1,776 matches
-
o povară asemenea; și copilul a povestit un ceas, lângă vatră, stăpânei lui, cum a ieșit țapul, și cum s-au apropiat, și cum a mers pușcătura, și mai ales cum a aflat el animalul căzut între niște desimi nepătrunse. Nana Floarea îl asculta cu plăcere, gândindu-se că numai câțiva ani vor trece și acest fecior va fi în stare să aducă singur țapul pe grumaz; și după ce va face cu el din munte zece kilometri, când va ajunge acasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
în aceste expediții, și Vidra, cățelușa, într-ajutor, ca să găsească țapul cât după urmă de sânge, cât după putoarea pe care o lasă ca un fum subțire în urma sa. A fost de cosit fân, de săpat crumpene, de dres împrejmuiri. Nana Floarea l-a lăsat în voia lui pe Culi, în vara aceea. S-a fost el și la Sebeș, să vândă pieile de lup și de jder; s-a întors și s-a suit la piscul Pătrului, ca să arvonească brânza
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
acea scrisoare, căci, din vale de la hochstandul vechi, ursul cel cu furtișagul se arătase iar. Cel puțin așa-i părea lui Culi, că-i ursul acela pe care îl socotea el al lui. Am văzut ursul, a zis el cătră nana Floarea. —Care urs? tresări ea. —Ursul meu. Când a spus el întăi asta, nana Floarea și-a plecat nasul cu nemulțămire la lucrul ei. Culi râdea. —Mai bine te-ai gândi la altele... îi zise maică-sa. —La care altele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
iar. Cel puțin așa-i părea lui Culi, că-i ursul acela pe care îl socotea el al lui. Am văzut ursul, a zis el cătră nana Floarea. —Care urs? tresări ea. —Ursul meu. Când a spus el întăi asta, nana Floarea și-a plecat nasul cu nemulțămire la lucrul ei. Culi râdea. —Mai bine te-ai gândi la altele... îi zise maică-sa. —La care altele? Eu mă gândesc la ale mele, care sunt pădurea și dihăniile. Se poate, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
ce fecior! Nu-mi trebuie să-l văd. Umblând, mâncând, dormind, fiind singur ori adunat cu alții - nu pot uita ce mi-a fost drag; ce să-mi mai trebuiască acuma străjer, ca să-mi dea de veste în orice clipă! Nana Floarea oftă: —Bine, Culi. El veni ca să-i sărute mâna. Ea l-a lăsat; nu era încă vremea. Ursul care i se părea că e al lui ieșea în acea poiană, căutând nu știu ce. Poate căuta pe dracu, își făcea socoteală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
aici, zise el cu glas schimbat. A fost înșelare, precum am spus. —Ba atunci am tras în urs, râdea domnul Ionaș Popa. Înșelarea a fost din partea mea, că nu l-am nimerit. — Se poate și asta, răspunse pe gânduri paznicul. Nana Floarea află numaidecât de la Onu că s-a întâmplat ceva neobișnuit. Ar fi poftit să întrebe pe domn și nu cuteza. Culi n-avea poftă să vorbească; a îmbucat de puține ori și s-a dus în fundul odăii, întinzându-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
mare pe o coastă, cu tâmpla rezemată în palmă. Vânătorul s-a simțit trudit și a adormit îmbrăcat un somn; după aceea a ieșit afară, dinaintea casei de vânătoare. Luminile încă ardeau în casa de sus și în cea mică. Nana Floarea se afla afară singură, între tăceri neclintite, privind cerul senin și fără lună. Bolta era spuzită de luciri; găinușa se suise în creștetul amiezii. Frumoasă noapte, zise domnul. Da, suspină Nana Floarea. Domnia voastră nu dormiți? Nu. Cum se zărește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
în casa de sus și în cea mică. Nana Floarea se afla afară singură, între tăceri neclintite, privind cerul senin și fără lună. Bolta era spuzită de luciri; găinușa se suise în creștetul amiezii. Frumoasă noapte, zise domnul. Da, suspină Nana Floarea. Domnia voastră nu dormiți? Nu. Cum se zărește de ziuă, trebuie să ne întoarcem unde am tras. Poate să luăm și pe Vidra. — Crezi domnia ta că l-ai lovit? — Așa cred. Nana Floarea așteptă o clipă. Întrebă iar, șoptit: —A
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
