2,334 matches
-
al respirației sale, am adormit. M-am trezit de câteva ori pentru o nevoie. Când reveneam în pat, mă minunam de situație: Sigrid dormea ca un înger alături de mine și în curând așa o să fac și eu. Primejdia, care mă neliniștea totuși, nu-mi provoca insomnie. Și adormeam la loc de fiecare dată, ai fi zis că încercam să construiesc un zid în însăși materia somnului. p. 147 Când m-am deșteptat, Sigrid nu mai era acolo. Am țâșnit din cameră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1943_a_3268]
-
senin, e îmbătat de razele curate ale soarelui, iar un firicel de vânt se strecoară printre razele de lumină. Se simte în aer plutind mireasma proaspătă a primăverii care trezește totul la viață. Păsările grăbite să-și construiască cuibul, ciripesc neliniștite pe la streșini. Albinele roiesc gustând din belșugul de polen al florilor. Se aude glasul mieilor care se țin grăbiți de urma oilor ieșite pe dealurile înverzite la păscut. Peste tot e o mare forfotă de oameni care merg grăbiți la
ANTOLOGIE:poezie by Ştefania Damache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/246_a_672]
-
iubește, îi spune cum să ia pe Mira când Arbore visează altele și-i spune fel de fel de vorbe asupra hatmanului. Probe? Dă-mi până deseară toiagul hătmăniei și-ți dovedesc. " SCENA 1 Masa întinsă. Vorba lui Arbore, care neliniștește pe Domnitor. În scena întîia Ștefan esprimă simțămintele amorului ce-l simte actualminte pentru Mira, nu a celui trecut, cum e-n poezia Statua unui înger - Amorul lui e arabic - E un arab fierbinte, c-un amor de foc față
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
IO] Bine că ești iarăși aci, copilul meu! FELICE (lapădă mantaua și pălăria) Vin ca învingător! Ca învingător, mă înțelegi? Abia am avut răbdare ca să viu pîn' la d-ta. Să-ți spui ce s-a întîmplat. HISTR[IO] Mă neliniștești într-un mod de mirat! Șezi aci și spune liniștit. FELICE De liniște neci vorbă astăzi. Ascultă. Directorul, după ce s-a mirat de mine, de numele meu, de vorba mea de gentilom, îmi zise: "[Î]mi vii ca chemat, domnule
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
că mă vezi... deoarece ai băut din sticlă?... Nu sânt eu tatăl copilului tău? " O, mister! Ajuns la vârsta de 13 ani copilul pieri. Părinții lui, nemângâiați, urmară a bea, dar nu mai văzură reînnoindu-se teribilele aparițiuni cari le nelinișteau somnul. IV MORALITATE Astfel sergentul fu pedepsit pentru necredința lui și cusătorița pentru zgârcenia ei. V CE SE FĂCUSE MONSTRUL VERDE Nu s-a putut ști niciodată. {EminescuOpVIII 593} O ALEGORIE VECHE ȘI PURUREA NOUĂ [Criticon, III, 4, de Balthasar
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
naturale, de parcă erau instantanee și m-am uitat mândru la poza mea, cum stam la masă în locuința lui Armin cu o toporișcă de piatră în mână, un băiat cu ochi albaștri foarte vii. M-am simțit flatat, chiar dacă mă neliniștea că felul în care pozaserăm și prefăcătoria nu se observau în fotografie. Am început să citesc articolul, urmăream rândurile și coloanele. M-am descoperit pe mine și preocupările mele legate de culturile vechi într-o exprimare străină și neliniștea mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
disprețuiseră, ca și pe el. Dar azi nu e ieri și nici el nu a fost niciodată un H. Va deveni grafician, asta însemna viitorul și el dorea să ajungă acolo. Cafeaua se răci și tata privi cu ochii lui neliniștiți în gol, tăcea de parcă n-ar fi vrut să se afle aici. După vizita lui Hackler, nu știa ce ar fi trebuit să facă, se simțea doar strâns cu ușa. — Nu te întorci niciodată la unul care te-a înșelat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
Organizatorul festivalului, Peter Bu, un tip ciudat și de care mă leagă o foarte stranie întâmplare, îl invitase și pe Marceau cu Mantaua, celebrul spectacol montat cu mai bine de cincizeci de ani în urmă. În ziua aceea parcă mă neliniștea ceva, nu-mi găseam locul, pașii m-au dus direct către clădirea în care era sediul staff-ului festivalului și acolo, într-un colț, la o masă, înconjurat de câțiva dintre actorii lui, l-am văzut pe Marceau. M-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
