1,580 matches
-
-i facă față, dar numai ea știa cît de greu îi era să reușească. Epuizată, se întinsese pentru cîteva clipe. Trebuia să-și tragă sufletul, ca să-l poată supraveghea pînă la sfîrșitul zilei, cînd, în sfîrșit, avea să se oprească, răpus de somn. Închise ochii. Își ascuți auzul; zgomotul salturilor lui temerare avea să-i comunice exact poziția în care se găsea. Cîteva clipe măcar, să relaxeze mușchii, gîtul, capul... O secundă de liniște îi trebuia... Relaxare... Liniște... Tresări speriată. Ațipise
by Crenguţa H. B. Docan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1108_a_2616]
-
mai mic. Vai, cât mie! Vai, cât vouă! Ne-au plâns tălpile-n căușe și zidind o lume nouă, stăm cu umbrele-n cătușe Prinși în cuburi de cristal ne cad stările-n atoni, ca undele în aval, trecem goi răpuși de răni. E vinovată (Evei) ... și n-ai ce să-i mai ceri, e nmiresmată cu adevărul pur al altei lumi, în somnul ei, doi ochi se-nchid deodată și cad din sânul toamnelor sub brumi... din visu-I clar, vibrații
Căutări prin vara arsă de cuvinte by Nicolae Stancu ; ed. îngrijită de Vasile Crețu, Nicoleta Cimpoae () [Corola-publishinghouse/Imaginative/472_a_1434]
-
bucătărie pe care zac conserve desfăcute, coji de pîine, pahare murdare, tacîmuri soioase. Se opri în pragul sufrageriei, rezemîndu-se de tocul ușii. Bătrînul dormea dus, întins îmbrăcat pe canapea, cu veioza aprinsă la cap. Își aminti că uneori cînd pica răpus de prea multă băutură sughița și horcăia în somn fără să-și dea seama și fără să se trezească. Nu de puține ori cînd venise să-l viziteze în ultimul timp îl găsise dormind ziua în amiaza mare, chircit în
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
să știi că murdăria tot iese la iveală pînă la urmă, chiar dacă-i ascunsă bine sub preș, militărelule, de unde le știu eu pe toate? Păi voi credeați că Bătrînul a dormit o viață întreagă? Eroare tembelilor, tocmai asta l-a răpus, faptul că știa prea multe, asta l-a dat gata, noroc însă că n-a fost unul din ăia care duce totul cu sine în mormînt. Dacă nu m-ar fi avut pe mine în preajmă, amarnic s-ar mai
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
un paznic înarmat care are grijă să nu fie deranjat de nimeni. Lucrează intens, în timp ce toată lumea se întreabă pe unde o fi, dacă nu i s-o fi întîmplat ceva rău, dacă nu cumva vreun glonț rătăcit l-o fi răpus pe stradă, așa cum li se întîmplase deja multor ghinioniști. Prostuțule, numai de așa ceva nu poate fi vorba, domnul Președinte a mîncat rahat de mic, cît să-i ajungă zece vieți. Ce dracu’ mai e și asta? întreabă Sena încetinind, privind
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
Reghin. Așa s-a născut Alice, a cărei grijă i-a revenit În Întregime ei, Împreună cu administrarea unor mici afaceri, toate terminate În procese de care el a fost În bună parte scutit grație unei hepatite cronice care l-a răpus, o vârstă la care alții dau marile lovituri. Dichtungen und Briefe nu a fost Însă și cartea de căpătâi a mamei sale căci, după război, alte cărți umpleau rafturile bibliotecilor din școli și universități. Cât despre Werner Filcz, el nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
arbitrului. Eu m-am retras într-un colț neutru. Blanchard s-a ridicat la șapte, iar de data asta eu am fost cel care a atacat. Domnul Foc a băgat capul la cutie, stând cu picioarele răscrăcărate, pregătit să mă răpună sau să fie răpus. Mă apropiasem de el, când arbitrul a sărit între noi și a strigat „Gongul! Gongul!“ M-am întors în colțul meu. Duane Fisk mi-a scos proteza și mi-a șters obrajii cu un prosop umed
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
retras într-un colț neutru. Blanchard s-a ridicat la șapte, iar de data asta eu am fost cel care a atacat. Domnul Foc a băgat capul la cutie, stând cu picioarele răscrăcărate, pregătit să mă răpună sau să fie răpus. Mă apropiasem de el, când arbitrul a sărit între noi și a strigat „Gongul! Gongul!“ M-am întors în colțul meu. Duane Fisk mi-a scos proteza și mi-a șters obrajii cu un prosop umed. M-am uitat spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
