2,434 matches
-
pe care poetul o lăsase în custodie, din 1884, lui Maiorescu și pe care acesta o va dona, în 25 ian. 1902, Academiei. Poate vom comenta cîndva mai amplu acest proiect, mai cu seamă pentru că va reprezenta, după acel moment, corpus-ul publicistic cu care Eminescu se va înfățișa ca gazetar vreme de peste două decenii și jumătate (pînă la Scrieri politice, ediție comentată de D. Murărașu, 1931, și M. Eminescu, Opere, vol. I-IV, 1939, alcătuite de Ion Crețu). Spiritul gazetăriei
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
relația „cauză-efect” și deci nu permit formularea de legi universale, imuabile și infatigabile. Neputându-se formula „legi curriculare universale”, nu sunt posibile nici „predicții curriculare certe”, „preziceri matematice”, „profeții logice” etc.; • dar știința curriculumului nu poate fi inclusă nici în corpusul botezat de Dilthey Geisteswissenschaften. Nu este exclusiv o „știință a spiritului”, o „știință a culturii” care să suscite exclusiv decriptări de sensuri prin metode hermeneutice. Viața omului nu este un simplu text religios sau beletristic. Doar prin raționamente analogice o
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
î.Hr., la circa un secol după înălțarea piramidei de la Giseh), a fost transcris de nenumărate ori și folosit ca manual curricular atât pentru „Casele Vieții”, cât și pentru autoeducație moral-politică de-a lungul întregii vieți. Detaliile lipsesc, manualul fiind un corpus de norme paideutice și reguli de viață de o actualitate șocantă. Vizirul era, de fapt, un scrib faraonic și mare dregător. „Manualul” preciza principiile și exigențele formării cetățeanului de rang înalt. Vizirul își începuse cariera în copilărie, în „Casa Vieții
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
de etimologie, sinonimie și precizia limbajului. Hippias preda cu atenție teme privind sunetele, cantitatea silabelor, ritmuri și metrică. Știința gramaticii pare să fi fost core al curriculumului sofist. Dar nu cunoaștem în ce fel reușeau sofiștii să articuleze coerent un corpus de cunoștințe atât de vast și nici cum reușeau să parcurgă atât de repede acest curriculum polymatheic 21. 2.5. Curricula ezotericetc "2.5. Curricula ezoterice" O dimensiune permanentă a educației din toate timpurile a fost existența „învățăturilor secrete”. Le-
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
filosof stoic care, iată, avea opinii similare celor susținute de cirenaic. 7. Despre sistematizarea heptadică a „artelor liberale” de către Dionisios Thrax și Varro a adus argumente F. Marx, în „Prolegomena” la ediția pe care a alcătuit-o operei lui Celsus (Corpus Medicorum Latinorum, vol. I, Leipzig, 1915). În lucrarea Sfântul Augustin și sfârșitul culturii antice, Marrou a alcătuit o lungă listă de autori eleniști și romani care au practicat sau promovat programa în discuție: Herakleides din Pont, Arkesilaos, Kebes, Seneca, Sextus
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
-l aduc în față pe învățător, ludi magister, personaj pe care Antichitatea l-a cunoscut foarte bine. Trebuie oare să credem că instruirea elementară nu se făcea decât în familii aristocrate?”. Dar pot fi evocate unele exemple din epocă. În Corpus Inscriptionum Latinarum poate fi citită o mențiune înduioșătoare despre o fetiță din Verona care a murit, în vârstă de 8 ani, în 523: Placidia illustris puella instructa litteris („Placidia, o copilă strălucită, cu știință de carte”) (CIL, V, 3897). 20
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
