3,994 matches
-
el, apoi de ușă; nimic. M-am apropiat cu lumina de cheder. Cineva rașchetase ipsosul și-l înlocuise cu chit. Mirosea proaspăt, umed, a lucrare recentă. Am scos din buzunar cheile catedrei și-am început să răzui între perete și tocul ușii. O bucată groasă de chit s-a desprins, căzându-mi pe picioare. Mi-am lipit ochiul de gaură (nici nu mergea mai mult; dincolo de chit, găseai o armătură de cărămidă cu beton) și-am dat peste ramele altei uși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
episodul cu răcoritoarele, mi-aș fi amintit și la o sută de ani. Era prin ’83, în stația lui 31 de la „Cosmonauților“ (nu-i mai spuneau „Lahovary“; suna prost numele, a burghezie și străinătate). Căldura topea asfaltul, femeile rămâneau cu tocul înfipt în bitum. Până și generalul-cosmonaut se înmuiase pe soclu, curgeau apele de pe tunica lui de bronz. În stație, lume multă. Trântiseră un chioșc acolo, unde o duduie sleită vindea înghețată „Vafe“ și sucuri. Muncitorii de la Spitalul de Oftalmologie așteptau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
și s-a întors spre ei: „Ce pula mea vrei, băi?“ Înjurătura fusese fluentă, inteligibilă. Cezar râdea, cu fața spre noi, mândru de ispravă. Primii muncitori au sărit din rând, să-l chelfănească. Unul scosese un pantof fără șiret, cu tocul gros și stropit cu var. Pe ceilalți n-am mai apucat să-i vedem. L-am smuls pe Cezar de lângă tonetă și-am luat-o la fugă prin piață, urmăriți de câțiva zugravi. „Frumos, nu?“, și-a dus Mihnea mâna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
pe degetul mare (minunat de impertinente, cum nu puteam suferi), altele tricouri albe, înnodate sub sâni: sfârcurile țâșneau cuminți prin țesătura fleșcăită de transpirație. Nu le observam picioarele, dar puteam să pun pariu că sunt încălțate în cizme înalte, cu tocul cui, subțire ca un fir de oțel. Îl simțeai împungându-te pe spate, înjosindu-te delicios. Toate păreau niște sclave supuse și fericite; câteva, mai nărăvașe, dansau într-un fel de cuști cu gratii, inundate de lumini violet. Bărbații erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
întorcea ticsit de haine, ca o burtă de gravidă umplută cu pulovere și cardigane (era o diferență între ele, îmi explicase Maria). „Unde sunt locurile?“, s-a interesat Maria. Era îmbrăcată în blugi, cu niște botine negre în picioare, cu toc mic. Eu la fel, mai puțin ghetele: le înlocuisem cu o pereche de bocanci, să-mi țină de cald. Mihnea venise și el regulamentar, în pulover pe gât și pantaloni reiați, de velur grena. Când întrebai la CFR de condițiile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
țăcănea prin forfota mulțimii, în timp ce te examinau. Îi privisem fix în ochi, ca pe căței. Femeia mă ocolise, dar bărbatului i se păruse ceva suspect. Maria ieșea din discuție: fardată impecabil, într-un palton subțire, cu cizmulițe la modă, cu toc scurt și bot rotund. Eu, dimpotrivă: echipat ca acasă, cu adidași, o scurtă de fâș (se anunțaseră ploi la meteo) și, mai ales, o șepcuță de tenis pe cap. Modelul infracțional se contura, identitatea est-europeană țâșnea de sub haine ca o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
Totul trebuia împrospătat, cearșafurile, cuvertura și pernele trecute prin răcoarea metalică. Vara, iarna, oricând te plimbai sub ferestre, vedeai desfășurarea bumbacului, ca un concurs de frumusețe. Se punea o pătură dedesubt, să nu se murdărească țesătura; dacă te agățai de tocul ferestrei, puteai să pipăi și termometrele în formă de riglă, cu mercurul bleumarin indicând temperatura. „Ei, cum ți se pare?“, am întrebat-o pe Maria, mai mult de formă. Locul strălucea de modernitate, în contrast cu exteriorul. Parcă montase cineva un cub
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
L-am privit cu milă, cum trăgea să iasă din sac, ca un pește în făină. Tremura tot, obosit după discurs. Ne amenința, milogindu-se. M-am hotărât să-i tai și ultimele speranțe. Mihnea zâmbea și el, rezemat de tocul ușii. Știam amândoi ce urmează. „Apropo de uitare. Ai uitat și tu un lucru, tovarășe ESCU sau cum ți-o fi spunând...“ „Cum?“, s-a mirat scriitorul, „Cine?“ „Iar face pe prostul!“, a oftat Mihnea. M-am apropiat și mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
de exemplu: bej, maro, brun-roșcat, albastru, bleumarin, gri. Sunt recomandate taioarele cu fustă care acoperă genunchii. * Bluze: sunt de preferat modelele simple, în culori deschise. Evită decolteurile adânci, excesul de volane și culorile stridente. * Pantofi: eleganți; decupați, fără șireturi, cu tocuri nu prea înalte, într-o culoare asortată cu cea a vestimentației; perfect lustruiți (pe timp de iarnă, ghete sau cizme cu toc moderat, clasice, fără "zorzoane"). * Ciorapi: de culoarea piciorului, bej sau în nuanțe ușor mai închise. Evită ciorapii din