cariera de polițist. Mă și vedeam acuzat de tăinuire de dovezi, de obstrucționarea justiției. Banii familiei Sprague ar scăpa-o de camera de gazare. Ar ajunge să putrezească de vie la Atascadero sau într-o închisoare de femei până când ar răpune-o lupusul. Martha ar fi distrusă, iar Emmett și Madeleine s-ar sprijini reciproc în continuare - în cazul lor acuzațiile de tăinuire de dovezi și obstrucționare a justiției ar fi prea subțirele ca să poată fi acționați în justiție. Dacă o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
n-o încuia niciodată, ca să nu-și alunge clienții grăbiți. Am bătut până a venit o femeie în vârstă care șchiopăta foarte tare. O mai văzusem pe-acolo, dar foarte rar. Era mama lui. Mi-a explicat că meșterul murise, răpus de boala lui de plămâni. „Și atelierul?” am întrebat. „Ce-i cu atelierul?” zise femeia cu voce moale, obosită. „Cine cioplește crucile acum?” Ea își șterse o lacrimă cu dosul palmei, înainte de a-mi răspunde: „Nimeni”. Și adăugă pe același
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
iar noaptea nori întregi de muște bâzâiau de-a lungul malurilor tăbărând pe animalele moarte. Unul dintre mașiniști, mușcat de un păianjen veninos, a aiurat două zile și două nopți înainte de a închide ochii. L-am aruncat printre hoiturile animalelor răpuse de secetă, după care ne-am încăierat fiindcă nu ne înțelegeam cum să-i împărțim lucrurile. Din această istorie am ieșit rău: fără nici un ban și dat jos de pe epava plutitoare. Noroc că am întâlnit o echipă care venise să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
nimeni n-a fost, apoi este un țărm și după el, așa se spune, capătul lumii. Trecerea peste munți sau chiar printre munți e însă grea: îți trebuie curaj și bunăvoința duhurilor pietrei și pădurii. În orice clipă te poate răpune duhul Dodo. Oamenii neamului daza și mai ales oamenii teda, care vorbesc graiuri asemănătoare și despre care se spun în datinile vechi lucruri foarte ciudate, cum că ar fi venit demult la poalele acestor munți de undeva de la răsărit, din
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
câteva piei de leopard pe care să doarmă? Era oare mai moale pielea de leopard decât mușchiul sau iarba? În a cincisprezecea zi începură să se îngrijoreze. Mai ales Iahuben și Mai-Baka. Să-i fi uitat Auta? - Poate l-au răpus soldații Marelui Preot ori ai lui Tefnaht! spuse Iahuben. - Nu! Pe Auta nu poate să-l răpună nimeni! se supără Mai-Baka. Auta e zeu. Încrederea aceasta îi adăuga tărie la tăria urii. Dar după ce se sfârși a optsprezecea zi și
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
sau iarba? În a cincisprezecea zi începură să se îngrijoreze. Mai ales Iahuben și Mai-Baka. Să-i fi uitat Auta? - Poate l-au răpus soldații Marelui Preot ori ai lui Tefnaht! spuse Iahuben. - Nu! Pe Auta nu poate să-l răpună nimeni! se supără Mai-Baka. Auta e zeu. Încrederea aceasta îi adăuga tărie la tăria urii. Dar după ce se sfârși a optsprezecea zi și începu a optsprezecea noapte, Iahuben și Mai-Baka hotărâră să pornească în vale, pentru a răpune mai întîi
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
să-l răpună nimeni! se supără Mai-Baka. Auta e zeu. Încrederea aceasta îi adăuga tărie la tăria urii. Dar după ce se sfârși a optsprezecea zi și începu a optsprezecea noapte, Iahuben și Mai-Baka hotărâră să pornească în vale, pentru a răpune mai întîi pe soldații de la peșteri și a mai lua arme. Apoi vor porni spre miazănoapte și după aceea spre răsărit, asupra Marelui Oraș. - Să ucidem pe regele Atlantidei și pe toți slujitorii lui! spuse Mai-Baka. Iahuben păli. - Cum poți
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
au trimis din planeta Hor-deșer. Și dacă muriți uciși de soldați, Marele Preot din orașul Zidul Alb și toată tagma lor din toate țările vor striga: "Iată, Tot și Osiris și Elohim și toți marii zei ne-au ajutat să răpunem duhurile rele!". Și atunci vai de toți robii și de toată sărăcimea lumii. Până vor ajunge oamenii să priceapă că zeii sunt născociri, vor pieri și se vor chinui foarte mulți dintre ei. Hor părea înfrînt. Totuși mai întrebă: - Și
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
stric în mod premeditat acea Ordonare. Eu doar i-am oferit o ghicitoare, cu ajutorul căreia putea să aprofundeze cunoașterea dimensiunilor. Gândește-te numai: dacă n-aș fi făcut-o, dac-ar fi învins febra imediat, nu și-ar mai fi răpus monștrii. De ce ar fi ceva irelevant? Virgil medită. — Există un strop de adevăr în ceea ce spui, zise el. Dar nu știm dacă trebuia neapărat să învingă acei monștri. Acum, că s-a întâmplat ce s-a întâmplat, chiar și el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
