2,048 matches
-
întrebe: „De ce-i este teamă copilului dumneavoastră?“ De aici până la angoasele regresive ale conștiinței cehoviene nu mai e decât un pas. I. Negoițescu a avut un temperament și un comportament de puer etern, toată viața lui e o succesiune de pubertăți, care i-au făcut farmecul nespus și i-au oxigenat mereu sensibilitatea artistică, menținută astfel la un grad extrem de intensitate: „totdeauna mi-a plăcut să fiu protejat, exceptat, favorizat, poate ca o compensație față de lipsa de manifestări a iubirii părintești
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
Iar pentru Jung - atât de bine cunoscut de autorul Strajei... -, dragonul, acoperit pe tot corpul, ca un cer înstelat, de nenumărați ochi, este o proiecție mitică a inconștientului, cu „luminișurile“ sale răsfirate. În fine, am insistat, în (psiho) analiză, asupra „pubertății repetate“ a lui Negoițescu, asupra profilului său de copil teribil și de puer melancolic. Or, în sensul acesta, luându-mă după dicționarele de simboluri ce sintetizează sugestiile jungiene, a te lupta cu dragonul înseamnă a lua cunoștință de propriile impulsuri
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
atitudine normală a corpului, cât și prin permanentizarea unei atitudini vicioase, impuse de către activitatea profesională. În această categorie se descriu următoarele forme: Lordoza habituală sau de obișnuință. Specifică vârstelor tinere, se conturează încă de la preșcolari, dar se consolidează abia spre pubertate. Lipsa de control asupra atitudinii corecte a corpului conduce la distensia peretelui abdominal și implicit la anteversia bazinului. Gravitatea acestei forme este cât se poate de redusă, deoarece poziția șezând a elevului, la școală și acasă, este corectivă pentru curbura
REEDUCAREA FUNCŢIONALĂ A CIFO-LORDOZELOR la clasele I-IV by Paraschiva ŢUŢURMAN () [Corola-publishinghouse/Science/91661_a_93196]
-
picioarelor - rănindu-se mai ales pe ei, decât pe inamicii de aer cu care se luptă. Reflexele mele de atunci m-au urmărit până azi și mi-au pregătit un confortabil pat de suferință În care a bolit lunga mea pubertate și adolescență. Am spus „confortabil” deoarece reacțiile mele mi se păreau firești, spre uimirea celor din jurul meu - mereu alții, dar toți la fel de bine pregătiți pentru ceea ce se numește viață, care de fapt nu există!, și care, amabili, voiau să mă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
această proastă, stângace și uneori umilitoare așezare În rândul celor care „conduc” și care au „autoritate”. Apropo de această noțiune, a autorității, noțiune care se confundă În mintea majorității oamenilor cu „autoritatea socială” și cu diversele ei fețe, eu din pubertate am deosebit, se’nțelege, autoritatea autorilor după ale căror cărți alergam, nedeosebind prea bine, atunci, o posibilă scară de valori a „autorității de hârtie” sau livrești și apoi, autoritatea tout court - Autoritatea! -, acea calitate cu care nu numai unii adulții
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
cum se spune, prin artă, „răsturnându-le” În oglinda fantastică și uneori incredibil de precisă, aș zice de vizionară - a artei. Autoritatea mi se părea atunci, În cele vreo două decenii cât a durat, nepermis de mult, „bolnăvicios” de mult, pubertatea, adolescența și post-adolescența mea, a fi calitatea supremă a unui individ - cu mult peste celelalte calități cărora li se dă atâta importanță: inteligență, forță de muncă, capacitate profesională, sau celor morale, precum onestitatea, franchețea, generozitatea, simțul datoriei sau al onoarei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
observat din tabloul schițat mai sus, se naște, paradoxal sau dialectic, cum doriți, din refuzul ei, al mult discutatei și „prezentei” realități. De altfel, unul din multiplele daruri pe care mi le-a făcut această realitate În care crezusem din pubertate, deși Îi negasem „cealaltă față”, cea care se impunea zilnic și ceas de ceas adulților din jurul meu, a fost și ceea ce numim categoria prezentului. Un creator, din orice domeniu major În care e posibilă Creația, va observa, sunt convins, că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
cu injustiții și brutale contra-adevăruri sociale. Nu din patriotism și nici pentru că mă „speria” exilul, cel german sau francez, familia mea, soția mea, se găseau „acolo”, În „libertate sau bogăție”, aveam un editor și mă aflam Într-un „vis” al pubertății, ne-exprimat niciodată - un vis al multor scriitori români! - de a „fi publicat la Paris!”. Nu, repet, nu din patriotism. Patriotism, În cazul meu, dacă vrem să forțăm lucrurile, e poate faptul că eu continui să scriu Într-o limbă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
