2,985 matches
-
caracteriza, de partea autorului Principelui. Ca și Mihai Ungheanu, Fănuș Neagu a demonstrat că taberele rivale din lumea literară a acelor ani - reale, nu fictive - au suferit transformări permanente, fiecare grup încercând să atragă de partea sa cele mai talentate condeie, cei mai importanți exponenți ai tinerelor generații de scriitori. În privința scandalului declanșat de Fănuș Neagu în 1970, Eugen Barbu lăsa să se înțeleagă, în 1982, că nu i-a purtat niciodată pică mai tânărului său confrate: "Cât privește polemica cu
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
i-a fost atribuit pe întreaga durată a existenței regimului rolul de a oglindi noile evoluții din societate și de a educa masele în spiritul ideologiei comuniste. La rândul lor, scriitorii, priviți de regim ca niște simpli funcționari "mânuitori de condeie" au avut de ales fie a se conforma comandamenelor ideologice, fie a se plasa pe o poziție contrară. În ciuda monopolului informațional impus de statul comunist, dar și a mijloacelor de sancționare a celor care depășeau limitele trasate de partid, în
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
Țărănesc) și un promotor al inevitabilei fericiri colective pe care, firește, o opune foametei prezentului și mai ales abuzurilor trecutului. Modelul absolut este Uniunea Sovietică. Pentru început, una percepută din cărți, deci din propagandă. Despre Stalin scrie pagini demne de condeiul unui ficționar rupt complet de realitate. De ironie nu îl putem bănui, ci doar de naivitate. Cum încă nu avusese de a face cu deciziile directe ale gruzinului, acesta îi apărea, probabil comparativ cu figurile încruntate ale lui Hitler și
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
de a-și exprima admirația față de personalitatea soțului dispărut prematur: "Delia, nu fac un act de politețe. Puiu e prea aproape de mine și de destinul meu ca să mă simt obligat a-i face reverențe. Spirit total, o inteligență și un condei de mare cultură și în același timp de formidabil caracter (s.a.)"8. Cu Ovidiu Cotruș nu fusese Ion D. Sîrbu niciodată prea apropiat. Îi despărțeau, în tinerețe, atât temperamentul, cât și convingerile politice. Nici ulterior nu corespondează cu el, dar
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
Vrânceanu, Eugen Macovschi, Nicolae Petrulian, actorii Sică Alexandrescu, George Vraca și Tanți Cocea, scriitorul Duiliu Zamfirescu și alții. Cel din urmă se raliase "cu trup și suflet" regimului de democrație populară și îl slujise, după propria declarație, cu fapta și condeiul: "Aceasta pentru că am știut că țara noastră de la 23 august intră într-o eră nouă, strălucită, în care am pășit și pășesc, sincer și conștient, alături de cei doi fii ai mei, ingineri cu sarcini trasate, și de cei patru nepoței
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
Pro Natura“: «Evident, transpunerea unui sunet În literă m’a silit la mici modificări În text, În cadrul unor perechi precum „ascultător-cititor“, „emisiune-capitol“, „trecut anterior“ etc. Toate acestea, ca și corectura tacită a unor erori mici sau mari comise din fuga „condeiului“, de fapt În fața microfonului, ca și mici adaosuri lămuritoare, sunt redate În caractere cursive. Dar sunt alte lucruri, precum denumirile științifice ale speciilor ori citatele din latină și nu numai, ce se redau Îndeobște În cursive; pentru acestea, Întru distingere
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
de 99% ci a Întregii comunități, trece neobservată, Într’un corp de literă minuscul, pe ultima pagină. Dacă e găzduită și acolo... Efemeritatea condiției sale, pe care se străduie s’o contrazică, Îi conferă presei și o servitute: Din fuga condeiului când tipografia așteaptă, materialul, știrea, renunță nu numai la maturare, dar devine lesne o deformare a adevărului. Și cum, ca oameni, suntem cu toții subiectivi, și presa ajunge să accentueze culori care de fapt nu ne interesează, În detrimentul celor care ar
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
mulțumirile mereu amînate și cu declarația că-mi place să revin la evocările sale. În replică, am primit „epistola” pe care o reproduc mai jos - scurtă - dar cu un puls puternic. L-ai recunoaște pe autor, după voiciunea trăsăturii de condei și micile semne de rigoladă chiar dacă nu și-ar fi semnat cele cîteva rînduri. (1) <citation author=”Șerban Cioculescu” loc=”București” data =”16 august 1982” desc=”[Carte poștală ilustrată cu patru imagini din București: Sala Palatului, Opera Română, Monumentul Eroilor
Scrisori către un redactor vol. I by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/859_a_1713]
-
