2,289 matches
-
93, 230, 231 Petrovici, Armis: 158 Petrovici, Șt.: 288 Pherekyde, Mihail: v. Ferekide, Mihail Pica (Pupăza) (patroană): 133 Pițurcă (poreclă): v. Racoviceanu (dr.) Plagino, Al.: 349 Platon (filozof ): 85 Pleșoianu, Nic. Vas.: 266 Pleșoianu, Ștefan: 289 Plitos, C.: 273 Poenaru (sublocotenent, 1871): 110 Poenaru, Petrache: 296 Poenaru-Bordea, M.: 257 Poenărescu (familia): 258 Pogor, Vasile: 66, 74, 83 Politimos, C.G.: 257 Polizu (maior, 1870): 67 Polizu, Gh. A.: 149 Polizu, Mary: 284 Polyso, Cathèrine: 106 Popa, Samuil: 83 Popa Tache: v. Tache
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
Berthelot se afla la Arad, iar populația română s-a adunat în fața hotelului unde era cazat pentru a-și manifesta bucuria, bande de teroriști aparținând Organizației „Căștile de Oțel” au apărut și au masacrat circa 300 de oameni cu mitralierele. Sublocotenentul Nicolae Negoiță, din Regimentul 7 Vânători, a fost împușcat în cap, la 25 septembrie 1918, de către doi teroriști unguri. În zilele premergătoare datei de 1 Decembrie 1918, trenurile care mergeau spre Alba-Iulia cu delegați români au fost atacate și ciuruite
Istoria serviciilor de informaţii-contrainformaţii româneşti în perioada 1919-1945 by Alin SPÂNU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101011_a_102303]
-
în 1901. O absolvă în 1903 și este repartizat la Regimentul 6 Roșiori, după care urmează Școala Specială de Cavalerie din Târgoviște (1904-1906), împreună cu viitorul mareșal Ion Antonescu. După absolvire, se mută în Regimentul 1 Roșiori, în care fusese repartizat sublocotenentul Ion Antonescu, unde rămâne până în 1908 când, în urma unui accident de călărie, în timp ce participa cu unitatea la manevre, își fracturează șira spinării și este nevoit să părăsească arma Cavaleriei. La propunerea generalului Averescu, ministru de Război și fost comandant al
Istoria serviciilor de informaţii-contrainformaţii româneşti în perioada 1919-1945 by Alin SPÂNU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101011_a_102303]
-
17 iulie 1896. Viitorul general a absolvit șapte clase de liceu, apoi, din 1911, a devenit elev la Școala Militară de Infanterie, pe care o va absolvi doi ani mai târziu. La 23 iunie 1913 Constantin Tobescu a fost avansat sublocotenent și repartizat la Regimentul de Infanterie nr. 3 Olt, dar va fi și mobilizat la partea activă pentru a lua parte la al doilea război balcanic. Peste două luni, la 31 august 1913, prin Înalt Decret nr.5510/913, va
Istoria serviciilor de informaţii-contrainformaţii româneşti în perioada 1919-1945 by Alin SPÂNU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101011_a_102303]
-
din nou mobilizat la partea activă, pe 15 august 1916, pentru a participa la operațiile militare desfășurate de România o dată cu angajarea în primul război mondial. În foaia de notare pentru perioada 1 noiembrie 1915-31 mai 1916 s-a constatat că sublocotenentul Tobescu a comandat o secție din compania de mitraliere, care a fost găsită la inspecții „prea bine pregătită atât teoretic cât și practic”, iar el a fost considerat „în general, un prea bun ofițer”, după cum consemnează comandantul regimentului, locotenent-colonelul Poșulescu
Istoria serviciilor de informaţii-contrainformaţii româneşti în perioada 1919-1945 by Alin SPÂNU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101011_a_102303]
-
t. explozibil, armament și materiale speciale”, a fost zădărnicită o amplă acțiune de sabotaj. Pentru această faptă au fost citate pe întreaga Armată, la 21 februarie 1942, trei cadre ale S.S.I.: locotenent-colonel Gh. C. Ionescu-Micandru, căpitan (r) E. Tănăsescu și sublocotenent (r) E. Haralamb. Deși la data redactării materialului - 18 aprilie 1942 - trecuseră șase luni de la cucerirea Odessei, pericolul acțiunilor inamice din spatele frontului era unul extrem de mare. Aceasta era concluzia pe care documentul S.S.I., în final, a prezentat-o conducerii statului
