1,948 matches
-
erau de chirpici, altele erau din păpuriș, bucăți de placaj, de calamină, de carton presat... CÎnd au fost alungați din curtea aceea, s-au aciuiat În niște grajduri și acolo unde mai Înainte fuseseră ținuți caii, trăiau acum acești oameni sărmani, printre roiuri de muște. — Susan, de ce nu-i povestești cum a vîndut Zoilon salteaua pe care i-ai făcut-o cadou... Povestește-i cum a preferat să rămînă cu bărbatul acela.. — Darling, lasă-mă, te rog... Eu povestesc ce s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Cinthia, ce rău Îmi pare că nu l-am văzut de data asta. Susan, daddy, daddy, daddy!, ce frumos ești, daddy!, fetița mea!, ești o adevărată domnișoară, Susan!, s-a terminat cu internatul, daddy, mica peruviană care stă mereu singurică. Sărmana mea Susan, n-am suferit niciodată, nu se băga de seamă, vorbeam perfect englezește, mai bine decît spaniola, mămica se văita Întotdeauna, cum te simți?, iartă-mi greșelile de ortografie, mămico, scrisorile tale sînt din ce În ce mai pline de greșeli, ai să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
și pe deasupra simțind că toată lumea Îl văzuse cum aleargă și că de la toate ferestrele Îl priveau pesemne cu ură. La o fereastră din dreapta lui le văzu pe cele două școlărițe Învățînd În penumbră, În curînd o să aibă nevoie de ochelari, sărmanele fete, o să-și strice ochii. Și Învățau de zor, el stătea acolo de cîteva minute și ele nici nu-și dădeau seama. Profită de concentrarea lor ca să se apropie Încă puțin și să cerceteze pereții camerei, păreau de carton, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
s-a rugat ca, în ciuda faptului că tatăl lui era doctor, familia lui să fie săracă. Dar când Oliver a parcat lângă o casă mare și pătrată, ferestrele Tudor imense și jaluzelele Laura Ashley Austrian spuneau că nu erau tocmai sărmani. Înainte să plece în călătorie, se gândea că mama lui Oliver este o femeie lată în șolduri, binedispusă, cu pantofi ca cei ai lui Minnie Mouse, care bea Red Stripe la micul dejun și râde cu un „Hi! Hi! Hi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
cu vești glorioase de la mama lui Clodagh, conform cărora alimente urmau să fie livrate acolo, Monica a trecut la altceva și a început să plângă pentru un băiețel găsit într-o cutie de carton. —Sărmanul bebeluș, spunea ea printre hohote. Sărmanul copil, lipsit de apărare. În timp ce mama lor plângea, tatăl lor zâmbea destul pentru amândoi. Zâmbea mereu. Zâmbea generos. Avea o slujbă importantă și solicitantă. Asta îi spunea toată lumea lui Ashling: „Tăticul tău are o slujbă foarte importantă și solicitantă.“ Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
loc de cinste se află sărbătoarea Paștelui. “Paștele este cea mai mare, mai însemnată, mai sfântă și mai îmbucurătoare sărbătoare de peste an, după spusa românilor de pretutindeni. De la casa celui mai mare bogat și până la bordeiul celui mai de pe urmă sărman se cunoaște apropierea acestei mari sărbători, căci în ajunul ei sunt toate acuma curățite și îndreptate, toate sunt unse și văruite, hainele zvântate și curate, bărbații bărbieriți și spălați, iar femeile lăute și chitite”, consemna preotul acad. Simeon Florea Marian
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
în funcție de vârsta ca și de notorietatea celui în cauză : Pentr-un bătrân cinci sute sesterții, pentr-un june/ Cinci mii, căci el posedă mai multe zile bune,/ Un mai bogat tezaur de fapte și iubiri/ Fac pagubă, prin moarte-i, sărmanei omeniri (I 5). La întâlnirea cu Iulia, Ovidiu observă că norii s-au adunat grămadă și ceru-i negru, dar interpretează acest semn drept favorabil, o dată ce întunericul le-ar proteja legătura de ochi răuvoitori (I 7). Deconspirarea Iuliei ca nepoată
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
Să fac din fiară omul pe care îl râvnesc ! - I, p. 34). Nimfa Eromeni, soția lui Prometeu, le arată acestor viețuitoare încă șovăielnice în exprimare însemnătatea focului, iar zeița Themis, mama titanului, se îndură la rândul ei de niște făpturi sărmane, îngemănate-n roi (Veniți ! Întindeți fruntea spre ziua ce vă cheamă !/ Vă scuturați de noaptea ce umerii v-a frânt,/ Vă dezlipiți privirea de umedul pământ - I, p. 52). Muritorii au fost mereu ignorați și năpăstuiți de Zeus. Suveranul olimpian
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
