2,694 matches
-
Damon este de asemenea un pionier al blakeologiei moderne: în 1924 el a publicat studiul William Blake: Hîș Philosophy and Symbols, în care afirma că profețiile majore ale lui Blake, uneori considerate a fi incomprehensibile sau creație a unei minți iraționale, pot fi de fapt interpretate dacă abordăm opera din unghiul sistemului solid de simboluri folosit. Interesul pentru Blake este evident și în lucrarea lui Mona Wilson, Life of William Blake, publicată în 1927, considerată cea mai responsabilă și mai ambițioasă
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
noastre simple, lineare, pot fi aplicate."85 Această concluzie este derivată din descoperirea "numărului Feigenbaum"86, de către matematicianul german S. Grossmann. Feigenbaum a caracterizat mai exact această constantă ce descrie trecerea de la ordine la haos. Este vorba de un număr irațional (descris de o fracție) la care matematică și fizica au ajuns prin analiza extrem de atentă a unei ecuații pentru sistemele biologice. Această fracție este dată de "ecuația" sau "legea lui Verhulst", formulată în 1845 de către B.F. Verhulst (legea creșterii pentru
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
sunt fie disperate, fie fanatice. Ele nu au o conștiință morală a responsabilității și respectului, pentru că le lipsesc valorile moral-spirituale și cultural-sociale autentice. În locul acestora, ele acționează sub imperiul pulsiunilor primare, într-o manieră subiectivă sau, mai exact, de factură irațională. În plus, aceste personalități deviante refuză de regulă orice fel de suport moral sau de ajutor concret din partea societății. Sunt devianții bolnavi psihic? În sensul strict medico-psihiatric, nu. Din punct de vedere psihanalitic, ei sunt „produsul” unor condiții psihotraumatizante, prin
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
își are sursa tot în agresivitatea primară a individului, aceasta se manifestă sub forma unei descărcări pulsionale primare, necontrolate, motivată de ură și dorința de a-și distruge adversarul. Ea este lipsită de orice fel de control, având un caracter irațional. La acestea mai trebuie adăugat faptul că orice formă de combativitate reprezintă un „spectacol”. Ea atrage un public spectator care coparticipă alături de combatanți la confruntarea dintre ei. Cei care se confruntă au un „rol activ”, pe când cei care asistă au
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
criteriu asemănător. Tehnologia militară, de exemplu, este minunată. Sunt pasionat de aviație și Îmi este imposibil să nu admir perfecțiunea unui avion de vânătoare, saltul său de delfin metalic străpungând aerul pur. Dar cursa Înarmărilor are loc Într-un context irațional. Această frumusețe servește doar pentru a ucide. În timpul Războiului Rece, În arsenalele nucleare existau destule bombe pentru a distruge planeta de o sută de ori. Adică 99% dintre bombe erau inutile. Fără Îndoială că acea proliferare era decisă În mod
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]
-
cronica unui delir colectiv. În Biblie, În religia hindusă sau În cartea psalmilor de pocăință, se supunea logicii lucrurilor pure sau impure. Era ceva natural, inevitabil, Însă impur. Este vorba despre superstiții de o vagă natură religioasă sau igienică, complet iraționale. Pe mine, În schimb, mă șochează mai mult prejudecățile care apelează la fapte și care, totuși, nu se bazează pe ele. Plinius, În Naturalis historia, spunea: „La apropierea unei femei În această stare mustul se acrește, atinse, semințele viitoarelor roade
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]
-
fericire, am inventat metode de evitare a eșecurilor cognitive, a prejudecăților, superstițiilor, dogmatismului, explicațiilor disfuncționale, credulității. În urma unei Îndelungate experiențe de Încercări și greșeli, omenirea a descoperit mai multe moduri de folosire a inteligenței. Există o folosire rațională și alta irațională. Ambele operează cu raționamente, mai exact, cu inferențe logice, dar au scopuri diferite. Utilizarea rațională a inteligenței caută certitudini universale, care pot fi Împărtășite. În schimb, folosirea irațională a inteligenței se Închide În lumea sa proprie, drept care lumea personală poate
