2,052 matches
-
amestecă printre ceilalți, lucrând În noroi, trudind ca un nebun, următoarele trei nopți și două zile. Maimuță! Îl striga cineva. Văzu că era Inuchiyo, care arăta neobișnuit de agitat. — Inuchiyo. — Am venit să-mi iau rămas bun. — Cum? — Am fost exilat. — De ce? — Am rănit pe cineva În castel, iar Seniorul Nobunaga m-a pedepsit. De azi Încolo, am fost făcut ronin. Pe cine ai tăiat? — Pe Yamabuchi Ukon. Tu Îmi Înțelegi sentimentele mai bine ca oricine. Ah, te-ai repezit. — Sângele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
să fim gata pentru asediul clanului Oda. Dacă vestea rebeliunii noastre ajunge la Imagawa și decid sî ni se alăture, atunci speranțele noastre inițiale de a zdrobi clanul Oda dintr-o singură lovitură Încă se mai pot Împlini. După ce-l exilase pe Inuchiyo, Nobunaga se cufundă În tăcere. Ținând seama de dispoziția lui, nimeni din suită nu vorbea despre Inuchiyo. Dar Nobunaga nu era complet satisfăcut și spuse: Când doi războinici se luptă Într-o tabără sau se scoate sabia În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
stă minunat, comentă Tokichiro, cu admirație. Dintr-o dată, se gândi la Nene, pe care o lăsase În urmă. Dar Își sili gândurile să revină la Inuchiyo. — Unde-ai fost până acum? Am așteptat momentul potrivit. — Când Seniorul Nobunaga te-a exilat, nu te-ai gândit să slujești un alt clan? — Nu, loialitatea mea a fost Întotdeauna neîmpărțită. Chiar și după plecarea În exil, am considerat că pedeapsa Seniorului Nobunaga m-a făcut mai uman și Îi sunt recunoscător pentru asta. Ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
un sol la tabăra mea. De cum citi scrisoarea, Tatsuoki le ordonă oamenilor lui să se predea și, Împreună cu membrii familiei sale, părăsi castelul, luând o suită doar de treizeci de vasali. Atașându-le o escortă din soldații săi, Nobunaga Îl exilă pe Tatsuoki la Kaisei, dar promise să-i dea fratelui său mai tânăr, Shingoro, puțin pământ, astfel Încât clanul Saito să nu dispară. Odată cu unificarea provinciilor Owari și Mino, valoarea domeniilor lui Nobunaga crescu la un milion și două sute de mii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
vistieriei Moldovei, apoi este funcționar în administrația rusească a Basarabiei, cavaler, din 1826, al ordinului „Sf. Ana”. Era un bun cunoscător al limbilor franceză, rusă și greacă, cu lecturi din clasici și romantici. L-a întâlnit în 1821 pe Pușkin, exilat o vreme la Chișinău. P. Svinin, unul din apropiații poetului rus V. A. Jukovski, i-a fost sfătuitor. Era prieten (și rudă) cu Alexandru Hâjdeu, avea legături cu Gh. Asachi, Nicolae Dimachi, Costache Conachi și Mihail Kogălniceanu. Câteva poezii îi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289847_a_291176]
-
naturii (sub preudonim: Mirabaud), în care atacă bazele creștinismului, și apăra materialismul și ateismul. ¶ Mor Thomas Chatterton la vîrsta de 17 ani; George Whitefield; Mark Akenside. ¶ Se nasc William Wordsworth; Friedrich Hölderlin; Ludwig van Beethoven. *1771 Parlamentul din Paris este exilat. ¶ Apare prima ediție în 3 volume a faimoasei Encyclopaedia Britannica. ¶ Șir William Jones descoperă relații de înrudire între limbile latină, greacă și sanscrita. Această descoperire va duce la reconstruirea limbii indo-europene (sau indo-germane) și la dezvoltarea filologiei comparate. Denumirile de
