1,895 matches
-
ele, Alice ar fi vrut să plutească deasupra planetei - înaripată, delicată, imună. Cea mai mare problemă a unei fete populare părea să fie alegerea greșită a culorii lacului de unghii sau vreun profesor care-o plictisea. Asta în vreme ce Alice era îngrijorată din cauză că nici un personaj nobil nu intra în politică, că existau copii care mureau de foame, că balenele mureau și că poezia era deja îngropată. Alice petrecea ore întregi închisă în dormitorul ei, plângând din cauza situației în care se aflau bufnițele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
concert ca al Elenei, zise Nory. Tu spui, Mini, că Rim nu e bolnav și că se face! Perfect! Olog nu l-am fi putut aduce, dar mofturi cu Elena nu se trec. Avem nevoie de el. Elena era chiar îngrijorată că nu vine răspunsul Linei. Vrea să trimită pe moaca cea mică . . . - Pe cine? - Pe Mika-Le! Cine vrei să fie moaca mică? - Să trimită Elena ... pe ... Mika-Le? - Da' de unde vii? Nu știi că Elena a pripășit de astă-vară la ea
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
i se gravase în minte. Figura aceea voluntară, gura cu desenul crud îi da o vâlvă nouă de senzualitate și totodată era prinsă de gravitatea proiectelor politice. Cariera ei amoroasă și cariera lui publică își amestecau preocuparea, dîndu-i o stare îngrijorată, cu care nu era deprinsă. " Ar putea ajunge ministru!" gândi și nu știa de se bucură sau îi pare rău. Nu credea că ipoteza era o nebunie, credea pe Lică omul în stare de orice și se gândea serios la
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
Fanfara Șavale, Marius Mihalache și Shukar Collective - nu este tradițional românesc, ci tradițional rom? Pentru muzica noastră populară nu a fost loc în Piața San Marco, a fost pentru muzica țigănească. Ei bine, țin să le spun celor atât de îngrijorați de cum au putut italienii să distingă cultura românească de cea romă că acestora puțin le-a păsat. Că, dacă chiar trebuie să vorbim în termeni de autentic și inautentic, atunci nimic nu a fost mai autentic la Veneția, printre măști
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2198_a_3523]
-
camion. A Întors capul spre Din, a cărui expresie serioasă nu se schimba niciodată prea mult. Cum era mai tot timpul Încruntat, ochii lui apropiați și migdalați se apropiau și mai mult, iar chipul cu trăsături fine căpăta o expresie Îngrijorată. Îi plăcea Din. Era desigur mult mai capabil decât ultimii ei colaboratori, postuniversitari americani care nu Încetaseră să lucreze la proiectele lor plicticoase despre economia politică a petrolului și despre ajuto rul internațional acordat țărilor asiatice devenite recent indepen dente
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
masă erau niște coji fleșcăite de banană dintre care s-au Înălțat În spirală câteva musculițe când s-a așezat În fața lui Adam. — Mă scuzați, am luat niște banane, a zis el. — Te simți bine acum? l-a Întrebat privind Îngrijorată spre bucătărie, În speranța că Mick n-o să Întârzie prea mult. — Mă simt perfect, a Încuviințat el. Ceasul se răsucea Încetișor În mâinile lui, iar inscripția GOL DEN CLOCK - MADE IN CHINA apărea și dispărea cu regularitate. — Tata Își trage
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
să se bage n pat cu ei sau să-i scopească. — Așa zice Bill. Sovieticii și chinezii pompează bani În Indonezia, dar nimeni nu știe unde se duc banii ăștia sau ce se face cu ei. Armata devine tot mai Îngrijorată, nici ei nu știu ce o să se petreacă. — Nimeni nu mai știe nimic! Margaret a rămas cu ochii la Mick, care se Întinsese după sticla de bere golită de mult și Începuse să râcâie cu unghia resturile etichetei. — Pur și simplu nu
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
lună, de îndată ce se arăta sau tocmai dispăruse? Poate chiar lucruri poetice, proaspăt recoltate, căci întotdeauna când ceva mă scotea din ale mele, dădeam din mine versuri scurte, rimate sau nerimate. Sau m-am bâlbâit atunci când ea m-a întrebat, ușor îngrijorată sau din pură curiozitate, ce voiam să mă fac, din punct de vedere profesional, cum ar veni? Oricât de senzual ar luci straturile de sub foi, despre asta ceapa nu știe nimic. Numai spații goale printre pasaje de text ciuntite. Doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
