obișnuite - și mi-am simțit inima grea. Nicu e renumit că n-a pierdut niciodată vreun plic sau vreo comisiune din cele pe care i le-am încredințat, eu sau oricine, iar acum mi-a spus că i-a dat plicul. Între Nicu și Alexandru, să mi se dea voie să-l cred pe Nicu. M-am sculat în picioare, dar, amintindu-mi că n-am corset, m-am reașezat repede, fiindcă mascam mai bine lipsa obiectului de îmbrăcăminte și cred
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
artei rămâne fiorul transcendental. Arta nu trebuie să râvnească la impactul mediatic al reclamelor. Este mai ușor să scrii un roman postmodernist, decât să - l citești. În artă, nu se poate miza pe o celebritate câștigată ca la loz în plic. În teatru și mucavaua are responsabilități artistice. Marii artiști știu să dozeze corespunzător alchimia dintre singurătate și zaiafet, dintre disperare și entuziasm. Trec unii prin cultură ca sfoara prin mămăligă. Prin capacitatea de a declanșa revelații, muzica este marea aliată
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
visurilor noastre. Există femei care nu au tăria să contrazică nici un bărbat. Parvenitul se instalează în frunte. Chiar dacă are pantalonii rupți în fund. O femeie ocolită de bârfă nu se mai poate considera frumoasă. Dama joacă tare ! Vrea mutarea în plic. Dacă nu miști din urechi, medicul strâmbă din nas. Unii nu se spală cu lunile. Norocul celor din jur e că vodca miroase mai frumos. Nu a găsit niciodată în șifonier bărbați străini. Toți îi erau prieteni. Homosexualii căsătoriți se
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
Mi-am luat rămas bun și de la ea. M-a recunoscut. Mi-a dat și caietul acesta de la Doru. E pentru tine. M-am uitat și eu prin el. Mi se pare interesant. În timp ce vorbea, a scos din mapă un plic nu prea mare în care se contura, judecând după grosime, un caiet de aproximativ doua sute de foi. Pe plic scria cu litere destul de mari: "Pentru Bidaru Costică". Se vedea de departe că nu era scrisul lui Doru ci al
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
pentru tine. M-am uitat și eu prin el. Mi se pare interesant. În timp ce vorbea, a scos din mapă un plic nu prea mare în care se contura, judecând după grosime, un caiet de aproximativ doua sute de foi. Pe plic scria cu litere destul de mari: "Pentru Bidaru Costică". Se vedea de departe că nu era scrisul lui Doru ci al altcuiva. Pentru Bidaru, o veste mai tristă nici că se putea. Într-o situație asemănătoare, aproape identică, a fost pus
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
a cedat inima, gândi Bidaru. Fericirea lor ar fi continuat și azi dacă acel lanț de nenorociri nu s-ar fi ținut scai de el... Ce-ar fi să răsfoiesc puțin caietul acesta de însemnări, înainte de a-l băga în plic și a-l expedia, numai fragmentele subliniate cu carioca roșie ce se refereau strict la persoana lui: "[...] 20 iunie 1962... M-am întâlnit cu Bidaru. Cu Bela la braț și cu capul în nori, se plimbau prin Herăstrău. Au pus
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
Mișu Borza!..., vorbind de unul singur, se pomeni exclamând în momentul în care auzi aceiași chemare arhicunoscută, care-l trezi la realitate: Ți-am pregătit micul dejun, vino că se răcește ceaiul! Era vocea soției. Vin imediat, numai să lipesc plicul. Vreau să-l și expediez! În plic nu era altceva, decât caietul cu însemnări al lui Doru Gârleanu de care se va despărți pentru totdeauna. Pentru soții Siona și Costică Bidaru ar fi fost mai plăcut să serbeze noaptea de
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
pomeni exclamând în momentul în care auzi aceiași chemare arhicunoscută, care-l trezi la realitate: Ți-am pregătit micul dejun, vino că se răcește ceaiul! Era vocea soției. Vin imediat, numai să lipesc plicul. Vreau să-l și expediez! În plic nu era altceva, decât caietul cu însemnări al lui Doru Gârleanu de care se va despărți pentru totdeauna. Pentru soții Siona și Costică Bidaru ar fi fost mai plăcut să serbeze noaptea de revelion și Anul nou la țară unde
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
l-a văzut galopând așa niciodată. Și, o presimțire rea i se prinse de inimă ca o gheară. - Să trăiești, măi Antoane. Tătâne-tu, Toma, i-acasă? și fără să aștepte răspunsul, ștergându-și fruntea de nădușeală, îi întinse un plic sigilat, zicându-i: Îț‟ aduc o depeșă, măi! Anton a rămas înțepenit, așa cum l-a prins vremea. Inima îi bătea în piept ca la o pasăre speriată.... degetele îi tremurau, iar când o ceti, fața i se albi ca varul
ANUCA Fata pădurarului by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/265_a_503]
-
