2,199 matches
-
soțul meu? - Este cu o femeie; vă pot spune strada... Într-o casă nouă, se zăpăci cu totul Gonzalv. G. Călinescu Madam Ioanide râse ponderat, ca o infirmieră voind să convingă pe bolnav că tot ce vede în delir e închipuire. - Soțul meu lucrează într-adevăr la un imobil în oraș, a dormit câteva zile acolo, fiind mai aproape de centru, și a luat masa la prietenele noastre madam Valsamaky-Farfara și fata ei, Ioana. Gonzalv rămase fără replică. Madam Ioanide, în devotamentul
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
e o realitate ce trebuie construită, și dacă n-o pot realiza aici, încerc oriunde. (Observarea lui Ioanide: "Nenorocitul!") Noi, aceștia născuți în timpul unui război mondial, în vibrațiile tunurilor, și în așteptarea unei conflagrații care va întrece probabil tot ce închipuirea umană a putut concepe, avem nervii zdruncinați organic, nu mai credem în G. Călinescu stabilitatea formelor vechi. Suntem ca niște cetățeni ai Imperiului roman în decadență, care, obosiți de o formulă perimată și în disoluție, se lasă în voia noii
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
primarul a înscenat atacul ca să justifice lipsa sumei, deși, adăuga ziarul, primarul afirma că are banii acasă, a luat de la primărie când a avut nevoie, fiindu-i mai la îndemînă. Reportajul încheia cu constatarea că totul pare a fi o închipuire a primarului sau o mistificație, făcând ironia că filmele cu gangsteri au început să zdruncine nervii primarilor din preajma Capitalei. Azi am convingerea că Siguranța, chiar dacă n-a aflat cine a comis atacul, a știut care-i sensul și originea lui
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
de a fi. Este învederat că nu stă în putința noastră de a scoate pe bătrânul ziarist din ideea nenorocită ce și-a format. Treaba d-sale! Am arătat deja, în primul răspuns, care este convicțiunea noastră în privința acestei fenomenale închipuiri. Fiindcă d. Rosetti face apel la opiniunea publică, lăsăm și noi cu plăcere acestui "tribunal suprem" sarcina de a se pronunța asupra incidentului ce a născocit și de a-l califica după cum merită. Fantasio [6 aprilie 1882] CESTIUNEA DUNĂRII [""NEUE
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
deși în cele mai multe locuri nici rândașii nu știu acest idiom, totuși autoritățile nu cunosc, în relațiile lor cu germanii, românii, serbii ori bulgarii, altă limbă decât pe cea maghiară. Cine n-a trăit pe aci nu-și poate face o închipuire de încurcătura fără capăt, de mizeriile ce nasc din această singură împrejurare. Poporul neștiutor e dat cu totul pe mâna cavalerilor de industrie cari știu ungurește, căci există localități unde, dintre patru mii și mai bine de suflete, nici unul nu
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
a tradițiilor lui de drept și istorice va duce această țară la culmea puterii pe care i-au menit-o Dumnezeu. Așa e, d-le C. A. Rosetti! Faceți averi, vă creați gloriole de-o zi, vă credeți mari în închipuirea d-voastră! Dar va veni o zi în care o ușoară suflare a pieptului acestei țări va spulbera toată pleava din Bizanț, în [care] nici prin vis nu va trece generațiilor viitoare ca un C. A. Rosetti a fost posibil
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
-ntinderea mucoasei linguale. În globii oculari, doctorul cu farfurioara argintată prinsă de frunte zărise, atârnând de pedunculi filamentoși, un fel de crustacei mișcând lent antene penate și un ciudat aparat masticator în lichidul vitros. Dureri de o atrocitate dincolo de orice închipuire însoțeau această expansiune a bizarului parazit în corpul lui Monsieur Monsu. Orb și cuprins de spasme ca de tetanos, proprietarul unui sfert din Cartierul franțuzesc fusese abandonat de medici la capătul unei luni de tortură și lăsat să urle ca
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
si să-și expună spatele unei lovituri care se încăpățîna să nu vină. Ceilalți trei Preoți stăteau nehotărâți, privind uimiți dansul acela războinic. - E limpede că s-au antrenat ca să ne poată înfrînge, strigă preotul Ulanni. O asemenea coordonare, chiar închipuirea unor asemenea mișcări nu poate fi o inspirație de o fracțiune de secundă! Xtyn zâmbi. - Dacă ești așa de convins, de ce nu renunți la protecția alor tăi și nu mă înfrunți cu pumnalele. Cincisprezece, ca în lupta ruuk. Poate că
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
