15,576 matches
-
trenuri de marfă sau cu armament pentru front. Până la urmă, inevitabilă, catastrofa s-a produs. Ne-am despărțit. La vreo două săptămâni, ușa dintre sufragerie și camera mea s-a deschis pe neașteptate. Ironic și răutăcios, "unchiul George" flutura un plic alb, căptușit cu hârtie violetă. "Ce-i asta?" Am bănuit că era o scrisoare venită de la Sibiu și m-am înroșit, probabil, până în vârful urechilor. Socotisem că la acea adresă de pe strada Vasile Lascăr era și "domiciliul" meu. Am înțeles
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
în pat, pe jumătate adormit, pe jumătate treaz, pândind pașii poștașului pe scară. Dintr-un motiv oarecare, nu mi-am pierdut niciodată credința, încă de când eram mic, în puterea scrisorilor de a-mi transforma existența. E suficient să zăresc un plic pe preșul din fața ușii și mă cuprinde speranța, fie ea și efemeră. Trebuie spus că plicurile maro au rareori acest efect; plicurile cu fereastră, niciodată. Dar mai este și plicul alb cu scris de mână, acel splendid dreptunghi al probabilității
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
oarecare, nu mi-am pierdut niciodată credința, încă de când eram mic, în puterea scrisorilor de a-mi transforma existența. E suficient să zăresc un plic pe preșul din fața ușii și mă cuprinde speranța, fie ea și efemeră. Trebuie spus că plicurile maro au rareori acest efect; plicurile cu fereastră, niciodată. Dar mai este și plicul alb cu scris de mână, acel splendid dreptunghi al probabilității pure care chiar s-a dovedit a fi, în câteva rânduri, nici mai mult nici mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
credința, încă de când eram mic, în puterea scrisorilor de a-mi transforma existența. E suficient să zăresc un plic pe preșul din fața ușii și mă cuprinde speranța, fie ea și efemeră. Trebuie spus că plicurile maro au rareori acest efect; plicurile cu fereastră, niciodată. Dar mai este și plicul alb cu scris de mână, acel splendid dreptunghi al probabilității pure care chiar s-a dovedit a fi, în câteva rânduri, nici mai mult nici mai puțin decât pragul spre o lume
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
de a-mi transforma existența. E suficient să zăresc un plic pe preșul din fața ușii și mă cuprinde speranța, fie ea și efemeră. Trebuie spus că plicurile maro au rareori acest efect; plicurile cu fereastră, niciodată. Dar mai este și plicul alb cu scris de mână, acel splendid dreptunghi al probabilității pure care chiar s-a dovedit a fi, în câteva rânduri, nici mai mult nici mai puțin decât pragul spre o lume nouă. Și azi-dimineață, în timp ce mă uitam cu ochi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
dovedit a fi, în câteva rânduri, nici mai mult nici mai puțin decât pragul spre o lume nouă. Și azi-dimineață, în timp ce mă uitam cu ochi grei și plini de speranțe pe hol prin ușa întredeschisă a dormitorului, tocmai un asemenea plic s-a strecurat pe tăcute în apartamentul meu, aducând cu el probabilitatea de a mă transporta nu doar înainte într-un viitor nebănuit, ci în același timp înapoi, înapoi spre un moment din copilăria mea cu peste treizeci de ani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
Pe scurt, obținusem o nouă casă și mi se părea că nu putea exista fericire mai mare. Dar voi descoperi în curând că putea exista. Într-o dimineață, pe la începutul vacanței școlare, când am ajuns la staul am descoperit un plic alb strecurat pe sub ușă. Îmi era adresat, cu scrisul tatei. Era prima mea scrisoare. Asociația locatarilor fermei Nuttall, Curtea păsărilor, Cu multă cotcodăceală, Cropshire 19 iulie 1960 Dragă domnule Owen, Doresc să vă transmit, în numele colocatarilor mei, cât de încântați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
o coadă de oameni îndoliați, care se întindea în spate pe o lungime de nouă kilometri și în față pe o lungime de cinci kilometri. ...Si vous dormez, si vous rêvez, acceptez vos rêves. C’est le rôle du dormeur... Plicul căzu pe dușumea. Trezit imediat de sosirea lui, cum nimic altceva nu m-ar fi putut trezi, mi-am dat jos picioarele din pat și m-am repezit în hol să-l iau. Avea un timbru splendid și era adresat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
