3,499 matches
-
conserva întreaga structură sărăcăcios încropită. În căsuța aceea părinții Larei au viețuit o jumătate de secol și aproape în același timp au părăsit-o amîndoi, lăsîndu-și fata nemăritată. Bucuria fetei după măritiș n-a durat mult. Vasilică, minerul, s-a însurat cu Lara și după un an a plătit scump salariul mărișor oferit la mină. Lara a plîns și s-a întors la căsuța ei, lăsînd blestemul peste cei care i-au ucis bărbatul. A plîns Lara azi, a plîns mîine
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
l-am întîlnit pe señor Lázaro. O fi găsit comoara? Cinstit ar fi să-mi dea și mie acolo, o firimitură. Poate că este cam lacom... Curățătorul de palmieri Manuel nu avea încă trei decenii, dar părea mai bătrîn. Era însurat și copiii au curs cu nemiluita. Se descurca binișor, mai ales după ce s-a apucat de o muncă periculoasă. Era conștient de pericolele la care se expune și lua toate măsurile ca să se asigure de înlăturarea lor. Cînd a intrat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
turca, engleza, franceza etc., era tare deștept. Soția lui era o mare pianistă. Au plecat la Paris și acolo au dispărut în 1956. C.S La New York, ați cunoscut români? G.B O mulțime. Și pe Vișoianu, care s-a însurat cu fosta soție a lui Negulescu, consulul general de la Istanbul. Băiatul lui Negulescu, Paul, noi îi spuneam Cucu, a rămas medic în SUA. C.S Spuneți-mi, ce vă leagă de România? G.B Poate pentru că am cunoscut România cînd
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
cunoștea marca, viteza maximă, consumul și chiar vîrsta. Fratele lui Carlos, Raul, fugise în S.U.A. și locuia la Miami de vreo cincisprezece ani. Raul nu a făcut facultate, era mecanic auto și o ducea binișor, mai ales după ce s-a însurat cu o americancă mai coaptă cu zece ani decît el. Raul avea grijă să trimită cîte ceva acasă și familia lui nu o ducea prea rău. Acum se hotărîse să vină în insulă ca să-și vadă familia. A telefonat mamei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
binele săvârșit pe pământ nu era răsplătit și răul nu era pedepsit. Singurii condamnați la chinuri veșnice erau Ixion, Tantal, Sisif, pentru că îl jigniseră pe Zeus în persoană. Menelaos nu coborâse în Hades, ci fusese transportat în Elyseu, doar pentru că, însurându-se cu Elena, devenise nepotul lui 26 Poeții ionieni par îngroziți de sărăcie, boală, bătrânețe. Singurele consolări posibile: războiul și gloria, sau desfătările aduse de bogăție. 27 Teognis, 425-426; Pindar, fr. 157; Sofocle, Oedip la Colonna, 1219 sq. 28 Odiseea
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
cal Arion (Antimachus. În Pausanias, 8, 25, 9). Marele număr al aventurilor sale amoroase îl apropie pe Poseidon de Zeus, punând în evidență structura sa originară de "bărbat al Terrei" și de "cel ce cutremură pământul". După Hesiod, el se însoară cu Medusa, ea însăși o veche zeiță a Terrei. O altă tradiție ne spune că Antaios a ieșit din unirea lui Poseidon cu Geea. Raporturile sale cu calul indică importanța acestui animal pentru năvălitorii indo-europeni. Poseidon este văzut drept creatorul
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
Old Testament Theology, II, p. 138. Religia lui Israel în epoca regilor și a profeților câtorva din aluziile care se găsesc în textul discursurilor sale este foarte controversată, în prima sa expunere (I: 2-9), Iahve i-a poruncit să se însoare cu "o femeie desfrânată", ce îi va naște copii, cărora le va da nume simbolice - "Ne-Iubita" și "Nu Este Poporul Meu" - pentru a proclama în mod public că Iahve nu mai iubește poporul lui Israel și că acesta nu
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
n-am nimic înăuntru! părea el foarte mândru. - Hopa, Penelopa, face când mă vede. Învățase expresii noi la fabrica aia unde zicea că lucrează. S-a schimbat boierul, nu e cum îl știi. Devenise ceva mai șmecher. Poate se și însurase, deși Mirel e omul pe care cu un foarte mare efort de imaginație ți l-ai imagina făcând sex cu o femeie. În școală îi era greu și să țină pixul în mână. Îl manevra ca pe o furculiță, cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
