17,554 matches
-
ușor stânjenit. —Prieteni! Voi doi! Ce minunat!!! se bucură mama. Nici n-ai idee cât de bine se cunosc ăștia doi, spuse Julie, făcându-i cu ochiul mamei. Mai bine decât îți poți închipui, Brooke. Ah, vai de mine! Ce pereche încântătoare. Ce-ți spuneam eu despre băiatul din vecini, dragă? spuse mama înroșindu-se de plăcere. Se uită cu subînțeles de la Charlie la mine și înapoi la Charlie. Și e, aaah, atât de atrăgător. Spune-mi, ai moștenit totul? —Mama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
Nu cred că oamenii de pe-aici își vând moștenirea de familie, i-am răspuns. —Păcat. Toată lumea crede că sunteți îndrăgostiți până peste urechi unul de celălalt. Și mai are și casa aia, și totul! Voi doi ați face o pereche atât de drăguță. Dumnezeule, Julie se transforma în mama. —Julie, încetează! — N-ar fi chiar așa de rău dac-ar fi iubitul tău. Cel puțin acum știm că-și permite un șofer. E o partidă excelentă. Fii atentă că, după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
mor, mă încurajă, uitându-se adânc în ochii mei. Pentru o fracțiune de secundă, i-am întors privirea. Jur că nu exagerez când spun asta, dar întreg universul s-a adunat în privirea aia. Totul. Trecutul, viitorul, soarele, cerul, fiecare pereche de pantofi pe care a creat-o vreodată Marc Jacobs, toate Bellini-urile, toate rochiile de seară, toate călătoriile la Rio pe care le-am făcut vreodată. Dumnezeule, mi-am spus, cum am putut să-l las să-mi scape printre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
are în sfârșit un scop: am acum de dus la capăt o cucerire. O, Eugenia, Eugenia mea, trebuie să fii a mea! Cel puțin, Eugenia mea, cea pe care am făurit-o în viziunea fugitivă a acelor ochi, a acelei perechi de stele din nebuloasa mea, Eugenia asta, da, trebuie să fie a mea; cealaltă, cea a portăresei, sau a cui o fi! Vom lupta! Vom lupta și voi învinge. Posed secretul victoriei. Ah, Eugenia, draga mea Eugenia! Și se pomeni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
Dacă doi îndrăgostiți gândesc la fel, au simțăminte contrarii; dacă împărtășesc același sentiment amoros, fiecare gândește altceva decât celălalt, poate chiar contrariul. Femeia își iubește bărbatul doar atâta vreme cât el nu gândește ca ea, adică atâta timp cât gândește. Să vedem acum cinstita pereche conjugală.“ Deseori seara, înainte de a se culca, Antonio obișnuia să joace o partidă de cărți cu Domingo, valetul său, în vreme ce nevasta acestuia, bucătăreasa, contempla jocul. Partida începu. — Douăzeci de cupe! - cântă Domingo. — Ia zi! - exclamă brusc Antonio —. Ce-ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
smulse din solilocviu o explozie de veselie țâșnind parcă din seninul cerului. Două fete râdeau lângă el și râsetul lor era parcă trilul a două păsări într-un frunzar înflorit. Își aținti o clipă ochii însetați de frumusețe asupra acelei perechi de fete și ele-i apărură ca un singur trup reduplicat. Mergeau braț la braț. Și el fu cuprins de o dorință furioasă de a le opri, de a o lua pe fiecare de braț și de-a pleca, așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
de braț și de-a pleca, așa, între ele, privind către cer, încotro îi va fi purtat vântul vieții. „Dar ce de femei frumoase mai sunt de când am cunoscut-o pe Eugenia! - își zicea el, ținându-se între timp de perechea aceea râzăreață -. Totul s-a preschimbat într-un paradis, ce ochi, ce păr, ce râs! Una e blondă și cealaltă brunetă; dar care a cea blondă? Care cea brunetă? Mi se pare că se confundă între ele!...“ — Ei, dom’le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
i se părea că se liniștise, dar era o liniște teribilă, înăbușitoare. Se îndreptă spre casa Eugeniei, unde-i găsi pe bieții ei unchi consternați. Nepoata le comunicase printr-o scrisoare hotărârea ei și nu se mai arătase toată noaptea. Perechea luase un tren care plecase la căderea serii, la foarte scurt timp după ultima întrevedere a lui Augusto cu logodnica lui. Și-acum ce facem? - zise doamna Ermelinda. — Ce să facem, doamnă - răspunse Augusto -, altceva decât să răbdăm! — E o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