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Mendeleev, descoperă punctul critic de lichefiere a gazelor. ¶ Se nasc Richard Wagner și Giuseppe Verdi. *1814 Invadarea Franței de către Coaliție. ¶ La 30 martie Parisul capitulează, ocupat de aliați. ¶ La 6 aprilie se consemnează prima abdicare a lui Napoleon, care este exilat în Insula Elba (din 4 mai). Bourbonii se întorc la putere sub Ludovic al XVIII-lea. ¶ Începe în Grecia mișcarea națională pentru cucerirea independenței, în care se va implica și Byron. ¶ Englezii invadează capitala Statelor Unite, Washington. Prin Tratatul de la Ghent
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
în exil atacă și calomniază tot ceea ce este românesc în exil”. Cu toate acestea, în ciuda unei imparțialități exprimate, în paginile ziarului pot fi găsite afirmații precum „noi suntem imparțiali, dar legionarii ar trebui împușcați”. La rândul lor, evreii din România exilați la Paris aveau de asemenea propriul lor jurnal, Cuvântul nostru. Notre parole. Our Word, condus de I. Klein. Tot la Paris apăreau Caiete de mărturisire ortodoxă și Cronicarul condus de Ion Velicu. Deși centrată pe comunitatea evreiască din Paris, Cuvântul
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
exersează la pian, vizitează muzee, expoziții. Începuse să scrie din adolescență. Prozele și le-a alcătuit (după spusele surorii sale, Eliza V. Vorvoreanu) în 1907-1908, căci în 1909 le citea familiei și prietenilor și „încă de pe vremea când era judecător exilat la Ghergani, adică înainte de 1912 [...], le trimetea prietenilor, artiștii Gr. Mărculescu și Ciprian, cari le citeau la cafeneaua Capșa, unde se făcea mult haz” (Sașa Pană). Nu au fost însă tipărite decât în 1922, când Tudor Arghezi publică în „Cugetul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290382_a_291711]
-
mai mult de patria-mamă percepută ca "vitregă"! Stere observase fenomenul la 1917, ducând o luptă grea pentru întoarcerea Basarabiei cu fața spre matca națiunii. Paul Goma (cu temperamentul său de personalitate accentuată) nu-i putea lua locul lui Stere, fiind exilat la Paris, nerecunoscut nici după 1989 ca fiu legitim al României! Sarcina cea grea a rămas pe scriitorii de la Chișinău, în frunte cu Grigore Vieru și grupul de la Literatura și arta. Dar politicienii, moștenitori ai Kominternului, au fost mai puternici
[Corola-publishinghouse/Science/1562_a_2860]
-
sută șaptezeci de mii de familii nu mai rămaseră decât optzeci de mii; sărăcia era la culme la mijlocul secolului al XVIII-lea. Boierii cei mai bogați fură aruncați în închisoare și ciomăgiți până ce își cedau titlurile de proprietate. Câțiva se exilară; ceilalți se târâră la picioarele noilor tirani, care le luau fetele și pământurile; înnobilați de curând, ridicați dintre histrionii și valeții stăpânului. În acest moment se schimbă conducerea națiunii și se formă o nouă aristocrație. E greu ca o țară
by G. LE CLER [Corola-publishinghouse/Science/1011_a_2519]
-
și Ilarie Chendi (revistă a tinerilor). Le Mouvement économique (în franceză), director: Nicolae Xenopol, senator. Neamul românesc, director: N. Iorga (naționalist). Noua Revistă Română, director: C. Rădulescu-Motru (revistă politică, takistă). Orion (astronomie), Ovidiu (la Constanța, anticul Tomis unde a fost exilat Ovidiu). Ramuri (la Craiova), Revista albă, Revista istorică, arheologică și filologică, director: Em. Crețulescu. Revista idealistă, al zecelea an de apariție, director: Mihai Holban (filosofie, sociologie, religie, istorie critică, literară, dramatică și artistică). Revista politică și literară, Revista științifică, Săptămâna
by LÉO CLARETIE [Corola-publishinghouse/Science/977_a_2485]
-
