1,945 matches
-
fi un semn favorabil. A trecut pe lângă cafenele goale, piețe murdare, case șubrede dinspre care veneau miresme de türlü și plânsete de copii. Singurul semn de viață era un pisoi gălbui ce mieuna jalnic lângă o rigolă murdară, lingându-și pântecul micuț Într-un loc În care carnea era sfâșiată, iar sângele se Închegase În jurul unei răni adânci și umflate. Mulți ani mai târziu când se gândea la tatăl lui, Yervant Își amintea de pisoiul acela cu desăvârșire singur pe strada
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
a aflat că era Însărcinată și că avea să devină mamă, de parcă nu ar fi fost ea Însăși Încă un copil. Moașa cercheză i-a dezvăluit sexul copilului cu multe luni Înainte ca acesta să se nască, observându-i forma pântecului și felurile de mâncare după care tânjea. Cremă de zahăr ars de la patiseriile simandicoase și ștrudel cu mere de la brutăria deschisă de rușii albi care fugiseră din Rusia, baclava făcută În casă, bomboane și tot felul de dulciuri... Niciodată În timpul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
radio. În anii '60, când lumea românească se mai dezmeticise, tata voia să învăț vioara! Deprinsesem ceva acordeon de la fratele mai mare. Ascult muzică, mai ales simfonică, de câte ori am ocazia. Și mai ales clopotul, toaca, greierul... Parcă revin, astfel, în pântecul matern... V.P.: De multe ori, ne-am întâlnit la vernisajul unor expoziții de pictură. În Scriptor, la rubrica Artis amica nostrae, este prezentat (omagiat) un pictor important. De când pasiunea pentru pictură? L.V.: Pictura am descoperit-o mult mai târziu, față de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
geniu. De fapt, este ceea ce am citit pe fața mamei mele cînd am început să deschid ochii și să mă oglindesc în privirile ei. acea expresie a mamei mele nu mințea. Persoana mea emana, chiar din clipa ieșirii mele din pîntecul matern, ceva special, ceva copleșitor, o promisiune ieșită din comun. Fără să-mi dau seama, primul cuvînt asimilat de creierul meu a fost acesta : GenIU. Chiar dacă nu l-am auzit pronunțat, l-am văzut etalat pe fața mamei mele ca
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
Societatea dă Protecție. Don Parodi, pentru nimic În lume n-aș vrea să-mi gândesc cum l-au lăsat pă bietu rustican. Gagiii au rezistat pă cai mari: l-au pus la pământ, unu i s-a suit călare pă pântec, altu i-a călcat fața În bărci și altu i-a dat să beie vopseluri. Aș fi ajutat și io dă bunăvoie, care să-i dau c-o leucă În moalile capului, da mă jur că o bulisem să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
un strigăt înăbușit imediat de uimire. De uimire amestecată cu dezamăgire, Balbo era scundac și grăsuliu, chiar rotofei, zîmbăreț, cu ochii lucind viu în lumina lumînărilor de ceară pe care Cantacuzino le aprindea numai cînd avea oaspeți de vază. Pe pîntecul rotunjit purta banda albastră a ordinului de comandor, făcea gesturi scurte și întretăiate și nu stătea o clipă locului. Dacă n-ai fi știut cine este și dacă n-ar fi purtat uniforma de o albeață orbitoare n-ai fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
de ziua lui Sean, joi la șase. Nu vreau să stai să-ți plângi de milă. Nici un bărbat nu merită asta. Nici măcar taică-tău. — Bine. Promit. Joi la șase. A doua zi, Fran revenise la normal. Redacția era ca un pântec, vibrând de viață. Țârâitul telefoanelor, întrebările urlate de la un capăt al camerei la celălalt, reporterii care înjurau filtrul de cafea ce fierbea în gol, pentru că le era de fapt prea lene să-l umple din nou, deciziile care îi erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
ar fi izbucnit de râs. Îi amintea de tatăl unei fecioare neprihănite care îl întreba pe un tânăr ce intenții are. — Sigur că sunt. Altfel ce alt motiv aș avea să mă mărit cu el? Privirea lui Jack coborî spre pântecul ei. Ce naiba făcea? se întrebă. Dacă Francesca îl iubea într-adevăr pe Laurence Westcott, atunci n-avea nici un drept să intervină și s-o facă să se răzgândească. Privind în ochii ei verzi și mari ațintiți cu inocență asupra lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
lui. Tot ce știa Fran despre Carrie era că îl părăsise pe Jack acum șapte ani, revoltată să descopere că avea o aventură, atât de afectată de veste încât își luase și fiica cu ea. Își duse instinctiv mâna la pântecele ce începea să se rotunjească. Nici măcar nu reușea să-și închipuie ce lucru cumplit trebuia să fie să-ți pierzi copilul. Simți un fior de panică, la fel de dureros ca un cuțit înfipt între coaste. Dacă să-ți pierzi copilul era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
