4,917 matches
-
și Moromete era gradat, toți acești comandanți au fost Înlocuiți cu comandanți politici. Adică peste tot exista o Înlocuire automată a cadrelor, numite cu cadre politice. Eu am nimerit tocmai În perioada aia. Și asta nu se petrecea numai În pușcării, că se petrecea peste tot. Directorii erau Înlocuiți cu oameni politici... Descrieți viața de acolo, de la Jilava. Viața de acolo nu era roză, pentru că Jilava este un fort. Nu știu, da’ probabil că știți. Capitala, pe timpul domnitorului Carol I, a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
să trăiești mai mult. Mai bine nu... că, chiar dacă Îți dă calorii cu polonicul, dacă ți le dă și cu bătaie... atuncea natural că nu e bine... Acolo am trăit și cea mai grea zi din cei cinci ani de pușcărie care i-am făcut. Eram În Balta Brăilei În 9 februarie 1963 și se anunțase că Dunărea amenință cu ruperea digului. Și-atunci, Într-o seară, după ce am servit masa, ne-a scos pe platou În colonie acolo, ne-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
nevoie să mănânc... Și am primit prima dată carte poștală și mi-am dat seama că tata murise. Ce nume de deținuți vă mai amintiți de la Grădina? La Grădina am cunoscut un medic deosebit, doctorul Ciobanu, cocoșat, dar cu multă pușcărie... cel puțin zece ani de Închisoare avea atunci când venisem noi la Grădina. Și doctorul Ciobanu avea grijă de tineri, și În fiecare primăvară, din tot ce avea prin infirmerie, adică vitamine, B-uri, C-uri, ne făcea injecții, să ne
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
drept comun... A luat trei ani pentru nu știu ce delapidare și-a venit la mine, că mă știa că-s cumva combativ așa: „Uite, verișoară-mea... Să faceți ce știți!”. Și m-am luptat pentru ea și am scăpat-o de pușcărie, schimbându-i calificarea În neglijență În serviciu, care a intrat Într-o grațiere. Și, la proces, Cozmescu mi-a fost repartizat ca anchetator și el mi-a spus așa: „Domnul Bucur, sunteți repartizat la mine, nimeni n-o să vă aibă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
alte treburi... Pe urmă l-o adus pe alt bucureștean și l-o băgat În cameră cu noi... Lu’ ăla Îi venea să se urce pe pereți, dom’le... Luat la ora 2 după-masă, de pe stradă, și băgat acolo În pușcărie... O stare extraordinar de groaznică... Ce-o făcut ăsta? La Sinaia o venit o mașină de excursioniști francezi și el o intrat În discuție cu ei pe franțuzește, că știa... Dar eu cred că erau toți securiști, nu erau francezi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
lejer, că În ’57-’58 iar au Înăsprit treburile și-a venit ordin să ne exmatriculeze. Și eram În ultimul an, În ’58, și trebuiau să găsească un motiv de exmatriculare. Și pe cei care au scris că au făcut pușcărie i-au lăsat să termine, și pe cei care n-au scris i-au exmatriculat. Așa s-a Întâmplat. Dar pe cumnatul meu, nu mai țin minte exact, dar, deși cred că a scris, știu că era student la Medicină
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
tot felul, că dacă n-avea originea asta sănătoasă Îl terminau dintr-un foc. Dar având origine sănătoasă, făcând parte din clasa muncitoare, l-au tot tolerat, dar până la urmă tot l-au condamnat. Și a făcut patru ani de pușcărie, și după ce s-a eliberat și-a terminat facultatea și a lucrat ca profesor. A murit până la urmă. Am o carte scrisă de colegii lui profesori, În amintirea lui, cu o colecție de probleme de matematică pe care el le
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
rămas pentru prietenă, Încă o zi sau două... Și vine la mine un cetățean, Înfofolit, cu ochelari: „Domnule, sunt fugar, m-a trimis cutare cunoscut... să te rog să mă ajuți”. Eu am rămas crucit când am auzit... Asta Însemna pușcărie! Ce să fac? Hai În casă. Mai aveam niște slănină, niște pită mai uscată pe acolo. „Poftim, mănâncă!” Și-am plecat și n-am mai dat pe acasă... M-am dus pe la mătușă-mea sau unde m-am dus și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