în care văzduhul tremură atât de puternic încît pur și simplu lichefiază oasele și carnea. - Bine, dar am văzut câțiva oameni care chiar acuză simpto-mele astea. Uite, de pildă, femeia aceea căreia îi atârnă mâna. Aia n-a fost o închipuire, n-a fost un atac mental, vorbi cu însuflețire N'Gai Loon. - Nu, florile cântătoare sunt cele mai perfide animale de pe-aici. Ele reușesc să atace deopotrivă și dragonul nostru, dar și pe cei care-l compun. E tare
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
-i place. Dar nu spune nimic. O moleșeală dulce o cuprinde. Salteaua a devenit, deodată, covorul năzdrăvan din poveste. O poartă departe, departe, acolo unde nu ajungi nici cu pasul, nici cu privirea și nici cu gândul. Uneori, doar cu închipuirea. Căci numai cu ea poți călători atât de departe și, totuși atât de aproape. Negândit de aproape. „Na-ni, na-ni, somn ușor!” pare a cânta, din niște strune nevăzute, vântul. „Na ni, na-ni, somn ușor!” șoptesc din frunze
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
teribil: s-a jurat pe toți sfinții că l-a văzut pe bătrânul negustor de mărunțișuri intrând noaptea la soția mea și că prin ușă a auzit-o pe târfă spunându-i: „Desfă-ți fularul de la gât.“ Asta depășește orice închipuire. Acum două sau trei zile, când am țipat și soția mea a venit până la ușă, am văzut cu ochii mei, pe buzele ei, semnul dinților lui murdari, galbeni și stricați, al colților de măsea prin care ieșeau versete din Coran
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
ureche tu ai voit să-i zici. Atuncea ea îți zise" Bogdane, deși prinț, Aici ne vede lumea... m-auzi?... să fim cuminți". [BOGDAN] (își mușcă degetul) E ea. [ROMAN] [(apart)] Aha! începe să semene un pic. O, lume! O, -nchipuire, cum nu ești tu nimic! În vrâsta lui descrie-i pe-oricine... costelivă Dar mică, mare... dragă-i? îndată-i deoprotivă Cu ori[ce] frumusețe. Pe când eu habar n-am Nici ce-i, nici cum o cheamă, de unde-i, din
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
a întors cugetele și m-a făcut să uit că-s Domn! Gândiri molatece și nebunești, o nepăsare desperată pentru toată lumea... iată sufletul meu înnoptat! Solomoane! Pe tine nu te-a-nnebunit o sută ale tale, pe mine mă tâmpește închipuirea uneia numai... care nu-i a mea. Cine-i ea? Cine poate fi? Știu eu?: Voi eu s-o știu?... Lucrul ce mă omoară e că nu-i a mea!... Blondă... ca Nordul... frumoasă ca icoana cea sfântă a Fecioarei
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
crede că sâmburele lumei E răul. Cartea lumei d-eterna răutate E scrisă și-i menită. De vei avea puterea, Voința ca să sfarămi pe cel mai slab ca tine Bravură se numește. De ești închipuit, Nesuferind ca alții de-acea închipuire Cu vorba să se-atingă: onoare se numește. {EminescuOpVIII 268} De vrei să-ntreci pe alții și lumei să-i impui Persoana ta infamă, dorință-i de mărire, La fapte mândre stimul. De ești atât de van Să crezi că
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
scris-o într-un timp când sufletul meu era pătruns [de] curățenia idealelor, când nu eram rănit de îndoială. Lumea mi se prezinta armonioasă, cum i se prezintă oricărui ochi vizionar netrezit încă, oricărei subiectivități fericite în grădina înflorită a închipuirilor sale. 2 2254 [ÎNTUNERICUL ȘI POETUL] ÎNTUNERICUL Tu care treci prin lume străin și efemer, Cu sufletu-n lumină, cu gîndurile-n cer, Poet gonit de râsuri și înghețat de vânt {EminescuOpVIII 286} Ce cânți ca o stafie ieșită din mormânt
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
se culce Și corp de-argint îi face ființei aeriane. MAG[UL] Nebun ești ori lunatec?... Ce-s aste gânduri vane? E flacăra juniei, e setea de amor! Îngerul tău e-o rază și corpul ei un nor? E o închipuire nedemnă va să zică. În tine e un demon - în nori nu e nimică. Tu împopulezi marea cu suflete mărețe Și stelele de cântec le împli, și cu fețe De îngeri împli cerul. Aceasta-i blasfemie. Ia una câte una icoanele-aurie, Ia
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
se ordonau treptat în ogoare și pajiști. Puțin ieșit mai în față era un hat de grădină care nu voia să se supună acelei norme și împingea un pic din atmosfera camerei de zi afară, în peisaj, transformându-l în închipuire într-o împrejurime armonioasă și îngrijită. Veranda, susținută de trei coloane, forma un gang umbros care ducea spre o peluză largă, împărțită în două de un răzor de trandafiri. În mijloc se afla un măr. Pe crengile lui aveau să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
