1,857 matches
-
în special la vârstnici . Pacienții trebuie hidratați adecvat și trebuie monitorizată funcția renală după inițierea tratamentului asociat și , ulterior , periodic . 47 Informații suplimentare privind interacțiunile irbesartanului : în studiile clinice , farmacocinetica irbesartanului nu a fost influențată de administrarea hidroclorotiazidei . Irbesartanul este metabolizat în principal de către CYP2C9 și , în mai mică măsură , prin glucuronoconjugare . Antidiabetice ( antidiabetice orale și insuline ) : poate fi necesară ajustarea dozelor de antidiabetic ( vezi pct . 4. 4 ) ; Digitalice : hipokaliemia sau hipomagneziemia induse de tiazidă favorizează declanșarea aritmiilor cardiace induse de
Ro_512 () [Corola-website/Science/291271_a_292600]
-
afectate semnificativ de irbesartan în monoterapie , la dozele recomandate , la pacienții fără risc de dezechilibru electrolitic ( vezi pct . 4. 4 și pct . 4. 5 ) . Irbesartanul nu inhibă ECA ( kininaza- II ) , o enzimă care generează formarea de angiotensină II și , totodată , metabolizează bradikinina la metaboliți inactivi . Irbesartanul nu necesită activare metabolică pentru a- și exercita activitatea . Hidroclorotiazida este un diuretic tiazidic . Mecanismul acțiunii antihipertensive a diureticelor tiazidice nu este pe deplin cunoscut . Tiazidele acționează asupra mecanismelor renale tubulare de reabsorbție a electroliților
Ro_512 () [Corola-website/Science/291271_a_292600]
-
54 pacienții vârstnici . Timpul mediu de înjumătățire plasmatică al hidroclorotiazidei este cuprins între 5 și 15 ore . După administrarea orală sau intravenoasă de irbesartan marcat cu 14C , 80- 85 % din radioactivitatea plasmei circulante poate fi atribuită irbesartanului netransformat . Irbesartanul este metabolizat în ficat , prin glucuronoconjugare și oxidare . Metabolitul circulant major este irbesartan- glucuronidul ( aproximativ 6 % ) . Studiile in vitro evidențiază că irbesartanul este oxidat în primul rând de către enzima CYP2C9 a citocromului P450 ; izoenzima CYP3A4 are un efect neglijabil . Irbesartanul și metaboliții
Ro_512 () [Corola-website/Science/291271_a_292600]
-
orală sau i . v . de irbesartan marcat cu 14C , aproximativ 20 % din radioactivitate se regăsește în urină , iar restul în materiile fecale . Mai puțin de 2 % din doză se excretă prin urină sub formă de irbesartan nemodificat . Hidroclorotiazida nu este metabolizată , dar este eliminată rapid pe cale renală . Cel puțin 61 % din doza orală se eliminăsub formă nemodificată , în primele 24 ore după administrare . Hidroclorotiazida traversează bariera placentară , dar nu traversează bariera hemato- encefalică și se excretă prin laptele matern . Insuficiență renală
Ro_512 () [Corola-website/Science/291271_a_292600]
-
în special la vârstnici . Pacienții trebuie hidratați adecvat și trebuie monitorizată funcția renală după inițierea tratamentului asociat și , ulterior , periodic . 61 Informații suplimentare privind interacțiunile irbesartanului : în studiile clinice , farmacocinetica irbesartanului nu a fost influențată de administrarea hidroclorotiazidei . Irbesartanul este metabolizat în principal de către CYP2C9 și , în mai mică măsură , prin glucuronoconjugare . Antidiabetice ( antidiabetice orale și insuline ) : poate fi necesară ajustarea dozelor de antidiabetic ( vezi pct . 4. 4 ) ; Digitalice : hipokaliemia sau hipomagneziemia induse de tiazidă favorizează declanșarea aritmiilor cardiace induse de
