15,624 matches
-
stea roșie prin încrețiturile unui nor. A doua zi Genarul plecă iarăși des dimineață la vânătoare. Fata sărută murmurând floarea roșie și Făt-Frumos născu ca din nimica înaintea ei. - Ei, știi ceva? o întrebă el. - Nu știu nimica - zise ea tristă și punând dosul mînei pe fruntea ei - am uitat tot. - Însă eu am auzit tot - zise el - Rămâi cu bine, fata mea; în curând ne vom vedea iar. El încalecă pe un cal și dispăru în pustiuri, 21* 323 {EminescuOpVI
Opere 06 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295584_a_296913]
-
mormânt de prund. Dar cum auzi vuietul venirei lui, fața ei se-nsenină; ea luă o mână de lacrimi din bae și stropi grădina. Ca prin farmec foile galbene ale aleilor de arbori și ale straturilor se-nverziră ca smarandul. Florile triste și turburi se-nălbiră ca mărgăritarul cel strălucit - și din botezul de lacrimi luară numele lăcrămioare. Împărăteasa cea oarbă și albă umblă încet prin straturi și culese în poale o mulțime de lăcrimioare, pe care apoi așternîndu-le lângă baia de
Opere 06 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295584_a_296913]
-
aripele întinse, Sbori, te duci și eu rămâi, Strigând cu poftă aprinsă: O Moldavie iubită etc. Zefiri veseli și voi nouri, Nu vă oprește nimică În patrie a vă-ntoarce Slobozi făr-de nici o frică, O Moldavie iubită etc. Toate-s triste pentru mine, Toate de otravă pline, Și cea mai frumoasă sară E pedeapsă pentru mine. O Moldavie etc. Dumnezeule înalte, Ce mai suferi tirănie Isgonește pe vrăjmași Și-i sdrobește cu mânie. O Moldavie iubită etc. Și în patria iubită
Opere 06 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295584_a_296913]
-
mor, Tot de dorul unui ce N-am cui spune pentru ce, O să mor să mă sfârșesc Și om tainic nu găsesc Paraponul să i-l spui Și focul să mi-l răpui. No. 39 Puiculița mea iubită, Ce ești tristă și mîhnită? Spune-mi, suflețelul meu, Spune-mi ca să știu și eu, Ce ești, puică, întristată, Cu totul nemângâiată; Spune-mi, puică, ce-ți lipsește, Suflețelul ce-ți dorește, Spune-mi și te jăluiește Focul de-ți mai potolește, Nu
Opere 06 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295584_a_296913]
-
n-are, Nicăiri unde alerg; Nesimțirea este fire... ............................ No 72 Luniță luminătoare Și stele strălucitoare, Luminați mai cu tărie Scumpa mea călătorie, Dați lumină înfocată Pân cărarea-ntunecată Să văz drumul ce mă duce La iubita mea cea dulce, Care tristă și deșteaptă Cu dor mare mă așteaptă Ca să ajung cât mai tare Să-i dau dulce sărutare. 464 {EminescuOpVI 465} No. 73 Doamne, -naltule-mpărat, Cel ce ființă mi-ai dat, Ție, mă rog plângând Ca din naltul cer privind Să
Opere 06 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295584_a_296913]
-
apare în 2010 romanul fantastic Nimeni sau Fumătorul de pipă. A tradus din literatura franceză texte de Sade, Jean Genet, Charles Baudelaire, Antonin Artaud, Casanova, Michel Onfray, Henri Michaux etc. I. Morala, această repulsie față de iertare Omul este un mamifer trist care se piaptănă. César Vallejo Cu timpul, personajul ideal în care ne proiectăm capătă însușiri de spirit călăuzitor. Încet încet, ajungem să îi încredințăm totul, întreg bagajul de frustrări convertite în aspirații, în ambițiile care să ne împiedice prăbușirea. E
Singurătatea lui Adam: despre neîmplinire şi alte regrete by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1325_a_2713]
-
când toți copiii îl așteaptă pe Moș Crăciun cu daruri speciale pentru băieți și fetițe. În casele oamenilor fericirea plutea, iar mirosul cozonacilor și al fripturilor delicioase aducea oamenii la masă. În toiul iernii, un baiețel stătea în zăpadă, foarte trist și necăjit. Tocmai atunci trecu pe acolo o bătrânică, îl văzu și, dorind să-l facă fericit, intră în vorbă cu el: - Bună! Mă numesc Marta. De ce ești așa de trist? Este seara de Crăciun și în această seară toți
Poveste de Crăciun by Violeta Sabina Lazar () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91531_a_92903]
-
absenteismul care avea să țâșnească în săgeată și delegatul p.d.d. apăsă din nou coarda liniștitoare, alegătorii aveau toată ziua ca să voteze, trebuie că așteptau să se mai domolească furtuna. Delegatul p.d.s., însă, preferă să rămână tăcut, se gândea la figura tristă pe care ar face-o dacă ar fi lăsat să-i iasă din gură ceea ce spunea în momentul în care locțiitorul președintelui a intrat în sală, Patru picături amărâte de apă nu sunt de ajuns ca să-i sperie pe votanții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