sau Într-un alt centru european de cultură. Nici azi nu știu bine de ce „mă’ntorc mereu - contimporan cu fluturii, cu Dumnezeu”, cum cântă Blaga. Dar, revenind la „discuția noastră” despre „vina În istorie”, am avut, cum spuneam, Încă din pubertate, acel reflex suficient de rar ca să pară ciudat - atunci și acum! - de a-mi căuta propria-mi vină, propria neputință În aproape toate eșecurile sau fundăturile nefericite pe care ți le Întinde viața socială, dar și personală, din belșug. Uneori
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
existență care este de câteva ori fracturată, ba de „istorie” - căreia nu rareori Îi exagerăm „meritele” -, ba de noi Înșine, de ezitările propriului nostru caracter. Darul zeilor este, cred eu, tocmai această regăsire activă a temelor adolescenței sau chiar ale pubertății, când cerul idealurilor de deasupra capetelor noastre vii și Înfierbântate desena cu claritate acea „cale lactee a destinului” - „cale” pierdută mai târziu, În timp și În alte vârste, poluate, cum sunt marile orașe care nu mai au stele În nopțile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
maximă extrem de radicală deoarece, dincolo de „eroarea” ei, ea conține un adevăr adânc, atât este de adevărat că spiritele mari, profetice, cum a fost filosoful neamț, au dreptate chiar atunci când „se Înșală”! Am avut tentații, aplecări și chiar „accese” individualiste din pubertate. Nu susțin că ele reprezintă „adevărul” și nici că eu am dreptate În a „le” susține până azi, În senectute. Am citat mai sus emoția, bucuria unică pe care am simțit-o pe la douăzeci de ani citind cartea lui Thomas
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
cetățean! - Îmi apare În vise, cu o ciudată insistență și regularitate, Încruntat, aproape dușmănos, de parcă nu mi s-a sfârșit copilăria, dependența de teribila sa autoritate, incapacitatea mea de a fi stăpân pe actele și reacțiile mele. Și-apoi, tinerețea! Pubertatea, adolescența și lunga, sâcâitoarea mea post-adolescență, timp În care era cât p-aci să cad În acea orbire sau acele orbiri umane ce capătă diferite nume precum alcoolism, nihilism sau tentația auto-suprimării, ca o pedeapsă adresată adulților, societății sau chiar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
acele orbiri umane ce capătă diferite nume precum alcoolism, nihilism sau tentația auto-suprimării, ca o pedeapsă adresată adulților, societății sau chiar unei Închipuite dumnezeiri! Sigur, toate aceste „rătăciri” și chinuri erau pe jumătate sau pe sfert inventate, dar cele din pubertate - când am fost exclus din toate școlile fără să fi spart un geam! - sau În adolescență - cînd, aspirînd să ajung filolog, scriitor, m-am prezentat la decanatul Facultății de litere din București și secretara ne-a aruncat, cu un râs
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
la marginile „originalității exprese”, dacă nu chiar marginile a ceea ce numim nebunie. Geniul, spun mulți comentatori - Ibrăileanu, mi se pare, printre alții! -, este „permanența copilăriei În maturitate”! Un alt comentator francez definea geniul ca „o realizare În maturitate a proiectelor pubertății sau adolescenței”! Dar... permanența „copilului” În viața adultă și printre gravii și preocupații adulți, atenți la interesele materiale și sociale, În primul rând, poate provoca, uneori, grave prejudicii. Iar „realizarea unui proiect adolescentin În maturitate” poate duce la ceea ce numim
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
Încă În timpul vieții și puterii lor, apreciate ca foarte Îndelungate. Ce să mai vorbim de comerțul Înfloritor al unor bogătași americani care cotizează la unele noi firme de congelare a trupului sau de cei ce-și cumpără parcele pe lună!... Pubertatea și fantasmele ei nu se opresc, se pare, niciodată!... Iar toate aceste „surogate” de soluții ale imortalității vin, se pare, din aprecierea pur cantitativă a vieții, a existenței, din „prelungirea” ei peste limitele firești. Nemurirea În forma ei „prescurtată”, o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
fusese excesiv dăruit de soartă și de naștere. De parcă aș fi „Înțeles” atunci, În anul auto-exluderii mele din socialul de vârf, că acea nefericită selectare a mea, dintr-o masă, de către forțele noi și barbare ale comunității naționale, În plină pubertate și formare individuală și psihologică, nu era un „necaz” ce trebuia ascuns sau „calomniat”, „reparat” sau „disprețuit” ca o boală ignobilă, ci era El Însuși, Măria sa Norocul - doar că era un noroc „al meu”, particular și, dacă-mi este Îngăduit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
autori europeni care-mi „semănau”. Nu prin scris sau idei, bineînțeles că nu, am amintit În repetate momente ale acestui text inabilitatea, cruditatea, „molozul” dezesperant al primelor mele texte; acestea m-ar fi proiectat Într-o disperare ultimă atunci, În pubertate și adolescență, dacă nu m-ar fi „sprijinit” și salvat o anume inconștiență și vitalitate a vârstei și a rasei; nu, ci printr-o „asemănare stilistic-temperamentală” și astfel se explică rapidele pasiuni pe care le-am făcut În lecturile mele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