discurs despre inaugurarea audittorium-ului (Dictio in dedicatione quando ad forum translatio facta est). 23. Despre Aratos informează pe larg Casiodor (Monumenta Germaniae Historica, Auctorum Antiquissimorum, vol. XII, p. 242). De asemenea, o frumoasă mărturisire a acestuia (Epistula ad Parthenium, în Corpus scriptorum ecclesiasticorum latinorum, Viena, 1866; LXXII, p. 150): His quoniam laribus tenebamus în urbe Ravennae/ Hospes hians aderam nocte dieque tibi/ Quos mihi tu libros quae nomine doete sonabas. Ceea ce s-ar putea tălmăci astfel: „Locuitor al Ravenei/ vecin și
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
demonstrației ne obligă însă ca aceasta să fie susținută prin referințe precise, pe care le menționăm odată cu faptele exemplare legate de mănăstirea din Lérins, susținerile lui Cassian, activitatea lui Honorius ș.a.m.d. (vezi notele următoare). Despre începuturile educației creștine: Corpus scriptorum ecclesiasticorum latinorum, Viena, 1866; Oxford Early Christian Texts, Oxford University Press, New York, 1995; Patrologie Cursus Completus, ed. J.P. Migne, Series Graeca (Paris, 1857-1866), Series Latina (Paris, 1844-1855); M. Pellegrino, Letteratura greca cristiana, Studium, Roma, 1963; I.G. Coman, Patrologie, Editura
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
Press, New York, 1995; Patrologie Cursus Completus, ed. J.P. Migne, Series Graeca (Paris, 1857-1866), Series Latina (Paris, 1844-1855); M. Pellegrino, Letteratura greca cristiana, Studium, Roma, 1963; I.G. Coman, Patrologie, Editura Institutului Biblic și de Misiune al Bisericii Ortodoxe Române, București, 1985; Corpus Christianorum, Brepols, Turnhout (1954-1979); J. Gaudemet, L’Eglise dans l’empire romain (IVe-Ve siècles), Sirey, Paris, 1958; J. Gaudemet, Gabriel Le Bras (eds.), Histoire du droit et des institutions de l’Eglise en Occident, 18 vol., Sirey, Paris; E. Gilson
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
Oxford University Press, Oxford, 1972; H. Delehaye, Les passions des martyrs et les genres littéraires, Société des Bollandistes, Bruxelles, 1966. Despre criza pelagiană: „De peccatorum meritis et remisione”; „De baptismo parvulorum”; „De spiritu et littera”; „Contra duas epistulas Pelagiorum” (în Corpus scriptorum ecclesiasticorum latinorum, ed. cit.); A. Trapé, S. Agostino. Introduzione alla dottrina della grazia, Città Nuova, Roma, 1987-1990. Despre invaziile barbare și monasticism: E. Griffe, La Gaule chrétienne à l’époque romaine, Letouzey et Ané, Paris, 1964-1965; P. Courcelle, Les
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
Il cenobio di Lerino e le origini del monachesimo gallico, Edizioni dell’Ateneo e Bizzarri, Roma, 1978; S. Pricoco, Monaci, filosofi e santi. Saggi di storia della cultura tardoantica, Rubbettino Editore, Soveria Mannelli, Cosenza, 1992; Eucherius, „De laude eremi” (în Corpus scriptorum ecclesiasticorum latinorum, ed. cit.). Despre Benedictus: Luc D’Achery, Jean Mabillon, Acta sanctorum Ordinis S. Benedicti, Paris, 1668-1701; Corpus scriptorum ecclesiasticorum latinorum, ed. cit.; Benedict de Norcia, Regula monachorum, ed. Ph. Schmitz, Maredsous, 1955. 2. P. Riché, Éducation et
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
filosofi e santi. Saggi di storia della cultura tardoantica, Rubbettino Editore, Soveria Mannelli, Cosenza, 1992; Eucherius, „De laude eremi” (în Corpus scriptorum ecclesiasticorum latinorum, ed. cit.). Despre Benedictus: Luc D’Achery, Jean Mabillon, Acta sanctorum Ordinis S. Benedicti, Paris, 1668-1701; Corpus scriptorum ecclesiasticorum latinorum, ed. cit.; Benedict de Norcia, Regula monachorum, ed. Ph. Schmitz, Maredsous, 1955. 2. P. Riché, Éducation et culture dans l’Occident barbare: VIe et VIIIe siècles, Seuil, Paris, 1962 și 1995 (trad. rom.: Educație și cultură în
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