trebuie să fie explicația, zice Roja simțind un fior rece în piept, chiar dacă sîntem în toiul iernii, așa mă simt eu acuma, ca după o transfuzie, la pămînt și fără vlagă. Nimic ieșit din comun, își dă cu părerea Dendé, neliniști de revoluționar, e limpede că ar fi fost loc și de mai bine, însă mai mult nu s-a putut. Cu toate astea, sînteți deja erou, dom’ Roja, nu oricine ar fi avut mațe s-o șteargă așa pe cont
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
lui Santinelă, altfel n-ați fi ajuns celebru, își strecoară pachetul de Kent în buzunarul de la piept, o să le savurez mai încolo, vrea să-i mulțumească. Spune-mi de ce crezi c-ar trebui să fiu cu ochii în patru, se neliniștește Regizorașul. Pentru că o unitate militară e un teritoriu al nimănui, e un cîmp minat cu totul necunoscut, o întindere de nisipuri mișcătoare, îl avertizează Santinelă. — Cineva ți-a luat peste noapte mințile, spune Comandantul. — Așa am fost dintotdeauna, nu se
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
li se facă vînt dintr-o clipă în alta. Elicopterul așteaptă deja pe acoperiș, e imposibil ca totul să fie așa de simplu, i se pare. Doamna Mina intră tot mai tare în panică, n avea nici un motiv să se neliniștească, încearcă s o calmeze domnul Președinte, în cel mult o jumătate de oră vor fi împreună. Să nu mai piardă timpul, să înceapă să-și facă bagajele și să încerce să-și ia doar strictul necesar. V-ați făcut treaba
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
Un portar rotofei și un soldat din trupele de asalt m-au zărit și, părăsindu-și biroul și radioul la care se difuza muzică de Wagner Înainte de emisiunea Partidului, s-au pus În calea mea ca o adevărată barieră umană, neliniștiți la gândul că aș putea să-l insult pe vreunul dintre locatari cu hainele mele ponosite și manichiura făcută de mine Însumi. — Așa cum scrie și pe plăcuța de afară, aici e o clădire privată, mârâi Grasu’. Nu am fost impresionat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
mă Îmbrac și i-am răspuns: — N-aveam nevoie de o lupă și de pensetă ca să observ asta. E cât se poate de logic că dacă nu ai fi avut deja un amant, nu ai fi fost atât de al naibii de neliniștită din cauza mea. Îmi aruncă un zâmbet care era la fel de subțire și de dubios precum cauciucul unui prezervativ refolosit: — Nu? Pun pariu că ești genul de tip care ar putea descoperi păduchi În capul unui chelios. Și cine zice că eram
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
O bucată de lanț fusese Înfășurată și prinsă cu un lacăt În jurul barelor din mijloc, iar plăcuța pe care scria „Nu intrați“ fusese Înlocuită cu una pe care scria „Nu intrați. Nu Încălcați proprietatea“. Era ca și cum Six devenise brusc mai neliniștit În legătură cu propria-i siguranță. Am parcat aproape de zid și, după ce mi-am pus arma pe care o țineam În sertarul de la capul patului În buzunar, m-am dat jos din mașină și m-am cățărat pe capotă. Am ajuns cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
seducție puerilă, În descendența prolifică a basmelor și superproducțiilor de grandoare exotică, la care s-au angajat atâtea zgomotoase talente vedete ale succesului, ci rațiunea, sufletul și himera omului propun adevăratul mister, răsucind incandescențele cotidiene ale spiritului agresat, vulnerat, mereu neliniștit În trudnica Înfăptuire de sine. Un pas oarecare, „Întâmplător”... al doilea ar putea fi aidoma, succesiune mecanică a haosului. Dar pasul al doilea poate fi, deja, și altceva: primejdia, neantul, sau... un sens, sau... ordinea. Dinamica „oarecare” a vieții, vitalitatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
-mă să mă ocup de asta și o să te caut în câteva zile. Yu Shan îi găsește fetei o slujbă la biblioteca școlii, ca secretară, ceea ce-i permite să fie studentă cu jumătate de normă. Fata se simte entuziasmată și neliniștită în același timp. Frecventeză cursurile, se plimbă prin campus și cunoaște oameni. Vorbește umil și cu atenție. E foarte dornică să impresioneze și să-și facă prieteni. Într-o zi, Yu Shan aduce un tânăr chipeș ca să o cunoască. E
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
ars și strânge de pe raft ultimele câteva cărți rămase. Vii cu mine? o întreabă Mao pe fată. Printre lacrimi, ea îi spune că în clipa aia nu poate gândi limpede. Are nevoie de timp ca să se hotărască. Haide, caii sunt neliniștiți. Eu... E incapabilă să se forțeze să spună că vrea o promisiune, mai întâi. Vii sau nu? Mao își stinge țigara și se ridică. Dar Zi-zhen..., îngaimă ea. Mao țipă: Pentru numele cerului! Mi-ai jefuit inima! Piatră cu piatră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