la moarte în ceasurile pe care le petrec în celula condamnaților se consacră mâncatului. „E ceva - gândea el - ce n-am putut pricepe niciodată!... Ce ne povestește Renan în Stareța din Jouarre e de înțeles... E de înțeles că o pereche de condamnați la moarte, simt înainte de a muri instinctul de a-și supraviețui reproducându-se, dar să mănânci!... Deși da, da, trupul se apără în felul ăsta. Sufletul, aflând că are să moară, se întristează sau se înflăcărează; trupul însă, dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
general era în caisul din curte. Acolo dormeam, citeam, făceam schițele noilor bătălii, chemam aghiotanții să cugetăm despre strategii de luptă. Cea mai mare ofensă pe care am primit-o a fost vizita unei vecine care mi-a oferit o pereche de pantofi cu tocuri metalice și sclipici, de la „vaporeni”. Femeia voia să mă integreze în lumea modei de atunci. Pe cine? Pe mine, haiduca? Rebela? Să mă urc pe toace în cais, sau ce? Să-mi fâțâi fundul prin cartier
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
trebuit să devină publice. Lângă canapelele îngropate din hol, alături de mesele transparente și în lumina strălucitoare a cristalelor geometrice, râdeau, ca să zic așa, printre șeici și Șeherazade, zeci de canistre argintii. De 5 sau de 20 de litri, după câte perechi de adidași avusese întreprinzătorul român. În afară de gândul rușinii copleșitoare, și el pe acolo prin capul meu, chiar mă întrebam ce rețea de pile la Peco le-o trebui viitorilor cumpărători ca să poată să meargă în duminica cu soț sau fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
să găsească tacâmuri de pui cu mai mult spate și gât decât cu gheare. Veneau spre casă, pendulând plasa și o crenguță de brad pe lângă pulpele lor încă suple pe care iarna nu le vedea nimeni. Umblam încotoșmănate cu două-trei perechi de ciorapi cu fire duse, chiloți cu mânecuță „moartea pasiunii”, pe deasupra lor ne atârnam izmene (iegării aveau să vină de-abia în postcomunism). Dragoste se făcea sub plapumă, eventual prin șliț. Ne spălam la lighean, pe porțiuni (la bucată), când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
ocupați, avem cariere, pur și simplu așa e în familia mea. Cum stau așa în fața restaurantului, în fața mea oprește un taxi și ridic repede mâna. Ușa din spate se deschide și apare un șlap jegos cu mărgele, urmat de o pereche de jeanși tăiați trei sferturi, un caftan brodat, un păr blond și ciufulit familiar... Stai aici, tocmai îi spune posesoarea celor de mai sus taximetristului. În maxim cinci minute sunt înapoi. — Freya ? Spun uluită. Aceasta se răsucește pe călcâie și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
știu de ce, menajerele nu reușesc deloc să țină minte. Așa că te rog să fii foarte atentă. Mă întorc, ascultătoare, odată cu ea, spre polița căminului. — E foarte important, Samantha, ca acești căței să fie unul cu fața la celălalt. Trish arată spre o pereche de spanieli King Charles. Vezi ? Nu se uită în afară. Ci unul la celălalt. — Unul la celălalt, o îngân, încuviințând din cap. Da, înțeleg. — Iar ciobănițele sunt cu fața ușor în afară. Vezi ? Cu fața în afară. Vorbește clar și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
sus. Chipul lui Trish se destinde. — Vai, Samantha ! Ești o adevărată comoară ! Las-o jos ! Flutură vag din mână către noptieră. Tocmai pornesc în direcția indicată, când ușa băii se deschide și apare Eddie, care are pe el doar o pereche de boxeri mult prea strâmți, cu pieptul gol și incredibil de păros. Iisuse. Nu știu nici eu cum, dar reușesc să nu scap tava pe jos. — Îmi... cer scuze, spun bâlbâindu-mă, făcând un pas înapoi. Nu mi-am dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
Dispare un moment, după care reapare cu o cădiță albastră plină de produse de curățat, pe care o trântește pe masă. Poftim ! Și nu uita de Marigolds ! adaugă veselă. De ce să nu uit ? — Mănușile de cauciuc, spune Nathaniel. Ia o pereche imensă de mănuși roz din cădiță și mi le întinde cu o ușoară înclinare a capului. — Da, mulțumesc, spun cu un aer demn. Știam și eu. N-am purtat în viața mea mănuși de cauciuc. Făcând eforturi ca dezgustul să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