culture dans l’Occident barbare: VIe et VIIIe siècles, Seuil, Paris, 1962 și 1995 (trad. rom.: Educație și cultură în Occidentul barbar, secolele VI-VIII, traducere de Florica Bechet, Meridiane, București, 2001), p. 68. 3. Ibidem. 4. În „Consolationes” (XVII, Corpus scriptorum ecclesiasticorum latinorum, ed. cit., p. 531), Cassian scria: Die primis coenobii scolis ad secundum anachoreoses gradum tendere („Din prima zi de școală monastică, să se tindă către cea de-a doua treaptă, a ascezei”). 5. Despre școlile mănăstirești, în
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
Erudiri, V/1953, pp. 86-104; pentru completare (cf. Riché, op. cit., p. 339), se pot consulta: Vita Fulgentii (Vie de Saint Fulgence de Ruspe, traducere în franceză de G.-G. Lapeyre, P. Lethielleux, Paris, 1929); Victor de Vita, „Historia”, III, 65 (Corpus scriptorum ecclesiasticorum latinorum, ed. cit., p. 105). 6. Despre mănăstirea și Școala din Lérins, luată ca exemplu sugestiv, vezi: Abbé Alliez, Histoire du monastère de Lérins, Librairie de Didier et Cie, Paris, 1862; P. Lahargou, De schola Lerinensi, aetate Merovingiaca
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
Cambridge, 1950. H.-I. Marrou a evidențiat importanța acestei activități a lui Cassian la Marsilia pentru istoria ulterioară a creștinismului monastic european (Revue du Moyen Age latin, I, 1945, Strasbourg). 12. S-au păstrat textele lui Cassian: „De institutis coenobiorum” (Corpus scriptorum ecclesiasticorum latinorum, ed. cit., XVII) și „Consolationes” (ibidem, XIII). 13. Carl Franklin Arnold, Caesarius v. Arelate u. die gall. Kirche seiner Zeit, 1894 (apud Riché, op. cit., p. 340), a observat aceste influențe ale lui Cassian asupra Regulii de la Lérins
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
retrag mai cu multă măreție spre libertatea pustietăților și spre tainele deșerturilor, astfel încât să aibă timp numai pentru filosofie, să se exerseze în locurile de plimbare ale acelei pustnicii ca în propriile lor gimnazii”), Vide: Eucherius, „De laude eremi” (în Corpus scriptorum ecclesiasticorum latinorum, ed. cit., XXXI, p. 188). 19. Pentru detalii despre Vicențiu și problema semipelagianismului, vezi: I. Madoz, „Excerpta Vicentii Lerinensis” (Estudios Onienses, vol. I, Madrid, 1940), și „Cultura humanística de S. Vicente de Lerins” (Mélanges Lebretan, vol. I
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
găsesc în alte colecții de documente: Bedae Opera de temporibus, ed. C.W. Jones, Mediaeval Academy of America, Cambridge, 1943; Super Acta Apostolorum expositio, ed. M. Laistner, Mediaeval Academy of America, Cambridge, 1939; Opera homiletica, ed. J. Fraipont, D. Hurst, Corpus Christianorum. Series Latina, CXXII, Brepols, Turnholt, 1955; De arte metrica, ed. H. Keil, Grammatici latini, VII; ș.a.m.d. 8. Cf. Vita Wilfredi, ed. cit., citat de Riché, op. cit., p. 455. 9. Despre prințul-episcop și, mai apoi, mitropolit de York
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
desăvârșire 10. King și Brownell și-au concentrat atenția asupra a ceea ce ne-am obișnuit să numim și să considerăm o banalitate: disciplina (științifică, educațională etc.). Au ajuns la concluzia că aceasta nu este un „lucru oarecare”. Disciplina este un corpus de idei emergente din activitatea „corpului ființei umane” și, totodată, „o datorie intelectuală comună care contribuie la făurirea întregii gândiri umane și a marilor preocupări ale omenirii”.11 Disciplinele sunt „comunități ale Marelui Discurs Omenesc”, care ar trebui să le
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
ale politicienilor”. Dar curriculum policy desemnează reglementările prin care scopurile și demersurile unui curriculum sunt corelate riguros cu resursele și acțiunile pentru realizarea eficientă în practică. Elmore și Sykes (1992) au precizat că, în mod concret, curriculum policy este un corpus de legi juridice și norme practice referitoare la „ceea ce trebuie să fie predarea-învățarea în școală”190. Aceste reglementări pot avea și un vag conținut „politic”, în măsura în care unele dintre ele sunt formulate la nivel guvernamental și privesc bunul mers al învățământului