în muritorii prin gura cărora a vorbit odinioară, când l-au alungat de la foc (V, p. 126). Mărturisirea neașteptată nu face decât să confirme vechea încredere a lui Prometeu în oameni : Nu mă-nșelam în vremea când îi dădeam iubirea/ Sărmane om, sărmane ! (V, p. 126). Întărit în hotărârea sa de a lupta în vederea eliminării nedreptăților din lume, eroul lui Victor Eftimiu perseverează pe calea aleasă, a sacrificiului pentru cauza binelui. Problema succesiunii divine și a luptei dintre generațiile de zei
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
de mine ? Numai prinosul morții mele are preț la ei (Șapte contra Thebei). Polinikes ține să-și respecte cu orice preț cuvântul dat soldaților și aliaților chemați la bătălia pentru cucerirea Tebei : Ce drum nefericit ! Ce jalnic s-a sfârșit !/ Sărmanii mei prieteni, ah, ce inimoși/ Din Argos au pornit ! [...]/ Eu nu voi da-n vileag ce rău ne-a fost prezis ;/ Un bun cârmaci de oști ascunde vestea rea (Oedip la Colonos). În Thebaida autorului român, frații își urmează setea
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
singură ființă îi poate ajuta./ Aceea care zeii cei drepți și vechi cinstit-a,/ Casandră, vestitoarea cea neînfricoșată,/ Încearcă rugăciunea din urmă (IV 7). Apelul celor ce se prosternează spre a-i obține îndurarea (în fața ta cădem/ Și te rugăm, sărmană martiră, de iertare) este primit cu rezervă de tânăra sceptică în privința capacității muritorilor de a schimba hotărârile zeilor : Ce pot face eu, omul, când zeii altfel vreau ?/ [...] Mă tem că pentru zeii jigniți e prea târziu (IV 7). Ultimul act
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
din cale o nălucă lipsită de viață (II, p. 51). Clienții înarmați porniți în urmărirea conjuraților refuză să-l atingă pe acest Nimeni în togă roșie (II, p. 58) ; regalistul Vitellius respinge și el o siluetă care pătează imaginea viitorului, sărmană umbră (III, p. 68). Însăși condiția umană a lui Petronius este pusă de câteva ori la îndoială. Uimit că o făptură nevăzută îl cheamă pe nume pe el, un sclav netrebnic, anunțându-i libertatea viitoare, Vindicius se întreabă dacă nu
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
mult, nici mai puțin decît un fiu secret al defunctului Julián Carax. De aici interesul nostru În a-i reconstitui trecutul și În a recîștiga memoria unui ilustru bărbat absent, pe care Parcele au ținut să-l smulgă de lîngă sărmanul copilaș. Părintele Fernando Își țintui privirea asupra mea, uluit. — E adevărat? Eu am Încuviințat. Fermín mă bătu pe umăr, mîhnit. — Uitați-vă la el, sărăcuțul, cum Își caută un progenitor pierdut În negura amintirii. Ce poate fi mai trist decît
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
oameni care se temeau de el, Îl adulau și i se Întindeau la picioare ca niște rogojini. Îi disprețuia pe pupincuriști, pe fricoși și pe oricine demonstra orice fel de slăbiciune, fizică, mintală ori morală. CÎnd dădu peste un băiat sărman, un simplu ucenic, care avea obrazul și șarmul de a-l lua peste picior, Aldaya hotărî că, Într-adevăr, dăduse peste magazinul de pălării ideal și Își dublă comanda. În săptămîna aceea veni În fiecare zi cu plăcere la Întîlnire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
obsedat de tine, Julián, Îi zise el Într-o zi. Face totul ca să cîștige aprobarea ta. — Ce prostie! Are un tată și o mamă pentru asta; eu sînt doar un prieten. — Un incoștient, asta ești. Taică-su e un om sărman căruia Îi vine greu să-și găsească bucile cînd e să facă treabă mare, iar doamna Yvonne e o harpie cu creier de purice care-și petrece ziua-ntreagă făcînd-o pe femeia surprinsă În desuuri, convinsă că e doña María
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
e Moartea, iar după el va urma de-acum iadul... Uite, întâlnindu-ne, despre asta vorbim și - a impresionat-o puternic. — Deci, ești credincios? întrebă prințul și îl măsură pe Lebedev cu o privire ciudată. — Cred și tâlcuiesc. Căci sunt sărman și gol, sunt un atom în învârtejirea omenească. Și cine să-l prețuiască pe Lebedev? Fiecare se dă mare față de el și mai că nu-l îmbrâncește afară. Însă aici, în această tâlcuială, sunt pe picior de egalitate cu orice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
compătimire bucuroasă. — Prin ce s-a schimbat în bine? întrebă Lizaveta Prokofievna cu nedumerire, furioasă și aproape speriată. De unde ai scos-o? Nimic nu-i mai bine. Ce ți se pare mai bine? Nu-i nimic mai grozav decât „cavalerul sărman“! declară deodată Kolea, care stătuse tot timpul în picioare lângă scaunul Lizavetei Prokofievna. — Și eu cred tot așa, spuse prințul Ș., izbucnind în râs. — Și eu am exact aceeași părere, enunță solemn Adelaida. — Care „cavaler sărman“? întrebă generăleasa, privindu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