se supraveghează în permanență. Debitul epistolar al lui Mihai Drăgan (aș putea vorbi de o vocație episolară) era deosebit de puternic. De obicei grăbit, scria „pe fugă”, „dintr-o suflare”, cîteodată la ore tîrzii, în majoritatea cazurilor fără nici o ezitare de condei, făcea sublinieri (cu una, două și trei linii, ridicînd cota de atenție), adăuga „peseuri” peste „peseuri” și „nota bene” (în maniera didactică). Născut săgetător, nu-l interesau ornamentele, nu l terorizau repetițiile, nu-și oprea fluxul ca să caute sinonimii. Pe
Scrisori către un redactor vol. I by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/859_a_1713]
-
1974”> Dragă Costică, Răspund abia azi la scrisoarea primită acum o săptămînă. Am fost emoționat de urările scrise de Ducu cu mîna lui. Ne bucurăm că avem un fin destoinic și doritor de pe acum de a fi un devotat al condeiului. Veștile - diverse - pe care mi le-ai dat m-au neliniștit. Cu apendicita trebuie s-o rezolvi repede ca să nu se ivească ceva neașteptat. Te asigur că operația e simplă. Nu mi-ai spus însă nimic despre felul în care
Scrisori către un redactor vol. I by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/859_a_1713]
-
lui Septembrie și [sic!] Aghatei . Trimet alături zece pagini pentru revistă. Dacă nu aveți loc, nu va fi nici o supărare. Voi plăti eu dactilografa. Nu am aici (în „secuime”, acolo unde își făcea vacanța - n.m.) nici mașină de scris, nici condei și cerneală , nici adresă sau telefon. Rămîn cu afecțiune al D-tale, H. Mihăescu 6550 Roman, 2 oct[ombrie] 1982, Victoriei 3, tel: (937) 21081, 74138București 4, str. Moise Nicoară 21, tel: (90) 220164 N.B. Voi fi în București în
Scrisori către un redactor vol. I by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/859_a_1713]
-
felul lui, este, însă nu atît de mare cum l-au făcut alții. Iau atitudine și ricanez, la locul cu pricina, căci eu fac istorie literară și nu scriu toasturi! Dați deci sarcina encomionului în chestiune altuia mai meșter de condei în astea și treceți peste mine . Nu mă voi supăra cîtuși de puțin. Iar dacă ne temem ca să nu dăm pretext de a se zice că „fracturăm serialul”, n-aveți decît să puneți o notă undeva (pitită cît de tare
Scrisori către un redactor vol. I by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/859_a_1713]
-
un om așa de modest și discret... și anumiți oameni scormonesc totul și caută să pătrundă în anumite intimități... Dar, ce să-i faci? Aceasta e soarta oamenilor mari... În adevăr, văd c-am scris, din cauză că m-am alunecat cu condeiul, cum ar spune A. Russu , unele lucruri greșit. Copiez fragmentul semnalat de D-voastră și cu roșu fac îndreptările și adăugirile cuvenite. La p. 3 ms[manuscris] - „într-o altă listă, scrisă tot în germană, (...) apare Bogdan ( Astvazudur, n.n
Scrisori către un redactor vol. I by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/859_a_1713]
-
sînt învins...” și totuși a fost o vreme cînd i se părea firesc să gloseze despre „Vocația fericirii” (v. Cronica, 7, nr. 23, 9 iunie 1972, p. 11). Epistolele sale sînt, ca și schițele sale, compuse din cîteva atingeri de condei. Dar multum in parvo, fie direct, fie aluziv. Grafic, e de remarcat scrisul larg (10 15 rînduri pe pagină și 5 6 cuvinte pe rînd), de ins cu „dicție” sigură și cu ceva morgă, afabil și totodată distant, de obicei
Scrisori către un redactor vol. I by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/859_a_1713]
-
capitală, și aproape de Fălticeni, satul mălini se integrează de fapt vechiului principat de pe Moldova și de pe apele celor patru Șomuzuri ceea ce, în mentalul local, are o anumită semnificație. Vegheat de maica sa care i-a pus în mână nu doar condeiul, ci i-a sădit și potențialul de sensibilitate și dragoste de oameni, încă din clasa a doua a școlii primare Labiș scrie despre primăvară și despre ghiocei. În anul de terifiante amintiri din timpul secetei, Labiș se mută la gimnaziul
Muzeul păpuşilor de ceară by Marcel Tanasachi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91828_a_93567]
-
teme, ne duc la ideea că Întâmplarea ar fi putut să-l facă pe profesorul Cornățeanu un mare scriitor al timpului său. Descrierea naturii, a mediului rural sau citadin; oglindirea unui portret, descrierea evenimentelor sociale, sunt realizate la nivelul unui condei clasic al timpului său, fără minimă ostentație. O spunem cu toată convingerea. Organizarea stagiului: său postdoctoral a Început simplu. Fundația Rockefeller, la propunerea profesorului Dimitrie Gusti, i-a acordat profesorului N. Cornățeanu o bursă lunară de studii În sumă de
30.000 km prin SUA (1935-1936) by Nicolae Cornăţeanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/820_a_1717]
-
ST, 1998, 11-12; Nicolae Breban, Cămila lui Nietzsche, CNT, 1999, 15; Mircea Cau, Între anonimat și identitate, CC, 1999, 6-7; Florentina Costache, Ficțiuni, RL, 1999, 32; Monica Spiridon, Mic tratat de patologie zonală, R, 1999, 7-8; Ștefana Totorcea, Critica și condeiul autorului de ficțiune, RL, 1999, 34; Dicț. analitic, II, 247-249; Doina Curticăpeanu, Criticul între narghilea și laptop, F, 2000, 4; Dimisianu, Lumea, 393-401; Adrian Oțoiu, Proza generației ’80. Strategii transgresive, I, Pitești, 2000, 50-51, 56-60, II, Pitești, 2003, 49-53, passim