Ro_512 () [Corola-website/Science/291271_a_292600]
-
afectate semnificativ de irbesartan în monoterapie , la dozele recomandate , la pacienții fără risc de dezechilibru electrolitic ( vezi pct . 4. 4 și pct . 4. 5 ) . Irbesartanul nu inhibă ECA ( kininaza- II ) , o enzimă care generează formarea de angiotensină II și , totodată , metabolizează bradikinina la metaboliți inactivi . Irbesartanul nu necesită activare metabolică pentru a- și exercita activitatea . Hidroclorotiazida este un diuretic tiazidic . Mecanismul acțiunii antihipertensive a diureticelor tiazidice nu este pe deplin cunoscut . Tiazidele acționează asupra mecanismelor renale tubulare de reabsorbție a electroliților
Ro_512 () [Corola-website/Science/291271_a_292600]
-
68 pacienții vârstnici . Timpul mediu de înjumătățire plasmatică al hidroclorotiazidei este cuprins între 5 și 15 ore . După administrarea orală sau intravenoasă de irbesartan marcat cu 14C , 80- 85 % din radioactivitatea plasmei circulante poate fi atribuită irbesartanului netransformat . Irbesartanul este metabolizat în ficat , prin glucuronoconjugare și oxidare . Metabolitul circulant major este irbesartan- glucuronidul ( aproximativ 6 % ) . Studiile in vitro evidențiază că irbesartanul este oxidat în primul rând de către enzima CYP2C9 a citocromului P450 ; izoenzima CYP3A4 are un efect neglijabil . Irbesartanul și metaboliții
Ro_512 () [Corola-website/Science/291271_a_292600]
-
orală sau i . v . de irbesartan marcat cu 14C , aproximativ 20 % din radioactivitate se regăsește în urină , iar restul în materiile fecale . Mai puțin de 2 % din doză se excretă prin urină sub formă de irbesartan nemodificat . Hidroclorotiazida nu este metabolizată , dar este eliminată rapid pe cale renală . Cel puțin 61 % din doza orală se eliminăsub formă nemodificată , în primele 24 ore după administrare . Hidroclorotiazida traversează bariera placentară , dar nu traversează bariera hemato- encefalică și se excretă prin laptele matern . Insuficiență renală
Ro_512 () [Corola-website/Science/291271_a_292600]
-
prudență , în special la vârstnici . Pacienții trebuie hidratați adecvat și trebuie monitorizată funcția renală după inițierea tratamentului asociat și , ulterior , periodic . Informații suplimentare privind interacțiunile irbesartanului : în studiile clinice , farmacocinetica irbesartanului nu a fost influențată de administrarea hidroclorotiazidei . Irbesartanul este metabolizat în principal de către CYP2C9 și , în mai mică măsură , prin glucuronoconjugare . 5 inductorilor CYP2C9 , cum este rifampicina , asupra farmacocineticii irbesartanului . Medicamente antidiabetice ( antidiabetice orale și insuline ) : poate fi necesară ajustarea dozelor de medicament antidiabetic ( vezi pct . 4. 4 ) ; Digitalice : hipokaliemia
Ro_546 () [Corola-website/Science/291305_a_292634]
-
afectate semnificativ de irbesartan în monoterapie , la dozele recomandate , la pacienții fără risc de dezechilibru electrolitic ( vezi pct . 4. 4 și pct . 4. 5 ) . Irbesartanul nu inhibă ECA ( kininaza II ) , o enzimă care generează formarea de angiotensină II și , totodată , metabolizează bradikinina la metaboliți inactivi . Irbesartanul nu necesită activare metabolică pentru a- și exercita activitatea . Hidroclorotiazida este un diuretic tiazidic . Mecanismul acțiunii antihipertensive a diureticelor tiazidice nu este pe deplin cunoscut . Tiazidele acționează asupra mecanismelor renale tubulare de reabsorbție a electroliților
Ro_546 () [Corola-website/Science/291305_a_292634]