mai grozav decât „cavalerul sărman“! declară deodată Kolea, care stătuse tot timpul în picioare lângă scaunul Lizavetei Prokofievna. — Și eu cred tot așa, spuse prințul Ș., izbucnind în râs. — Și eu am exact aceeași părere, enunță solemn Adelaida. — Care „cavaler sărman“? întrebă generăleasa, privindu-i contrariată și înciudată pe toți vorbitorii, însă, văzând-o pe Aglaia pufnind în râs, adăugă mânioasă: prostii! Care „cavaler sărman“? — Parcă e prima dată când băiețandrul ăsta, favoritul tău, schimonosește vorbele altora! îi răspunse Aglaia cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
prințul Ș., izbucnind în râs. — Și eu am exact aceeași părere, enunță solemn Adelaida. — Care „cavaler sărman“? întrebă generăleasa, privindu-i contrariată și înciudată pe toți vorbitorii, însă, văzând-o pe Aglaia pufnind în râs, adăugă mânioasă: prostii! Care „cavaler sărman“? — Parcă e prima dată când băiețandrul ăsta, favoritul tău, schimonosește vorbele altora! îi răspunse Aglaia cu ciudă trufașă. Prin fiecare ieșire nervoasă a Aglaiei (care se mânia foarte des), aproape de fiecare dată, în pofida întregii ei seriozități și a neînduplecării aparente
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
pe propria ei persoană pentru această fâstâceală. — Parcă puține cuvinte ți-a schimonosit, adăugă ea. — M-am bazat pe propria dumitale exclamație! strigă Kolea. Acum o lună frunzăreai Don Quijote și ai exclamat că nimic nu-i mai grozav decât „cavalerul sărman“. Nu știu la cine te-ai referit atunci: la Don Quijote sau la Evgheni Pavlovici, sau poate la o a treia persoană, dar oricum ai vorbit de cineva și discuția a fost lungă... — Văd că-ți permiți cam multe cu ipotezele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
dragul meu, îl opri înciudată Lizaveta Prokofievna. — Parcă numai eu? o ținu morțiș Kolea. Toți au vorbit atunci, și acum vorbesc; iată, în chiar clipa asta prințul Ș. și Adelaida Ivanovna și toți au declarat că sunt de partea „cavalerului sărman“, deci „cavalerul sărman“ există, trebuie să existe și, după părerea mea, dacă nu s-ar fi împotrivit Adelaida Ivanovna, am fi știut de mult cine-i „cavalerul sărman“. — Nu-s vinovată cu nimic, râdea Adelaida. — N-ai vrut să pictezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
opri înciudată Lizaveta Prokofievna. — Parcă numai eu? o ținu morțiș Kolea. Toți au vorbit atunci, și acum vorbesc; iată, în chiar clipa asta prințul Ș. și Adelaida Ivanovna și toți au declarat că sunt de partea „cavalerului sărman“, deci „cavalerul sărman“ există, trebuie să existe și, după părerea mea, dacă nu s-ar fi împotrivit Adelaida Ivanovna, am fi știut de mult cine-i „cavalerul sărman“. — Nu-s vinovată cu nimic, râdea Adelaida. — N-ai vrut să pictezi portretul, asta-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
și Adelaida Ivanovna și toți au declarat că sunt de partea „cavalerului sărman“, deci „cavalerul sărman“ există, trebuie să existe și, după părerea mea, dacă nu s-ar fi împotrivit Adelaida Ivanovna, am fi știut de mult cine-i „cavalerul sărman“. — Nu-s vinovată cu nimic, râdea Adelaida. — N-ai vrut să pictezi portretul, asta-i vina dumitale! Aglaia Ivanovna te-a rugat atunci să desenezi portretul „cavalerului sărman“ și chiar ți-a expus subiectul tabloului, pe care l-a compus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
fi împotrivit Adelaida Ivanovna, am fi știut de mult cine-i „cavalerul sărman“. — Nu-s vinovată cu nimic, râdea Adelaida. — N-ai vrut să pictezi portretul, asta-i vina dumitale! Aglaia Ivanovna te-a rugat atunci să desenezi portretul „cavalerului sărman“ și chiar ți-a expus subiectul tabloului, pe care l-a compus chiar ea, mai ții minte subiectul? Dumneata n-ai vrut... — Dar cum să desenez și pe cine? Din subiect reiese că acest „cavaler sărman“ Viziera oțelită Nu și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
să desenezi portretul „cavalerului sărman“ și chiar ți-a expus subiectul tabloului, pe care l-a compus chiar ea, mai ții minte subiectul? Dumneata n-ai vrut... — Dar cum să desenez și pe cine? Din subiect reiese că acest „cavaler sărman“ Viziera oțelită Nu și-o ridica defel 43. Atunci, ce fel de chip îmi putea ieși? Ce să desenezi, niște zăbrele? Un anonim? — Nu pricep despre ce zăbrele vorbești! se enervă generăleasa care începuse să înțeleagă prea bine în sinea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]