16,047 matches
-
nu s-au înregistrat decese. ceftamil+ amikacina 31.6% ceftriaxona+ gentamicina 42.1% vancomicina+ amikacina 26.3% Figura 80. Frecvența utilizării de antibiotice la lotul cu peritonită primară dializați ambulator. Din acest lot de bolnavi, în 5 cazuri din 19, tubul efluent tulbure nu a putut fi schimbat din cauza aderenței care s-a produs, necesitând o minimă intervenție chirurgicală. Peritonita spontană la cirotici are ca schemă terapeutică de tratament următoarea medicație: Ciprofloxacin 400 mg/zi i.v. + Metronidazol 2 g/ziTobramicină
Peritonitele acute: tratament etiopatogenic by Dorin Stănescu () [Corola-publishinghouse/Science/91842_a_93199]
-
renală cronică și care fac dializă ambulatorie continuă. Însămânțarea peritoneului se realizează pe cale hematogenă, prin translocație bacteriană, prin practicarea paracentezei (87, 287, 292). Peritonita secundară, pe lotul studiat, a totalizat 321 de cazuri (83,4%). A apărut după leziuni ale tubului digestiv sau viscer abdominal, de unde germenii sau propagat prin perforație, pe cale limfatică sau prin contiguitate, cele mai multe cazuri au fost consecința perforației apendiculare (171 cazuri), afecțiunilor ginecologice și obstetricale (45 cazuri), piocolecistitei acute perforate (32 cazuri) sau perforației ulcerului gastric sau
Peritonitele acute: tratament etiopatogenic by Dorin Stănescu () [Corola-publishinghouse/Science/91842_a_93199]
-
debutul durerii abdominale și cu stare generală bună au suferit intervenție chirurgicală definitivă constând din rezecție, stabilirea continuității țesutului digestiv, lavaj și drenaj. Pe materialul studiat intervenția minimă s-a utilizat la 107 bolnavi din 276 cazuri cu afecțiuni ale tubului digestiv (38,8%). La restul de 169 pacienți (61,3%) cu stare generală bună, intervenția chirurgicală a fost definitivă. Douăzeci și cinci de bolnave care au dezvoltat peritonite fie prin boli ginecologice sau după intervenții obstetricale, tratamentul chirurgical a constat în: - histerectomie
Peritonitele acute: tratament etiopatogenic by Dorin Stănescu () [Corola-publishinghouse/Science/91842_a_93199]
-
recomandările Ghidului de terapie a infecțiilor intraabdominale, publicat în America, de Societatea de Chirurgie a Infecțiilor, în colaborare cu cea de Boli Infecțioase. Schemele terapeutice au fost alese în funcție de două recomandări: - existența unei flore bacteriene specifice fiecărui segment anatomic al tubului digestiv, în care segmentele proximale intestinale constituie habitatul florei orale (coci Gram-pozitiv, enterobacterii aerobe și unele tulpini de Bacteroides și care din punct de vedere cantitativ prezența lor este redusă la 10 germeni/ml de conținut gastric), iar cu cât
Peritonitele acute: tratament etiopatogenic by Dorin Stănescu () [Corola-publishinghouse/Science/91842_a_93199]
-
trei grupe patogenice, urmată de enterococ în cazul bolnavilor cu ciroză hepatică, pneumococ și stafilococ auriu (20,8% vs 20,8%) la copilul cu sindrom nefrotic și stafilococ auriu (31,6%) la pacienții dializați în ambulator. - În peritonitele secundare perforației tubului digestiv, germenii implicați aparțin familiei Enterobacteriaceae, dintre care E. coli este preponderent; iar în cele secundare afecțiunilor ginecologice E. coli, stafilococul auriu și enterococul. - Determinarea sensibilității germenilor implicați în IIA a scos în evidență rezistența Enterobactericeae-lor la ampicilină și amoxiciclină
Peritonitele acute: tratament etiopatogenic by Dorin Stănescu () [Corola-publishinghouse/Science/91842_a_93199]
-
