14,765 matches
-
adevărul. Jacques Rancière nu e teoretician literar și poate tocmai de aceea cărțile lui despre literatură reușesc mai bine. Pe de o parte, din afară, contradicțiile literaturii pot fi formulate cu mai multă relevanță. Pe de alta, Însă, Jacques Rancière varsă toate cele patru caracteristici ale post-literaturii, pe care le-am amintit, În „democrație” și se oprește În povestea sa despre literatură chiar Înaintea prezentului, adică chiar acolo de unde contradicțiile literaturii se tocesc pentru a dispărea. Acum, statutul de teoretician literar
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
mărunte/ Am logodit timpul cu statornicia/ Dacă te uiți bine-apoi/ În pietre, nemuritori suntem noi, numai noi". Trăind intens spiritul epocii sale, Dumitru Popescu se vrea " Un om în Agora". Important lider de partid, el slăvește idealurile comuniste: "Din sângele vărsat pe caldarâm/ Mai stăruie un nimb de purpură-nvechită." Credința lui fermă este că noua structură a societății cere o artă poetică nouă: sinceră, umană, nefardată, fără parfumuri, fără scepticism poetul cere o "poemă dialectică". Cetatea veche este îmbăiată de
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
mușcă din cuvinte, pentru că ele reprezintă lumea realului: "cuvintele/ nu au loc decât în centrul lucrurilor/ numai înconjurate de lucruri./ Numele lucrurilor/ nu e niciodată afară". Drama cuvintelor este sugerată de ideea devorării insului, cuvintele sunt oase ale foștilor părinți vărsați în el ("ideea de gură"). Lumea și manifestările ei presupun o organizare riguros noțională: Cad în noțiunea de genunchi/ și mă rog de voi/ nu mă lăsați singur/ și pradă..." Deci, singurele concretizări sunt cuvintele, ele sunt ființe palpabile, sunt
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
cu ochii în televizor, la filmele lui horror; bea ceai, nu mânca nimic și nu scotea o vorbă; cu mare greutate l-am pus înapoi pe picioare și au trecut săptămâni bune până să poată privi un ou fără să verse... Mă întorc la sfaturile practice și mă grăbesc să vă divulg câteva din secretele fierberii ouălor: - deși ouăle crude sunt moi, un ou moale în sensul acceptat de bucătăria modernă este cel clocotit cca 3 minute; - oul cleios se obține
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
desert surpriză; nu-mi dăduse voie să asist, dar eu știam că-mi face plăcintă, cozonac, ceva de genul ăsta, că-l văzusem cu mâinile pline de făină; câțiva colegi îi aduseseră un săculeț plin, intraseră în bucătărie și-l vărsaseră pe masă; nu-i trebuia atâta, probabil că trimisese la cumpărături un nepriceput și acum se trezise că avea exact cum scria în rețetă: făină cât cuprinde; el era extrem de iritat, colegii lui ieșeau din când în când din bucătărie
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
la WC numai dacă oul prăjit și-a menținut flexibilitatea; dacă este arsă și a devenit rigidă ca lemnul, se aruncă numai la coșul de gunoi; - ceaiul care nu are niciun gust nu trebuie aruncat la gunoi; acesta poate fi vărsat pur și simplu în chiuvetă; în cazul în care ați gătit ceai la plic, extrageți mai întâi plicul și aruncați-l la coș; - prăjiturile pe care le ratați trebuie aruncate în găleata de gunoi; dacă sunt de dimensiuni reduse, de
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
de Lamartine („înc o dată, o, durere, de afli loc, mai izbește!/ Inima mea sîngerîndă te urăște...-ți mulțumește,// Putere ce nu mai știe a plînge sau a ierta!/ Ochi-mi n-au, nu mai au încă lacrămă de a-ți vărsa./ Ci poate se află-n mine vro mai sonoră fioare/ Care să se zvîrcolească subt cătarea-ți cercătoare”)2), și în cea din „La amantă” de Sappho („Prin vine-mi foc ca de fiori se varsă”)3). Ulterior, fiorii fac
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
lacrămă de a-ți vărsa./ Ci poate se află-n mine vro mai sonoră fioare/ Care să se zvîrcolească subt cătarea-ți cercătoare”)2), și în cea din „La amantă” de Sappho („Prin vine-mi foc ca de fiori se varsă”)3). Ulterior, fiorii fac parte din modul de a simți al celor mai mulți dintre romantici. Acțiunea lor e surprinsă atît în reacțiile individuale, cît și în cele de grup, cum se întîmplă în aceste versuri de Grigore H. Grandea: „Dar un
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
semnificațiile sale ascunse. în contrast cu aurul, care e sacru, solar, benefic, plumbul e infernal, nocturn, malefic. în nu puține predici despre iad, una din pedepse e arderea cu „plumb topit”. Plumbul îl conține pe Antihrist. „Fermecătorii” și „vrăjitorii” tatonau puterile oculte vărsînd „plumb, cositor sau ceară”21). în învățăturile lui Isus Sirah plumbul e asociat cu nebunia 22). în înțelesul său ultim și cel mai dramatic, plumbul reprezintă fatalitatea, ireversibilul. Scris bărbătește, „Plumb” e „Mortua est” sau „Dormi în pace” a lui
