15,045 matches
-
provin, așadar, din succesiunea de mișcări contradictorii și imprevizibile ale psihicului uman. Din acest motiv, sinuciderea e adeseori consecința unei stări ajunse la paroxism, și nu a unei cauze precise, cuantificabile. Sinuciderea e Întotdeauna Înfricoșătoare, pentru că nu intră În ordinea firească a lucrurilor. Viața nu i-a fost dată omului pentru a dispune de ea după bunul plac, iar imixtiunea elementului profan În aritmetica sacră a divinității este percepută ca un sacrilegiu. Din orice perspectivă am privi-o, sinuciderea este un
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
Să stau Întinsă alături de el, să stau Întinsă lângă el, să ard uitând de mine În desfătătorul foc animalic. Saltul de la astfel de secvențe, pline de-o tinerească nestăpânire, la meditația gravă (și nu arareori confuză) se produce În mod firesc, uneori În interiorul aceleiași pagini. Trăitul și scrisul Își au originea comună Într-o neliniște incontrolabilă, primară, și În experiența, puțină, dar intensă, pe care a dobândit-o: Cât de mare a fost capacitatea de a gândi pe care am primit
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
al descoperirii de sine: „Îmi Închipui că valorez ceva numai pentru că am nervi optici și pot Încerca să transcriu ceea ce ei percep. Ce proastă sunt!” Toate acestea trădează, desigur, o puternică, timpurie instabilitate emoțională. Lucruri care pentru alți adolescenți sunt firești, pentru ea devin covârșitoare pietre de Încercare. E reconfortant să descoperi, totuși, că peste toate aceste persistente autodenigrări se insinuează un puternic sentiment al feminității. Sentiment perceput și el cu o anumită asprime, cu o violență a resemnării pe care
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
nordică, „anglo-saxonă”, mereu confruntată cu nevroza și tot atât de des respinsă de către aceasta. Jurnalul Virginiei Woolf e mai degrabă excepția de la o formulă aproape generalizată. Teatralizată, Împinsă Într-un cerc al confruntărilor, intimitatea de acest gen reașază individul la locul său firesc - parte a unei relații sociale bine stabilite. Ar mai trebui, poate, precizată condiția ontologică a intimității. Ca parte a sinelui, adică formă a „capitalului individual”, ea nu se opune În mod programatic și direct exteriorității, cum ar fi fost normal
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
obiectivării autorului de jurnal. Deși ni-l imaginăm de regulă Într-o perfectă contopire cu pagina scrisă, el va fi având, la intervale, momente de obiectivare. Tresărind, el va fi observat că un detaliu, o secvență nu mai corespund monotoniei firești a notației cotidiene. Astfel de prilejuri sunt ideale pentru autoanalize: accidentele, schimbarea domiciliului, pierderea unei persoane apropiate, Împlinirea unei vârste rotunde sau revelația neliniștitoare a Îmbătrânirii devin pretexte pentru o scrutare atentă, melancolică, a propriului eu. Tentația auto-comunicării Așadar, autoportretul
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
punctul de focalizare În perceperea lumii. Aflată Într-un contratimp tragic, Virginia Woolf reconstituie imaginile realității din fragmente al căror sens le-a distorsionat ea Însăși, cu bună știință. E vorba aici și de un hiatus retoric, de o falsificare (firească) a unei intenționalități secrete. Dar care, spre deosebire de cazurile unor André Gide ori Stendhal, la Virginia Woolf provin dintr-o percepție piezișă a realității. Insignifianța realului prin comparație cu ficțiunea creează, În acest caz, un teren al derapării, o strategie a
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