Istoria serviciilor de informaţii-contrainformaţii româneşti în perioada 1919-1945 by Alin SPÂNU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101011_a_102303]
-
6 germană, la Tarutino; - un centru pe lângă Grupul de Armate „Wöhler”, la Bârlad, mutat apoi la Piatra-Neamț (șef - căpitan F. A. Stecker, ajutori - căpitanii Rüdel și Baron, plus trei-patru ofițeri inferiori pentru execuție); - un centru pe lângă Corpul 17 Armată, la Vatra-Dornei (sublocotenent Schade); - un centru pe lângă Corpul 4 Armată, la Chișinău. Toate aceste structuri și-au procurat informații prin agenți trimiși peste liniile inamice (uneori lansați cu parașuta) sau de la rezidenții dotați cu aparate TFF și lăsați în teritoriul sovietic. Datele procurate
Istoria serviciilor de informaţii-contrainformaţii româneşti în perioada 1919-1945 by Alin SPÂNU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101011_a_102303]
-
lui Anastase Uba, comerciant. Urmează școala primară și Liceul „Sf. Haralambie” din Turnu Măgurele (1931-1940), Școala de Ofițeri Activi de Infanterie (1940-1942), Facultatea de Drept (licențiat în 1948) și Academia Militară (absolvită în 1961) la București. Participă la război ca sublocotenent, în 1944 fiind rănit în luptele de pe Mureș, la Iernut. Urcă în ierarhia militară până la gradul de colonel (1961). Este director al Teatrului de Estradă al Armatei (1948), redactor la revista „Viața militară” (1950-1965) și la Televiziunea Română, redacția pentru emisiunile
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290322_a_291651]
-
Iosif Cobzaru, Liviu Murgulescu, Mircea Doroftei, Romeo Iosipescu, Dumitru Sumănaru, Valentin Lungeanu, Oancea și alții au dat informații despre atitudinea celorlalți, centralizate de Burada, iar la un moment dat a intervenit schimbarea, fiind adus un nou director, locotenentul-major Negulescu, un sublocotenent Iordache și alți gardieni, care totuși nu au încurajat „reeducarea”, deși au înăsprit condițiile în penitenciar 2. Deși data sosirii sucevenilor la Târgșor este, probabil, greșită, întrucât există mai multe mențiuni conform cărora ei se aflau în închisoare încă din
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
clar că a acționat „din ordinul anumitor persoane ce aveau sarcini de conducere în acea instituție”, și anume directorul Alexandru Dumitrescu, ofițerul politic Ion Marina, inspectorul general MAI Iosif Nemeș, inspectorul general MAI Tudor Sepeanu, șeful Biroului Inspecții din penitenciar, sublocotenentul Mircea Mihai și ajutorul lui Mihai, locotenentul Marin Iagăru 3. Desigur, lista se referă la toți cei cu care el a colaborat de-a lungul șederii sale în Pitești, însă în afara directorului, ceilalți aveau să apară mai târziu în închisoare
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
atragă de partea lor pe Gheorghe Comăniță și Mircea Lascu. Prisăcaru a fost programat ca planton abia pe 10 octombrie 1950, cu totul conjunctural, fiindcă se eliberase unul dintre deținuții care erau de planton. Sobolevschi a vorbit cu ofițerul politic, sublocotenentul Paul Asandi, pe la sfârșitul lunii octombrie, sugerându-i că, pentru a obține informații, era nevoie de bătaie. Sobolevschi și Prisăcaru au obținut mutarea la camerele 3 și 4, având ca ajutoare șapte deținuți. Încercări nereușitetc "Încercări nereușite" Acțiunea a început
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
Nutti” Pătrășcanu era tot mai derutat și începea să-și facă griji în privința sorții sale ne-o dezvăluie chiar el, amintind că, pe la mijlocul lunii iulie 1951, a fost chemat la Biroul Inspecții și luat la rost de către Șleam și un sublocotenent din București pentru că ar fi oportunist. În discuție a venit vorba și despre acțiunea de la Pitești, iar Pătrășcanu le-a mărturisit celor doi că își face „procese de conștiință” fiindcă acolo aplicase bătaia. Securistul de la București l-a informat că