la un moment dat, două bătăi scurte și ferme, atât. Întâmplarea făcu ca Victoria să fie acasă atunci. Întrucât ea nu aștepta pe nimeni în vizită, rămase un dram surprinsă, iar, în clipa în care deschise ușa și găsi un plic înfipt în tocul ei, senzația de nedumerire îi crescu simțitor. „Ce ar mai putea fi și asta?! Doar poștașul nu vine niciodată duminica!” Se-nțelege de la sine ce sentimente teribile o zguduiră pe ea de la temelie, atunci când termină, pe urmă
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1941]
-
adio. Mă gândeam la o scrisoare prin care să-mi cer scuze pentru felul cum mă purtasem cu ea, mai ales acasă la mine, dar până să-i scriu, primesc o scrisoare eu de la ea. O recunoscusem de la o poștă: plicul roz, scrisul cu caractere rotunde, cu vocala A extrem de încăpătoare, extrem de generoasă, cu consoana R cu o formă perfectă, nu cu alură de cocoșat ca a mea. Parcă o auzeam rostind vocalele sau unele consoane, de undeva de lângă mine. Cu
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
caractere rotunde, cu vocala A extrem de încăpătoare, extrem de generoasă, cu consoana R cu o formă perfectă, nu cu alură de cocoșat ca a mea. Parcă o auzeam rostind vocalele sau unele consoane, de undeva de lângă mine. Cu mari rezerve, desfac plicul, mă închid în cameră, mă tolănesc pe pat și citesc încercând să mă transpun în orizontul ei: “ Dragul meu, n-aș vrea să crezi că n-am altceva mai bun de făcut decât să scriu scrisori unor persoane dezinteresate de
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
am considerat-o ca fiind o apreciere pe cinste a talentului meu de solist vocal, instrumentist, compozitor și dirijor. Dar credeți că s-au oprit laudele aici? Un nene a venit, a doua zi, și i-a adus tatei un plic special. Când a deschis epistola, tata s-a încruntat și a aruncat către mine niște priviri de parcă... Oricum, erau niște priviri pe care nu le mai văzusem, nu prea știam cum să le interpretez, deși, sincer să fiu, simțeam în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
văzusem, nu prea știam cum să le interpretez, deși, sincer să fiu, simțeam în ele un pic de supărare, ba nu, greșesc, poate că era un fel de invidie... Nici mama n-a vrut să-mi spună ce-i cu plicul acela special. Cred că tata o câștigase inexplicabil pentru mine de partea sa. Tot Nineta m-a luminat, ca de obicei: "Oamenii maturi, Z, sunt niște ființe foarte greu de înțeles. Ai tăi au primit, de la "oficiali" când pronunța Nineta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
Sunt sigur că nu visa decât niște gratii după care un crai de poveste-i cânta doar numai ei: "Dona, dacă mă iubești / Vino sus la Văcărești"... Apoi, brusc, Grătărel s-a apropiat de mine și mi-a întins un plic îngălbenit de vreme: "E cadoul meu; cel mai grozav cadou pe care l-am oferit cuiva vreodată. Nu-l deschizi? Hmm... N-ai bani acolo, pentru că nu am așa ceva. Ai două flori magice: iarba fiarelor și busuiocul. Le țin de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
vrei să-l pregătim pe acest copil? Pentru lumea bandiților? Și mai ai și curajul să spui aici, în casa mea, tu, care-ai ținut tovărășia tuturor pușcăriilor, tuturor tâlharilor, că este cel mai grozav cadou?"... Grătărel mi-a luat plicul din mână, s-a ridicat ușor, zâmbind trist, ca și cum sora sa vitregă l-ar fi sărutat de despărțire... Of, Doamne, Dumnezeul meu! Trei flori m-au ținut în viață, împreună cu femeile, recunosc, păcătosul de mine: angelica sau "elixirul vieții", busuiocul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
păstrăm, sunt inimile celor dragi. La asta folosește iarba fiarelor. Sunt de toate hoț, declasat, pleava lumii, oaia neagră a universului dar să respect un copil încă mai știu... Grătărel s-a apropiat de mine și mi-a întins iar plicul. Avea lacrimi în ochi și nimeni n-a mai îndrăznit să spună nimic... A îndrăznit tot el... Și mai e ceva: iarba fiarelor este și cea care ține în viață speranța. Vine o vreme, în viața oricărui om, nu numai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
vor termina niciodată. Sub pașii tăi, care urcă, treptele se vor înmulți la nesfârșit. Dacă mai ai cu tine și iarba fiarelor, speranța te va ajuta și mai mult... Și iar i-au dat lacrimile unchiului Grătărel. A așezat ușor plicul pe masă, și-a pipăit papionul, a înconjurat gâtu-i subțire cu eșarfa sa de poveste, a salutat, aplecându-se ca un lord, cu aceleași lacrimi în ochi, a deschis ușa și a plecat. Pe casa scării i-am auzit toți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
obligați să-mi spună în ce tovărășie ar vrea să-mi trăiesc viața. În plus, își puteau etala și cultura muzicală... Statuete Enescu, Mozart, Haydn, Beethoven, Verdi... Cred că exista pe undeva un bâlci inedit al muzicienilor... Am privit către plicul unchiului Grătărel, dar n-am avut puterea să-l deschid. Am tot luat apoi agheasmă de la nouă biserici, am pus în ea tot felul de ierburi, dar n-am găsit iarba fiarelor. Nu i-am mulțumit niciodată pentru acel dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]