2,572 matches
-
adâncime. Acesta este dat de extraordinara putere de semnificare a unui limbaj liric care structurează - pe un spectru tematic îngust - obsesii frecvente în poezie (moartea, timpul, agresiunea, insecuritatea, eroticul distorsionat prin contextualizări thanatice etc.), particularizându-le prin reflectarea lor în cioburile amestecate ale unei conștiințe delicate, fragilă emoțional, definitiv melancolică, retrasă într-un teritoriu al umbrelor și al neliniștilor de crepuscul: „Când vor începe și pentru tine nopțile dimineața/ Ochii noștri fosforescenți vor coborî din pereți, niște nuci sunătoare,/ Te vei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286157_a_287486]
-
cântec de leagăn să-i ofere liniștea, pacea și poate fericirea de care nu a avut parte celei ce, obosită de povara trudei lumești, a adormit: „Dormi! Prin vis, pe val de mare, Să te vezi copilă mare, Lângă-un ciob și o cordică, Să te vezi copilă mică. Să te vezi și mai’nainte: Când erai cum nu ții minte. Dormi, măicuța mea albită, Dormi, măicuța mea iubită!” („Cântec de leagăn pentru mama”) Prototip al unei umanități ideale, mama reușește
Femeia în viziunea creştină by pr. Ioan Cârciuleanu () [Corola-publishinghouse/Science/1163_a_1936]
-
la iveală mărturii ale unor culturi materiale vechi, ceea ce aici la noi nu s-a Întâmplat. Nici un țăran, după știința mea, aplecat pe coarnele plugului, sau săpând la fundația unei case, nu a dat peste vreo comoară și nici peste cioburi de ceramică datând din epoci străvechi. Se spune că la Borsec, pe teritoriul vechiului sat sau descoperit: o monedă de argint de la Faustina, una de la Antonius Pius și alte monede Între care și de aur de la Constantin I Împreună cu podoabe
GĂLĂUȚAŞUL by IOAN DOBREANU () [Corola-publishinghouse/Science/1183_a_1894]
-
seara răzvrătită care vine / De la străbunii mei până la tine, / Prin râpi și gropi adânci, / Suite de bătrânii mei pe brânci, / Și care, tânăr, să le urci te-așteaptă. / Cartea mea-i, fiule, o treaptă.” Iar la D., poemul Destin cu cioburi începe așa: „Crâșmarul aplecat peste tejghele / Înfige-n noapte șiș, până-n prăsele; / La masa cu clondire de răvac / S-au așezat strămoșii mei și tac. / Știu, ați venit pe drumuri cristaline / Cerșind din târg în târg, până la mine, / Reptile oarbe
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286783_a_288112]
-
rime ascunse. Intensitatea emoțională vine din nevoia de tandrețe, care înconjoară cele câteva „personaje” de aici. Poezia, încifrată și cantabilă, cu balansul ei între două glasuri și între două culturi, celebrează pe zeul Cupidon, în aspirația de a reface din cioburile realului o pereche mitică. Cartea Prizonieră în oglindă (1993) este una din primele încercări postmoderne ale romanului românesc. Scriere „de sertar”, abordând voalat problema cenzurii în anii dictaturii ceaușiste, ea se deschide cu o adunare de partid „fulger” într-un
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290511_a_291840]
-
pace interioară pe care numai o lume neatinsă de zbuciumul cotidian sau de urâțenia vieții mondene țio poate provoca. Privind tablourile domnului Ionel Spânu, am rămas în suflet cu un fior de nostalgie pentru meleagurile unde am copilărit. Amintiri făcute cioburi miau revenit în minte, completând goluri și alinând doruri... de casă, de inocență, de căldură părintească și de un bătrân dascăl cu poveștile lui nemuritoare. Sunt vremuri demult apuse, dar vraja lor reînvie când citești printre culori poveștile nemuritoare ale
ASCULTÂND TĂCERI… by IONEL SPÂNU, DOINIŢA SPÂNU () [Corola-publishinghouse/Science/286_a_570]
-
de noapte al galaxiei, Marele Tren mutat în sistemul de referințe, viraje de evitare într-o împărăție atît de nouă, nu c-ar putea să cadă de pe cer, dar să alunece! hipertrofia de clar-obscur baroc, detaliul pe muchie al norului-vîltoare, ciob de lumină obiectul zburător, îi revine lucirea scăpat în golf de senin provizoriu, ușa zidită pe jos cu boltă de roșeață, ce-a fost mai aprins s-a înfundat vînăt, un singur fir de circulație la Gălăteni, linia în lucru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
Suceava Brașov așteptînd, 45 km pînă la Comănești, DJ 127B spre Valea Rece, halta Bolovăniș strînsă de trenul personal, fiind izvorul dintre cuvinte, literatura se duce singură, funcție naturală, Ghimeș personalul Mărășești Miercurea Ciuc corpul de depresiune păstrat de viitor, toate cioburile pe el, tabla strălucitoare la biserică, Palanca țevi de tunuri anticar la monument, Brusturoasa inscripție dublă Palanca sfîrșit de localitate, fluturările de mîini în terenul de fotbal, prundișul stricat cu zăgazuri de pietre, pîrîul slab în inundațiile altor călătorii, masă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