Și, chipurile, eu aș fi fost la el, da’ n-am fost... Da’ anchetatoru’ mi l-o arătat și gata... Și am fost odată În București cu Ilie Dumitrescu, că el a stat la mine când ne-am eliberat de la pușcărie. Am fost pe la frate-su, mă rog... și m-am Întâlnit cu Puiu Atanasiu. Și zic: „Dom’le, m-am speriat când v-am văzut atunci”... Și mi-a spus: „Nu sunt absolut deloc supărat... Nu e nici o supărare”. M-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
Nu sunt absolut deloc supărat... Nu e nici o supărare”. M-a Îmbrățișat și cu asta basta... Eu, ce să zic? Eu, față de colegii de facultate, n-am mișcat În front, dom’le! Nimic! Cu ăștia cu care am fost În pușcărie mai discutam câte ceva... Și tot ce ai discutat era Înregistrat... Și ce s-o luat În considerare? Că ce-am făcut la Târgșor, că ce-am scris pe zid, ce am arătat la generalul Mârza și așa mai departe. Toate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
fabrică făceam sobe, băteam nituri la sobe... Aveați normă la lucru? Aveam. Adică nu știu ce normă aveam, dar de lucrat lucram, că nu-mi plăcea să... Și Îmi aduc aminte că odată am vorbit cu cineva, cu un prieten vechi de pușcărie, și pe urmă a venit Crăciun odată la noi și mi-a reprodus ce-am vorbit... Și În momentul ăla n-am mai discutat cu nimenea, nici chiar cu cei mai buni prieteni. Nu pentru că nu aș fi avut Încredere
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
oxigen la tub... „Măi, sunt tuburi sau s-au terminat?” Era ceva groaznic... O murit, bineînțeles. Dumneavoastră când ați fost eliberat, În ’64? Da. Prin aprilie cred... Și ați reușit să vă reintegrați În societate? După ce-am ieșit de la pușcărie În ’64, de la Aiud, mi-au dat și un certificat de calificare de sudor, că În fabrică am Învățat și puțină sudură... Și când am venit la Simeria m-am angajat ca sudor la Întreprinderea de Reparat Vagoane. Și-am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
analfabeți or fost la putere, fără pregătire, fără nimic. Și ăștia și-or bătut joc de lumea asta, de țărani, de România toată. Venea și-ți spunea: „Asta trebuie s-o faci până-n data cutare, că te bag iar la pușcărie. Duci lemne de-acolo!”. Dacă nu le duci, te arestează... Ai cotă de grâu, de porumb, carne de pasăre, de vită, de porc, cereale... Cote grele, de nu mai rămâneam cu nimic... Cum să mă cumințesc, că nu pot? Io
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
părut lui, că o zis: „Ce te uiți așa urât la mine?”. Și mi-o tras un pumn. Pur și simplu m-o zburat trei-patru metri, eram atunci numai umbră și vis... Prin ce Închisori ați trecut a doua oară? Pușcăria a fost un iad. Ne-o mutat de la o colonie la alta În Deltă, unde o fost nevoie. Acolo am muncit din greu... Când a fost al doilea proces, pe mine m-au trecut ca legionar, dar pe urmă, când
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
Cum s-a Întâmplat? Vă mai aduceți aminte? Era În ’64, spre toamnă, așa ceva, mă rog. Am fost mai prin urmă... că eliberările s-au făcut În etape... Ați reușit să vă reintegrați? Când am ieșit a doua oară din pușcărie, din muncitor necalificat și din asta nu m-au scos... Scria pe foaia de eliberare „va presta numai munci necalificate” și, când am scăpat, nu m-a primit nimeni. De la tovarășu’ maistru, inginer sau ce am fost, am ajuns ca
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
a avut nimic, pur și simplu... Trebuie să-i fie rușine cui a fost comunist. Să nu uit, un singur comunist, Bălan, care o fost aici prim-secretar și care m-a ajutat. Și mi-o zis: „Tu iar faci pușcărie”. Și am mers acolo la el și i-am spus: „Dom’le, eu sunt un anticomunist convins”. Și o spus: „De ce?”. „În ’40, când o venit rușii, la două săptămâni, doi unchi o dispărut și nu s-o mai aflat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
pensii au!?Și ce pensii avem noi ăștia care am făcut... Ei au mașini, vile și nu știu ce... Și noi ce avem? Și lor li se pare că avem foarte mult, că ni se dă mari despăgubiri pentru un an de pușcărie și nu știu ce... Dar ne-au distrus tinerețea, ne-au distrus tot... Eu, mă rog, printr-un concurs de Împrejurări, că am avut o constituție deosebită și o structură mai solidă și nu am clacat moral, sufletește..., și nu că m-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