din K, toți Gribbii de pe pământ puteau pieri fără să-i pese câtuși de puțin. Dar dacă trunchiul copacului cade, nici crengilor nu le mai rămân prea multe șanse. A murit când a înțeles, când a înțeles că Cerkasov căzuse răpus de Grimus, uite, am spus-o, a murit în timp ce Alexei râdea și se juca. Femme fatale. Acesta e destinul meu. Mi-l accept. Suferința - acceptată. Durerea - acceptată. N-au decât să cadă toți în jurul meu. Eu nu voi cădea. Eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
Inedită, atipică, așa cum e ea.” Scrisoarea îi alunecă din mână. Ajunse la picioarele ei. Câte alte femei se regăseau într-o astfel de poveste, în povestea lui „atipică”? Cu un El prezent când și dacă are chef, cu o Ea răpusă de îndoieli și neîncredere. Cu un El dependent de libertate și o Ea dependentă de el. Cu un El care nu-și putea lua nici un angajament față de ea din motive rămase necunoscute. Cu o Ea... O poveste... mărturie a unei
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
Îngrijesc, n-am dreptate? — Cine? —Italiencele. — Nu știam că Anita Roddick e italiancă... —Aha, vai. Un pic mai sus de noi locuiește o femeie care ai fi jurat că e sosia Claudiei Cardinale când era tânără... asta Înainte de a o răpune pastele cu brânză. Cu ce spunea Donald că te ocupi? Sunt administrator de fonduri, investesc bani În numele fondurilor de pensii și al societăților În... — Părerea mea, poți Întotdeauna conta pe Bradford & Bingley 1. Depozit de o lună cu acces la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
pe ascuns lui Vizanti, spunându-i prietenește: Bravo, Vizanti, iar i-ai Înroșit botu’, iar tu te ai ales numa’ c-o zgârietură! Ia de-aici și ai grijă de casă și ogradă, să nu intre nici ... leul! Abia când, răpus de oboseală și de nervi canini, Vizanti adormea Încolăcit, savurându-și victoria, tresărind prin somn (dacă ar fi fost și el dezlegat rămânea mă’șa Domnica fără Don Alba!), Va a ieșit tiptil pe ușă, a străbătut ograda și grădina
Milenii, anotimpuri şi iubiri (sau Cele şase trepte ale iniţierii) by VAL ANDREESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1708_a_2958]
-
treacă prin el, ca printr-o membrană subțire, care se făcuse la loc, după ce pătrunsese într-o grădină. Aici muzica încetase, dar era un foșnet de frunze și un murmur adormitor, de vânt ori de apă, încât el se lăsă răpus peste pajiștea de verdeață, unde două femei mâncau. Era ca în Dejunul pe iarbă al impresionistului refuzat, Manet, doar că cele două stăteau cu spatele, una complet goală și albă, ca o boabă de fosfor pe un fundal, iar cealaltă
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
fărâmau și o luau de la capăt. Lucrul mersese greu la început. Venise luna lui cuptor, soarele ardea nemilos pielea zidarilor. Cărau pe scările de lemn pietrișul, despuiați până la brâu, strigau la muierile și copiii de le ajutau, venea noaptea, cădeau răpuși de oboseală pe grămezile de nisip, dormeau tun până dimineața și, când răsărea soarele, se spălau la pompă cu apă rece și o luau de la cap. Făcea treabă și negustorul. Pe la zece, oamenii trimiteau băieții după rachiu, tăiau roșii, le
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
buric. Îl scormonea cu limba și-l împungea. Se zbătea pungașul. Îl împletise cu crăcii ei lungi și-l murseca. N-a mai știut nimic apoi. Pe la trei, când se ridicase luna deasupra Cațaveiului din cerul spulberat, 1-a lăsat răpus între așternuturi. Afară, era o iță de lumină putredă, și vântul împrăștia zăpada din curte. În geamuri se clătina lumina ștearsă a nopții de iarnă. Gagica s-a ridicat într-un cot și 1-a privit. Caramangiul horăia doborât, gol
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
Albertine a lui Proust sau Orlando a Virginiei Woolf. Și până la personajele de bandă desenată, din filme și jocuri pe computer. Toate, luptându-se - la propriu, la figurat - cu bărbații În ale căror mreje cad În cele din urmă, adesea răpuse de iubire. Ele intră pe câmpul de bătaie cu un curaj nebunesc, ca Într-o Înfruntare pe viață și pe moarte, așa cum povestește Baudelaire În Duellum: „Doi ne-mpăcați potrivnici, luptând cu-nverșunare,/ Au Împroșcat văzduhul cu sânge și scântei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]