-
la pacienții vârstnici . Timpul mediu de înjumătățire plasmatică al hidroclorotiazidei este cuprins între 5 și 15 ore . După administrarea orală sau intravenoasă de irbesartan marcat cu 14C , 80- 85 % din radioactivitatea plasmei circulante poate fi atribuită irbesartanului netransformat . Irbesartanul este metabolizat în ficat prin glucuronoconjugare și oxidare . Metabolitul circulant major este irbesartan- glucuronidul ( aproximativ 6 % ) . Studiile in vitro evidențiază că irbesartanul este oxidat în primul rând de către enzima CYP2C9 a citocromului P450 ; izoenzima CYP3A4 are un efect neglijabil . Irbesartanul și metaboliții
Ro_546 () [Corola-website/Science/291305_a_292634]
-
administrarea orală sau intravenoasă de irbesartan marcat cu 14C , aproximativ 20 % din radioactivitate se regăsește în urină , iar restul în materiile fecale . Mai puțin de 2 % din doză se excretă prin urină sub formă de irbesartan nemodificat . Hidroclorotiazida nu este metabolizată , dar este eliminată rapid pe cale renală . Cel puțin 61 % din doza orală se elimină sub formă nemodificată , în primele 24 de ore după administrare . Hidroclorotiazida traversează bariera placentară , dar nu traversează bariera hemato- encefalică și se excretă prin laptele matern
Ro_546 () [Corola-website/Science/291305_a_292634]
-
prudență , în special la vârstnici . Pacienții trebuie hidratați adecvat și trebuie monitorizată funcția renală după inițierea tratamentului asociat și , ulterior , periodic . Informații suplimentare privind interacțiunile irbesartanului : în studiile clinice , farmacocinetica irbesartanului nu a fost influențată de administrarea hidroclorotiazidei . Irbesartanul este metabolizat în principal de către CYP2C9 și , în mai mică măsură , prin glucuronoconjugare . 18 inductorilor CYP2C9 , cum este rifampicina , asupra farmacocineticii irbesartanului . Medicamente antidiabetice ( antidiabetice orale și insuline ) : poate fi necesară ajustarea dozelor de medicament antidiabetic ( vezi pct . 4. 4 ) ; Digitalice : hipokaliemia
Ro_546 () [Corola-website/Science/291305_a_292634]
-
afectate semnificativ de irbesartan în monoterapie , la dozele recomandate , la pacienții fără risc de dezechilibru electrolitic ( vezi pct . 4. 4 și pct . 4. 5 ) . Irbesartanul nu inhibă ECA ( kininaza II ) , o enzimă care generează formarea de angiotensină II și , totodată , metabolizează bradikinina la metaboliți inactivi . Irbesartanul nu necesită activare metabolică pentru a- și exercita activitatea . Hidroclorotiazida este un diuretic tiazidic . Mecanismul acțiunii antihipertensive a diureticelor tiazidice nu este pe deplin cunoscut . Tiazidele acționează asupra mecanismelor renale tubulare de reabsorbție a electroliților
Ro_546 () [Corola-website/Science/291305_a_292634]
-
la pacienții vârstnici . Timpul mediu de înjumătățire plasmatică al hidroclorotiazidei este cuprins între 5 și 15 ore . După administrarea orală sau intravenoasă de irbesartan marcat cu 14C , 80- 85 % din radioactivitatea plasmei circulante poate fi atribuită irbesartanului netransformat . Irbesartanul este metabolizat în ficat prin glucuronoconjugare și oxidare . Metabolitul circulant major este irbesartan- glucuronidul ( aproximativ 6 % ) . Studiile in vitro evidențiază că irbesartanul este oxidat în primul rând de către enzima CYP2C9 a citocromului P450 ; izoenzima CYP3A4 are un efect neglijabil . Irbesartanul și metaboliții
Ro_546 () [Corola-website/Science/291305_a_292634]
