17,554 matches
-
iar mâine dimineață o să mă fac că sunt adormită și o să statu în pat până îmi vine bagajul. Slavă Cerului. O clipă am crezut că... — Foarte bună idee, spune Luke. Mă schimb și mergem. Caută în valiză și scoate o pereche de pantaloni și o cămașă albastră la dungă. — Te schimbi? zic după o pauză. E cu... ținută obligatorie? — Nu, în nici un caz, spune Luke. Mă gândeam doar că nu vrei să cobori cu... hainele astea de pe tine, să zicem. Arată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
întâmplare. Ce mi‑am cumpărat eu de la M&S în ultimul timp? Nimic. — Foarte bine, zice Suze, ușurată. Atunci înseamnă că factura asta e pentru... 0 lire, nu? — Categoric, spun, rupând plicul. Zero! Sau, mă rog, zece lire, acolo. Vreo pereche de chiloței, cine știe... Desfac hârtia și mă uit la ea. O clipă, rămân fără grai. — Cât e? zice Suze alarmată. — E... e o greșeală, spun, încercând s‑o bag la loc în plic. E o greșeală, evident. O să le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
spre ea și mă uit fix la ea. — Suze... când ți‑ai aruncat troacele, ți‑ai mai oprit și tu câte ceva? — Normal! zice, defensivă. Câteva chestii. Îmi întâlnește privirea. OK, bine, poate am exagerat un pic. — Nu mai ai nici o pereche de chiloți? — Păi... nu. Dar ți‑am zis, mă simt atât de bine, am un sentiment atât de pozitiv în legătură cu viața mea că... nu contează! E feng shui. Ar trebui să încerci și tu. O urmăresc cum își alege rochia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
ridicați? strigă preotul. Sunt ușor surd, așa că, dacă aveți ceva de spus... — Zău, nu... Ridicați‑vă! îmi spune femeia de lângă mine și mă împunge destul de tare cu hârtia din mână. Mă ridic foarte încet și simt asupra mea două sute de perechi de ochi, ca niște torțe. Nici nu îndrăznesc să mă uit în zona în care sunt Tom și Lucy. Nici la mama și la tata. În viața mea nu m‑am simțit atât de penibil. — N‑am nimic de zis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
pe nume Tom? — Da, la el. Ridic privirea și nu reușesc să‑mi stăpânesc un semichicotit în clipa în care îi zăresc expresia. L‑ai cunoscut, înțeleg? Acum o secundă. Și pe el și pe nesuferita lui soție. Ce mai pereche! Ia o gură de șampanie și se lasă iar pe spate, sprijinindu‑se în coate. Apropo... a părut complet șocată să mă vadă. Parcă... văzuse pe dracu’. Ca majoritatea invitaților. Se uită la mine întrebător. E ceva ce trebuie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
de la parter. Și mă trezesc holbându‑mă la două cuvinte. „Prada“ și „Pantofi“. Ooo. Pantofi Prada. Chiar în fața mea. O să arunc doar o privire rapidă. Ceilalți mărșăluiesc mai departe, în timp ce eu mă grăbesc spre vitrină și mă uit la o pereche de pantofi clasici maro închis. Doamne, sunt divini. Oare cât or fi? Poate că Prada e ieftin aici. Poate ar trebui să intru o secundă și... — Rebecca? Tresar și mă uit în jur și‑mi văd grupul de tur la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
persoana din fața ta pentru slujba respectivă. De‑asta i se și spune „tehnica interviului“. Când ajung la restaurantul unde ne întâlnim, o parte din mine vrea să fugă să renunț definitiv la idee și să‑mi cumpăr în schimb o pereche de pantofi. Dar nu pot. Trebuie să o fac. Și asta‑i partea cea mai nasoală. Motivul pentru care simt că mi se strânge stomacul și mi‑au transpirat mâinile este că asta chiar contează pentru mine. Nu pot să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
gol, cu excepția mirosului de tămâie și a unei muzici ciudate, date la maximum. Mă apropii de un stativ și, luându‑mi un aer nonșalant, încep să trec în revistă hainele, cu degetul. Dumnezeule, chestiile astea sunt complet țăcănite. E o pereche de pantaloni de trei metri, o cămașă simplă albă cu glugă de plastic și o fustă făcută din reiat și ziar, care e chiar drăguță - dar ce se întâmplă când plouă? — Bună ziua, spune un tip care se apropie. E îmbrăcat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
ochi la batista. Dar, pe bune, ce era să fac, doar nu era să‑i spun care a fost reacția ei adevărată, nu? Nu puteam să‑i spun că a‑ndesat‑o înapoi în cutie de parcă ar fi fost o pereche de șosete de la Woolworths. Și, de fapt, chiar îmi pare bine c‑am mai înflorit puțin lucrurile, pentru că în viața mea nu l‑am văzut atât de încântat. Chiar a sunat‑o să‑i spună că îi pare bine că i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