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
Sârbu, Marin Aldea și Crăciun Oprea; în urma discuțiilor, Jianu le-a spus: „Veți putea continua acțiunea dela Pitești și în acest penitenciar, însă să aveți grije să păstrați conspirativitatea. În această problemă veți putea sta de vorbă numai cu tov. sublocotenent - (arătându-l pe dl. slt. Sucegan)”1. Primele încercări de torturare a deținuților au fost oprite de gestul lui Petre Năstase, care a simulat nebunia pentru a scăpa de bătăi. Acesta a aruncat cu gamela cu mâncare în milițianul Mihai
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
anchetă că a acționat „din ordinul anumitor persoane ce aveau sarcini de conducere în acea instituție”, și anume directorul Alexandru Dumitrescu, ofițerul politic Ion Marina, inspectorul general MAI Iosif Nemeș, inspectorul general MAI Tudor Sepeanu, șeful Biroului Inspecții din penitenciar, sublocotenentul Mircea Mihai, și ajutorul acestuia, locotenentul Marin Iagăru 1, dând și detalii despre ordinele primite de la Dumitrescu. Ignorarea acestei declarații, precum și a celorlalte care implicau organele de stat își găsește explicația în aceea că regizorii acestui proces doreau să pună
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
Târgu Ocna că Sepeanu ar fi arestat, un motiv în plus pentru „Nutti” să își redimensioneze acțiunile la minimum. Pe la mijlocul lui iulie 1951, Pătrășcanu a fost din nou anchetat, de data aceasta la Biroul Inspecții, unde mai era și un sublocotenent de la București. În momentul în care a fost luat la întrebări de către acesta și Șleam, Pătrășcanu a recunoscut că își face „procese de conștiință” pentru că a aplicat bătaia la Pitești. Încă o dată i s-a spus că abia 1-2% dintre
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
la Pitești, spune că a acționat „din ordinul anumitor persoane ce aveau sarcini de conducere în acea instituție”, și anume directorul Dumitrescu, ofițerul politic Marina, inspectorul general MAI Iosif Nemeș, inspectorul general MAI Tudor Sepeanu, șeful Biroului Inspecții din penitenciar, sublocotenentul Mircea Mihai și ajutorul lui Mihai, locotenentul Marin Iagăru 1, oferind chiar și datele la care s-a întâlnit cu reprezentanții organelor de stat. Dacă acordăm credit declarațiilor din anchetă, Țurcanu îl indică pe Dumitrescu drept omul care îi dădea
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
137-138, 148, 177-178 Ionescu Eugen 118 Ionescu Galbeni Nicolae 55, 60 Ionescu Gheorghe 121, 183 Ionescu Nae 136 Ionescu Radu 55, 60, 62 Ionescu Vasile 133, 182 Ionescu Virgil 55, 60, 63 Ioniță Nicolae „Nicu” 128, 132-133, 138, 228-229 Iordache (sublocotenent) 33 Iorga Filip-Lucian 93 Iorgulescu Constantin 29, 32 Iorgulescu Gogu 29 Iosif V. Iosif 51, 84, 100-101, 117, 133-134, 165, 168, 184, 189 Iosipescu Romeo 30, 33, 72 Iosub Mihai 53, 112-113, 125, 157, 162, 223 Irion Borislav 25 Iscu
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
Mândruță (prim-gardian) 41 Mântulescu 28 Mârza Mircea 29 Melinte Cornel 25, 79 Mera Ioan 29 Mera Onoriu Puiu 28 Merca Traian 29 Merișca Costin 13, 216, 233 Metea Victor 115 Meziu Ion 143 Mihai I, regele 17-18 Mihai Mircea (sublocotenent) 36, 57, 92, 204 Mihai Sandu 55, 68 Mihalcovici 158, 188 Mihăescu Paul 29 Minică Ștefan 28 Mira Vasile 158 Miricescu 59 Mitan Virgil 24, 143, 202 Mitoiu 25 Mitrea Dumitru 73, 148 Mitric Teodor 202 Mitrofan Traian 29 Miulescu
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
lipsă de profesionalism. De aceea, scurtul "cartoon" proiectat prin vorbele co-bursierei mi-a stârnit zâmbetul: după cincisprezece ani de lucru în aceeași catedră, după două decenii de la apariția lui Luca Pițu la "cursurile practice" (imediat după "lăsarea la vatră" ca sublocotenent în rezervă), singura imagine pe care o propaga fosta studentă era cea a unei scrumiere zburătoare, despre care nu era în stare să spună dacă era de cristal (adusă de cineva care o primise cadou de la studenți) sau de sticlă