primar autentic se deplasează în mașina sa oficială, are un secretar ca să-i ducă mapa cu documente, trei gărzi de corp ca să-i deschidă drumul, iar cel care se vede acolo mergând e un vagabond murdar și fetid, un bărbat trist, gata să plângă, o fantomă căreia nimeni nu-i împrumută o găleată de apă ca să-și spele cearșaful. Oglinda din lift îi arăta fața carbonizată pe care ar avea-o în acest moment dacă s-ar fi aflat în incinta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
v-au ascuns pe aici niscaiva microfoane, Voi cere să se facă o verificare, În orice caz, domnule președinte, vă rog să credeți că, dacă vor fi găsite, nu eu am pus să fie montate, Bună glumă, E o glumă tristă, Îmi pare rău, dragul meu, că împrejurările v-au adus pe această ulicioară fără ieșire, O avea ea vreo ieșire, dar sigur e că în acest moment nu o văd și să mă întorc înapoi e imposibil. Președintele îl însoți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
dumneavoastră, Trebuie s-o fi făcut, ceea ce se întâmplă este că, după câte se vede, serviciile de secretariat ale președinției republicii și ale ministerului de interne sunt mai sârguincioase decât cele ale prim-ministrului, Bună glumă, Nu e mai puțin tristă decât cealaltă, domnule președinte. Scrisoarea adresată prim-ministrului, până la urmă era adevărat că exista, întârzie două zile până să-i ajungă acestuia în mână. Își dădu seama imediat că funcționarul însărcinat cu înregistrarea ei fusese mai puțin discret decât cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
de pace, iar adjutanții erau repuși în ținută corespunzătoare, comisarului nu i-a fost greu deloc să le spună să se așeze și să împartă cu el pâinea și sarea, Suntem colegi de serviciu, ne aflăm împreună în aceeași barcă, tristă autoritate ar fi aceea care ar fi nevoită să-și arate galoanele în orice moment ca să se facă ascultată, cine mă cunoaște știe că nu fac parte din această categorie, stați jos, stați jos. Puțin stânjeniți, adjutanții se așezară, conștienți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
legale ca în scurt timp să-i fie acordată, cu caracter excepțional și cu titlu postum, cea mai înaltă decorație cu care patria își distinge fiii și fiicele care o onorează mai mult. Astăzi, doamnelor și domnilor, e o zi tristă pentru oamenii de bine, dar responsabilitățile noastre cer să strigăm sursum corda, adică, sus inimile. Un ziarist ridică mâna ca să pună o întrebare, dar ministrul de interne se retrăgea deja, pe masă rămăsese doar paharul cu apă intact, microfoanele înregistrau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
Întreaga istorie Îngrozitoare. Era o străină pentru mine, dar, până la urmă, o grămadă de oameni plătesc În fiecare săptămână În cadrul ședințelor de terapie o avere tocmai ca să-și povestească unui străin cele mai intime gânduri. Pe când Îi spuneam lui Lauren trista mea poveste, mi-am dat seama că eram mai mult decât jenată de situație. Adevărul era că luna mea de miere părea a fi la fel de romantică pe cât ar fi acum o Încarcerare solitară. Proaspătul meu soț, Hunter, fusese nevoit să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
un sentiment de vină. Uite cum stăteam acolo, 100% amuzată În luna mea de miere care nu era deloc o lună de miere, de fapt. Dumnezeule, mă gândeam, sorbind din mojito, nu ar fi trebuit să mă simt ceva mai tristă În clipa aia? — Ce rău de ea, nu-i așa, Tinsley dragă? făcu Lauren o glumă. Apoi se Întoarse către mine și spuse: —Și? Când o să-l cunoaștem și noi pe Hunter? Se mai Întoarce? Sau ăsta e, de fapt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
invitat... —Ce chestie... Și eu voiam să te Întreb ceva În legătură cu Alixe, spuse Lauren, surprinsă. —Ce? am Întrebat-o, brusc intrigată. Nu, spune tu prima, zise zâmbind Lauren. Am dat cărțile pe față și i-am povestit lui Lauren toată trista istorie, de la cap la coadă. Când am terminat, a luat telefonul mobil, a sunat-o pe Alixe Carter și i-a ordonat să poarte o creație Thackeray Johnston la balul ei din ianuarie. Din ceea ce puteam să prind din conversația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