sindrom nefrotic au beneficiat de schemele recomandate (cefalosporine de generația a III-a+amikacină, vancomicină+amikacină). - Din lotul de 64 bolnavi cu peritonite spontane au decedat 3 cazuri cu peritonită cu teren cirotic. - Peritonita secundară prin perforația diferitor segmente ale tubului digestiv a beneficiat de scheme terapeutice în conformitate cu ghidurile terapeutice în 189 de cazuri din 276 (68,5%). - Schemele folosite pentru tratamentul peritonitei secundare de cauză abdominală au cuprins următoarele antibiotice: cefalosporine de generația a III-a (cefoxitin/ceftriaxonă/ceftazidimă), carbepeneme
Peritonitele acute: tratament etiopatogenic by Dorin Stănescu () [Corola-publishinghouse/Science/91842_a_93199]
-
E. coli (7 cazuri), Staphylococcus aureus (4 cazuri), Acinetobacter (1 caz) și s-a produs în primele 48 ore de la instituirea terapiei. - Aplicarea corectă a ghidurilor terapeutice pentru infecțiile intraabdominale și adresabilitatea bolnavilor în primele 6 ore de la debutul perforației tubului digestiv constituie imperative pentru o rezolvare cât mai favorabilă a afecțiunii. <rerflist> 1. Agresta F, Ciardo LF, Mazzarolo G, Michelet I, Orsi G, Trentin G, Bedin N: Peritonitis: laparoscopic approach. World J Emerg Surg 2006, 24(1):9. 2. Aldridge
Peritonitele acute: tratament etiopatogenic by Dorin Stănescu () [Corola-publishinghouse/Science/91842_a_93199]
-
în sclerotoame, mioame și dermatoame se vor forma: coloana vertebrală, musculatura și dermul. Placa neurală se formează datorită unei înaroșări a ectodermului pe linia mediană. în săptămâna a patra această placă se va extinde, se va înrula și va forma tubul neural - precursorul sistemului nervos central (7, 11). Trofoblastul continuă să proareseze rapid. Vilozitățile primare prezintă un miez mezenchimatos, în care se vor forma vasele capilare. Procese ce au loc în a patra săptămână în cadrul embrioaenezei perioada cuprinsă între săptămânile 4-8
ANATOMIA APARATULUI LOCOMOTOR by PAULA DROSESCU () [Corola-publishinghouse/Science/91482_a_92848]
-
al plăcilor craniale și caudale: arterele toracice interne, epiaastrice superioare, epiaastrice inferioare; - pentru mezenchimul secundar ce miarează din somite în somatopleura plăcilor laterale: arterele intercostale și lombare. în săptămâna a patra, placa neurală se extinde, se înrulează și va forma tubul neural -precursorul sistemului nervos central. La sfârșitul săptămânii a patra, cea mai mare parte din sistemul nervos central devine vizibilă; din neuroepiteliul tubului neural se diferențiază neuronii și celulele aliale. Din crestele neurale (buzele laterale ale faldurilor neurale) se detașează
ANATOMIA APARATULUI LOCOMOTOR by PAULA DROSESCU () [Corola-publishinghouse/Science/91482_a_92848]
-
arterele intercostale și lombare. în săptămâna a patra, placa neurală se extinde, se înrulează și va forma tubul neural -precursorul sistemului nervos central. La sfârșitul săptămânii a patra, cea mai mare parte din sistemul nervos central devine vizibilă; din neuroepiteliul tubului neural se diferențiază neuronii și celulele aliale. Din crestele neurale (buzele laterale ale faldurilor neurale) se detașează o populație de celule care va miara spre periferie. Majoritatea aanalionilor nervoși senzoriali cranieni derivă din creasta neurală. De-a lunaul măduvei spinării
ANATOMIA APARATULUI LOCOMOTOR by PAULA DROSESCU () [Corola-publishinghouse/Science/91482_a_92848]
-
dintre componentele inimii, cartilajele arcurilor farinaelui. Axial derivă din ectoderm și axul cerebro-spinal. Acesta se va scufunda sub ectoderm, care se reface la suprafața sa în procesul de neurulație. în urma procesului de fuzionare mediană a endodermului embrionar se formează un tub intestinal. Inițial, intestinul are două porțiuni: - una cranială și alta caudală - care se termină în fund de sac: intestin anterior/posterior; între acestea două se va forma viitorul intestin subțire datorită faptului că marainile laterale ale discului embrionar continuă să
ANATOMIA APARATULUI LOCOMOTOR by PAULA DROSESCU () [Corola-publishinghouse/Science/91482_a_92848]
-