-i spună ceva, dar între timp m-a văzut pe mine. - He, he, ce mai faci! a și intrat direct în subiect. Ce mai face unchi-tu’, am auzit că a divorțat. Ce băiat bun era. Nu s-a mai însurat deci. Pe la noi, pe aici, nu mai vine? Aaaa, tot acolo stă. Daaaa... N-are de gând să se însoare? Păi, cum să nu te intereseze? Las’ c-o știu io pe prăpădita aia pe care a lăsat-o. Era
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
în subiect. Ce mai face unchi-tu’, am auzit că a divorțat. Ce băiat bun era. Nu s-a mai însurat deci. Pe la noi, pe aici, nu mai vine? Aaaa, tot acolo stă. Daaaa... N-are de gând să se însoare? Păi, cum să nu te intereseze? Las’ c-o știu io pe prăpădita aia pe care a lăsat-o. Era băiat bun. Am fost colegi. Avem și fotografii de la banchet. Mereu mă oprea și-mi povestea tot felul de nimicuri
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
putem contrazice. Ton justificativ. Sau profetic. Puiu răspândește lumină. Înțelepciune. „3. Lenuță, dragă, Lenuță.“ Epopeea lui Puiu continuă. I-a venit mintea la cap. A apărut mândra. Tot diminutivată, mititica. „4. Tu ești jumătatea mea.“ Uite că s-a și însurat. Din păcate, mintea tot slăbuță i-a rămas. „5. Am un băiețel frumos.“ Bravo, Puiule! Altceva nu pot spune. Omul se descurcă. Se pare că viața lui va avea un curs senin, dar, dezastru, fața B a albumului ne anunță
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
lor se referă și la fapte rele de care nu-s ei răspunzători de exemplu lungul drum pînă la tipărirea unei cărți! Nu uita să-i transmiți domnului Valea (poetul Lucian Valea n. red.) gîndurile mele bune! Val s-a însurat?! Mare prostie! Vorba ta: deh! Acum mă odihnesc, bătrîne! Apoi iar am să mai învăț. Și sper să rămîn îndrăgostit tot de [T] cea curată și emoționantă! Fără ea, aici, m-aș simți ca un păduche. N-am mai scris
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
creația literară! Mă bucur pentru el. Sava venea de la Canal cu o floare în dinți. [...] Radu e încă în concediu, aici. Lungi plimbări pe coclauri. Și pe el mi-e ciudă că nu se apucă de-nvățat. Vrea să se însoare! Ca să nu mai țipe la mărăcini. Am lecturi minunate! Trăiască Luca Pițu! O să mai vorbim. Ai grijă de tine! Poezie! Poezie! Poezie! E destul! Te îmbrățișez, Aurel (Dumitrașcu) Borca, 19 octombrie 1985 Dragul meu, Vestea ieșirii tale cu carte în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
fostul șef al propagandei!).Vom scoate și aici o revistă: Antiteze (la Piatra Neamț n. red.). În curînd, primul număr. Adrian (Alui Gheorghe n. red.) a trecut la ziarul local. Pe 27 decembrie (țara moare și baba se piaptănă!) se și însurase. Eu am fost solicitat de "Rom. liberă" (Uncu; dar nu pot lucra la un ziar din acesta... obositor) și la "Luceafărul". Poate că mă voi duce. Ulici (Laurențiu n. red.) a sunat. Am vorbit chiar ieri cu el. Acum, însă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
O aștept pe Mariana Marin! Cartea ei îmi va fi dragă, presimt. Mai am niște probleme! Gineco-filozofie! Cu o fată! Ea e convinsă că poartă un copil inventat cu mine. Eu nu. Nu mi-e indiferentă. Dar n-o să mă-nsor niciodată. Dar nici nu pot suporta ideea să-i caut eu un mijloc să nu aibă un copil. Nu! Ar fi inuman. Ea poate să facă asta. Eu nu. Cred că nu m-am maturizat destul, sau poate că nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
că ne trezim în fiecare dimineață!) a lumii, îți vorbesc cu gîndul cel bun, însă nu mai senin decît data trecută. M-a surprins plăcut vestea sărbătorii de pe 30 octombrie. Chiar, mi-am tot repetat: "Hm, Lucian cel bun se însoară!". E nu știu cum, chiar dacă e normal! M-am obișnuit atît de mult cu tine singur, nemulțumit deseori dar niciodată înciudat pe faptul că sîntem vii, așa că vestea aceasta mă emoționează. Am impresia că e pentru prima dată în viață cînd o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
pentru a putea trece peste tot ce ne leagă de atîția ani. Deci, nu mi se pare că e ceață-ntre noi. Depinde cum privești și tu. Îți mulțumesc pentru urări! Da, am 30 de ani și-s bun de însurat, vorba unui amic mucalit. Ciudat, am o periculoasă senzație că-s foarte tînăr. Sînt foarte obosit de la școală și aștept vacanța! Din păcate, mama are prea multe zile rele, se simte foarte slăbită, pe acest fond nesimțindu-mă nici eu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