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]
-
multe moduri de folosire a inteligenței. Există o folosire rațională și alta irațională. Ambele operează cu raționamente, mai exact, cu inferențe logice, dar au scopuri diferite. Utilizarea rațională a inteligenței caută certitudini universale, care pot fi Împărtășite. În schimb, folosirea irațională a inteligenței se Închide În lumea sa proprie, drept care lumea personală poate funcționa ca un modul blindat și autonom. Psihiatrii știu că există tipuri de demență bazate pe raționament, dar care au pierdut simțul realității. Nu trebuie confundat raționamentul, capacitatea
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]
-
face pasiunile să devină raționale. Nu mă miră că Freud se simțea fascinat de această teorie. Tot el credea că minele ascunse În inima noastră sunt dezactivate de cunoaștere. Sunt, fără doar și poate, de acord cu ei. Emoțiile devin iraționale când pun stăpânire nu numai pe inimă, ci pe Întreaga minte umană. Cred Însă că geografia noastră afectivă merită o cartografiere mai detaliată. Multiplele experiențe afective se pot organiza În trei grupe: impulsuri, sentimente și atașament. Ar fi bine să
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]
-
cere să iasă din cercul privat pentru a ajunge În zona comună a legii. Este absolut necesar ca inteligența să fie folosită În regim public, pentru a evita tirania și lupta tuturor Împotriva tuturor. Logica individuală - raționalitatea În cadrul unei folosiri iraționale a inteligenței - duce, În mod inevitabil, la abuz sau violență. Așa-numita dilemă a bunurilor comune semnalează faptul că un lucru bun pentru un individ poate fi rău pentru comunitate. Exploatarea În exces a resurselor - păduri, pește, petrol - poate fi
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]
-
magice, de luptă. Magia sportivă este acceptată doar utilitar, iar ceea ce apare transformat economic, prin darul publicului, într-o experiență a obolului transformă stadionul în templu, casa zeului, stadionul reprezintă darul către Zeul spectator. Existența conștiinței religioase, a relației cu iraționalul, a relației cu ființele supranaturale este un act social, prelungit în sportivitate. Întrucât a te bate în competiție fără a-l omorî pe celălalt pare aparent absurd; a merge, a alerga, a sări, a înota, a arunca greutăți fără scop
DIALOG ÎNTRE SPORT ŞI SOCIETATE by Mihai Radu IACOB, Ioan IACOB () [Corola-publishinghouse/Science/100989_a_102281]
-
ca spectatoare, iar creștinii, chiar femeile deveneau victime ale animalelor de pradă. Societatea introduce o normă a naturii (reglarea plăcerii sportive și a moralei în societatea naturală) și una a culturii (importanța creșterii copiilor). Existența conștiinței religioase a relației cu iraționalul, cu zeii, este un act social. Imaginea reală presupune că zeul, invizibil, primește un dar vizibil, desfătarea din actul sportiv apare socotită decentă în cadrul competiției, întrucât lupta era și este un scop important: -fie în familie, -fie în putere, -fie
DIALOG ÎNTRE SPORT ŞI SOCIETATE by Mihai Radu IACOB, Ioan IACOB () [Corola-publishinghouse/Science/100989_a_102281]
-
vestimentație necesară prelungirii corpului, prelungire simbolică, -prin talismane, ori -prin superstiții care -privesc spațiul și familia sportivului, -care privesc obiecte aducătoare de noroc sau gesturi în vestiar, -cu superstiții în timpul jocului (își fac cruce, pupă degetele), -cu fantasme și elemente iraționale -care arată teamă și insecuritate, -dorința de reușită și mai ales -aventurile imaginarului simbolic (îmbrățișări, strângeri de mână, care anunță solidaritate, prietenie, spirit de echipă). Într-o scară de valori, perfecțiunea lumii ființelor supranaturale apare manifestată în ordinea și frumusețea
