1,728 matches
-
control deplin asupra partidului, cel mai probabil, autonomia, fie ea și parțială, a acestuia din urmă, a fost mai degrabă de folos. Populismul este mai periculos atunci când funcționează fără constrângeri interne, când partidul nu este capabil să-și controleze liderii populiști. Acești trei factori arată că populismul este mai predispus să funcționeze ca un remediu atunci când este controlat, fie din afara, fie din interior. Între ipotezele editorului acestui volum există un calcul tacit care măsoară puterea relativă a actorilor populiști și a
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
controleze liderii populiști. Acești trei factori arată că populismul este mai predispus să funcționeze ca un remediu atunci când este controlat, fie din afara, fie din interior. Între ipotezele editorului acestui volum există un calcul tacit care măsoară puterea relativă a actorilor populiști și a celor non-populiști. Se anticipează că populismul la guvernare va avea efecte mai puternice asupra democrației decât populismul în opoziție, deoarce populismul la guvernare dispune de mai multă putere și de un suport popular mai mare. Se anticipează, de
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
mai puțin capabile să limiteze exercițiul suveranității populare majoritariste, pe care o afirmă în mod explicit populismul. Într-un anumit sens, democrația liberală - bazată pe principiul checks and balances și pe argumentul că majoritarismul trebuie limitat - este compatibilă cu critica populistă a mecanismelor de reprezentare, atunci când puterea, formală sau informală a populismului este limitată. Acest capitol arată că și alți factori pot limita tendințele negative ale populismului, dincolo de poziționarea acestuia (la guvernare sau în opoziție) și dincolo de existența unor instituții democratice
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
la guvernare sau în opoziție) și dincolo de existența unor instituții democratice puternice. Acești factori privesc funcționarea populismului în interiorul unui partid politic consolidat și existența unor limitări a puterii dată de mecanismul federal al împărțirii autorității. Se poate imagina un președinte populist limitat de guvernatori puternici (cazul argentinian), precum și cazul opus (AMLO în Mexico City, controlat de guvernul național). Totuși, atunci când un lider populist se bucură de un larg sprijin popular, atunci când el ocupă o poziție din care dispune de o autoritate
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
și existența unor limitări a puterii dată de mecanismul federal al împărțirii autorității. Se poate imagina un președinte populist limitat de guvernatori puternici (cazul argentinian), precum și cazul opus (AMLO în Mexico City, controlat de guvernul național). Totuși, atunci când un lider populist se bucură de un larg sprijin popular, atunci când el ocupă o poziție din care dispune de o autoritate legală consistentă (cum este cea de președinte), atunci când controlează un partid politic care nu reușește să-i limiteze excesele, sistemul politic se
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
el ocupă o poziție din care dispune de o autoritate legală consistentă (cum este cea de președinte), atunci când controlează un partid politic care nu reușește să-i limiteze excesele, sistemul politic se dovedește vulnerabil la un factor decisiv: personalitatea liderului populist. Comparându-i pe Cárdenas și pe López Obrador, acest capitol sugerează că personalitatea liderului populist este un element care contează. Ideologia rarefiată a populismului conduce la un stil personalizat de politică. Dacă populismul operează în marginea instituțiilor politice, poate spori
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
de președinte), atunci când controlează un partid politic care nu reușește să-i limiteze excesele, sistemul politic se dovedește vulnerabil la un factor decisiv: personalitatea liderului populist. Comparându-i pe Cárdenas și pe López Obrador, acest capitol sugerează că personalitatea liderului populist este un element care contează. Ideologia rarefiată a populismului conduce la un stil personalizat de politică. Dacă populismul operează în marginea instituțiilor politice, poate spori vulnerabilitatea țării la acțiunea unor populiști lipsiți de măsură. De asemenea, politica populistă devine, în
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
personalitatea liderului populist este un element care contează. Ideologia rarefiată a populismului conduce la un stil personalizat de politică. Dacă populismul operează în marginea instituțiilor politice, poate spori vulnerabilitatea țării la acțiunea unor populiști lipsiți de măsură. De asemenea, politica populistă devine, în mod structural, impredictibilă: partidele populiste sunt vulnerabile la schimbarea de atitudine a liderului. Aceste partide ajung să fie expuse la oscilații mari de poziție prin contrast cu acele formațiuni al căror comportament electoral este bazat pe legătura ideologică