creștetul amiezii. Frumoasă noapte, zise domnul. Da, suspină Nana Floarea. Domnia voastră nu dormiți? Nu. Cum se zărește de ziuă, trebuie să ne întoarcem unde am tras. Poate să luăm și pe Vidra. — Crezi domnia ta că l-ai lovit? — Așa cred. Nana Floarea așteptă o clipă. Întrebă iar, șoptit: —A fost ursul? Dacă n-a fost calul lui Culi, zâmbi domnul Ionaș Popa, atuncea numaidecât a fost ursul. Nicula Ursake se mișcă și el din casă, chemat de vorbele care sunau afară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
din ticăloșia lui și își regăsise puterea. Știa că are ce face și mai ales se bucura că va putea să-și răscumpere paguba de jderi și lupi din vremea suferinții. —Ai fost numai până la Sebeș, Culi? l-a întrebat nana Floarea. Da, mamă, dar de ce mă întrebi? ai avut nevoie să mă mai duc și în altă parte? Nu. Te întrebam așa. Mă gândeam că poate te-ai oprit în Laz. Nu m-am oprit. Ce este în Laz? Nana
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
nana Floarea. Da, mamă, dar de ce mă întrebi? ai avut nevoie să mă mai duc și în altă parte? Nu. Te întrebam așa. Mă gândeam că poate te-ai oprit în Laz. Nu m-am oprit. Ce este în Laz? Nana Floarea a zâmbit: — Am acolo o prietină, care trebuia să-mi aleagă și să-mi cumpere niște bumbac. Este una Serafina Burlă - bătrână ca și mine. Iar lângă Serafina Burlă, stă femeia aceea care crește pe feciorul tău. — Nu m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
am oprit, mamă, în Laz. Am poposit puțintel lângă cimitirul pe care-l știi. —Așa? Ai văzut și pe domnul părinte Dămian? —Văzut. Mi-a spus că are de făcut slujbă de un an la acel mormânt. I-am plătit. Nana Floarea se uita pe gânduri într-o parte și asculta ornicul. Am făcut bine? —Ai făcut bine, Culi. Ar fi trebuit să-mi aduci răspuns despre Octavian, căci sunt cu grijă. Dar mă gândesc că nu va fi nimica. Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
Serafina ce va ști; treaba ei! Mai bine ar fi avut un fecior vrednic, decât ceea ce are. Un fecior aduce spor; o fată pagubă. Pe lângă pagubă, și rușine. Bucuroasă mă aflu că am fost păzită de astfel de năcaz. După ce nana Floarea tăcu, ornicul din părete răspunse: Tic-toc-tic! Câteodată paznicul lua cu el în pădure pe Onu Bezarbarză, mai ales când se ducea să cerceteze teascurile. Căpcăni de jder clădea Culi la locuri unde aceste jivine mici și agere aveau mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
îl împresoară tot mai de departe. Și îi displăceau întrucâtva unele vorbe ale bătrânei despre satul de devale care se chiamă Laz. Bezarbarză se întoarse: —Bade Culi, am așezat carnea. —Bine, Onule. Acuma ne întoarcem, ca să nu ne aștepte mult nana Floarea cu prânzul. Să-mi spui, Onule, dacă îți mai aduci tu aminte de oamenii din Laz. Îmi aduc aminte de unii, răspunse cu mirare sluga. Dar eu n-am trăit chiar în Laz, ci mai la o parte, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
în Laz, ci mai la o parte, pe o râpă. Acuma nu mi-ar mai plăcea acolo; m-am învățat la munte. Da din ce pricină, Culi-baci, mă întrebi dumneata de Laz? Era vorba să mă trimeată într-o zi nana Floarea la una lelea Nastasia, pentru pruncul cel mic. —De asta întrebam și eu. Apoi să știi, Culi-baci, că nimeresc eu, să n-aveți grijă. Dar are să fie mai greu de adus pruncul, nu pentru că răcnește după țâță, căci întăi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
fiind învățat numai cu muieri, n-are să-i placă să umble cu mine. Pe urmă, am să-l învăț eu felurite meșteșuguri și are să-i placă să umble după mine ca un ieduț. Numai atuncea, la început, are să fie greu. Nana Floarea râdea și zicea că să vie și niște muieri de la Laz cu mine. —Care muieri? D-apoi știu eu cum le chiamă? Am să mă mai cuget cum e de făcut. Până la vară este vreme. În timpul verii anului următor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
le chiamă? Am să mă mai cuget cum e de făcut. Până la vară este vreme. În timpul verii anului următor 927, au fost felurite înțepături despre Octavian și despre Laz. De câte ori încăleca Ursake, ca să se ducă devale pentru afaceri și treburi, nana Floarea venea și amesteca vorbe multe lângă capul calului, așa că, în urechea lui Șargu, intrau de zeci și zeci de ori aceleași și aceleași nume, pe care Culi nu dorea să le mai audă. Însă numele pe care îl poftea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