de importantă, capătă însemnătate abia privind în urmă, de vreme ce până la moartea mamei mele - a murit de cancer la sfârșitul lui ianuarie ‘54 - a rămas singura dovadă și legitimație a artistului care până atunci doar afirmam că sunt. Ea, care îndurase îngrijorată „nebuniile“ și călătoriile la „cuibul cucului din nori“, cum zicea ea, și care crezuse orbește în fiul ei, se afla acum în posesia unui lucru pe care-l putea arăta rudelor și vecinilor cu o mică urmă de mândrie: „Ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
amândouă mâinile și izbutea să-și convingă flautul să producă sunete nemaiauzite -, la făcut bani îi lipsea orice talent. Și cu toate astea am reușit s-o sperii pe sărmana mea mamă cu numele său promițător, atunci când, la întrebările ei îngrijorate Ădin ce se gândea fiul ei să trăiască; artist fiind, din ce voiam să-mi cumpăr lună de lună abonamentul de tramvai: „Și din ce-ți cumperi tu, de fapt, tutunul și tot ce-ți mai trebuie?“), mie nu-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
mine i-am vizitat pe părinții mei, iar apoi pe sora care era de găsit în Aachen ca novice într-o mânăstire franciscană. Stăruitor a mai durut această călătorie dinaintea călătoriei! Pielea cenușie, ochii încercănați - tare bolnavă arăta mama, tata îngrijorat. Amândoi sufereau pentru că fiica li se pierduse pentru totdeauna. Dar jalea lor rămânea îndreptată spre interior. S-au străduit să ne primească prietenos, chiar dacă un pic surprinși. Nu mai făcusem niciodată așa ceva, să le prezint părinților una dintre, cum zicea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
iubite părăsite la altar, în ziua nunții. Mâinile pierd adesea controlul și desenează același chip pe care oglinda timpului nu mai vrea să-l șteargă. Chipul conturat se cutremură fantomatic la atingerea mâinilor mele. „Doamne, cum mai sângerează luna”, gândesc îngrijorată. Poate fereastra mea e prea decupată de lumină. Rămân cu fața ridicată cer. -Ce frumos îmi desenează stelele chipul, mă mir copilărește... -Ești moartă!, ai strigat plin de durere. Cortegiul mă însoțește tăcut ca o procesiune a muților asurziți. E
Dacă aş putea străbate timpul by Dorina Neculce () [Corola-publishinghouse/Imaginative/775_a_1498]
-
locuiască și ei ca oamenii, fiindcă traiul în cort avea farmecul dar și greutățile lui. Prințesa s-a dus repede în cort și s-a întins pe o saltea. Când a intrat Dedi și-a văzut-o a fost foarte îngrijorată. — Ce ai, Prințeso?s-a apropiat de ea. Te dor foalele? — Mă doare capul. — Te-or dăochiat, te-or dăochiat. — Cum să n-o dăoache, dacă toți spun că e frumoasă, că are cercei frumoși, explică Izaura care numai ce
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
și îi cereau să le ghiceasă. Altă dată când erau presate de necazuri, veneau chiar ele la cort. O dată a venit o femeie cu fata ei care trecuse de treizeci de ani și nu se mai măritase. Părinții erau foarte îngrijorați și au recurs la descântece, crezând că cineva i-a făcut fetei vrăji. Brândușo, am venit la tine să ne ajuți că uite fata asta a mea, Aurica nu-și mai găsește jumătatea să-și întemeieze și ea o familie
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
înveți carte cum învață toți copiii, că și așa un an ai pierdut. — Trebuia să fi mers de anul trecut când aveai șapte ani, intervine Zina Stamate. — Ce fac fără ei, cucoană? Unde să rămân? întreabă Prințesa nedumerită și oarecum îngrijorată. — La noi, răspund doamna și domnul Stamate. Prințesa stă gânditoare, neștiind ce să spună. Avem școală aici în cartier. Te-am înscrie în clasa I, ți-am cumpăra uniformă, cărți, caiete, tot ce-ți trebuie, caută s-o convingă Eusebiu
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
îndemână. Când au fost gata, au coborât, au urcat în mașina domnului Eusebiu și s-au îndreptat spre șatră. Ajungând acolo, toți s-au adunat mirați și când au văzut-o pe Prințesa coborând cu cei doi au fost foarte îngrijorați. — Auleu! Doamne păzește-mă!ce s-a întâmplat boierule?era mirată Rusalda. — Prințăso, ai făcut ceva rău?a întrebat-o Ismail. — Prințesa este o fată cuminte. Vrem să stăm de vorbă numai noi patru, a arătat Eusebiu Stamate spre Rusalda
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
liberi sau căsătoriți. A sosit în oraș cu o zi înainte de data întâlnirii spre bucuria părinților pe care i-a avertizat să nu vorbească nimănui despre venirea lui. — De ce? Doar nu cumva ești urmărit. Ai făcut ceva rău?erau ei îngrijorați. — Ha! Ha! Ha!râdea el cu poftă. La bine nu vă gândiți. Vreau să nu stric surpriza Teofanei cu care trebuie să mă întâlnesc mâine. Așa ne-am înțeles când am plecat în Africa. — Asta era! Dacă ea a uitat