bibliotecă”. Cartea mi-a trezit atât de multe imagini, Întâmplări și chiar fraze pe care le credeam de mult uitate, Încât tentația de a le povesti crește din ce În ce mai mult. Dar neavând talentul lui Marcel Proust, nu Îndrăznesc. Mă joc cu cioburile să văd cum mai sclipesc. Într-o excursie cu școala, când eram mic, am intrat Într-o mlaștină În Huci la Buciumeni și era să mă Înec. La Spătărești la nunta lui Huși, fata lui tante Maria Vârnav, am făcut
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1277]
-
o mlaștină În Huci la Buciumeni și era să mă Înec. La Spătărești la nunta lui Huși, fata lui tante Maria Vârnav, am făcut tumba pe voalul miresei ( Îi duceam trena și era să cadă pe spate). V-am spus, cioburi colorate. Vă mulțumesc foarte mult și aș vrea să rămânem În legătură. Cu toată stima, Dan Nemțeanu 193 Dan Nemțeanu (n. 22.IX.1930, Fălticeni). Pictor scenograf. Stabilit Înainte de 1989 la Malmö, Suedia. Premiul Uniter la București În 2009. 642
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1277]
-
de oră. Ei trăgeau, noi trăgeam și când am văzut că nu au mai continuat focul ne-am oprit. A doua zi pe la 7,00, când am ieșit afară am văzut cum a venit unul și a început să măture cioburile, că le spărseserăm geamurile. Apoi a izbucnit scandalul că am vrut să-i omorâm. Au mers cu Nicolescu și au verificat ceea ce le-am spus noi și am impresia că au găsit tuburi. S.B.: Păi, tuburi trebuia să găsească. D.R.
[Corola-publishinghouse/Science/84991_a_85776]
-
garanția, așa cum se proceda atunci. Cei de la care cumpărase berea, vindeau acum "Lămâiță", o băutură răcoritoare de pe atunci, și au refuzat să-i dea banii. Atunci, majurul meu s-a supărat și a spart de necaz sticlele pe terasa respectivă. Cioburile au sărit pe niște copii de romi care se jucau prin preajmă, iar părinții lor scandalizați au sărit și l-au bătut pe subofițer. Acesta, etilizat și bătut a plecat valvârtej acasă, de unde a luat o grenadă defensivă și a
[Corola-publishinghouse/Science/84991_a_85776]
-
țărănească de la 1907, în târgul Negrești Aria de răspândire a revoltelor țărănești de la 1907 a cuprins aproape tot teritoriul istoric al județului Vaslui dar, din nefericire, arhivele sunt pustii sau au fost pustiite așa că trebuie să ne mulțumim doar cu cioburile ce ne-au mai rămas. Iată ce s-a întâmplat în acest târgușor prăfuit, în ziua de 7 martie a anului 1907. a. „(...) îmi impută că de ce i’am luat jidanul din mână” Ca și în episoadele precedente, vom cita
Fălciu, Tutova, Vaslui : secvenţe istorice (1907-1989) : de la răscoală la revoltă by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1235_a_1928]
-
și cei ce au scăpat atunci și rudele celor morți dar și cei ce au comandat și instrumentat marea aglomerare. În fiecare an mai aflăm ceva despre acele evenimente și astfel imaginea se compune bucată cu bucată, chiar dacă lipsesc marile cioburi. Întâmplarea a făcut ca în zilele Revoluției să fiu militar în termen la București și de atunci, mai ales la sfârșitul fiecărui an, când Revoluția redevine temă de discuție în mass-media, rememorez episoade din acele zile. Nu am scris până
[Corola-publishinghouse/Science/84932_a_85717]
-
care se ștergeau probabil mesele, legând-o apoi de capul sticlei, dându-i foc și aruncând-o cu mare forță pe parchet, înspre mijlocul barului. O bubuitură mare și o flacără imensă se împrăștie în toate direcțiile, purtând cu ea cioburi foarte ascuțite, care le dau mari bătăi de cap celorlalți. Doi o și iau la sănătoasa pe ușă, printre farfuriile și sticlele goale pe care continuă să le arunce de zor Cristi și Pribeagu. Fumul rămas creează un haos total
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
mâini, cu capetele înainte, de parcă ar fi fost niște bivoli, o iau spre ieșire cu toată viteza, gata să dărâme orice le-ar fi ieșit în cale. Însă nu le iese nimic. Schilodiți de a doua bubuitură și amețiți de cioburi și de fum, cei mai mulți nici nu observă că scăpaseră. Iar până să se dezmeticească toți și să iasă afară, Fernic, Pribeagu și Cristi deja o luaseră spre Dâmbovița cu o viteză nemaipomenită, alergând în asemenea hal, de parcă iadul însuși s-
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