iau micul dejun cu un anume Greg Walters de la Blue River Productions. El e cel care mi‑a trimis coșul cu fructe și era înnebunit să mă cunoască și, până în clipa asta, întâlnirea decurge absolut perfect! Am pe mine o pereche de pantaloni pe care mi i‑am luat ieri de la Banana Republic și noul meu pulover de designer și, trebuie să recunosc, Greg pare de‑a dreptul impresionat. — Ești pe val, tot zice, printre îmbucăturile de croissant. Îți dai seama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
New York! — A, da? Christina Rowan îmi zâmbește prietenește. Cu ce te ocupi, Becky? Lucrezi în modă? — O, nu. Mă ocup de finanțe. — De finanțe! Serios? Ridică din sprâncene. — Dau sfaturi financiare la televizor. Despre pensii, chestii de‑astea... Iau o pereche de pantaloni pufoși de cașmir. Nu sunt nemaipomeniți? Chiar mai frumoși decât cei de la Ralph Lauren. Și mai ieftini. — Sunt frumoși, nu? Mă privește întrebător. Ei, e bine să ai clienți atât de entuziaști. Își bagă mâna în buzunarul jachetei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
rând de haine pentru testul video. Dar, până la urmă... Bine, cred că am cam... exagerat un pic. Așa că lista mea finală de cumpărături sună astfel: 1.Jachetă Moschino 2.Fustă Barney’s până la genunchi 3.Lenjerie Calvin Klein 4.O pereche de ciorapi noi și... 5.Rochie de cocktail Vera Wang OK, bine. Dar... înainte să spuneți ceva, știu că nu era cazul să cumpăr o rochie de cocktail. Știu că atunci când Erin a spus „Vă interesează și o rochie de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
mișc. Nu pot nici măcar să gândesc. Mă simt paralizată, de parcă aș sta ghemuită pe marginea unei stânci, încercând să nu alunec. În cele din urmă iese din baie și, fără să‑mi arunce vreo privire, își trage pe el o pereche de jeanși negri și un pulover negru pe gât. Își toarnă ceva de băut și apoi rămâne tăcut. De la geam, văd întregul Manhattan. Se înserează și se aprind luminile la ferestre, până departe în zare. Dar lumea s‑a restrâns
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
Aud voci murmurând, apoi ușile se dau în lături și iese cineva. Din unghiul meu, nu văd decât că e o femeie, și că e încălțată cu pantofii ăia noi Chanel, care costă de te îndoaie. E urmată de două perechi de picioare bărbătești, și cei trei pornesc pe hol. Nu rezist să nu trag cu ochiul de după scaun, și... sigur. E Alicia Scorpia cu picioare lungi, cu Ben Bridges și un bărbat pe care îl știu, dar nu‑mi amintesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
s‑o probez și, când am ajuns acasă, era prea mică. Dar nu se știe niciodată, poate la un moment dat am să slăbesc o tonă. — Și astea... și astea... Se încruntă, nevenindu‑i să creadă. La naiba, Bex, câte perechi de pantaloni negri ai? — Una singură! Poate două. — Patru... cinci... șase. Scotocește printre umerașe, trăgând afară fără comentarii pereche după pereche de pantaloni. — Ăștia sunt pentru când mă simt grasă, spun defensiv, în clipa în care îmi scoate afară vechii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
moment dat am să slăbesc o tonă. — Și astea... și astea... Se încruntă, nevenindu‑i să creadă. La naiba, Bex, câte perechi de pantaloni negri ai? — Una singură! Poate două. — Patru... cinci... șase. Scotocește printre umerașe, trăgând afară fără comentarii pereche după pereche de pantaloni. — Ăștia sunt pentru când mă simt grasă, spun defensiv, în clipa în care îmi scoate afară vechii mei Benetton cu vedere la gleznă. Și acolo sunt blugi! strig în clipa în care ea începe să caute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
am să slăbesc o tonă. — Și astea... și astea... Se încruntă, nevenindu‑i să creadă. La naiba, Bex, câte perechi de pantaloni negri ai? — Una singură! Poate două. — Patru... cinci... șase. Scotocește printre umerașe, trăgând afară fără comentarii pereche după pereche de pantaloni. — Ăștia sunt pentru când mă simt grasă, spun defensiv, în clipa în care îmi scoate afară vechii mei Benetton cu vedere la gleznă. Și acolo sunt blugi! strig în clipa în care ea începe să caute în partea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