DIALOG ÎNTRE SPORT ŞI SOCIETATE by Mihai Radu IACOB, Ioan IACOB () [Corola-publishinghouse/Science/100989_a_102281]
-
de cale ferată, va lărgi capacitatea a 8 aeroporturi și va moderniza transportul în orașele importante. Materialitatea numelui, a tipului de joc, al instrumentelor, al sportivilor, al arbitrilor, al spațiului și al timpului competiției construiesc imaginea și magia; sacrul și iraționalul implică o explorare poetică și literară a semnificației competiției sportive. Astăzi selecția depinde de politică, pentru sporturile de vară a fost aleasă China, țară imensă în dezvoltare, iar pentru acele de iarnă, Canada, multi - etnică și nordic, ecologică. Totodată, la
DIALOG ÎNTRE SPORT ŞI SOCIETATE by Mihai Radu IACOB, Ioan IACOB () [Corola-publishinghouse/Science/100989_a_102281]
-
refugiați au răspuns că o astfel de atitudine reprezintă doar o manifestare a islamofobiei, întrucât nu toți musulmanii sunt teroriști (lucru evident și pe care nu-l susținuse, de fapt, nimeni). Totuși, o fobie este definită că o o teamă irațională, lipsită de o cauză obiectivă, față de ceva, iar xenofobia - o atitudine de teamă, respingere și ura față de persoanele străine, doar din motive etnice. Din această perspectivă, indiferent de religie sau etnie, intrarea fără verificări suficiente a unor grupuri mari de
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
complexitatea pasiunilor oarbe din om. Iason este un spirit al datoriei, patimile lui sunt calculate. Îndrăgostit de Amazoana și refuzat, se servește de implacabila Medeea pentru a pune mâna pe aurul Colhidei. Fiica lui Aites sacrifică totul pentru o pasiune irațională și, fugind cu Iason, se simte purtată în mijlocul universului de „puteri dulci, dar teribile și nemăsurate”. Natura ei tragică este abia schițată și narațiunea se încheie înainte ca mitul să arate răzbunarea teribilă a femeii înșelate. Cea mai complexă narațiune
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286915_a_288244]
-
și pentru o natură psihică labilă) și, în spațiul cuprins de roman, mai cunoaște una, manifestată prin izbucniri aprige de plâns, fuga de acasă și baricadarea într-o cameră de hotel. Pe fiul cel mare, Sebastian, îl urăște în chip irațional, pe Erasmus (naratorul) îl socotește mediocru și nu-l bagă în seamă, cu Fili (Filip), tânăr cu gusturi homosexuale, raporturile sunt, tot așa, de ostilitate. Atmosfera unei familii, bine prinsă în roman. Apar la lectură relațiile dintre părinți și copii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286915_a_288244]
-
nimic, dobândesc un sens profund. Ele exprimă misterul lui Dumnezeu, fără a-i epuiza conținutul transcendent în definiții raționale. "Toate reacțiunile gândirii dogmatice reprezintă tot atâtea eforturi de a salva misterul ca atare și de a-l capta prin elemente iraționale"75. "Contradicția, antinomia logică și alte operații complementare de aceeași natură devin pentru metafizica creștină... mijloace esențiale de a da misterului toată adâncimea și tot relieful ce-i aparțin"76. Am văzut mai sus că Blaga s-a delimitat de
Antinomicul în filosofia lui Lucian Blaga by Valică Mihuleac [Corola-publishinghouse/Science/886_a_2394]
-
plan de intelectualitate, ferindu-l astfel de interpretări iraționaliste. Datorită structurii nelogice, unii filosofi au gândit dogmele ca o jertfire sau suprimare a intelectului și le-au plasat în zona credinței. Dogmele ar fi revelații divine, livrate pentru o acceptare irațională. Altoirea gândirii dogmatice pe credință, spune Lucian Blaga, a dus dogmele într-o stare de rigiditate și imuabilitate totală. El își propune să le privească în afara acestui context religios, urmărindu-le ca modalități de a gândi, ca articulații ale gândirii
Antinomicul în filosofia lui Lucian Blaga by Valică Mihuleac [Corola-publishinghouse/Science/886_a_2394]