nu se spuneau - în curând aveau să ia ființă în Prelunci, schimbând toate. Din pricina asta, începea să fie iarăși neliniștit. În ajun de Tăierea cinstitului cap al prorocului Ion Botezătorul, carele se prăznuiește în august, ziua a douăzeci și noua, nana Floarea a avut treburi mai multe decât de obicei. A copt pâne, a sărat carnea de la un purcel, a umblat încolo, a umblat încoace; tot se tânguia că e singură și nu mai poate. Nicula a tot ascultat-o și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
bucurie. —Râd eu, maică? Eu mă veselesc. Bucurie nu știu dacă mi-a aduce. Însă mă gândesc, mamă, că Bezarbarză are să-l sperie și nu l-a putea aduce singur - să-l ție în brațe și să mâie și calul. Nana Floarea a clătinat din cap: — Asta am știut-o eu, Culi, oricât de puțină minte aș avea. Așa că vine cu el cine trebuie. Vine femeia aceea, Nastasia? Se poate să vie și ea; dar nu știu bine. Să dea Dumnezeu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
că întreabă și i se răspunde. Culi s-a grăbit să-și ia copilul în brațe și să-l mângâie; pe urmă l-a lăsat să petreacă în legea lui și s-a retras spre casa cea mică. Înțelegea că nana Floarea nu era în casa cea mare. Dacă ar fi fost în casa cea mare, i s-ar fi auzit de departe glasul neînduplecat. Dacă nana Floarea nu-i acasă, atunci e dusă după smeură, într-un loc știut, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
petreacă în legea lui și s-a retras spre casa cea mică. Înțelegea că nana Floarea nu era în casa cea mare. Dacă ar fi fost în casa cea mare, i s-ar fi auzit de departe glasul neînduplecat. Dacă nana Floarea nu-i acasă, atunci e dusă după smeură, într-un loc știut, în lungul pârăului. Acolo mai mult vorbește decât culege, căci are oaspete din Laz. Încă din ajun Culi înțelesese cine vine cu copilul și-i era puțin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
un loc știut, în lungul pârăului. Acolo mai mult vorbește decât culege, căci are oaspete din Laz. Încă din ajun Culi înțelesese cine vine cu copilul și-i era puțin frică de o dezamăgire. Așa că, de bună-samă, se afla lângă nana Floarea - părând c-o ascultă și pândind cu ochii altceva - acea odraslă din Laz, fata Serafinei văduva. Cum se ducea la vale, îi venea să întârzie și să ocolească în altă parte. Se opri un timp, ca să urmărească în lumina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
ca în argint viu, săgetarea păstrăvilor după muște. Cântau în otavă miliardele de tomniți, și pădurea până în adâncurile ei fremăta de beția vieții. Culi primi de la pământ și de la brazi mireasmă până în fundul sufletului. Deodată văzu venind spre el pe nana Floarea cu două soațe. Una era bătrână și râdea știrb; aceea era nana Serafina. Cealaltă era o copilă. Nu râdea; se uita în colo, spre un brad căzut; îi bătea soarele în fruntea lucie. Nicula Ursake îi văzuse ochii, atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
tomniți, și pădurea până în adâncurile ei fremăta de beția vieții. Culi primi de la pământ și de la brazi mireasmă până în fundul sufletului. Deodată văzu venind spre el pe nana Floarea cu două soațe. Una era bătrână și râdea știrb; aceea era nana Serafina. Cealaltă era o copilă. Nu râdea; se uita în colo, spre un brad căzut; îi bătea soarele în fruntea lucie. Nicula Ursake îi văzuse ochii, atât cât îi trebuia, o clipă. Cu toate cărțile lui din raft și cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
zboară!” - Iar eu aș mai adăuga una, Țigăncușo: „Dacă ai voce, cântă!” Și buna mea prietenă a început să cânte. Iar eu eram în al nouă- lea cer... În prim plan: porumbeii; în plan secund, gogoloiul negru, o altă... Țigăncușă. NANA Spre deosebire de domnul Garçon, un cățelandru la fel de afec- tuos, dar mult mai sensibil în privința produselor alimentare, dom- nișoara Nana e o cățelușă care mănâncă orice și oricând. Ea nu are preferințe culinare și nici probleme digestive. Fapt care, mai ales în
ALTE ?NT?MPL?RI LA APA CORR?ZE by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83173_a_84498]