eșec, conducătorii revoluționari adunați în jurul lui Lenin încearcă în iulie să exploateze revoltele declanșate la Petrograd, pentru a pune mîna pe putere. Intervenția trupelor de cazaci salvează guvernul provizoriu și îl obligă pe Lenin și pe prietenii săi să se exileze în Finlanda. Devenit șef al guvernului, Kerenski se confruntă imediat cu un dublu pericol: la dreapta, tentativa contrarevoluționară din luna septembrie a generalului Kornilov și zdrobită de o revoltă populară, iar la stînga, succesele bolșevicilor care au luat parte activ
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]
-
nu fie împotriva revoluției." Și chiar dacă conducătorii bolșevici se simt mai apropiați de grupul Prolet Kult, care propovăduiește adoptarea unui model cultural autentic "proletar", decît de Frontul de Stînga al Artei ai cărui reprezentanți principali pictorul Kandinsky care se va exila mai tîrziu în Occident, dar mai ales poetul Maiakovski cel care se va sinucide în 1930 pentru a scăpa de hărțuirile și deziluziile lumii birocratice staliniste devin "ecoul" tendințelor suprarealiste și avangardiste care cuceresc în acel moment Europa de Vest, ei nu
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]
-
despre guvernul care trebuia să conducă destinele statului polonez, s-a căzut de acord în cele din urmă asupra unui compromis prin care la "Comitetul de la Lublin", instalat de ruși și clar prosovietic, se vor alătura unde dintre personalitățile guvernului exilat la Londra în 1939. Aceasta avea să facă din Stalin, pentru care Polonia constituia o miză majoră pentru securitatea URSS, arbitrul evoluției politie din această țară din care el și-a dat silința prima oară la Katyn, apoi refuzînd să
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]
-
parte de acum înainte din datele explicite ale relațiilor dintre Orientul Mijlociu și țările Europei Occidentale. Același lucru se întîmplă și în Libia. La început limitîndu-se doar la obiectivele legate direct de conflictul israeliano-arab, apoi la lichidarea fizică a unor disidenți exilați în străinătate, terorismul condus de colonelul Kadhafi își duce și el drept țintă statele Europei de Vest. Acesta a încercat cînd să le "pedepsească" prin atentate îngrozitoare, executate de "angajați" pe care Tripoli îi finanțează și îi înarmează (Abu Nidal
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]
-
doilea pretendent, Bernardo Rosso, medic din Lombardia, a încercat să-și sprijine pretențiile de domnie (zicea că este nepot al unui fost Voievod valah) cu un bacșiș de 10.000 de galbeni. Suma s-a dovedit insuficientă, doctorul a fost exilat în Rhodos (în 1577), iar cei care se grăbiseră să jure că prin vinele lombardului curge sânge domnesc (Vodă Alexandru le aflase numele, căci Miloș, fratele său, trăitor la Stanbul, făcuse rost de ele de la marele vizir) vor rămâne fără
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
Ciobanul, Mihail Sigler așază și moartea celui de-al doilea, petrecută la 25 septembrie 1559, sub semnul administrării de otravă 99; se va vorbi apoi și de uciderea prin otrăvire - prin 1568 - a lui Petru cel Tânăr, fiul lui Mircea, exilat la Konya 100), o moarte insidioasă (cum zice un istoric francez), nu avea, de cele mai multe ori, un agent provocator declarat, un „autor” nominalizat. De aceea cronicarii ezită în a atribui (le este greu, de pildă, să precizeze dacă Mihail [Mihăilaș
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
de la Cozia (în naos, pe peretele despărțitor, în stânga, alături de Marco Voievod și de domnița Zamfira), arborând o șubă de ceremonie din stofă scumpă țesută cu aur și căptușită cu blană de samur 221. Dar Radu Paisie - cel ce va fi exilat de turci în Egipt și va muri acolo (lăsând-o pe Ruxandra văduvă pentru a doua oară) -, care, în acte, își declara și numele prevoievodal („Io Petru voievod numit Radu voievod”), susținea că este fiu al lui Radu cel Mare