-
a fost Iosif Brucăr, care îl interpreta, însă, pe Blaga în orizontul pozitivismului și al fenomenologiei 104. Pentru acesta, preocuparea blagiană pentru mister s-ar situa în prelungirea eșecului pozitivismului meyersonian de a raționaliza complet cunoașterea despre lume. În fața "rămășiței" iraționale, ireductibile, mintea care vrea să treacă mai departe și să înțeleagă totuși nu are altceva de făcut decât să ia ca obiect de studiu acea rămășiță, misterul, și să-l descrie fenomenologic. Despre misticismul lui Blaga voi discuta într-una
Antinomicul în filosofia lui Lucian Blaga by Valică Mihuleac [Corola-publishinghouse/Science/886_a_2394]
-
studiu acea rămășiță, misterul, și să-l descrie fenomenologic. Despre misticismul lui Blaga voi discuta într-una din secțiunile capitolului următor. În privința acuzei de iraționalism, voi încerca să judec lucrurile acum. Este adevărat că obiectul ecstaziei intelectului este de natură irațională, iar Blaga recunoaște acest lucru 105, aceasta fiind și miza teoriei sale a cunoașterii. Însă nu vrea să accepte că manifestarea ecstatică a intelectului este total în afara rațiunii, chiar dacă este în afara logicului. Deși produce o "formulă a iraționalului", calea intectului
Antinomicul în filosofia lui Lucian Blaga by Valică Mihuleac [Corola-publishinghouse/Science/886_a_2394]
-
de natură irațională, iar Blaga recunoaște acest lucru 105, aceasta fiind și miza teoriei sale a cunoașterii. Însă nu vrea să accepte că manifestarea ecstatică a intelectului este total în afara rațiunii, chiar dacă este în afara logicului. Deși produce o "formulă a iraționalului", calea intectului ecstatic nu este irațională decât într-un sens restrâns al raționalității. Prin ideea intelectului ecstatic, Blaga face o încercare "de lărgire a cadrelor facultății noastre de înțelegere", așa cum s-a încercat de mai multe ori în istoria filosofiei
Antinomicul în filosofia lui Lucian Blaga by Valică Mihuleac [Corola-publishinghouse/Science/886_a_2394]
-
acest lucru 105, aceasta fiind și miza teoriei sale a cunoașterii. Însă nu vrea să accepte că manifestarea ecstatică a intelectului este total în afara rațiunii, chiar dacă este în afara logicului. Deși produce o "formulă a iraționalului", calea intectului ecstatic nu este irațională decât într-un sens restrâns al raționalității. Prin ideea intelectului ecstatic, Blaga face o încercare "de lărgire a cadrelor facultății noastre de înțelegere", așa cum s-a încercat de mai multe ori în istoria filosofiei 106, vrând ca "inteligența să primească
Antinomicul în filosofia lui Lucian Blaga by Valică Mihuleac [Corola-publishinghouse/Science/886_a_2394]
-
sens restrâns al raționalității. Prin ideea intelectului ecstatic, Blaga face o încercare "de lărgire a cadrelor facultății noastre de înțelegere", așa cum s-a încercat de mai multe ori în istoria filosofiei 106, vrând ca "inteligența să primească în formule însuși iraționalul"107. Dar aceasta nu înseamnă o desființare a raționalității, un antiraționalism. El vrea să cuprindă iraționalul fără să renunțe la intelect, la rațiune, în felul în care proceda în epocă Henri Bergson 108. Deși face recurs la un element (antinomia
Antinomicul în filosofia lui Lucian Blaga by Valică Mihuleac [Corola-publishinghouse/Science/886_a_2394]
-
facultății noastre de înțelegere", așa cum s-a încercat de mai multe ori în istoria filosofiei 106, vrând ca "inteligența să primească în formule însuși iraționalul"107. Dar aceasta nu înseamnă o desființare a raționalității, un antiraționalism. El vrea să cuprindă iraționalul fără să renunțe la intelect, la rațiune, în felul în care proceda în epocă Henri Bergson 108. Deși face recurs la un element (antinomia, paradoxul) ce iese înafara canoanelor logicii clasice, acest lucru nu înseamnă abandonarea raționalității decât într-un
Antinomicul în filosofia lui Lucian Blaga by Valică Mihuleac [Corola-publishinghouse/Science/886_a_2394]