să scrii la gazetă, săptămână de săptămână. Să ai „lubrică”, cum zicea, pe vremuri, Dimov sau poate Ivănceanu, nu mai țin minte. Au trecut atâția ani de atunci! Unul a murit, celălalt s-a dat la fund, a dispărut în pântecele Europei Centrale, undeva la Viena. După „evenimente” se pare că a venit o singură dată în țărișoară, chiar la început. În 1990, când la guvern era prietenul său, Gelu Voican. Acesta l-a primit cu brațele deschise și a grăit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
cinema. După încheierea proiecției, mulțumit ca după un desert greu, de ciocolată, mă hotărăsc să iau tramvaiul până la aceeași Hackescher Markt, doar-doar voi putea evita întâlnirile apropiate de gradul al III-lea. Zis și făcut. Cochetul vagon galben își deșartă pântecul de călători întârziați și înfulecă un nou lot. În burta chitului, mă aflu și eu, un Iona cam amețit de sunetul prea puternic al filmului, dar, cum vă spuneam, esențialmente satisfăcut. Nu mai sunt locuri pe scaune, așa încât trebuie să
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
că mcdonaldizarea va lovi și aici (și germenii acesteia se văd deja în cei câțiva adolescenți supraponderali), că bogatele pizze în stil american, uriașele fripturi cu cartofi prăjiți și prăjiturile grele cu ciocolată vor începe, treptat, să rotunjească măcar superficial pântecele retractile și simbolice ale japonezilor de azi. Nutriționiștii s-ar revolta, pe bună dreptate, dacă ar citi umilele și neinspiratele mele rânduri, dar nu aceasta este miza. Viața este palpitantă și plină de surprize până când intervine un fenomen dizgrațios și
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
fapt, dublu. Atâta doar că nu și umbrele, ci numai titularii lor, au fost trecuți în convocator. Cu toate acestea, umbrele, în inocența lor, dau senzația aflării în preajma unui spectacol, toți cei prezenți acum în sală situându-se, parcă, în pântecul imens al unor culise. “Scena”, liberă până acum, se umple deodată: pe ușa sălii apar: Niculina, Epaminonda Apostol, Emil Lambru,... ...” De ce nu încerci să te aperi, domnule? Nu vezi că ăștia... De ce nu-i întrebi: cu ce drept își permit
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
uitat unii la alții cu niște priviri fixe și palizi la față ca moartea”. Oare nu fiindcă, într-un anume fel, o aveau înaintea ochilor pe Gorgo? Ducesa, mama lui Richard, nu se înșelase atunci când, evocându-i nașterea, își blestemase pântecul, „lăcaș al morții” („the bed of death”): în loc să aducă pe lume o viață, adusese „o năpârcă ai cărei ochi ucid” („a cockatrice whose unavoided eye is murderous”). Din nou, privirea ucigătoare a Gorgonei! Drumul lui Macbeth pe teritoriile alterității sălbatice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
pe piept. Ieși din cadă, se uscă frecându-și pielea cu un cearșaf aspru, apoi se examină în oglindă. Se privi din față și dintr-o parte. Trupul lui arăta la fel de bine ca în tinerețe. Mușchii fără pic de grăsime, pântecul supt, pielea netedă. Maturitatea îi adusese doar un plus de vigoare. Se îndreptă spre o mică instalație de porțelan din colțul odăii și începu minuțioasa operație de spălare a dinților. Scoase periuța de dinți dintr-un etui de argint, presără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
Hainele nu-l mai cuprindeau. Arătau și scurte, și strâmte, tocmai bune de dat la telal. ― Te-ai sculat, moțule? Iancu nu mai avea timp să se dezbrace, așa că se lipi repede de sobă, ca să-și acopere cumva pieptul și pântecul gol de privirile mamei. Clucereasa Elenca deschise ușa și dădu să intre cu tava în mână, căci era tocmai ora zece, ora zakuskăi. Zări orătania caraghioasă crescută pe sobă, căscă ochii mari și izbucni în hohote. Râdea cu poftă, așa cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
Ochiul unui animal nevăzut cerceta o clipă cuprinsul pădurii, ca să dispară apoi fără urmă. Când și când, puzderii de gâze, șerpi lunecoși, iezi rătăciți și iepuri fugari se ițeau din iarba înaltă și piereau dintr-odată, ca mistuiți de un pântec magic. Cu siguranță, cumanii care intraseră cândva în această pădure experimentaseră pentru prima oară vraja sau extazul. O numiseră Deli Orman, pădurea nebună. Și, în miezul acestei păduri, un pârâu sălta vijelios dintre stânci, aluneca într-o cascadă de curcubee