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
cu vocea ei, cu pașii elastici, cu zgomotul tocurilor care, după alte zeci și zeci de minute, în care cupa a fost reumplută de mai multe ori, ajung până la el. — Gata, Alexandre. Să mergem acasă. Docil, se ridică sub priviri îngrijorate care se balansează con tinuu, ca într-o mișcare ciudată de tango, își ia un la revedere bolborosit și se împleticește pe scări, susținut de brațul ei ferm în mantoul negru, pe care-l știe rece, la fel de rece ca silabele
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]
-
se întrerupe lucid de inutilitatea visului dar trezirea amorțește în visare. Și adorm și tresar și tot așa.... Și dacă întunericul mă învelește cu veninul liniștii, la vederea luminii apar cadaveric. Ochii mei se dilată și obiectele se transformă, devin îngrijorate, vibrînd și ele parcă îmbibate de moarte. Vreau să vorbesc cuiva dar nu mă înțelege nimeni. Parcă vorbesc într-o limbă străină. Așa că merg, merg într-un pas grăbit nebăgînd de seamă nimic. Pașii se înșiră ca o prevestire funebră
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
din campionat. Faptul că și după acea cursă eram așteptați la debarcader, luni după-amiază m-a făcut să radiez de fericire. Deci nimic nu se terminase, nici măcar pentru cîteva luni, continuam, vara continua. Schneiderhahn ne aștepta, fără servietă, cu expresia îngrijorată care-l caracterizase zile de-a rîndul, dar, de asemenea, parcă eliberat, ca după o decizie dificilă, neplăcută. Ne-a vorbit, nu după ci înainte de antrenament. Pleca din nou. Unde, nu a spus, nici măcar direcția nu ne-a fost dezvăluită
by H. M. van den Brink [Corola-publishinghouse/Imaginative/955_a_2463]
-
făcut? Distrugi totul dintr-un foc doar ca să-ți satisfaci vanitatea. Și când reacționez, tu... tu... Se așeza pe scaunul cel mai la îndemână și începu să plângă în hohote. Ușa dinspre vestibul se deschise, lăsând să se vadă figură îngrijorată a lui Șam. Adrian porni spre Eleanor, vrând s-o aline, dar Șam, mai rapid, îl împinse la o parte. — Ellie, ce s-a întâmplat? o întreba el, trecându-și brațul pe după umerii ei. — Hei ce faci? îl lua Adrian
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
flămând și ea flămândă. - Cât e o porție de varză? apucă să mai întrebe Horațiu, și halterele îl loviră direct în creștet, luându-și zborul pe deasupra Bucureștiului și poate, cine știe, până-n America. Na, că Sorinel le luase! * Contesa era îngrijorată: heruvimul lipsea. A găsit televizorul deschis, încremenit pe Tom cu o tigaie ridicată deasupra unui Jerry îngrozit. De câte ori imaginea se mișca puțin străbătută de dunga gri, Contesa se aștepta ca Jerry s-o ia din loc sau măcar Tom să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
din lume. Îi zâmbi Contesei cu dinții plini de firimituri de brânză (domnul Popa renunțase de ani buni să se spele seara pe dinți), care aproape că-i acopereau măseaua îmbrăcată în aur. - Bună dimineața, Contesă! Contesa era atât de îngrijorată, că uită să-și încrucișeze picioarele, cum făcea de obicei în fața lui Popa. Trecuse prea multă vreme de când dispăruse Horațiu. În plus, n-o mai visase de mult pe Maica Tereza. Pentru prima dată în viața ei senină, Contesa se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
se întrebe lucruri banale, cum ar fi ce caută aici, dacă o să plouă, să plece sau să aștepte să se oprească, oare ce fac rațele din Cișmigiu și dacă el este într-adevăr el. Gândurile îi făceau fața să pară îngrijorată, dar pe el îl preocupa doar să nu moară rațele. Sălile de așteptare sunt întotdeauna reci, de fapt nu sunt decât niște burți leșinate, din care te zbați să ieși și râcâi a proasta pe la toate ușile ca să se deschidă
Soarele răsare din televizor by Carmen Dominte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1323_a_2718]
-
de undeva dinăuntru. După margareta din burete, urmară bagheta de magician și cuburile. Burtica lui Levi se mărea pe măsură ce înghesuia acolo jucăriile. Un timp nimeni nu băgă de seamă, doar atunci când începu să-l doară burta mama păru un pic îngrijorată. — Sigur s-a jucat atât de mult cu buricul, că s-a infectat și acum stă să plesnească. Tata nu spunea nimic, mângâia doar burtica în care înota peștele albastru, în timp ce floarea creștea umflând tot buretele. Ceasul lui tata bătea
Soarele răsare din televizor by Carmen Dominte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1323_a_2718]