Ridică gingaș masca de scrimă. Asta se duce direct la coș. — O să mă apuc de scrimă, zic indignată. O să fiu dublura lui Catherine Zeta Jones. — Nici măcar nu știu cum de‑ți încap toate astea aici. Nu tu arunci nimic niciodată? Ridică o pereche de pantofi decorați cu scoici. Uite la ăștia. Îi mai porți vreodată? Nu... prea. Îi văd expresia. Dar nu e asta problema. Dacă i‑aș arunca, sunt sigură că a doua zi scoicile ar fi iar la modă și ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
bifează în ele diverse articole, în timp ce se plimbă. Aud o fată în pantaloni de piele zicând: — Uite la haina asta! Oo, și la ghetele astea Hobbs! Sigur am să licitez pentru ele! În cealaltă parte a camerei, două fete încearcă perechi de pantaloni, punându‑i pe lângă ele, în timp ce prietenii lor le țin răbdători băuturile. — Cine sunt toți oamenii ăștia? întreb, nevenindu‑mi să cred. Tu i‑ai invitat pe toți? — Păi, i‑am sunat pe toți cei din agenda mea, zice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
a zis că i se pare o idee excelentă. Mi‑a zis că, atunci când îți folosești mintea, ești inteligența în persoană. — Serios? Mă uit iar la Derek Smeath și mă înroșesc ușor. — Așadar, zice Caspar. Vă prezint Lotul întâi. O pereche de sandale cu clementină, în stare foarte bună, foarte puțin purtate. Le ridică pe masă și Suze îmi strânge mâna ca să‑mi dea curaj. Licitează cineva? — Eu ofer 15000 de lire, spune Tarquin, ridicând mâna instantaneu. — Cincisprezece mii de lire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
dacă am experiență în vânzarea cu amănuntul. Iar eu, ca tâmpita, n‑am avut ce face și i‑am spus cum m‑am angajat mai demult la Ally Smith și am fost dată afară în clipa când am ascuns o pereche de pantaloni cu imprimeu zebrat de o clientă, pentru că mi‑i doream eu. Când mi‑am terminat povestea, la capătul firului s‑a lăsat tăcerea și m‑am gândit că, gata, mi‑am tăiat craca de sub picioare. Dar după asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
la cuibușor și nimeni de la bord nu-și putea închipui o perspectivă mai exaltantă și mai dorită. Brett era înregistrat ca simplu tehnician, modalitate amabilă de a spune că era necioplit ca Parker, dar mai tânăr. Cei doi formau o pereche de originali, discordantă, absolut diferită de tovarășii lor. Cu toate acestea, coexistau și funcționau împreună fără probleme. Înțelegerea lor la nivelul muncii și prieteniei consta într-o mare măsură în faptul că Brett își interzicea orice amestec în domeniul mental
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
ceea ce nu mergea la modulul 12. prefera să nu se gândească. ― Nu vom putea repara totul aici. oricare ar fi avariile, replică Parker. ― Nici nu credeam că veți reuși. Nu vă faceți iluzii acolo. Ce puteți face? ― Trebuie reparată o pereche de conducte și consolidate intrările stricate. Nu putem fixa conductele fără să băgăm toată nava în cală. Va trebui să ne mulțumim cu o cârpeală. ― Înțeleg. Altceva? ― Modulul 12. O spun sincer. Am pierdut celula principală. ― Cum? Praful? ― În parte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
Kane. Ash parcă ar fi vrut să-și continue argumentația. Nu-mi prea place, dar înțeleg. Îți asumi răspunderea? Aceasta este o decizie științifică de competența mea, de care mă privezi! ― Da! Îmi asum răspunderea. Acestea fiind zise, luă o pereche de mănuși de plastic. O rapidă verificare indică faptul că "autodocul" nu era legat de corpul bolnav. Dallas acționă ieșirea platformei din habitaclu. Creatura nu se clintise și nici nu slăbise priza pe țeasta lui Kane. ― Mașina de tăiat? Asth
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
Dallas începu să se târască, cu ochii țintă spre fundul conductei, cu degetul pe trăgaciul aruncătorului de flăcări. Tunelul avea mai puțin de un metru în diametru. Metalul îi zgâria genunchii. Ar fi fost bine să mai fi luat o pereche de pantaloni. Prea târziu acum, își zise. Trebuia să continue. ― Cum te simiți? se interesă o voce prin difuzoarele sale. ― Merge, Ash, răspunse el cu o voce anxioasă. Nu-ți face probleme pentru mine. Atenție la gura de aerisire în caz că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]