americanilor și englezilor. Chiar dacă trecuse un an de la tragedie, semnele erau încă vizibile, precum cicatricile unor răni adânci. Marea Gară de Nord fusese aproape ștearsă de pe hartă, în urmă rămânând un cimitir de resturi de șine, bucăți de vagoane, metale, cioburi, betoane, oase și cranii sfărâmate în toate direcțiile, degete, maxilare sau câte o coastă ruptă. Athénée Palace abia dacă mai era de recunoscut. Tot bule- vardul imens al Victoriei, odată plin de viață și de forfotă, era acum pustiu, străbătut
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
câini? Dedesubtul digului rutier, de o parte și de alta, e o îmbulzeală de bolovani, îngrămădiți talmeș-balmeș de natură și neatinși de valuri. O priveliște mai puțin atrăgătoare, din care nu lipsesc câteva cutii de conserve, goale și ruginite, precum și cioburi de sticlă. Într-o zi va trebui să cobor și să curăț locul. Dincolo de drumeag, se ridică iar stâncile galbene, cocoșate, unele dintre ele imense, plantate aici printre tufe de iarbă sârmoasă și flexibilă și printre nenumărate hățișuri de scaieți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
dintr-o dată conștient că ceva se întâmplase, deși nu-mi puteam da seama ce anume. Pe urmă am văzut că vaza mea cea mare și urâtă căzuse de pe piedestal. Se prăbușise pe jos și zăcea spartă într-o grămadă de cioburi. Dar cum? Piedestalul e foarte solid și nu se clintise din loc. Vânt nu era, perdeaua de mărgele stătea nemișcată. Poate că ieri, când am șters-o de praf, am clătinat eu echilibrul vazei? Sau să fi avut loc un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
echilibrul vazei? Sau să fi avut loc un ușor cutremur? Nu-mi place să cred că eu sunt vinovatul, și am convingerea că nu eu port răspunderea. Îndrăgisem obiectul acela urât, era ca un câine bătrân și credincios. Am adunat cioburile, cu intenția vagă de a le lipi, dar, fără îndoială, e un lucru imposibil. Cum naiba a putut să sară singură de pe locul ei? Sunt total nedumerit. — Dar, domnule Arrowby, toate scrisorile dumneavoastră se află în cotețul de câini. În
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
făcut plăcere. Probabil că se înapoiase la hotel, noaptea târziu. Deschisese o sticlă de vin și o cutie de metal cu măsline și mâncase ceva pâine. Nu-mi scrisese nici un bilet, dar își lăsase amprenta, împrăștiind pe masa din bucătărie cioburile sparte ale unei cești de ceai drăguțe. S-ar fi putut să fie și mai rău. Pentru că eram atât de înfometat, am luat un mic dejun alcătuit din ceai, pâine prăjită și măslinele care mai rămăseseră. Pe urmă am așteptat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
avea televizor la Capul Shruff). Dincolo de fotoliu, e o bibliotecă, cu fața la perete, prezentând un spate cenușiu, drapat cu pânze de păianjen și mâncat de carii. Tablouri, lămpi, cărți, obiecte ornamentale și covoare făcute sul acoperă podeaua, laolaltă cu grămezi de cioburi de sticlă și porțelan. I-am grăbit pe cărăuși, care și așa nu prea erau în formă. Lăzi cu obiecte de gătit, încă nedespachetate, umplu micuța bucătărie. Deși am vândut o sumedenie de lucruri, iar pe altele le-am depozitat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
rău. La revedere. — Lizzie, strânge-mi mâna o clipă. Îmi dădu o mână inertă. Era umedă, nereceptivă, micuță, și nu am putut prelungi gestul într-o îmbrățișare. Și-a retras mâna, și-a început să bâjbâie prin poșetă. Scoase un ciob din oglinda care se spărsese când Rosina o izbise cu piciorul, și o batistuță mică, albă. Îndată ce a simțit batista în mână, a început să plângă liniștit. Mă simțeam atât de mișcat și de mâhnit, și totuși atât de straniu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
făcu soneria să vibreze. Câinele urla cât îl ținea gura. M-am întors pe alee și am traversat la mașină, unde cuvintele lui Ben nu putuseră fi auzite. Gilbert și Titus se așezaseră în spate. Bancheta era acoperită toată cu cioburi albe, opace, ca niște perle uriașe. — Ce-i chestia asta? am întrebat. — S-a spart parbrizul, nu-ți mai aduci aminte? spuse James. Acum, să mergem acasă, Peregrine? Mașina porni, sforăi urcând dealul, viră, sforăi coborând dealul, înaintând în mare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
ne-am plimbat pe câmpurile dinspre uscat, pe lângă locul unde, într-o existență anterioară, îmi pusesem în gând să plantez o grădină de ierburi aromate; un ținut pe care nu apucasem încă să-l explorez. Regiunea era mlăștinoasă, presărată cu cioburi de stâncă, tufe de grozamă și smârcuri negricioase. Ici-colo, apăreau smocuri de iarbă neagră, și o sumedenie din plantele acelea mici, galbene, care prind muște, dar și flori purpurii și albe, amintind de miniaturale orhidee. Două perechi din specia uliul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]