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290561_a_291890]
-
construirii bordeiului și a casei în Bărăgan. Spațiul explodează. Trecerea de la spațiul îngust și întunecat al vagonului la spațiul nesfârșit și luminos al câmpiei este copleșitoare. Simțul amănuntului, spiritul de observație, organizarea materiei epice, toate recomandă în Victor Aciocîrlănoaiei un condei strălucit. Iată cum patru copii fac o casă în Bărăgan: "Mai întâi am ales o suprafață de teren plană, ceva mai departe de locul unde era jalonată cu țăruși construcția viitoarei case, și am tăiat cu sapa o suprafață destul de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
-l folosească, apoi și l-a rupt cu adevărat" de unde se vede că nu gen. Stănculescu deține chitanța nr.1 la operațiunea gips... numai că un poet, dacă e "să fie folosit", nu piciorul și l-ar declara fracturat, ci condeiul. Aiuristic este și răspunsul la întrebarea "de ce bea Nichita?": "pentru că trebuia să stingă frisonul cosmic pe care ți-l dă inspirația și altcumva decât prin creație." Vorba lui Nichita: "hai să ne haidem!" Ciudat, Ediția de colecție îl însoțește pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
pe care nu contenește, într-o manieră sinucigașă s-ar putea zice, să le denunțe". Și tot același comentator: "incoruptibilă și incorigibilă ca orice mare idealist, incapabilă să fie, ca un comis-voiajor, pe placul tuturor clienților ce-i pică sub condei". Cu toată strădania, n-am putut recolta, de pe întreaga postată a literelor române, decât un singur rictus mărunt de respingere, de-a dreptul bizar, evident inconsistent și superficial, sub semnătura lui Horia Gârbea. Nici n-are rost să-l reproduc
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
pe mai multe coline ce domină râul Brac, o apă cu multe coturi, ce se varsă în Nipru..." (p. 131). Râul cu pricina nu-i Brac, ci Bâc, și se varsă nu în Nipru, ci în Nistru mă rog, fuga condeiului naște aberații. Republica Moldova este "încă ocupată de armata a 15-a" (!?) și-i condusă de "noul premier" (!?) Lucinschi. Toate ca toate, până când autorul, nevoit să treacă Prutul, ajunge în România și se poticnește de onomastică. Cum hărțile și ghidurile turistice
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
în viața culturală, prieteniile nou dobândite, și ele semnificative în plan literar (de ex.: acad. Mihai Cimpoi) fiind puține, dar mai mult decât onorabile. Contrafacerile depistate în jurnalele publicate în timpul vieții autorilor fac să planeze legitime suspiciuni asupra "aducerilor din condei" ulterioare. Instinctiv, acord credit deplin acestui Jurnal, chiar dacă îngrijitorul ediției, Lina Codreanu, avertizează că s-au operat prescurtări și eliminări ("au fost omise din mss. paginile prea patetice"). Interesant este să-ți afli propria persoană menționată în însemnările vechi de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
de la primele pagini, unde începe schița iconografică "Filosofia portretului lui Țepeș". Dacă Hasdeu ar scrie în zilele noastre, ar fi încadrat între protocroniștii puși pe demonstrații idealizante, întrucât izbutește să ducă până la capăt o argumentație-model pentru exaltate "reconstituiri" aduse din condei și trase de păr. Adevărat, pornite din cele mai bune intenții, dar... Cuvier își propunea să reconstituie ditamai viețuitoarea pornind de la un oscior; Hasdeu se străduiește să recompună portretul psihologic al voievodului muntean studiindu-i liniile feței, așa cum sunt înfățișate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
și avizat al securistului Tache trece dincolo de literatură! Scriitura îngrijită, remarca de profunzime psihologică, nuanța sesizată cu finețe, concizia dialogului esențial și, mai ales, lejeritatea cu care se mișcă în lumea universitară și-n mediul academic arată că Tache are condei și-i de-al casei. Nu musafir, ci membru al familiei. Poate, chiar respectat. Oricâte filme și cărți ar (mai) apare, inspirate din sumbrele "demascări" de atunci, tot va fi imposibil generației de azi să perceapă până la capăt atmosfera de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
ieși în față și românii cu un remarcabil scriitor, disident adevărat Paul Goma, care are operă, are coloană vertebrală, are statut de rezistent autentic și ne-gonflat, a avut și are curaj, ba mai posedă și o tinerească vivacitate a condeiului (de unde i s-au tras destule...). Cum se comportă țara față de acest disident real? Nu i-a restituit cetățenia. Nu l-a reprimit în Uniunea Scriitorilor. Cine-i publică textele, își riscă slujba (vezi cazul L.I. Stoiciu). I s-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]