abia în după-amiaza aceea. Nu prea am înțeles atunci scopul acelei călătorii, dar spre sfârșitul serii a avut amabilitatea să mi-l explice. În momentul când eram pe punctul de a ieși din restaurant, mi-a atras atenția asupra unui plic mare din hârtie pe care-l adusese cu el. Făcuse drumul până acasă tocmai pentru a lua acel plic. „Domnule Onyx, o să vă rog să-mi faceți un serviciu“, a spus el. „Vreau să aveți grijă de acest plic, doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
să mi-l explice. În momentul când eram pe punctul de a ieși din restaurant, mi-a atras atenția asupra unui plic mare din hârtie pe care-l adusese cu el. Făcuse drumul până acasă tocmai pentru a lua acel plic. „Domnule Onyx, o să vă rog să-mi faceți un serviciu“, a spus el. „Vreau să aveți grijă de acest plic, doar câteva ore. Și promiteți-mi că dacă nu voi fi la biroul dumneavoatră mâine dimineață la ora nouă, îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
unui plic mare din hârtie pe care-l adusese cu el. Făcuse drumul până acasă tocmai pentru a lua acel plic. „Domnule Onyx, o să vă rog să-mi faceți un serviciu“, a spus el. „Vreau să aveți grijă de acest plic, doar câteva ore. Și promiteți-mi că dacă nu voi fi la biroul dumneavoatră mâine dimineață la ora nouă, îl veți înmâna domnișoarei Winshaw personal cât mai curând posibil.“ Părea o rugăminte neobișnuită și i-am spus-o: dar a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
spuneți-mi ce conține“, l-am rugat eu, pe bună dreptate, cred că ești de acord. Și după câteva clipe de ezitare, a răspuns: „Viața mea“. Cam dramatic, nu? Am încercat să înviorez puțin atmosfera spunând că dacă în acel plic este cuprinsă viața lui, ea nu pare să fi fost prea consistentă. A râs cu tristețe. „Sigur că nu a fost consistentă. La atât am fost redus, din pricina trădării unui om: câteva acte, câteva amintiri din perioada când am fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
știu precis asta. Nu au dreptul s-o țină închisă acolo. Dar s-a făcut o mare nedreptate și indiferent ce mi se va întâmpla, ea este singura persoană care să păstreze vie amintirea celor întâmplate.“ Ei bine, am luat plicul și ne-am urat noapte bună. Îmi dădeam seama că se pregătea ceva îngrozitor, dar nu era treaba mea să mă pun în calea - sorții, destinului sau cum vrei să-i zici. Înțelegeam că evenimentele la care devenisem involuntar martor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
spulberase, gustul libertății se risipise, îi fusese răpit... eu nu sunt nici pe departe un sentimental, Michael; îmi sunt total străine sentimentalismele muierești, dar în dimineața aceea, deși pare absurd, am simțit că mi se frânge inima. I-am întins plicul lui Farringdon; l-a pus în mapa ei de scris fără să-l deschidă și exact atunci Mortimer a bătut la ușă: venise să-și ia rămas-bun. Am avut la dispoziție doar câteva clipe ca să mă ascund: abia am avut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
Joan șezând la capătul patului, cu ac și ață în mână, cusând nasturele, redând vederea acestei jalnice relicve a copilăriei. Nu l-am atins. M-am uitat la etajerele cu cărți ordonat așezate, la fotografiile de familie, la biroul cu plicuri pentru cadouri și cu veioza pe al cărei abajur scria Libertate. Pe colțul lui erau obiecte mai funcționale: agrafe de hârtie și o cutie de carton plină cu bilete și hârtii. Pe noptieră nu era decât un pahar cu apă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
când eu nu nici măcar nu știam de existența ei, nu puteam decât să manifest in interes cât se poate de palid. Familia Winshaw și viețile lor crude, fantastice, înfometate de putere nu mi se păruseră niciodată mai îndepărtate. Cât despre plicul care conținea probabil fotografia incriminantă a lui Alice, nici nu l-am deschis. Fiona era acum totul. În ziua următoare își reprogramase vizita la clinică și de data asta eram hotărât s-o însoțesc. Din cine știe ce motiv, se simțise mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
la care mă așteptam. — La camera de gardă? Dar credeam că acolo e pentru accidente. — E pentru urgențe, a spus el. A rupt o foaie din carnetul lui, a scris patru cuvinte pe ea, apoi a băgat-o într-un plic pe care l-a lipit. În timp ce făcea asta, respirația lui părea șuierătoare și exagerat de emfatică. Ia scrisoarea asta cu dumneata. E pentru medicul de la camera de gardă. Ai o mașină? Am clătinat din cap. — Probabil va trebui să aștepți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