Cum să-ţi faci publicitate : ghid practic testat by Dan Ştefanov [Corola-publishinghouse/Administrative/938_a_2446]
-
în culori deschise. Evită decolteurile adânci, excesul de volane și culorile stridente. * Pantofi: eleganți; decupați, fără șireturi, cu tocuri nu prea înalte, într-o culoare asortată cu cea a vestimentației; perfect lustruiți (pe timp de iarnă, ghete sau cizme cu toc moderat, clasice, fără "zorzoane"). * Ciorapi: de culoarea piciorului, bej sau în nuanțe ușor mai închise. Evită ciorapii din plasă, colorați sau cu modele. * Poșeta (opțional): de dimensiuni mici sau medii, asortată cu încălțămintea. * Lacul de unghii: fie transparent, fie într-
Cum să-ţi faci publicitate : ghid practic testat by Dan Ştefanov [Corola-publishinghouse/Administrative/938_a_2446]
-
buzunarele! Fără chei sau mărunțiș care zdrăngăne la orice pas. * Nu mestecați gumă și nu fumați în timpul interviului. * Fiți atenți chiar și la cele mai mici detalii, de aceea e bine să evitați pantofii scâlciați de prea mult purtat, cu tocurile ferfeniță și/sau nelustruiți. Mulțumim doamnei și trecem mai departe: CUM VORBIM Vorbește clar și rar, stai într-o poziție comodă și fii binedispus, zâmbește și rămâi politicos. Fii relaxat! Nu vorbești cu nimeni să cerșești, tu expui o propunere
Cum să-ţi faci publicitate : ghid practic testat by Dan Ştefanov [Corola-publishinghouse/Administrative/938_a_2446]
-
trimite În luptă un număr necunoscut de luptători. Poate zece mii, poate patruzeci de mii. Nimeni nu știe Încă. Este cea mai mare concentrare de forțe din istoria Europei. - Cu scopul... - Invazia Moldovei. Alexandru păru să se clatine. Se sprijini de tocul ușii și respiră adânc. Apoi intră În cameră cu pași șovăielnici, privind vag pe fereastra deschisă. - Îmi pare rău... spuse Gianluca. Dar trebuia să fii primul care află. Mâine, toată lumea va citi toate astea În Diario. De altfel, am venit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
bună iluminare naturală a halelor). Fundațiile solide erau gândite să susțină întregul edificiu, fiind realizate dintr-o combinație inedită de beton și mortar, peste care era așezat soclul de piatră brută. Piatra fasonată era folosită la decorațiunile de exterior ale tocurilor de uși și ferestre, ferme, coloane și corononamentul zidurilor exterioare. Partea metalică era executată din fier sudat (sau pudlat) și trebuia să confere rezistență construcțiilor indiferent de condițiile meteo (a fost luată în calcul presiunea exercitată de zăpadă și de
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
clădirilor de birouri, ale căror părți componente aveau să fie realizate În uzine și asamblate ulterior la fața locului. Urmau să fie standardizate dimensiunile tuturor elementelor, multiplii mărimilor stabilite permițându-i arhitectului să realizeze combinațiile particulare pe care le dorea. Tocurile de uși și ferestre, cărămizile, țiglele, ba chiar și șuruburile au Început să respecte un cod uniform. Primul manifest al CIAM, datând din 1928, cerea legiferarea noilor standarde de către Liga Națiunilor, acestea urmând să stea la baza unui limbaj tehnic
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
Îl vadă și, mai ales, asupra acelora care vor să aducă omagiu amintirii unui tovarăș sau cuiva iubit. Ei ating numele de pe zid, scriu cu cretă deasupra și lasă drept ofrandă mici obiecte sau bilețele: de la poezii și pantofi cu toc la un pahar de șampanie și un ful de pocher. Au fost oferite atât de multe astfel de tributuri, Încât muzeul a construit o clădire ca să le adăpostească. Scena În care atât de mulți oameni adunați lângă zid ating numele
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
ședința anunțată, rectorul împreună cu noua colegă. Era o femeiușcă de vreo 45-48 de ani, de statură mijlocie, energică, vioaie, țanțoșă, plină de sine, îmbrăcată într-un costum bleumarin, de tergal, avea un coc înalt, bine tapat și niște pantofi cu tocuri înalte, care îi completau, întrucâtva, statura. Era bine clădită, dolofană chiar, cu obraji plini, rotunzi, grași, cărnoși, o față curată, bogat pudrată, ochi căprui, mari, jucăuși, deschiși, zâmbitori, prietenoși, chiar frumoși. Pășea cu o anumită siguranță, ba chiar cu un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