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
pe poeți de oamenii religioși. Și unii și alții „se silesc pentru lacrimi”, și le provoacă. însă, în timp ce cei din urmă le înghit, le beau, își spală cu ele „împuțiciunea” din trup, ceilalți le exteriorizează, le lasă să curgă, le varsă în văzul lumii. Omul religios se plînge pe sine: poetul, cel mai adesea, îi plînge pe alții. Lacrima unuia e pentru autocompătimire; a celuilalt e de regret sau de compasiune. Așa cum în istoria vieții religioase a existat o perioadă de
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
-l face să creadă aceasta e că sînul „iubitei” „e mai lăsat”. Prin urmare, trebuie acționat urgent. Cum? Descompunerea nu poate fi stopată decît printr-o schimbare radicală de climat: „Toarnă pe covoare parfume tari”! Nu zice „picură”, „stropește” sau „varsă”. „Toarnă” înseamnă o cantitate mare și un gest impetuos. Iar ca măsură suplimentară de protecție recomandă bandajul cu trandafiri: „Adă roze pe tine să le pun”! De la strofă la strofă, tonul adresării se schimbă: alarmă, compătimire, exasperare. Ce reacții îi
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
de munte, acestea îl făceau să-și îndrepteze în afară luarea aminte". "Eminescu fugea de orișice îngrămădire de oameni și se simțea bine singur, în mijlocul naturii. Cea mai încîntătoare muzică era, pentru dînsul, freamătul brădetului și vîjîitul pîrîului ce se varsă spumegînd printre stînci."31. Cînd, tot Slavici, l-a vizitat la Iași, în toamna anului 1874, a rămas impresionat de același lucru: "Pe noi ne înve selește lumina zilei; pe el îl încîntau mai mult umbrele nopții mai ales cînd
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
Cernăuți, la mormîntul prea iubitului lor profesor, Arune Pumnul repaosat într-a 12/24 ianuarie 1866. Broșura începe cu o poezie funebră, semnată de "M. Eminoviciu privatist". Pentru poet, pierderea acestui om a fost deosebit de mare. Ștefanelli l-a văzut "vărsînd lacrimi de durere", pentru că în casa lui Pumnul el își găsise adăpost și hrană, sub îngrijirea ocrotitoare a bătrînului profesor. Stînd mereu între cărți, el a citit cu ochii lacomi orice carte și a compus și poezii, din care cîteva
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
Zboară amorțită, un glas de vînt, Să se oprească tînguitoare Pe un mormînt!"110 Sau în versurile cu titlul Care-i amorul meu în astă lume?, scrise în aceeași vreme: "Încoardă-ți lira scumpă, iară mirul, al vorbelor iubirei tu îl varsă Pe-acel mormînt ce-l înverzește pirul Și zi: Dormi dusă, inima mea arsă!"111 Fiindcă din trupa lui Iorgu Caragiale, cînd a ajuns, în turneu, la Giurgiu, lipsea sufleorul, a fost angajat Eminescu, ca sufleor și copist, cu 60
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
realizează, în unele cazuri, portretul colectiv. Un portret colectiv ce mizează, cum spuneam, tocmai pe sancționarea viciilor. Iată-i, spre exemplu, pe iubitorii de etilism, la fel de vinovați precum demagogii: "unii ținându-și capul în mâini/ cu grijă/ să nu se verse/ ce s-a urcat la cap/ alții rostind cuvinte/ în forma grațiosului sughiț/ oratoric" (Lăcașul de dincolo de ape). Arătate cu degetul, într-un registru similar, sunt și spiritele gregare, culpabile de asumarea inconștientă a anonimatului ca destin: "suntem/ suntem asemenea
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
operă poetică a lui Horia Zilieru, cel puțin unul dintre tomurile antologice din urmă Astralia. Opera poetică, Ediție critică, Princeps Edit, Iași, 2008 și Mirungere, Editura Alfa, Iași 2009 sesizează imediat nu doar faptul că în albia poematică specifică se varsă numeroși afluenți lirici, veniți din cele mai diferite zone de influență culturală (de la barochismul sau concetismul secolelor XVI-XVII la suprarealismul începutului de secol XX ori onirismul evident în deceniul al șaptelea al secolului trecut, de la filosofia marilor alchimiști ori mistici
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
de cântarea însăși. De altfel, ca în baladele lui Radu Stanca, iubita se arată mai degrabă ca un produs himeric decât ca o existență pur carnală: "Mă țin pe-un aer de credință veche/ ce-ncet prin bronchii o himeră varsă/ și se clătește ca o algă arsă/ în ape triste umbra nepereche" (Cu sânii frumuseții). Dar îndrăgostitul nu suferă niciodată din cauza distanței fizice față de obiectul adorării lui, ci din cauza imposibilității de a-și transforma actul discursiv într-un act genetic
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