[Corola-publishinghouse/Science/1502_a_2800]
-
din 1904, ca bursier, Liceul „N. Bălcescu” din Brăila, printre colegii lui numărându-se viitorul critic Perpessicius. După ce-și ia, în 1912, bacalaureatul, se înscrie la Facultatea de Litere și Filosofie din București, dar își întrerupe studiile fiind mobilizat. Sublocotenentul B. este rănit grav la cap și luat prizonier la 30 august 1916. Timp de doi ani peregrinează prin spitalele de campanie și lagărele bulgărești. În țară, unde fusese declarat mort pe câmpul de luptă, se întoarce în vara anului
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285603_a_286932]
-
apoi Școala Superioară de Comerț, pe care o întrerupe, fiind trimis în 1916 pe front. În 1919 reia studiile la Școala Superioară de Comerț, dar în 1920 se înscrie la Școala de Ofițeri de Administrație, absolvind-o cu gradul de sublocotenent. Este repartizat într-o unitate din Sighetul Marmației. În 1923 debutează cu poezie în publicația clujeană „Eroii”; în 1927-1928 editează revistele „Zări senine” (Bacău) și „Căminul nostru” (Sighet-Bacău). Vine în Bacău ca profesor la Școala Militară de Administrație. Aici colaborează
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286150_a_287479]
-
elementele legionare din alte părțl aflate pe atunci concentrate pe la unități militare din Constanța și câteva unități militare mai mici, cum a fost o companie de marinari de la Mangalia, comandată de căpitanul Isbășescu și o companie de infanteriști comandată de sublocotenentul Constantin Radu. Conducerea acțiunii de la Constanța a avut-o Eugen Theodorescu. Cunoscând situația legionarilor din Dobrogea, Eugen Theodorescu a insistat pentru ideea de a se face ceva la ei, la Constanța. Aveau legături bune cu un număr destul de mare de
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
niște ciocane, și casca îi strîngea țeasta ca și cînd i-ar fi fost mult prea strîmtă și îndesată cu sila. O mirare neînțeleasă îi clocotea în creieri, căci în vreme ce pretorul înșira crimele și hîrtia îi tremura între degete, obrajii sublocotenentului de sub ștreang se umplură de viață, iar în ochii lui rotunzi se aprinse o strălucire mîndră, învăpăiată, care parcă pătrundea pînă în lumea cealaltă... Pe Bologa, la început, privirea aceasta îl înfricoșă și îl întărîtă. Mai pe urmă însă simți
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
cum l-a cunoscut pe Ion (Ionel) Zavloschi, viitorul soț: „Aici e o poveste frumoasă. Înainte de căsătorie, soțul meu fusese tot învățător. În anul 1939 terminase Școala militară de ofițeri de rezervă de la Bacău după care a primit gradul de sublocotenent. Când s-a sunat goarna mobilizării, el a fost printre primii chemați sub drapel. A ajuns pe frontul de Răsărit unde a fost luat prizonier. În 1951 a fost eliberat și a ajuns acasă la Buda. Pe acolo lucra în
Întâmplări din vremea Ciumei Roşii by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1230_a_1931]
-
jud. Botoșani (1896-1900). A absolvit Școala Comercială Superioară din Iași (1907), apoi a fost, o vreme, funcționar bancar în București. La Regimentul 27 Infanterie din Botoșani și-a făcut stagiul militar. După războiul din 1916-1918 (la care a participat ca sublocotenent), Dimitrie Iov a ajuns la Chișinău, unde s-a dedicat acțiunii de revigorare a conștiinței românești în Basarabia. Aici, prin intermediul preseica redactor la „Sfatul țării“ (1918), ca participant la întemeierea revistelor „Renașterea Moldovei“ (1920-1921), „Biblioteca copiilor și a tinerimii“ (1921
Personalităţi ieşene: omagiu by Ionel Maftei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91547_a_93092]