vedea pe actriță dând greș. De a se împiedica, a rupe ceva din decor și a cădea de pe scenă. În curând, mulțimea începe să atace într-un singur glas. Ce e cu atitudinea asta, tovarășă Jiang Ching? Ce te face neliniștește într-atâta, dacă nu ai nimic de ascuns? De ce atâtea istericale? Nu e ceva sănătos ca tovarășii să întrebe atunci când există îndoieli? Mai ales despre eliberarea cuiva din închisoarea inamicului? E obligația fiecăruia să coopereze. Nimeni nu e mai presus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
au nici cea mai mică șansă de a fi prietenele ei. Una este talentată și cu înfățișare comună. E Deng Yin-chao, soția premierului Zhou En-lai. Cealaltă este Wang Guang-mei, soția vicepreședintelui Liu. Talentată și frumoasă, ea este cea care o neliniștește cel mai mult pe Doamna Mao Jiang Ching. Faptul că ambele femei sunt adorate de către soții lor o tulbură. I se pare insuportabil când premierul Zhou o sărută pe Deng Yin-chao când pleacă în delegații, și când vicepreședintele Liu nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
conducem poporul spre orizontul unei existențe mărețe? Da, îi răspund eu. O să creștem un imens caprifoi roșu și vom umple cerul cu el. În dimineața următoare, vicepreședintele Liu îi face o vizită lui Mao în cabinet. Liu nu e doar neliniștit, ci și emoționat. Mao îl salută călduros. Mao glumește în legătură cu călătoria sa. Liu e afectat de umorul și buna dispoziție a lui Mao. Începe să se relaxeze. Însă când ei se așază, Mao schimbă foaia. A fost o scenă foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
sacrificase viața pentru a proteja un râu vechi de zeci de mii de ani. Venera natura. Pe Karin însăși o urcase pe un piedestal încă din copilărie. Oricum l-ai fi privit, era credința întruchipată. Și totuși, cuvântul scop îl neliniștea. Ea turui fără grijă. Nu trebuie să fie... Poți să-i spui oricum. De când s-a întâmplat accidentul, m-am întrebat: nu cumva suntem toți pe niște căi invizibile? Căi pe care ar trebui să le urmăm, fără să știm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
contureze. Drumurile sale se desfășurau într-o rețea de străzi și bulevarde, de parcă din pustiul epic care-l înconjura risca să înmugurească un Manhattan în toată regula. Weber se așeză pe o bancă în fața monumentului, încercând să identifice ceea ce-l neliniștise în întâmplările ultimelor două zile. Se gândi la Mark Schluter, la încrederea sa neîntreruptă, nechibzuită în sinele său frânt. Dar faptul că se oprise ca să se gândească la Mark se dovedi a fi o greșeală. Acolo, pe strada prea spațioasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
să te simți un pic nesigur. Hei! Ar putea fi mai rău. Dacă familia Medici ar pune un asasin să-ți înfigă cuțitul în spate pentru arta ta? Haide. Abbastanza. Ce vrei să facem mâine? Era exact întrebarea care-l neliniștea. Ce să facă mâine și poimâine. Încă o carte de popularizare nu intra în discuție. Chiar și munca de laborator părea nesigură. Echipa lui de cercetare deja se purta altfel cu el - o nerăbdare nouă față de stilul lui low-tech, popular
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
mirajul scânteietor, peretele de un verde-cenușiu al căldurii aplatizante care făcea din prerie imaginea tipică a unei pustietăți uitate de Dumnezeu o elibera pe Karin. Rețeaua verticală, ca dintr-un joc de Lego, din Chicago o apăsase. Munții Stâncoși o neliniștiseră. Vălul sclipicios al Los Angelesului îi dăduse senzația de orbire isterică. Măcar locul ăsta îi era cunoscut. Doar locul ăsta era suficient de deschis și de gol ca să te pierzi în el. Farmer’s Daughter se afla pe locul unei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
-o surogatul de soră-mea. Mănânci pe riscul tău. —Ești bine? îl întrebă Sylvie în aceeași seară. Pari schimbat într-un fel. Ai o voce foarte... Nu știu. Revelatoare. De filosof sau așa ceva. —Filosof. Asta da perspectivă de carieră. —Mă neliniștește, Bărbate. De fapt, se simțea schimbat, chiar și în propriii săi ochi - adunat undeva unde judecata publică nu-l mai putea atinge. Ciudat, nu-i așa? Două drumuri dus-întors, de peste șase mii de kilometri fiecare, doar ca să văd un om
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]