bucura; cei ce cumpără, ca și cum n-ar stăpîni; cei ce se folosesc de lumea aceasta, ca și cum nu s-ar folosi de ea; căci chipul lumii acesteia trece. Dar eu aș vrea ca voi să fiți fără griji. Cine nu este însurat, se îngrijește de lucrurile Domnului, cum ar putea să placă Domnului." (1 Cor. 7, 24-32) 18. În al șaptelea rînd, creștinul care-și îndreaptă conduita după aceste reguli va fi dispus să facă o schimbare cu liniște și ușurință, atunci
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
cumpere doctoria. În toamna lui 1964, tanti Tony ni s-a raliat de la bun început, mie și Doinei, necăsătoriți încă și întâmpinând o anumită opoziție din partea unor rude influente care aveau anumite planuri în legătură cu mine și care erau convinse că, însurându-mă după capul meu, fac „o prostie”. Vizita ei la București, în 1964, s-a concentrat, cu timpul, într-o singură seară, seara în care am fost toți trei, tanti Tony, Doina și cu mine, la cinema, la „Patria”, ca să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
atunci în cale pe părintele Ivanciu, pe care îl cunoșteai și care avea un gând pe care ți l-a spus în două cuvinte: „ Măi băiete, nu-i păcat de tinerețele tale, să umbli așa teleleu? Mai bine te-ai însura și ai intra în rândul oamenilor”. Degeaba ai spus că nu ai parale, că părintele Ivanciu avea pregătit un pitac de zece parale, pe care ți l a și pus în palmă și te-a îmbiat: „ Hai cu mine în
Un humuleștean la Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1273_a_1920]
-
mea poftă de mâncare, cum o am și astăzi, și fugind apoi repede În casă la el să guste din bucatele nevestii cu un apetit de Împrumut și cu o grimasă de dispeptic chinuit de râgâieli și de arsuri. Se Însurase, stors cum era de orice valgă, cu o fată de popă, magnifică creatură, aducând, nici mai mult, nici mai puțin, cu statuia Libertății din Ploiești - și care, lihnită după [o] Îmbră țișare mai ca lumea decât a nevoiașului său bărbat
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
numai din mo des tie și timiditate, patronul meu doctor Îmi inspira simpa tie, res pect, admirație chiar. Era ceea ce se cheamă un self made man, fiul unui mecanic ungur de la Alexandria, și Învă țase medi cina cu mari lipsuri, Însurându se, pe deasupra, cu o femeie ca vai de ea. Îi sunt și astăzi recunoscător doctorului Gabriel Robin de a mă fi ales, din ucenicia mea pe lângă dânsul, cu acel simț de ordine materială, scrupuloasă, măruntă; cu acea pasiune pentru lucrurile
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
de scris În casa studentului sau a profe sio nistului intelectual: avocat, inginer, profesor, scriitor. Ar trebui neapărat introdusă dactilografia ca materie obligatorie În școală, și nu printre „dexterități“. Bunul, blândul și mult aplicatul la muncă dr. Gabriel Robin se Însurase de tânăr, Încă din anii studenției, cu o femeie care l-a secundat În primele eforturi ce l-au purtat apoi până la si tua ția Înfloritoare pe urma laboratorului său. De o extracție necunoscută (nimeni n-a auzit-o vreodată
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
carte. și măcar că era Învățat, dar spor În casa lui nu era. Ion Neculce De-am avut, de n-am avut, nimenea nu m-a știut; am făcut cum am putut. Zicală din popor PÂNĂ ÎN AJUN DE A MĂ ÎNSURA, AVEAM SĂLAȘUL NOSTRU de existență boemă fără tată, fără mamă, fără un dumnezeu pe lume, nici stăpân, trăind unii dintre noi din slujbulițe mă runte, alții din expediente și mai mărunte, dar cultivând cu toții acea flacără a tinereții noastre dacă
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
nu mă văzuse niciodată; iar fata, privind până atunci năucită și la unul, și la altul, ca neve nindu-i a-și crede ochilor, ieși repede și speriată după coconița cea frumoasă, sugrumată de un plâns abia stăpânit. Prietenul P.G. era Însurat cu o mlădiță de coconiță din cel mai bun neam moldovenesc, pe care o adoram pentru frumoasele ei virtuți de soție și de mamă, pentru sveltețea trupului ei rasat, pentru blândețea spiritului și dulceața glasului ei cald și prietenos. Dar
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]