pentru a se Înșuruba În realitatea de fiecare zi ori În experiența intelectuală a autorului. Inert atâta vreme cât rămâne simplă „literatură de sertar”, jurnalul creează În juru-i surse de tensiune În momentul În care devine public. Nu e vorba doar de fireasca reacție a posibililor cititori-actori ai săi, ci de Încălcarea clauzei secretului. La rândul său, aceasta presupune absența unei credințe reale În clauza de sinceritate: nimeni nu spune tot adevărul (cel neplăcut, desigur) dacă știe că, odată și odată, el va
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
instinctivă, nemotivată, surprinzând și intrigând, ca orice sosire fără preaviz. Ca orice logos boètikos, armată miraculoasă, Însumare de glasuri care, Înălțându-se, fac să amuțească pasiunile. Cuvinte recuperate, stârnite de suflet și reîntoarse la el, devenite el Însuși, devenite mișcări firești ale acestuia. Mișcări greu descifrabile, ascunse, un balet cu gesturi agile, În stare să cuprindă inflexibilitatea de adâncime a celui care scrie. Omul biografic Din această perspectivă, jurnalul intim nu mai reprezintă astăzi o surpriză. Nu reprezintă nici măcar o noutate
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
să-și respecte parametrii. El e zona de intersecție dintre persoană și timp. O ființă care se mărturisește la un moment dat, Într-un timp dat: Între parantezele unei zile. Jurnalul intim românesc se ivește, În acest context, ca o firească nevoie de racordare. Apărut, mai Întâi, Într-o formă impură, amestecată, cel mai adesea sub forma jurnalului de călătorie (de la Dinicu Golescu și a sa Însemnare a călătoriei, publicată În 1826, la notele și comentariile lui Alecsandri, Bolintineanu, Bolliac, Cipariu
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
ale existenței sale (inclusiv estetice) Îl vor submina. Îl vor obliga să treacă În alt gen, să suporte rigorile altei presiuni: a imaginației, a invenției, a rescrierii. Adică să se lase cuprins de seducția falsificării, a inovației care nu suportă fireștile determinări cauzale și temporale. Care nu acceptă decât Începutul de drum, Începutul de lume. De altfel, jurnalul intim Își are orgoliile sale. Orgolii de parvenire. Odată cu ivirea În lume, el aspiră la un statut cert. Dorința de lămurire, de mărturisire
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
se dizolvă În Întreg, evenimentele, izolate prin actul segmentării În unități independente, se recompun În perspectiva Întregului. A Întregului reprezentat de viața scriitorului 68. Altfel spus, privite prin ocheanul memoriei, evenimentele vieții se văd așa cum nu au fost niciodată: explicabile, firești, logice, pline de sens. La rândul său, Întregul se contrage În fragment, proiectându-se În deschiderea abruptă a unei fantasme a discursului 69. Dacă „plăcerea lecturii” se dezvăluie lent, prin acumulare de senzații, de experiențe, Într-o complicitate crescândă cu
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
mai mare parte, în cadrul vârstei respective, cu greu vor mai putea fi atinse mai târziu sau poate deloc. Iată deci, necesitatea ca toți factorii educativi să concure la realizarea condițiilor de dezvoltare integrală a tuturor preșcolarilor, lăsând astfel, în mod firesc, drum liber pentru următoarea etapă de dezvoltare. Cunoașterea datelor generale ce caracterizează dezvoltarea normală a preșcolarului precum și abaterile de la normal, în interesul optimizării procesului de dezvoltare neuropsihomotorie și a posibilităților de prevenire și recuperare a handicapului intelectual, este obligatorie și
Articole şi cuvântări by Veronica Bâlbâe () [Corola-publishinghouse/Science/330_a_1276]
-
în codul vârstei respective, cu greu vor mai putea fi atinse mai târziu, sau nu vor putea fi atinse deloc. De aceea fiecare etapă trebuie realizată integral și dusă până la capăt pentru a se putea încheia corect și în mod firesc, lăsând astfel drum liber pentru următoarea etapă a dezvoltării. Dezvoltarea psihică depinde pe de o parte de predispozițiile naturale, pe de altă parte de mediu (factorul peristatic) care permite, sau nu permite, realizarea predispozițiilor. Evoluția individului nu poate fi explicată