se va forma viitorul intestin subțire datorită faptului că marainile laterale ale discului embrionar continuă să se alipească. Placa laterală mezodermică dă naștere la membranele seroase care mărainesc celomul: - somatopleura, ce îmbracă suprafața internă a peretelui corpului; - splanhnopleura, care învelește tubul intestinal. Porțiunea abdominală a intestinului subțire este suspendată în celom prin foița reflectată bistratificată numită mezenter dorsal. în săptămâna a patra se realizează și dezvoltarea pereților care vor împărți cavitatea celomică în 3 cavități: pericardică, pleurală, peritoneală. Septul transvers este
ANATOMIA APARATULUI LOCOMOTOR by PAULA DROSESCU () [Corola-publishinghouse/Science/91482_a_92848]
-
scurte poate fi descrisă ca prezentând: -la exterior: lamă de substanță compactă; -în interior: masă de substanță sponaioasă: în cavitățile acesteia se află măduvă osoasă. Dispoziția substanței osoase, compactă sau sponaioasă, nu este întâmplătoare: - prezența canalului medular sub forma unui tub aol în interior face ca osul să fie rezistent și în același timp suficient de elastic pentru a rezista la forțele de tracțiune, presiune ce acționează asupra sa; - substanța osoasă sponaioasă este dispusă în oraanism în zonele în care trebuie
ANATOMIA APARATULUI LOCOMOTOR by PAULA DROSESCU () [Corola-publishinghouse/Science/91482_a_92848]
-
dispusă sub formă de lamele în care fibrilele au o direcție prestabilită. Osul lameral este tipul de os care caracterizează oasele adultului. Substanța fundamentală (denumită și oseină) este impreanată cu săruri minerale. în osul compact substanța fundamentală formează sisteme de tuburi concentrice, axate pe unul central - canalul Havers (Fiaura 13) - ce are un diametru de 10-100 microni. Lamelele osoase au o arosime de 5-10 microni. în interiorul canalului Havers se găsesc: vase, nervi și o mică cantitate de măduvă osoasă. Canalele se
ANATOMIA APARATULUI LOCOMOTOR by PAULA DROSESCU () [Corola-publishinghouse/Science/91482_a_92848]
-
primul vid. Pentru a scoate apa din puțuri și canale, muncitorii din Italia foloseau un tip de pompă care funcționa, mai mult sau mai puțin, ca o seringă uriașă. Această pompă avea un piston introdus, cu joc mic, într-un tub. Capătul de jos al tubului era așezat în apă, astfel încât, atunci când pistonul era ridicat, nivelul apei se ridica odată cu el. Galileo auzise de la un muncitor că aceste pompe aveau o problemă: puteau ridica apa numai până la aproximativ 10 metri înălțime
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
apa din puțuri și canale, muncitorii din Italia foloseau un tip de pompă care funcționa, mai mult sau mai puțin, ca o seringă uriașă. Această pompă avea un piston introdus, cu joc mic, într-un tub. Capătul de jos al tubului era așezat în apă, astfel încât, atunci când pistonul era ridicat, nivelul apei se ridica odată cu el. Galileo auzise de la un muncitor că aceste pompe aveau o problemă: puteau ridica apa numai până la aproximativ 10 metri înălțime. După aceea, pistonul continua să
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
apei rămânea același. Era un fenomen ciudat și Galileo i-a prezentat problema asistentului său, Torricelli, care a început să facă experiențe, încercând să își dea seama care era motivul acestei curioase limitări. În anul 1643, Toricelli a luat un tub lung, închis la un capăt, și l-a umplut cu mercur. Apoi l-a întors și l-a introdus cu gura în jos, introducându-i-o într-un vas umplut tot cu mercur. Acum, dacă Torricelli ar fi întors tubul
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
tub lung, închis la un capăt, și l-a umplut cu mercur. Apoi l-a întors și l-a introdus cu gura în jos, introducându-i-o într-un vas umplut tot cu mercur. Acum, dacă Torricelli ar fi întors tubul în aer, oricine s-ar aștepta ca mercurul să se scurgă, fiind imediat înlocuit cu aer; nu s-ar crea nici un fel de vid. Însă atunci când a fost întors în vasul cu mercur, nu a existat aer care să înlocuiască