dar și covoarele, deși acestea erau mai „sensibile“. Ea ar fi pus în încăpere piese selectate, i-ar fi creat mai mult spațiu - și mergea prin camerele imaginare pe care familia Saner urma încă să le construiască și făcea în închipuirea ei, fără să-și dea seama prea bine, tocmai ceea ce făceau ’jde mii de vizitatori la „cel mai mare centru de mobilă“, chiar dacă în camere concrete amenajate anume pentru expoziție: căscau gura prin încăperi de locuit, prin camere de baie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
proslăveau miturile întru apărarea țării. Și miturile astea - cel mai înrădăcinat fiind acela al pașnicei populații strămoșești, care, în condiții geografice ostile, încercase să supraviețuiască în locuințe lacustre - continuau să apară în manualele școlare, intrau în capetele elevilor ca niște închipuiri îndrăgite, fiind încă privite, chiar și de o parte a domnilor prezenți la masă, drept fenomene științifice. Miturile respective erau confirmate de prezența acelui magistrat respectabil, care făcuse încă din timpul războiului parte din Parlament și afișa un crez național
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
-l știa, cu părul în dezordine, cu ochii larg deschiși, cu colțul ăla ud de pânză sub bărbie. Tata îl chemase la el, după zile în șir de șușoteli și de liniște totală, în care dormitorul părinților fusese supraîncărcat cu închipuiri înfricoșătoare, făcând să crească în noi un sentiment dureros și apăsător. Din cauza asta deveniserăm lipsiți de vlagă și muți. Dar iată, în sfârșit, fratele meu avea voie să intre în cameră, să-l vadă pe tata și în acea ușurare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
rătăcire cum nu existase vreodată în familia ei. Cu atât mai exclusă - ca și cum ar fi putut într-un fel să compenseze decăderea -, mama trăia în casa „ei“, își îngrijea „părcuțul“, citea cărți despre epoci pline de măreție, aranja camerele după închipuirea ei, cu aceleași elemente vechi care să arate ca noi: cu altarul casei, masa de sufragerie și scaunele din Cöln, cu canapeaua și cu măsuța pentru fumat, avea grijă ca la împinsul mobilei să nu se producă „bufnituri“ în lemnul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
loc în decembrie ’89 (n.a.). — E culmea, dom’ Roja, dar să știți că la un moment dat și eu am simțit că de undeva din mulțime cineva își avea ochii ațintiți asupra mea. Cînd vacarmul a început să întreacă orice închipuire, dinspre Victoriei s-a apropiat și al treilea grup, cel condus de Monte Cristo, care dădea și el piept cu cordoanele de ordine. — De unde mă binoclam eu, se vedea totul foarte limpede, completează Dendé, în direcția ambelor bulevarde. Dat dracului
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
mâinile... Ei, ce ați rămas așa? Spuneți ceva! Vorbiți! - i-a îndemnat Costăchel. Tăcerea apăsătoare a rămas neclintită... Voi ce credeți? E mai tare o mână de bezmetici sau obștea comunei? a reluat vorba Costăchel. Obștea îi mai mult o închipuire, Costăchele. Pe ea trebuie s-o aduni și s-o întrebi dacă te vrea, pe când adunătura asta de netrebnici acționează la comandă și este foarte periculoasă - a grăit plin de îngrijorare Petrache. Are dreptate, Petrache - a întărit temătoare Măriuca. Și
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
mai mult decât trebuia. Era mai sigur pentru ea astfel. În dimineața aia era Îmbrăcată cu o rochie din bumbac, verde-Închis, cu guler Înalt pe gât și manșete apretate din dantelă albă. Pentru un scurt răstimp, m-am hrănit cu Închipuirea că Îi ridic rochia În sus și mă familiarizez cu linia curbă a feselor și cu adâncimea sexului ei. Fata asta, amanta lui Pfarr. O să Încercăm să dăm de ea? mă Întrebă Inge. Am scuturat din cap: — Polițaii o să trebuiască
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
santinelelor de dinainte”. În a doua dimineață de după, fostul captiv, deschizând ușa așa-numitului spălător și Îndreptându-se spre una dintre chiuvete, se trezește, brusc, În fața unui soldat german! Situație dinainte, parcă nimic nu se Întâmplase, eliberarea fusese doar o Închipuire. Cu genunchii tremurând și ochii măriți de spaimă, captivul așteaptă să fie, ca altădată, lovit, umilit, anihilat. Înainte de a se prăbuși, cu pantalonii umezi de urina groazei, sub loviturile neamțului, prizonierul vede cum santinela Își Întoarce privirea binevoitoare spre el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]