Articole şi cuvântări by Veronica Bâlbâe () [Corola-publishinghouse/Science/330_a_1276]
-
caracteristic numai vârstei preșcolare - al invenției, creației independente a cuvintelor, adăugând la rădăcina unor cuvinte, diferite sufixe, prefixe, terminații care dobândesc în practica vorbirii o relativă independență (pânărie în analogie cu brutărie, paezește în analogie cu povestește). Această născocire este firească și dovedește creșterea capacității de generalizare a scoarței cerebrale. Toate cele expuse pe scurt, ne dau tabloul preșcolarului normal, care având acest „simț al limbii”, în condițiile de educare și îndrumare justă, cu o dezvoltare motrică și psihică generală, corespunzător
Articole şi cuvântări by Veronica Bâlbâe () [Corola-publishinghouse/Science/330_a_1276]
-
de la nivelul aparatului fono-articulator. Această ruptură favorizează apariția unor dificultăți și a tulburărilor în pronunția cuvintelor. Datorita deficiențelor de analiză conștientă a elementelor fonetice ale vorbirii și a incapacității de a-și reprezenta fonemele ce compun cuvântul în ordinea lor firească, deficientul mental întâmpină dificultăți în înțelegerea sensului acestora. Cu cât cuvintele noi îi sunt mai puțin familiare și au o structură fonematică mai complexă cu atât cresc dificultățile de analiză, de pronunție și înțelegere corectă a sensului acestora. Capacitățile scăzute
Articole şi cuvântări by Veronica Bâlbâe () [Corola-publishinghouse/Science/330_a_1276]
-
cauză genetică și o inerție patologică, încât nu fac nici o legătură între ceea ce aud și ceea ce scriu, ceea ce dă dislexo-disgrafii specifice. Au loc aspectele deficiente spațio-temporale, scrierea producându-se în diagonală sau ondulatorie. Dislexo-disgrafia liniară este specifică prin imposibilitatea trecerii firești de la un rând la altul, sărind rânduri sau cuvinte. În dislexo-disgrafia motrică apărută pe fondul tulburărilor de motricitate se manifestă o citire confuză neclară și o scriere inegală, tremurată, neproporționată. Aici, dezvoltarea psihomotorie vizează atât aspectul grafomotric cât și perceptivmotric
Articole şi cuvântări by Veronica Bâlbâe () [Corola-publishinghouse/Science/330_a_1276]
-
activitate psihică și motorie, însoțită de o dispoziție astenică, de deprimare, fatigabilitate sporită și de anxietate. În formă gravă este întâlnită în unele boli psihice, cu prioritate psihoza maniaco depresivă, în special în depresiile de apărare și ca o reacție firească, în situații dificile de viață. (Vezi „Dicționar de Psihologie”, Paul Popescu Neveanu, pag. 187 și „Elemente de Psihoterapie”, Irina Holdevici, Ed. All, București). Încărcarea afectiv-negativă se întâlnește mai rar în copilărie și frecvent în viața adultă, ea fiind apanajul versantului
Articole şi cuvântări by Veronica Bâlbâe () [Corola-publishinghouse/Science/330_a_1276]
-
existența unei puteri supranaturale „Ființa supremă”. În doctrina creștină ea exprimă cunoașterea rațională a existenței lui Dumnezeu și iluminarea minții, ca și a sufletului. Credința este un sentiment înalt, stenic, plin de speranță, de optimism, care-i luminează omului rostul firesc al existenței sale în lume. Este virtutea prin care-L cinstește, preamărește și psalmodiază pe Dumnezeu pentru că l-a înzestrat cu facultatea rațională și a inteligenței de a cunoaște bunurile superioare și de a le folosi după voia sa, să
Articole şi cuvântări by Veronica Bâlbâe () [Corola-publishinghouse/Science/330_a_1276]
-
să tipărească Lexiconul lui I. Budai-Deleanu, nu a mai putut să continue, cu un al treilea volum, antologia Școlii Ardelene, din Gh. Șincai nu a tipărit Povățuire cătră economia de câmp, Catehismul cel mare, Istoria naturei sau a firei, Învățătură firească spre surparea superstiției norodului, în fine comentariul său de cinci sute de pagini la Țiganiada i-a fost restrâns de editură la un sfert. În 1969 a publicat un roman, Făt-Frumos desculț. SCRIERI: Făt-Frumos desculț, București, 1969. Ediții: Gh. Șincai