Clișeele mentalului tradițional (originile dacoromâne, cu accentul pe dacism, ca în toate miturile izolaționiste, mitul unității, ce ocupă un loc important și în cartea clasică a lui Raoul Girardet, mitul "cetății asediate", victimizarea românilor, supuși adversităților celorlalți etc.) se vor vărsa din paginile unor publicații de tristă amintire (gen Săptămîna și România Mare), din cenaclul "Flacăra", din sărbătorile festiviste ale "Cîntării României" în gihdirea colectivă, într-o lecție de artificialitate și prost gust cu îndelungi urmări. Din acestea este de așteptat
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
Dați-ne oameni mari și fapte mari pentru a putea regăsi sensul bucuriilor mari", va spune unul dintre personajele din romanele lui Drieu La Rochelle. Fiecare erou stimulează zece mari artiști; Goethe și Hugo și-au muiat pana în sîngele vărsat de Napoleon 30..." Pe un plan oarecum diferit, putem aprecia că pentru o întreagă societate un studiu cît de cît atent al imaginii eroilor săi salvatori și al legendarului lor istoric va face să apară cu deosebită claritate "modelele autorității
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
respectivă, stranii prin denotația lor, fie că sînt însoțiți de o extensie nominală a funcției lor explicative. Astfel, în romanul lui Bruckner (1985), termenii scriși cu caractere italice ancorează ficțiunea în lumea indiană. (37) Un majordom cu obrajii ciupiți de vărsat de vînt veni să ne mai dea niște chapati, clătite și un polonic de orez [...]. Pe trotuare, oamenii se spălau la cișmele, pisau trestie de zahăr, reparau rickshaus și biciclete [...]. În minuscule măcelării cu nume scrise în caractere urdu, erau
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
furnizat de ATP), granulele secretorii sunt deplasate către membrana celulară, unde intervin proteinele de ancorare (de apropiere a granulelor secretorii de fața internă a membranei celulare, denumite v-SNARE) și apoi de fuziune cu această membrană (denumite t-SNARE), care varsă conținutul lor în spațiul extracelular, de unde sunt preluate în torentul circulator. Mașinăria exocitotică din celulele β poartă numele de SNARE („Soluble N-Ethylnaleinide Sensitive Factor Attachment Protein Receptor”), o clasă de proteine asemănătoare cu cele care mediază eliberarea neurotransmițătorilor. Aceste proteine
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92215_a_92710]
-
scrie Sartre, rezidă în aceea că suprarealismului nu-i pasă de dictatura proletariatului și vede în revoluție, ca pură violență, sfîrșitul absolut, în vreme ce comunismul își propune ca țel preluarea puterii și justifică prin acest țel sîngele pe care îl va vărsa""5. Dacă Sartre gîndea asta despre Breton, ne putem ușor imagina ce îngrozit trebuie să fi fost de ideile lui Lupasco... Aprecierile lui Breton sunt încă și mai clare în Antologia umorului negru unde, în capitolul dedicat lui Jean-Pierre Duprey
[Corola-publishinghouse/Science/1461_a_2759]
-
apare înainte de difuzarea reclamelor. Se vede adesea inscripția „PUB” dezintegrându-se în mii de monede. Banii curg în valuri. Imaginea aceasta de abundență are două efecte: pe de o parte, provoacă o impresie de bogăție telespectatorului, care este dispus să verse (acesta este cuvântul)mai mulți bani pentru a achiziționa produse, după cum a fost demonstrat de un experiment în care le era arătat unor voluntari simbolul banilor (o carte de credit) înainte de a fi întrebați cât ar fi dispuși să cheltuie
[Corola-publishinghouse/Science/1849_a_3174]
-
producea o atmosferă de fum vrednică de sala selamlicului a unui pașă. Afară cerul era învălit de nori vineți, care se spărgea deasupra Iașului, cu gând de a-l spăla de glod și de păcate; dar în zădar ei își vărsau sudorile! [...] Printre noi se găsea un tânăr zugrav franțez, care pentru întâia dată ieșise din țara lui spre a face un voiaj în Orient. - Domnilor, ne zise el, vă mărturisesc cu rușine că, pân-a nu veni în țările d-
LIMBA ?I LITERATURA ROM?N? ?N 100 DE TESTE DE EVALUARE PENTRU LICEUP by Pavel TOMA ,Lorena Teodora TOMA () [Corola-publishinghouse/Science/83870_a_85195]
-
provenit din darurile benevole ale membrilor va fi administrat fără nici un amestec din afară după cum urmează: o parte se va dona orfelinatelor (caselor de copii) o parte pentru susținerea Bisericilor și nicidecum pentru încurajarea parazitismului social o parte se va vărsa în Contul Omenia în cazul în care țara noastră este afectată de calamități naturale (inundații, cutremur) [...].” Poziția Bisericii față de autoritățile statului: „Potrivit cuvântului lui Dumnezeu, autoritățile statului sunt rânduite de Dumnezeu pentru păstrarea ordinii publice și securității statului. [...] Sfânta Scriptură
[Corola-publishinghouse/Science/2229_a_3554]