-
administrarea orală sau intravenoasă de irbesartan marcat cu 14C , aproximativ 20 % din radioactivitate se regăsește în urină , iar restul în materiile fecale . Mai puțin de 2 % din doză se excretă prin urină sub formă de irbesartan nemodificat . Hidroclorotiazida nu este metabolizată , dar este eliminată rapid pe cale renală . Cel puțin 61 % din doza orală se elimină sub formă nemodificată , în primele 24 de ore după administrare . Hidroclorotiazida traversează bariera placentară , dar nu traversează bariera hemato- encefalică și se excretă prin laptele matern
Ro_546 () [Corola-website/Science/291305_a_292634]
-
prudență , în special la vârstnici . Pacienții trebuie hidratați adecvat și trebuie monitorizată funcția renală după inițierea tratamentului asociat și , ulterior , periodic . Informații suplimentare privind interacțiunile irbesartanului : în studiile clinice , farmacocinetica irbesartanului nu a fost influențată de administrarea hidroclorotiazidei . Irbesartanul este metabolizat în principal de către CYP2C9 și , în mai mică măsură , prin glucuronoconjugare . 31 inductorilor CYP2C9 , cum este rifampicina , asupra farmacocineticii irbesartanului . Medicamente antidiabetice ( antidiabetice orale și insuline ) : poate fi necesară ajustarea dozelor de medicament antidiabetic ( vezi pct . 4. 4 ) ; Digitalice : hipokaliemia
Ro_546 () [Corola-website/Science/291305_a_292634]
-
afectate semnificativ de irbesartan în monoterapie , la dozele recomandate , la pacienții fără risc de dezechilibru electrolitic ( vezi pct . 4. 4 și pct . 4. 5 ) . Irbesartanul nu inhibă ECA ( kininaza II ) , o enzimă care generează formarea de angiotensină II și , totodată , metabolizează bradikinina la metaboliți inactivi . Irbesartanul nu necesită activare metabolică pentru a- și exercita activitatea . Hidroclorotiazida este un diuretic tiazidic . Mecanismul acțiunii antihipertensive a diureticelor tiazidice nu este pe deplin cunoscut . Tiazidele acționează asupra mecanismelor renale tubulare de reabsorbție a electroliților
Ro_546 () [Corola-website/Science/291305_a_292634]
-
la pacienții vârstnici . Timpul mediu de înjumătățire plasmatică al hidroclorotiazidei este cuprins între 5 și 15 ore . După administrarea orală sau intravenoasă de irbesartan marcat cu 14C , 80- 85 % din radioactivitatea plasmei circulante poate fi atribuită irbesartanului netransformat . Irbesartanul este metabolizat în ficat prin glucuronoconjugare și oxidare . Metabolitul circulant major este irbesartan- glucuronidul ( aproximativ 6 % ) . Studiile in vitro evidențiază că irbesartanul este oxidat în primul rând de către enzima CYP2C9 a citocromului P450 ; izoenzima CYP3A4 are un efect neglijabil . Irbesartanul și metaboliții
Ro_546 () [Corola-website/Science/291305_a_292634]
-
administrarea orală sau intravenoasă de irbesartan marcat cu 14C , aproximativ 20 % din radioactivitate se regăsește în urină , iar restul în materiile fecale . Mai puțin de 2 % din doză se excretă prin urină sub formă de irbesartan nemodificat . Hidroclorotiazida nu este metabolizată , dar este eliminată rapid pe cale renală . Cel puțin 61 % din doza orală se eliminăsub formă nemodificată , în primele 24 de ore după administrare . Hidroclorotiazida traversează bariera placentară , dar nu traversează bariera hemato- encefalică și se excretă prin laptele matern . Insuficiență
Ro_546 () [Corola-website/Science/291305_a_292634]
-