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
cărei inimă și limbă au amuțit ca două clopote în funduri de oceane. Omul meu făcu o pauză mângâindu-și gânditor ciocul de aramă, își sprijini apoi șezutul de glaful ferestrei și din cămașa grea de caiele și revărsată pe pântec peste betelia roșie a ismenelor încheiate cu trei nasturi de sticlă albă, a scos un caiet gros, cu scoarța de mușama neagră, pe care mi l-a încredințat împreună cu un abonament pe căile ferate, asigurându-mă că nu l-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
caligraf la o mare societate pe acțiuni, celălalt, mai tânăr, abil alergător pe sârmă după gologani, amenințat să-și crape capul la fiecare demonstrație. Cu mama, lucrurile stau azi ceva mai puțin limpede. Cred, însă, că a presimțit că în pântecul ei coace nebunia unui strămoș șugubăț și alcoolic, căci altfel nu s-ar fi străduit la începutul fecundării să-mi desprindă embrionul din rădăcina ei. Poate că din pricina asta apăs cu dușmănie câteodată, vârful peniței pe hârtie, până ce se deschide
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
mâna la gură, în seara când am trecut întâia oară pragul casei lor. Madam Fișic zise „mersi” și-și îngropă mai mult între subțiori, brațele groase, încrucișate și goale până la cot, cu care-și strângea mamelele uriași, prăbușite peste coama pântecului balonat de prea multe sarcini. Chipul ei, cu părul încă negru, lins, înnodat la ceafă, mi-a risipit timiditatea cu un surâs blajin pe o gură întinsă ce-i descoperea un șir de dinți prea albi, de porțelan, lungi la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
Unul din ei apucă păpușa de pe canapeaua de pluș și-i zdrobi căpșorul blond, de rama ferestrei. În curte, parlagiul regimentului, cu chipul de câine mops, congestionat, spinteca o scroafă uriașă și albă ca laptele, ca să-i scoată numai mușchii pântecului și să-i azvârle apoi ciozvârtele și capul peste uluca din fundul ogrăzii. Nimeni nu se mai arătă cu gamela la cazanul plin cu bunătăți. Se frigeau, pe deasupra imenselor jăratice, zeci de curcani, trecuți prin prăjină. Pivnița era inundată de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
cu nevoile, va vorbi de pe coama înaltă a munților de oseminte. Va pomeni victimele nevinovate sau inconștiente ale groaznicului măcel. Va striga: „Jos armele!” și zângânitul de oțel va fi semnalul înfrățirii omenești. Nimeni nu va mai mușca pământul, cu pântecul sfâșiat și măruntaiele scurse, ca brigadierul Steilă în ziua cea de pomină. Nimeni nu va mai duce mâna la capel, ca pentru salut, în picioare, cu pieptul rezemat de muchia de sus a chesonului, cu creerii scurși din tâmplă în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
M”, sărutam musca roșcovană a părului, fixată ca o coroniță peste sex. Fata își trecu o mână prin cârlionții mei dezordonați ce-mi cădeau peste frunte, strângându-mi obrajii înfierbântați între pulpele de carne albă, caldă și catifelată, în zvâcnirea pântecului și ritmica înălțare a feselor ei mici și rotunde. Împerecherea urmă calculată, cu voite prelungiri și încrâncenări nerușinate, care ne-au măcinat până la spasmodica explozie a lavei slobozite cu țâșniri înfierbântate. Niște pași împintenați traversară atunci coridorul și o mână
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
părul cânepiu tricornul ei de diplomat și de cioclu, îmi ținu raglanul și aducându-mi apoi pălăria, plecarăm unul după altul, eu cel dintâi, ea grăbită să mă ajungă. Iepuroaica ne privi uluită, se opri din ronțăit și-și târî pântecul mărit de sarcină, până la culcușul ei dintre surcele, aproape de gura cuptorului. Mergeam repede prin întuneric, așa că Zitta nu m-a mai putut ajunge. Bănuia că păstrez, în taină, un proiect pentru o mare lovitură comercială, căci altfel nu mi-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
Semne particulare: era gravidă. Îi lipseau totuși cele două coloane laterale din închipuita catedrală, pe care imaginația o construiește gigantică, dacă ne luăm după grosime neobișnuită a stâlpilor retezați. Îi lipsea fondul negru din ultimul plan. Avea însă, în plus, pântecul proeminent un obuz de mare calibru. Omul cu ciocul de aramă făcu un pas înainte și se înclină în fața ei, ca un „e” cursiv. Îi prinse tivul de jos al cămășii, ridicându-i-l până la para becului cu lumină sângerie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]