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
contează. Ideologia rarefiată a populismului conduce la un stil personalizat de politică. Dacă populismul operează în marginea instituțiilor politice, poate spori vulnerabilitatea țării la acțiunea unor populiști lipsiți de măsură. De asemenea, politica populistă devine, în mod structural, impredictibilă: partidele populiste sunt vulnerabile la schimbarea de atitudine a liderului. Aceste partide ajung să fie expuse la oscilații mari de poziție prin contrast cu acele formațiuni al căror comportament electoral este bazat pe legătura ideologică cu votanții sau pe raporturi instituționale cu
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
a liderului. Aceste partide ajung să fie expuse la oscilații mari de poziție prin contrast cu acele formațiuni al căror comportament electoral este bazat pe legătura ideologică cu votanții sau pe raporturi instituționale cu grupurile sociale importante. Anexă. Elaborarea repertorului populist Referințe la "poporul" bun, superior din punct de vedere moral De exemplu, referințe la el pueblo, versus referințele la ciudadanos - de exemplu, caracterizări colective, versus caracterizări individuale ale celor reprezentați. Descrieri ale "poporului" ca fiind în mod inerent bun/înțelept
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
rau (elita aflată la putere) Evaluarea mizei conflictului politic în termeni de viață și de moarte. Capitolul 6 Populismul la guvernare: cazul Austriei (2000-2007) Franz Fallend Introducere Partidul Austriac al Libertății (FPÖ) este unul dintre cele mai de succes partide populiste de dreapta din Europa. După ce Jörg Haider a fost ales conducător al partidului în 1986, puterea acestei formațiuni politice a crescut treptat până în 1999, când a obținut 26,9% din voturi în alegerile naționale și a devenit astfel a doua
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
împreună prima coaliție de dreapta din Austria, care și-a început mandatul în februarie 2000. În ianuarie 2007 totuși Austria s-a reorientat spre tipul de guvernare postbelic preferat, "marea coaliție" a SPÖ cu ÖVP1. Cei șapte ani în care populiștii de dreapta au condus guvernul federal s-au caracterizat printr-o polarizare a competiției interpartinice dintre blocul guvernamental (ÖVP-FPÖ) și blocul de opoziție (SPÖ-Verzi), prin conflicte puternice cu privire la politicile neoliberale ale guvernului și prin dezordinea din interiorul FPÖ. Pentru că nu
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
care a grăbit prăbușirea primei coaliții ÖVP-FPÖ în 2002. În alegerile generale care au urmat, partidul a obținut doar 10% din voturi. Totuși ÖVP a reînnoit coaliția cu FPÖ după alegeri. În aprilie 2005 discrepanțele intrapartinice nerezolvate, dintre un FPÖ populist, vânător de voturi și aspirațiile sale spre imaginea unui partid capabil să guverneze, au ieșit încă o dată la suprafață, generând formarea unei noi facțiuni, Alianța pentru Viitorul Austriei (BZÖ). Cancelarul federal Wolfgang Schüssel (ÖVP) a prelungit existența coaliției cu noul
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
condus la început, ca o ironie a sorții, de Haider), în timp ce FPÖ a intrat în opoziție, unde și-a reluat vechea strategie a maximizării numărului de voturi și a criticii continue a guvernului. În alegerile generale din 2006, ambele partide populiste de dreapta au obținut împreună 15,1% din voturi; la alegerile anticipate desfășurate doi ani mai târziu acestea au urcat la uimitorul procent de 28,2% (vezi Tabelul 6.1 )2. Tabelul 6.1. Alegerile pentru parlamentul național (camera inferioară
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
poziția de lider, obținând 42,6% și, respectiv, 44,9% din voturi. Evident, FPÖ și facțiunea sa, BZÖ, au avut în ultimii ani un impact semnificativ asupra sistemului de partide din Austria și a componenței guvernelor. Impactul acestor două partide populiste de dreapta asupra discursului public și intrarea lor la guvernare au ridicat întrebarea dacă ele reprezentau totuși o amenințare sau un remediu pentru calitatea democrației austriece. Această întrebare pare cu atât mai relevantă, cu cât "vechiul" (înainte de 1986) FPÖ fusese
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
la guvernare au ridicat întrebarea dacă ele reprezentau totuși o amenințare sau un remediu pentru calitatea democrației austriece. Această întrebare pare cu atât mai relevantă, cu cât "vechiul" (înainte de 1986) FPÖ fusese cândva rezervorul foștilor naziști și legătura "noului" FPÖ populist de dreapta cu trecutul Austriei stârnise deseori dezbateri publice aprinse. De fapt, de la începutul conducerii lui Haider în 1986 și până în 2000, FPÖ a fost privit de mulți - adversari politici, reprezentanți ai societății civile, jurnaliști, oameni de știință, intelectuali ș.