-o pe jumătate în brațe, pe jumătate a coborât pe picioarele ei scara și în câteva minute eram în sclipitorul Renault albastru al doctorului. Încercam să-mi păstrez calmul, dar am descoperit că fără să-mi dau seama, făcusem din plic o minge în căușul mâinii. M-am străduit să-l netezesc când am ajuns. Camera de gardă, deși nu era la fel de deteriorată precum ambulatoriul clinicii, reușea să pară aglomerată și pustie în același timp. Era multă agitație. Pe trotuare era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
nu trebuie luate ca sigure. Eram foarte deprimată când a venit să mă vadă domnul Onyx în dimineața următoare. Clătină din cap, zâmbind. Era un om foarte conștiincios. Și de încredere. A venit - asumându-și un risc - să aducă un plic, conținând câteva obiect ce aparținuseră domnului Farrington. Printre care, am găsit... — ... o fotografie? — Exact, Michael! O fotografie. Poate totuși nu gândești atât de încet cum am crezut. O fotografie cu tine stând la biroul tău și scriind. Trebuie să fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
nevoia să „se justifice” față de Teodora, să-i explice cum de a avut curajul să intre în viața ei și să o abată de pe „drumul” deja ales. Cred că merită să transcriu confesiunea, scrisă pentru ea și pusă într-un plic pe care, nu se știe de ce, nu i l-a înmânat niciodată. (Nici chiar P.H.L. nu are o explicație. Ori a uitat să o mai dea...) Iată textul: «Aș putea spune că eu nu mi-am trăit viața, ci ea
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
dreptul inimii, de la rochie, ceea ce am și făcut după ce a Închis ochii și am Îmbrăcat-o, Împreună cu doamna care era cu mine. Dar printr-o minune, mi-am adus aminte că mai avea un exemplar al aceleiași fotografii Într-un plic cu altele, pe care-l ținea În raftul de jos al șifonierului, și am avut noroc: am găsit-o. Uitați-o! - și mi-o Înmînă. În după-amiaza zilei următoare, intram pe poarta cimitirului căutînd printre oamenii care Însoțeau sicriul purtat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
lunii mai... 11. În sfîrșit, o scrisoare de la domnul Davidsohn - e acum În iulie - de lungi și căinătoare regrete la numele domnului Pavel despre a cărui moarte aflase dintr-o scrisoare cu dată apropiată - deci foarte tîrzie - a doamnei. Întinzîndu-mi plicul, ca unuia de mult al familiei, Îmi spuse că-i răspunsul la scrisoarea pe care o trimisese În Israel În urmă cu o lună. - De ce i-ați scris atît de tîrziu? o Întrebai, dar nu-mi răspunse; zîmbi doar. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
ești departe. Poate vei veni la mormintele lor să te Închini. Te aștept. Odată cu primăvara! Ana”. • A doua zi pusei la poștă o scrisoare prin care Îmi exprimam părerea de rău de a nu fi fost la Înmormîntare. În același plic adăugai două pagini pentru soția lui Lung, Încheind: „N-am să-l uit niciodată. Orice nevoie veți avea și veți crede că voi putea să vă ajut, cereți-mi-o și o voi face cu plăcere”. În primăvară, cînd zăpezile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
fantastica veste din partea Margăi Popescu, că nu se mai Întoarce În țară. Rămase Înmărmurită. La prînz, cînd venii acasă, abia putu vorbi. Îmi citi scrisoarea adresată ei, după care mi-o Întinse pe cea rînduită pentru mine, amîndouă În același plic, a mea Închisă cu colțare de lipit. Iubite domnule judecător, știu că vei rămîne surprins. Așa e În viață. Nu toate Împrejurările pot fi prevăzute, din care cauză, nici măcar noi față de noi Înșine nu putem fi previzibili. Am luat hotărîrea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
mi-au fost copiii mici, toate au mers strună — dar de patru ani am copiii în liceu. Două fete la „Ortodoxʺși băiatul la „Haretʺ. Î nainte vreme îmi cereau să-i duc la Cișmigiu, la Moși, la Cinema. Acum sʹau plic tisit de toate astea și vor să mai vadă altceva. Curiozitatea lor flămândă mi-a plăcut. Am colindat cu ei teatrele serioase, revistele și matchurile sportive. Am fost cu ei la ștrand, la Lido. Dar sʹau săturat și de astea
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]