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287106_a_288435]
-
aflarea binelui și a răului, decelarea cunoașterii de necunoaștere, sau, în ultimă instanță, a adevărului de minciună? Să credem că, dacă acest pericol viza în exclusivitate pe om, starea de ignoranță îi era hărăzită acestuia de către Dumnezeu ca o condiție firească a existenței sale edenice? Într-o atare alternativă, așa cum dialectica acreditează, șansa omului de a evolua era practic nulă. În ce consta, de fapt, adevărul atît de "periculos" ascuns în trupul mărului interzis: faptul că omul era "gol" (situație căreia
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
lipsit de luciditate deplină, nepregătit să îi primească consecințele. La ce bun să punem în mîna unui copil un instrument prețios, bunăoară, pe care el nu va fi capabil să îl utilizeze, ci, cel mult, să îl strice din dorința firească de a se juca cu el? Eroarea omului a fost, așadar, aceea de a fi mîncat înainte de vreme fructul cunoașterii ("oprit" doar stadiului său incipient de cunoaștere), "înainte să se fi împlinit planul divin, dezvăluit de următoarea poruncă a Creatorului
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
personajului înșelat (de către șarpe) și înșelător (în raport cu Dumnezeu). Într-un anume fel, acest nefast rol va fi favorizat de inocența Evei, care asemenea copiilor este dispusă să creadă orice i se spune cu un anume ton, într-un dialog aparent firesc și limpede. * Un astfel de dialog este prilejuit de apariția în scenă a șarpelui, "mai șiret decît toate fiarele cîmpului pe care le făcuse Domnul Dumnezeu" [Facerea, 3:1]. Existența acestuia, anterioară celor două personaje umane, simboliza conform mitului biblic
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
fi ignorat. Tocmai această rațiune ne-a stimulat, de fapt, să deschidem prefața lucrării lui J. A. Barnes cu o greu de încheiat hermeneutică / semiotică a minciunii originare. 3. SEMIOZA RĂULUI ÎNTRUCHIPAT CA MINCIUNĂ, "NUCLEU DUR" AL PSEMATOLOGIEI În mod firesc, "limbajului sacru" desfășurat de multiplele forme ale discursului simbolic (magic, mitico-ritualic, inițiatic, religios), de care numai hermeneutica poate da seama, i se supraordonează "limbajul profan" al discursului analitic, pentru a cărui manifestare semiotica este în întregime responsabilă. Iată de ce, ne
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
semantice (decidabilitate, interpretare / reprezentare, satisfacere / realizare în model / corespondență); c) pragmatice (consens, credibilitate, acceptabilitate). Este firesc să judecăm că tot ceea nu se poate valida ca adevăr printr-una sau mai multe din metodele mai sus menționate intră în mod firesc în categoria falsului, deci a minciunii 27. O dată mai mult, avem prilejul de a acredita virtuțile metodei semiotice într-o interpretare a semnelor (mincinoase inclusiv) deosebită de a oricărei alte discipline: • analiza structurală, urmărind relația dintre semnificant și semnificat, dintre
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
JUSTIFICĂRI NECESAR-AMĂGITOARE Sub semnul acestei "amăgitoare necesități" pe care cu precauție am formulat-o încă de la începutul studiului nostru am putea realiza în încheiere bilanțul principalelor sale intenții și realizări. În acest sens, considerațiile care urmează se impun în mod firesc. Pe de o parte, exegeza de față este necesară pentru că definirea situației de comunicare (mincinoasă) în termeni teoretici oferă un instrument inedit de caracterizare a omului însuși, a stilului lui de a fi: "Spune-mi ce și cum, cînd și
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]