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
H.W. Bush, America 2000 - primul program american de reformă a învățământului, menit să centralizeze și să unifice, la nivel federal, sub raport pedagogic și legislativ, învățământul din toate statele care compun SUA191. Elmore și Sykes (1992) consideră că în corpusul formal care alcătuiește curriculum policy intră reglementări stabilite la cel puțin patru niveluri: a) federal/guvernamental; b) statal/regional; c) local/comunitar; d) individual/școlar/al clasei de elevi. La aceste niveluri se stabilesc regulile de organizare a autorității, normele
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
sa și prin aceasta la degajarea ei din istoria doctrinală pentru a favoriza inovația. Această practică inventivă a istoriei filosofiei nu constă numai în a elabora din toate piesele o istorie a noțiunilor nici în a supraîncărca de interpretări un corpus viu de idei filosofice care, ca operă a unui autor trebuie să fie respectată, eventual în spiritul literei, căci ea rămîne pentru noi o sursă de bogăție speculativă incontestabilă și ne alimentează întotdeauna propriile forțe inventive. Din perspectiva acestei practici
Cartesianismul ca paradigmă a "trecerii" by Georgia Zmeu () [Corola-publishinghouse/Science/471_a_1370]
-
înseamnă a pierde problema subiectului ci, din contră este strădania de a gîndi în alt fel această unitate duală, această uniune de fapt dintre o gîndire și un corp sau dintre o gîndire cu istoria ei sedimentată, sechestrată într-un corpus, a cărui unitate poate pune într-un fel probleme, dar care trebuie tocmai de aceea să rămînă obiectul meditației noastre asidue, dacă gîndirea nu vrea să le excludă pe toate celelalte (corpul, viața, inconștientul) din sfera inteligibilității și nu vrea
Cartesianismul ca paradigmă a "trecerii" by Georgia Zmeu () [Corola-publishinghouse/Science/471_a_1370]
-
192). Promovarea moralității ș( respectul valorilor urmau a fi mijloace pentru formarea unor deprinderi corespunzătoare c(t mai larg răsp(ndite. Depășirea impulsiunilor instinctuale a fost (ntotdeauna necesară pentru a face posibilă existența socială ș(, mai mult, acțiunea coerentă a corpus-ului social. Este vorba de acel element central ce susține eșafodajul social, amintit de diferiți autori ce căutau să (nțeleagă cum este posibilă viața socială. Caracterul acelui adevărat st(lp s-a schimbat (n timp, forței de agregare datorate instinctului
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
de interacțiune a profesorului cu elevii și scopurile pe care el și le propune. A doua componentă include, de fapt, trei sisteme de credințe: credința că matematica reprezintă un domeniu de cercetare în continuă expansiune, credința că matematica este un corpus de cunoștințe unitar, descoperit, iar nu creat, și credința potrivit căreia această știință poate fi pusă cu mult folos în slujba studierii naturii. În fine, atitudinile profesorului față de școală îi facilitează sau îi blochează (atunci când sunt negative) contactele cu elevii
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
s-a acordat atenție, întrucât era vorba de un nepot al marelui ban Gheorghe Băleanu. S-a spus - și nu fără dreptate - că motive de ordin cronologic împiedică, în primul rând, acceptarea lui P. în ipostaza de autor al întregului corpus (adică și al secvenței care povestește evenimentele scurse între 1290 și 1688), căci, descriind, cu aere de martor ocular, niște evenimene de prin 1663, 1665, 1669, acel autor aparține evident altei generații decât celei a fiului vistiernicului ucis din porunca
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288940_a_290269]