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
efectul (au fost mai eficiente decât încercările văduvei de a obține, prin chezășia a doi greci, promisiunea unei eliberări; cei doi garanți au fost băgați și ei în temniță) și toți cei care îl însoțiră pe Vodă la Istanbul fură exilați în Asia Mică, la Kiuta Lia (Chiutaia). Și membrii familiei (Pană, fratele Doamnei Marica, nu s-a alăturat surghiuniților), și boierii credincioși (mai târziu, prin 1746, unul dintre ei va pomeni într-un zapis acele timpuri „când eram eu surghiun
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
pe Nechifor Beldiman - însurat cu Ana -, dușman al lui Ștefan al II-lea Tomșa, care nu l-a iertat, ucigându-l și confiscându-i averea), unele văduve și copiii lor își duceau zilele în condiții dificile. Erau nevoite să se exileze (și convoaiele acestea ale unei dorite mântuiri - ne putem imagina căruțele care i-au dus peste hotare pe urmașii lui Hrizea din Popești, cel omorât de Șerban Cantacuzino - transportau adesea, mișcându-se cu fereală, dincolo de graniță familii pauperizate) și să
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
devină mai puternic. Crearea brevetului de tipograf și a celui de librar au oferit puterii noi mijloace de control al presei. În 1805 cenzura f(cea parte integrant( din redacția ziarelor. Journal des Débats a rămas regalist, Bertin a fost exilat în 1801 și în 1805 ziarul său a fost confiscat, primind numele de Journal de ľEmpire. În 1811 numai patru ziare au putut continua să apară la Paris: Le Moniteur, Journal de Paris, Journal de ľEmpire și Gazette de France
by Pierre Albert [Corola-publishinghouse/Science/969_a_2477]
-
puternic al emoțiilor trecute și prezente, au intrat dintotdeauna factori atât supranaturali, cât și naturali. Nici măcar această diadă nu epuizează problematica: cum trebuie să procedăm în privința acelor elemente pe care, neștiind prea bine în ce categorie să le plasăm, le exilăm, dintr-un reflex al suficienței epistemice sau al carenței imaginative, într-un limb al fenomenologiei, într-un spațiu al intervalului dintre real și ireal? Volumul meu pornește de la premisa, desigur, vulnerabilă, subiectivă, intens personalizată, că toate aceste afecte, care subîntind
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
anticipează în chip straniu un film produs, între alții, de Andy Warhol și regizat de Paul Morrisey: Blood for Dracula (sau, în unele versiuni, chiar Andy Warhol's Dracula, 1974). Și acolo aristocrația, reprezentată de Dracula (conte bolnav și decrepit, exilat din Transilvania în însorita Italie, în căutare de sânge de virgine) și de tinerele fiice ale marchizului di Fiori, este ridiculizată de virilul țăran Marco, sedus de idei progresiste și egalitariste. În final, acesta se răzbună pe toți patricienii decadenți
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
se revelă în faza ulterioară a acestui eveniment traumatic. Soțul înșelat nu reacționează în maniera brutală a sangvinarilor medievali (deși e profund rănit de nebănuita descoperire), ci, cu metodă pedagogică și morală, decide separarea definitivă de consoartă pe care o exilează la o moșie îndepărtată. Aici, femeia cade în disperarea remușcărilor (aluzia din titlu capătă acum consistență), devenind anorexică și plîngîndu-și păcatul pînă în pragul nevropatiei acute. În alt plan, îl vedem pe Francis Acton îndrăgostindu-se nebunește de Susan, sora
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]