condițiile de detenție În Jilava? De la primire te băga Într-o teroare... Ne-au băgat În niște camere mari, de unde a urmat dup-aia să ne deie pân’ camere mai mici. Și-acolo am văzut o grămadă de pachete, stil pușcărie, din pânză, trecând pe hol... Și pe unul din ăla scria Al. Teodoreanu... Atâta am putut citi... Păstorel nu se putea citi. Am zis: „Te pomenești c-o fi pe aici și Păstorel Teodoreanu?”. Și când ne-a băgat În
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
și animale, și carne, și vin, și din tot ce producea Cooperativa... Și ăștia au Început să le pună la ăștia prin sat, pe garduri și pe case: „Hoții”. Și sigur că i-au descoperit și i-au băgat la pușcărie. Or stat câteva luni, mi se pare, nici nu i-o condamnat, și dup-aia le-o dat drumul, da’ a fost ca o lecție pentru ei, să spun așa..., că n-aveau motiv să-i aresteze. Și stând cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
Toți au fost puși pe trepte Înalte. Și fără pregătire..., că nici să scrie nu știau, domnule. Și-au devenit mari membri de partid... Aveați simpatii politice pe vremea aceea? Dracu’, Doamne iartă-mă! Eu am căpătat simpatii politice În pușcărie. În pușcărie, oamenii de-acolo, cei mai În vârstă, cu ideile lor, mi-au dat oarecare ideologie. Însă În casă la noi nu se discuta politică... E-adevărat, am și acuma radioul pe care În 1940, când am ajuns la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
fost puși pe trepte Înalte. Și fără pregătire..., că nici să scrie nu știau, domnule. Și-au devenit mari membri de partid... Aveați simpatii politice pe vremea aceea? Dracu’, Doamne iartă-mă! Eu am căpătat simpatii politice În pușcărie. În pușcărie, oamenii de-acolo, cei mai În vârstă, cu ideile lor, mi-au dat oarecare ideologie. Însă În casă la noi nu se discuta politică... E-adevărat, am și acuma radioul pe care În 1940, când am ajuns la Alba Iulia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
ăla un renume În penitenciar... Și-n 9 ianuarie ne-am pomenit cu un nou comandant, unu’ Dumitrescu sau Constantinescu...2 Uite că nu-mi mai amintesc exact. Domne, a făcut pe Îmblânzitoru’ de tigri... Ăsta a pus ordine În pușcărie, da’ nu cu noi, cu caraliii! A trebuit să-i Îmblânzească, domne, că prinseseră putere și orice aveau voie să facă. Ei, ăsta a Început cu ei: Îți făcea ăștia raport, venea cu raportu’ la tine și Întreba: „Așa a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
cineva În spate care totuși respectă legalitatea... A fost foarte interesant... și, să spun, o surpriză plăcută pentru noi. Păi, imaginați-vă dumneavoastră ceva ce până atunci nu s-a Întâmplat niciodată. Într-o zi, În 1962, mare vâlvă În pușcărie: „Toată lumea din camere, luați câte doi băncile și coborâți la parter!”. Fiecare și-o luat băncile, că aveam niște bănci lungi de patru metri, că n-aveai voie toată ziua decât ori să te plimbi, ori să stai pe bancă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
niște bănci lungi de patru metri, că n-aveai voie toată ziua decât ori să te plimbi, ori să stai pe bancă, da’ ca să șezi pe pat nu exista. Și, dom’le, toată Gherla ne-am Întâlnit acolo În holul pușcăriei. N-o mai existat ca Înainte, să nu te vezi cu alții... Că Înainte, ferească Dumnezeu... Că de câte ori am luat bătaie pentru că eu, lucrând ca medic, era camera lu’ tata scoasă la plimbare și tata poate m-a văzut, și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
eu bătut și tata a fost bătut, deci că sigur ne-am văzut unul pe altul... Ei, și comandantu’ nou, Dumitrescu sau Constantinescu, ne-a adunat pe toți și a ținut primul discurs pe care l-am auzit eu În pușcărie... că altfel auzeai numai cum urlau la tine când intrau sau pe vizetă. La Gherla ați fost vreodată la izolare? Am avut o perioadă, Între 14 ianuarie și 14 august 1964, când am stat și la izolare. Nu mi-au
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]