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
o mai mare forță de influență asupra democrației. Existența și dimensiunea (pozitivă și negativă) efectelor populismului asupra calității democrației depind de mai multe împrejurări, dintre care cele mai importante sunt gradul de consolidare al democrației și poziția pe care partidul populist o ocupă în sistemul de guvernare sau de opoziție. Austria reprezintă astfel un exemplu pentru populismul ajuns la putere într-o democrație consolidată și studiul care urmează se va concentra pe acea perioadă în care partidele populiste de dreapta FPÖ
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
pe care partidul populist o ocupă în sistemul de guvernare sau de opoziție. Austria reprezintă astfel un exemplu pentru populismul ajuns la putere într-o democrație consolidată și studiul care urmează se va concentra pe acea perioadă în care partidele populiste de dreapta FPÖ și BZÖ au luat parte la guvernarea federală (între anii 2000 și 2007). În privința Carintiei, FPÖ a participat la guvernarea provinciei și înainte de 1999, însă doar în acel an a preluat conducerea. Conform schemei de analiză stabilită
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
anii 2000 și 2007). În privința Carintiei, FPÖ a participat la guvernarea provinciei și înainte de 1999, însă doar în acel an a preluat conducerea. Conform schemei de analiză stabilită în Capitolul I (vezi mai ales ipoteza 3), se poate presupune că populiștii de dreapta, deși puternici, au doar un efect moderat asupra calității democrației într-o democrație flexibilă și liberală ca cea din Austria. În mod special, ipoteza enunțată și în introducere că partidele populiste de dreapta ar întări participarea politică, dar
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
ales ipoteza 3), se poate presupune că populiștii de dreapta, deși puternici, au doar un efect moderat asupra calității democrației într-o democrație flexibilă și liberală ca cea din Austria. În mod special, ipoteza enunțată și în introducere că partidele populiste de dreapta ar întări participarea politică, dar ar slăbi dezbaterea publică va fi studiată pentru cazul Austriei. Studiul va fi în primul rând empiric, nu normativ, bazat pe efectele pozitive și negative ale partidelor populiste asupra calității democrației, așa cum am
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
și în introducere că partidele populiste de dreapta ar întări participarea politică, dar ar slăbi dezbaterea publică va fi studiată pentru cazul Austriei. Studiul va fi în primul rând empiric, nu normativ, bazat pe efectele pozitive și negative ale partidelor populiste asupra calității democrației, așa cum am presupus în capitolul introductiv. Studiul va fi structurat astfel: secțiunea 6.1 va oferi o privire de ansamblu asupra dezvoltării istorice a FPÖ. Următoarea secțiune va examina ideologia și caracterul "populist" al FPÖ și va
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
și negative ale partidelor populiste asupra calității democrației, așa cum am presupus în capitolul introductiv. Studiul va fi structurat astfel: secțiunea 6.1 va oferi o privire de ansamblu asupra dezvoltării istorice a FPÖ. Următoarea secțiune va examina ideologia și caracterul "populist" al FPÖ și va include o descriere a strategiilor politice ale partidului până când a ajuns la guvernare în 2000. Secțiunile 6.3 și 6.4 se ocupă de cele două guverne din care a făcut parte FPÖ (mai târziu BZÖ
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
2 Ideologia partidului și strategiile de câștigare a voturilor și a mandatelor "Noul" FPÖ, cel de după 1986, care a început să funcționeze odată cu alegerea lui Haider în fruntea partidului, a fost catalogat de majoritatea specialiștilor drept un partid cu orientare populistă de dreapta (de ex. Luther, 2006a; Müller, 2002; Plasser și Ulram, 2000). Totuși, unii dintre aceștia l-au plasat în continuare în tabăra extremei drepte, pentru că a integrat în rândurile sale pe naziști și neonaziști (de ex. Bailer-Galanda și Neugebauer
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
și consumerismului (FPÖ, 1997: 13). Adversarii politici au reproșat partidului că duce un război cultural (Kulturkampf) împotriva societății deschise și a statului liberal constituțional (Plasser și Ulram, 2000: 226-227; Riedlsperger, 1998: 32-34). În ce măsură FPÖ poate fi catalogat drept un partid populist depinde de cum definim termenul "populism". Conform definiției din această lucrare (vezi Capitolul 1), FPÖ a fost în mod cert un partid populist, mai ales în prima sa fază de dezvoltare (din 1986 și până în 1991-1992), în timp ce în faza a doua
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
liberal constituțional (Plasser și Ulram, 2000: 226-227; Riedlsperger, 1998: 32-34). În ce măsură FPÖ poate fi catalogat drept un partid populist depinde de cum definim termenul "populism". Conform definiției din această lucrare (vezi Capitolul 1), FPÖ a fost în mod cert un partid populist, mai ales în prima sa fază de dezvoltare (din 1986 și până în 1991-1992), în timp ce în faza a doua atitudinea reformatoare antielită și prodemocratică a fost însoțită de una anti-imigrație și anti-UE (din 1992 și până în 1995-1996), iar în faza a
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]