deschizând portiera mașinii, apoi ambalând motorul și demarând în viteză... N-am apucat să citesc o pagină întreagă și, de la ultimul etaj a coborât doamna Murărașu femeia aceea înaltă, subțire, sfioasă și grațioasă; i-am auzit și urmărit pantofiorii cu tocuri metalice, sunând apăsat și ritmat pe mozaicul dintre etaje, în timp ce balustrada scărilor vibra încet și fals, ca o orgă dezacordată și stricată. Nici ea n-a încetinit, nu s-a oprit, nici măcar n-a privit către ușa deschisă larg... După
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
confecționa într’o săptămână de 6 zile lucră toare un veston sau 3 perechi de pantaloni sau o manta toate cu 2 probe. Cismarii: pot produce într’o zi două perechi bocanci de pingelit sau 4 perechi bocanci cusături vârfuri, tocuri și potcoave. Lengerii: repară într’o zi 6 cămăși și 6 ismene, iar într’o săptămână de 6 zile lucrătoare croiește și coase 3 cămăși sau 4 perechi ismene sau 5 perechi chiloți. Cojocarii: confecționează într’o zi 4 cojoace
Munca obligatorie a evreilor din România (1940‑1944). Documente by Ana Bărbulescu, Alexandru Florian (ed.); Alexandru Climescu, Laura Degeratu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/800_a_1752]
-
confecționa într’o săptămână de 6 zile lucră toare un veston sau 3 perechi de pantaloni sau o manta toate cu 2 probe. Cismarii: pot produce într’o zi două perechi bocanci de pingelit sau 4 perechi bocanci cusături vârfuri, tocuri și potcoave. Lengerii: repară într’o zi 6 cămăși și 6 ismene, iar într’o săptămână de 6 zile lucrătoare croiește și coase 3 cămăși sau 4 perechi ismene sau 5 perechi chiloți. Cojocarii: confecționează într’o zi 4 cojoace
Munca obligatorie a evreilor din România (1940‑1944). Documente by Ana Bărbulescu, Alexandru Florian (ed.); Alexandru Climescu, Laura Degeratu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/800_a_1752]
-
poate am avut un pic de noroc. Comandantul Securității de acolo era un fost miner, un om mai În vârstă. Când ne-a văzut că suntem așa tineri, a spus: „Dacă ar fi după mine, eu v-aș trage un toc de bătaie și v-aș elibera și sunt convins că n-ați mai face așa ceva și că v-ați comporta cum trebuie, da’ nu pot să fac treaba asta, pentru că sunt alte legi, care mă obligă să vă bag la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
când trebuia să merg la anchetă zilnic, dar au fost și perioade când, câte-o săptămână, nu eram chemată. Cum decurgea ancheta? Ce vă cerea să recunoașteți? La prima Întâlnire, anchetatorul mi-a dat o coală de hârtie și un toc, ca să scriu toate cunoștințele mele... Desigur, m-am gândit la colege, la prieteni, dar, sigur, am omis să scriu despre Nelu Tolan 1. Și după ce a cetit, mi-a spus: „Dar ați uitat să scrieți chiar pe toți pe care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
asta, care nu-i hârtie de informator..., că totu-i secret. Da’ de ce nu vreau să semnez? Banditul tot bandit Îi... Știți? Curios, mai ridicam capul pe geam din celulă și vedeam coridorul... Și Într-o zi am auzit pași, tocuri de femeie, și, curios, m-am uitat să văd unde merge. A doua celulă, a treia, a patra și vedeam cum Înconjoară coridorul... și ajunge chiar la celula din spatele meu. Și-n decurs de trei zile am luat legătura cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
s-au dus cu barca. Nu știu ce-au făcut acolo. Întrebați-l pe el. L-a indicat pe Marcu. Spera că nimeni nu i-a observat starea de agitație. Intra în panică doar zărind butonii strălucitori ai uniformei și tocul armei. Marcu a povestit cum au plecat de la hotel, cum s-au urcat în barcă, cum s-au jucat, cum Radu s-a dezechilibrat și a căzut în apă, cum l-au căutat. Căpcăunul l-a trimis pe însoțitor să
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
am ajuns în două ore la locul cu pricina, obosiți, uzi pe haine și la picioare. Era lapoviță. Cojocelul elegant de Orăștie, cu glugă, de care eram foarte mândră, s a udat în scurt timp, iar cizmele din piele, cu tocuri înalte au tras umezeală și s-au umplut de noroi. Ploaia s-a transformat puțin câte puțin în chiciură, iar știuleții erau uzi și înghețați. Această ieșire a noastră era probabil prilej de satisfacție pentru țăranii nemulțumiți de felul cum
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
din tercot albastră, cu mânecile lungi terminate cu manșetă, era încheiată cu nasturi albi până la gât. Singurul accesoriu cochet era gulerașul croșetat din fir de mătase, și acesta asortat cu baticul. În picioare purta pantofi comozi de culoare deschisă, fără tocuri, deși era scundă. Prin comparație, m-am simțit așa cum spunea secretara, despuiată, și mi-am acoperit obrajii aprinși de soare, dar și de rușine. Mă aflam la aproximativ 8 kilometri de satul unde era primăria. Acolo mai aveam câteva haine
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]