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
cu aer; nu s-ar crea nici un fel de vid. Însă atunci când a fost întors în vasul cu mercur, nu a existat aer care să înlocuiască mercurul scurs. Dacă natura ar fi avut cu adevărat oroare de vid, mercurul din tub ar fi trebuit să rămână la locul lui, în așa fel încât să nu se creeze vid. Dar mercurul n-a rămas la locul lui. Nivelul i-a scăzut puțin, lăsând un spațiu în vârful tubului. Ce se afla în
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
de vid, mercurul din tub ar fi trebuit să rămână la locul lui, în așa fel încât să nu se creeze vid. Dar mercurul n-a rămas la locul lui. Nivelul i-a scăzut puțin, lăsând un spațiu în vârful tubului. Ce se afla în acel spațiu? Nimic. Era pentru prima dată în istorie când cineva crea pe cale artificială o atmosferă vidată. Indiferent de dimensiunile tubului folosit de Torricelli, nivelul mercurului cobora până la o distanță de 760 de milimetri față de vas
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
a rămas la locul lui. Nivelul i-a scăzut puțin, lăsând un spațiu în vârful tubului. Ce se afla în acel spațiu? Nimic. Era pentru prima dată în istorie când cineva crea pe cale artificială o atmosferă vidată. Indiferent de dimensiunile tubului folosit de Torricelli, nivelul mercurului cobora până la o distanță de 760 de milimetri față de vas; ori, privind problema dintr-o altă perspectivă, mercurul putea să se ridice numai până la 760 de milimetri pentru a opune rezistență vidului de deasupra lui
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
oroarea naturii față de vid era „limitată“; nu putea distruge decât o cantitate finită de vid. Dar Pascal a avut o altă idee. În toamna anului 1648, pe baza unei intuiții, Pascal și-a trimis cumnatul pe un munte, cu un tub barometric cu mercur. În vârful muntelui, mercurul s-a ridicat la o înălțime considerabil mai mică decât 760 de milimetri (Figura 22). Să fi fost oare natura mai puțin tulburată de vid în vârful muntelui decât în vale? Pentru Pascal
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
mai mică decât 760 de milimetri (Figura 22). Să fi fost oare natura mai puțin tulburată de vid în vârful muntelui decât în vale? Pentru Pascal, acest comportament oarecum ciudat a demonstrat că nu oroarea de vid ridica mercurul în tub, ci greutatea atmosferei, ce apăsa asupra suprafeței expuse la aer a mercurului din vas. Presiunea atmosferică exercitată asupra unui vas plin cu lichid - fie mercur, apă sau vin - va face ca nivelul din interiorul tubului să se ridice, la fel
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
de vid ridica mercurul în tub, ci greutatea atmosferei, ce apăsa asupra suprafeței expuse la aer a mercurului din vas. Presiunea atmosferică exercitată asupra unui vas plin cu lichid - fie mercur, apă sau vin - va face ca nivelul din interiorul tubului să se ridice, la fel cum se întâmplă când strângem un tub cu pastă de dinți până ce pasta sare din el. Deoarece atmosfera nu are putere să împingă infinit de tare, nu poate ridica mercurul decât până la o înălțime de
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
suprafeței expuse la aer a mercurului din vas. Presiunea atmosferică exercitată asupra unui vas plin cu lichid - fie mercur, apă sau vin - va face ca nivelul din interiorul tubului să se ridice, la fel cum se întâmplă când strângem un tub cu pastă de dinți până ce pasta sare din el. Deoarece atmosfera nu are putere să împingă infinit de tare, nu poate ridica mercurul decât până la o înălțime de 760 de milimetri în tub - iar în vârful muntelui, este și mai
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]