-mi aleg și a sfârșit prin a mă dădăci la cap și a alege ea totul... și nu știu cum, m-am trezit că nu am nici măcar un articol de îmbrăcăminte negru. Îmi pun cu grijă o rochie roz mulată și o pereche de sandale și mă uit în oglindă. E prima oară când port roz în viața mea. Dar, spre uimirea mea, nu îmi stă rău deloc ! Singurul lucru care mă deranjează e șuvița decolorată. Va trebui să fac ceva în legătură cu ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
Doamne. Bărbatul de care m-am îndrăgostit la orizont. Bărbatul pentru care am făcut o pasiune dementă, ca pe vremea adolescenței. Nu-mi pot lua ochii de la el. Soarele i se reflectă în vârfurile blonde, și are pe el o pereche de blugi antici și decolorați. Mă uit cum ridică nu știu ce sac greu, îl învârte pe umeri și-l aruncă spre o grămadă care pare a fi bălegar. Fără să vreau, mi-l închipui ridicându-mă și pe mine la fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
ce verdețuri frumoase ! Arăt spre grădină cu admirație sinceră. Are formă hexagonală, cu mici cărărui între diversele parcele. — Tu ai făcut toate astea? E incredibil. — Mersi. Și mie îmi place. Îmi zâmbește. Mă rog. Uite și rozmarinul tău. Scoate o pereche de foarfece de grădină dintr-o chestie veche de piele care arată cam ca un toc de pistol și începe să taie dintr-un arbust verde închis țepos. Inima începe să-mi bubuie tare. Trebuie să-i zic ce-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
ridic și mă uit pe fereastră. Îi zăresc pe toți trei lângă heleșteu. Nathaniel le arată ceva cu un băț. Mă grăbesc în baie, dau dușul la maxim și stau sub jet treizeci de secunde. După care îmi iau o pereche de bikini, o pereche de blugi curați și un top sobru cu mâneci lungi. Îmi dau chiar și cu puțin ruj. După care îmi trag o pereche de espadrile, cobor scările și ies în grădină. În acest moment, Nathaniel și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
pe fereastră. Îi zăresc pe toți trei lângă heleșteu. Nathaniel le arată ceva cu un băț. Mă grăbesc în baie, dau dușul la maxim și stau sub jet treizeci de secunde. După care îmi iau o pereche de bikini, o pereche de blugi curați și un top sobru cu mâneci lungi. Îmi dau chiar și cu puțin ruj. După care îmi trag o pereche de espadrile, cobor scările și ies în grădină. În acest moment, Nathaniel și Geigerii tocmai se întorc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
maxim și stau sub jet treizeci de secunde. După care îmi iau o pereche de bikini, o pereche de blugi curați și un top sobru cu mâneci lungi. Îmi dau chiar și cu puțin ruj. După care îmi trag o pereche de espadrile, cobor scările și ies în grădină. În acest moment, Nathaniel și Geigerii tocmai se întorc spre casă. Tocurile lui Trish se afundă în iarba peluzei și atât ea, cât și Eddie, par tufliți de căldură și ofuscați. Bună ziua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
o deghizare simplă. După-amiaza următoare, după ce am pregătit camera de oaspeți, mă întorc repede la mine în cameră și îmi prind părul în vârful capului, lăsând să cadă șuvițe artistice care să-mi ascundă fața. După care adaug și o pereche de ochelari de soare pe care i-am găsit în sertarul măsuței de toaletă. Sunt din anii ’80 și au rame imense verzi, ce-mi ascund în totalitate chipul. E adevărat, mă fac să semăn destul de tare cu Elton John
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
duc mai devreme și să trec pe la departamentul de achiziții, îi anunț că primele trei sute de păpuși sunt gata și stabilim data predării, Cred că ar fi bine, spuse Marta. Cipriano Algor se schimbă, își puse o cămașă curată, altă pereche de pantofi, și în nici zece minute se urca în furgonetă, Pe curând, spuse, Pe curând, tată, ai grijă cum mergi, Și întoarce-te cu și mai multă grijă, nu e nevoie să spui, Da, cu și mai multă grijă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
Algor nu repetă că era dispus să facă schimb, ar fi turnat gaz pe foc, se mărgini să întrebe, Și cum s-a terminat discuția, Le-am spus că apartamentul care mi-a fost atribuit este, în esență, pentru o pereche cu un copil, cel mult se mai poate admite prezența unei singure persoane din familie, dacă se va mulțumi cu un mic compartiment care, în principiu, este destinat depozitării, dar niciodată două persoane, n-au loc, Și ei ce-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]