să se „arate”; să fie! Timpul, acest „timp al creației” mi-a jucat mie Însumi câteva feste; am vrut, am ambiționat, e drept, să ajung scriitor și nu orice „fel” de scriitor -, ci romancier! (Deși, la primele Începuturi, În anii pubertății, modelele mele de gen nu erau de prima mână!Ă Și nu „orice fel” de romanicer, ci unul de largă audiență, un „romancier național”, sintagmă Înnecată azi În sarcasmele celei mai tinere generații literare. Dar, e drept, nu voiam „mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
copilărie, când fiecare puști încearcă săși definească identitatea masculină. Și cum a fi bărbat înseamnă a fi interesat de fotbal, băieții încep prin ai imita pe cei mari și astfel se simt maturi și masculi. Prin urmare, problemele identitare ale pubertății se vor rezolva destul de ușor. În plus, interesul pentru fotbal te integrează social, îți oferă subiecte de discuție și punți de legătură cu oricine, îți dă sentimentul safe că aparții unui grup. Cum este, însă, acest grup? Este, de fapt
UMBRE PE ECRANUL TRANZIŢIEI by CEZAR PAUL-BĂDESCU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/579_a_1033]
-
într-adevăr "da", îndrăznind încrederea de fond, riscând încrederea în viață: astfel și doar astfel îmi pot continua cursul vieții, asumând un comportament de fond pozitiv și mergând drept înainte. Acea încredere de bază dobândită de mic, păstrată pe durata pubertății și adolescenței, la care nu renunțasem ca student, acum o asumam conștient. Iar bucuria nemăsurată pe care o simțeam era asemănătoare celei simțite de mic când, înotând, îmi dădusem seama pentru prima dată că apa îmi menținea corpul și că
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
cum trebuie să se studieze astăzi, despre cum să se organizeze mai bine formarea școlilor și cea profesională să poată fi pusă în practică, ce gen de școală este mai bine corelat vârstei, cum trebuie schimbată educația pentru tineri la pubertate și în adolescență. Dar mesajul creștin stabilește ceva decisiv cu privire la atitudinea fundamentală pe care educatorul trebuie să și-o asume în raport cu copilul și acesta în raport cu educatorul și, de asemenea, motivul pentru care este necesară angajarea în această sarcină, în ciuda dezamăgirilor
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
dezvolte forme unice. Studiile dedicate conceptului de inițiere identifică trei tipuri ale ritualului: cel dintâi se referă la trecerea de la statutul de adolescent la cel de tânăr cu drepturi depline în societate și a fost denumit inițiere tribală, rituri de pubertate, inițiere de la o clasă de vârstă la alta. Celelalte două tipuri privesc inițierea religioasă și inițierea într-o societate secretă. Doar cel dintâi mod inițiatic va face obiectul lucrării de față. Preferăm termenul de inițiere într-o clasă de vârstă
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
tribale; maeștrii inițiatori prezenți în textele folclorice au o apariție redusă, cu rolul de a provoca doar abilitățile latente ale neofitului sau de a-l înzestra cu obiecte miraculoase, în acord cu natura lui specială. În privința titulaturii de rituri de pubertate, Arnold van Gennep a demonstrat încă din 1909 că pubertatea socială nu trebuie suprapusă peste cea fiziologică, un astfel de termen putând induce în eroare cercetarea. Dacă în culturile primare prin scenariile sângeroase se urmărea crearea unui sentiment de apartenență
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
redusă, cu rolul de a provoca doar abilitățile latente ale neofitului sau de a-l înzestra cu obiecte miraculoase, în acord cu natura lui specială. În privința titulaturii de rituri de pubertate, Arnold van Gennep a demonstrat încă din 1909 că pubertatea socială nu trebuie suprapusă peste cea fiziologică, un astfel de termen putând induce în eroare cercetarea. Dacă în culturile primare prin scenariile sângeroase se urmărea crearea unui sentiment de apartenență la colectivitatea tribului, în desfășurarea alegorică românească accentul cade pe
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
așezarea din lumea fără dor. Șezătoarea a fost analizată ca reminiscență a cetei feminine, obscura inițiere a fetelor găsind aici unele indicii revelatoare, cum este vârsta primirii în șezătoare: „.. .se intra la aproximativ 13 ani, adică la vârsta fiziologică a pubertății feminine”. În basmul Naramzei, infuzarea cu sacru este totală, fata devine consangvina fiarelor de dincolo de lume, provocând un schimb de energii în dublu sens: ea preia puteri miraculoase de la „frații” săi și, din casa mitică, zmeii sunt „umanizați” de legătura
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]