prudență , în special la vârstnici . Pacienții trebuie hidratați adecvat și trebuie monitorizată funcția renală după inițierea tratamentului asociat și , ulterior , periodic . Informații suplimentare privind interacțiunile irbesartanului : în studiile clinice , farmacocinetica irbesartanului nu a fost influențată de administrarea hidroclorotiazidei . Irbesartanul este metabolizat în principal de către CYP2C9 și , în mai mică măsură , prin glucuronoconjugare . 45 inductorilor CYP2C9 , cum este rifampicina , asupra farmacocineticii irbesartanului . Medicamente antidiabetice ( antidiabetice orale și insuline ) : poate fi necesară ajustarea dozelor de medicament antidiabetic ( vezi pct . 4. 4 ) ; Digitalice : hipokaliemia
Ro_546 () [Corola-website/Science/291305_a_292634]
-
afectate semnificativ de irbesartan în monoterapie , la dozele recomandate , la pacienții fără risc de dezechilibru electrolitic ( vezi pct . 4. 4 și pct . 4. 5 ) . Irbesartanul nu inhibă ECA ( kininaza II ) , o enzimă care generează formarea de angiotensină II și , totodată , metabolizează bradikinina la metaboliți inactivi . Irbesartanul nu necesită activare metabolică pentru a- și exercita activitatea . Hidroclorotiazida este un diuretic tiazidic . Mecanismul acțiunii antihipertensive a diureticelor tiazidice nu este pe deplin cunoscut . Tiazidele acționează asupra mecanismelor renale tubulare de reabsorbție a electroliților
Ro_546 () [Corola-website/Science/291305_a_292634]
-
la pacienții vârstnici . Timpul mediu de înjumătățire plasmatică al hidroclorotiazidei este cuprins între 5 și 15 ore . După administrarea orală sau intravenoasă de irbesartan marcat cu 14C , 80- 85 % din radioactivitatea plasmei circulante poate fi atribuită irbesartanului netransformat . Irbesartanul este metabolizat în ficat prin glucuronoconjugare și oxidare . Metabolitul circulant major este irbesartan- glucuronidul ( aproximativ 6 % ) . Studiile in vitro evidențiază că irbesartanul este oxidat în primul rând de către enzima CYP2C9 a citocromului P450 ; izoenzima CYP3A4 are un efect neglijabil . Irbesartanul și metaboliții
Ro_546 () [Corola-website/Science/291305_a_292634]
-
administrarea orală sau intravenoasă de irbesartan marcat cu 14C , aproximativ 20 % din radioactivitate se regăsește în urină , iar restul în materiile fecale . Mai puțin de 2 % din doză se excretă prin urină sub formă de irbesartan nemodificat . Hidroclorotiazida nu este metabolizată , dar este eliminată rapid pe cale renală . Cel puțin 61 % din doza orală se eliminăsub formă nemodificată , în primele 24 de ore după administrare . Hidroclorotiazida traversează bariera placentară , dar nu traversează bariera hemato- encefalică și se excretă prin laptele matern . Insuficiență
Ro_546 () [Corola-website/Science/291305_a_292634]
-
prudență , în special la vârstnici . Pacienții trebuie hidratați adecvat și trebuie monitorizată funcția renală după inițierea tratamentului asociat și , ulterior , periodic . Informații suplimentare privind interacțiunile irbesartanului : în studiile clinice , farmacocinetica irbesartanului nu a fost influențată de administrarea hidroclorotiazidei . Irbesartanul este metabolizat în principal de către CYP2C9 și , în mai mică măsură , prin glucuronoconjugare . Nu s- au observat interacțiuni farmacocinetice sau farmacodinamice semnificative în cazul administrării de irbesartan concomitent cu warfarină , un medicament metabolizat de CYP2C9 . Nu s- au evaluat efectele inductorilor CYP2C9
Ro_546 () [Corola-website/Science/291305_a_292634]