o femeie Însărcinată În luna a opta să Încapă În jeans Kate Moss: era mult mai bine ca Phoebe să fie imitată cu multă admirație și ca soția să facă un efort să fie radioasă pentru soțul ei și nu tristă până la deznădejde. Aveam să-i gătesc lui Hunter un rizotto foarte gustos, apoi urma să mă schimb Într-o rochie nouă, din jerse, pe care o cumpărasem de la Daryl K cu câteva zile Înainte ca el să se Întoarcă. Avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
te Înveselească. Mă simțeam mult prea neliniștită ca să mai am chef de ceva romantic În noaptea aia, cu sau fără așternuturi Olatz. Iubito, ce s-a Întâmplat? Întrebă Hunter drăgăstos. —Nimic, i-am răspuns, cu ochii Închiși. Sunt obosită. —Pari tristă, insistă el, mângâindu-mă pe păr. Ăăă... nu sunt tristă, am bălmăjit eu. De fapt, eram furioasă, dar nu știam ce să fac. —Voiam să te Întreb dacă ai putea veni cu mine la Paris pentru o săptămână, când plec
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
chef de ceva romantic În noaptea aia, cu sau fără așternuturi Olatz. Iubito, ce s-a Întâmplat? Întrebă Hunter drăgăstos. —Nimic, i-am răspuns, cu ochii Închiși. Sunt obosită. —Pari tristă, insistă el, mângâindu-mă pe păr. Ăăă... nu sunt tristă, am bălmăjit eu. De fapt, eram furioasă, dar nu știam ce să fac. —Voiam să te Întreb dacă ai putea veni cu mine la Paris pentru o săptămână, când plec data următoare. Am de gând să merg În prima săptămână
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
lor. Hunter pleca la Frankfurt, apoi În Danemarca și, de acolo, la New York. Eu plecam la Moscova de pe un alt aeroport decât el și apoi mă Întorceam la New York. Săptămâna noastră minunată la Paris se Încheiase, dar nu mă simțeam tristă, chiar dacă nu aveam să-l văd pe Hunter timp de două săptămâni. De fapt, mă simțeam refăcută. Căsnicia era un paradis. Când m-am dus să verific dacă bagajele fiecăruia erau În mașina care trebuia, m-am simțit protejată În fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
amânarea iadului și aș fi Înrăutățit și mai mult lucrurile. Când am ajuns eu la Carlyle, Hunter era deja la masa noastră. Un pahar de șampanie mă aștepta În dreptul locului meu, așa că l-am băut cât ai zice pește. Așa tristă cum eram, nu am putut totuși să nu observ ce atmosferă plăcută era În local: fast strălucitor, dar intim, o ușurare binevenită față de vremea de ianuarie geros de afară. Te simți bine, iubito? Întrebă Hunter, simțindu-mi starea imediat. De
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
imensă broșă Verdura cu un safir. Eu, la rândul meu, eram atât de traumatizată din cauza faptului că nu mai vorbisem cu Hunter de trei zile, Încât eram la fel de ineptă ca și ea. Singurul lucru care mă putea scoate din izolarea tristă pe care mi-o impusesem era o Înmormântare. Îmi prinsesem, chiar, un văl În păr, sperând că nimeni nu o poată astfel să bage de seamă mâhnirea din ochii mei. În mod inevitabil, am ajuns amândouă atât de târziu la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
n-aveam cine îmi sunt vecinii și nici nu-mi păsa. Toți aveau slujbe de funcționari, nici unul nu avea copii, de aceea clădirea era relativ liniștită. Mai mult decât orice altceva, după asta tânjeam. Un sfârșit tăcut pentru viața mea tristă și ridicolă. Casa din Bronxville deja fusese scoasă la vânzare și, odată încheiat, la sfârșitul lunii, banii nu aveau să fie o problemă. Stabilisem să împart cu fosta nevastă ceea ce avea să rezulte din vânzare și, cu patru sute de mii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
trecem prin stări de spirit mai pesimiste și trebuie să mărturisesc că aveam momente când mă lăsam pradă singurătății și nefericirii. Îmi petrecusem cea mai mare parte a vieții profesionale făcând afaceri cu moartea și auzisem probabil prea multe povești triste pentru a nu mă gândi la ele când eram descurajat. Toți cei pe care îi vizitasem în decursul anilor, toate polițele pe care le vândusem, toate temerile și disperările la care fusesem făcut părtaș în timpul discuțiilor cu clienții. În cele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
părea doar bondoc și gras. Sub maxilar i se întindea o a doua bărbie și până și mâinile îi căpătaseră moliciunea și grosimea pe care le asociezi în mod normal cu ideea de instalator între două vârste. Era o priveliște tristă. Strălucirea pierise din ochii nepotului meu și întreaga lui ființă lăsa să se vadă înfrângerea. După ce clienta a terminat de plătit, m-am strecurat pe locul proaspăt eliberat, am pus mâinile pe tejghea și m-am aplecat înainte. În clipa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]