2,316 matches
-
de copilărie, Mihai! Și numai telefoanele tale... Ușa mare, încărcată de metal, se deschide greu, apoi cade la loc, bubuind strident. Mihai se grăbește să ajungă în stradă, să caute un taxi. Abia după ce urcă în tren, reușește să ofteze ușurat, iar graba sa pare preluată obsesiv de zgomotul îndrăcit al șinelor. O țigancă în vîrstă, care moțăie amețită de rachiu, așezată turcește pe o boccea în capătul vagonului, îl îmbie cu un pumn de gume de mestecat și țigări străine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
detalii: Stensland luînd-o razna. Polițiștii bătînd deținuții lipsiți de apărare. Bud White săltînd de ceafă pînă la tavan un om care se zbătea. Sergentul Exley Îi ordonă polițistului White să Înceteze. Polițistul White Îi ignoră ordinul. Sergentul Exley se simți ușurat cînd arestatul s-a eliberat singur, eliminînd necesitatea de a continua confruntarea. Ed tresări și continuă să scrie 25 decembrie 1951: violențele din arestul central În detaliu. Probabil că vor urma puneri sub acuzare emise de un mare juriu, comisii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
vă cunoașteți. — Așa e, ne cunoaștem. De acum o grămadă de timp, paesano, așa că-ți zic că nu l-am văzut pe Dublu de ani de zile. Schimbare de ton: — Nu ești paesano cu mine, broscar muist! Johnny zîmbi, poate ușurat. Jucau Încă o dată vechiul lor joc dintre polițai și turnător. O privire aruncată lui Kikey: grăsanul se dădea speriat. — Abe, tu ești prieten cu Perkins, nu? — Nexam. Dublu e prea meshugeneh pentru mine. E un tip cu care mă salut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
sale. Obloanele de la living erau închise, nu se vedea nici o lumină, geamul de pe culoarul de la etaj era deschis, acoperit pe jumătate de crengile pomului din grădina alăturată. Am urcat scările care leagă François Pinton de Claude Monet și am constatat, ușurat, că nu mințisem. Totul era la locul lui: vilele cochete cu grădini misterioase, gardurile acoperite de plantele care se revărsau pe pavaj, succesiunea străduțelor: Villa Cronstandt, Villa des Boers, Miguel Hidalgo... Și mai ales casa, casa cu bârnele placate pe
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
Pază și Protecție (SPP) plin de admirație. Îmi surprinde privirea: "Asta e, îmi răspunde, cu o scurtă ridicare din umeri. E democrație." Je suis ravi. Iată-mă, în sfârșit, preluat, acceptat ca unul interesat de buna desfășurare a lucrurilor. Respir ușurat. Între timp bătrânul a ajuns la marginea scenei, a pus un picior în față și cuprinde sala cu privirea. E o sală frumoasă, de secol 19, imitând barocul vienez, cu alveola parterului încununată de două brâuri de loji suprapuse. Totul
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
în 1968 în Praga: germane? italiene? rusești? sau japoneze?" Fata se concentrează, dar răspunsul e peste puterile ei. Cere "ajutorul computerului": două variante greșite sânt eliminate pe loc. Rămân ca răspunsuri posibile: 1) trupele germane; 2) trupele rusești. Fata oftează ușurată și spune fără ezitare: "trupele germane". Îmbătrânirea, exprimată în termeni kantieni, presupune o schimbare a domeniului de experiență. Fiecare generație reprezintă aproape o altă specie de umanitate, pentru că fiecare generație se raportează, biografic, la alt domeniu de experiență. Prin experiența
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
prelinseră pe gîtul lui Julius - simțea cum Îl ard - și Îl podidiră deodată lacrimile, Încît Cinthia Îl Întrebă dacă nu voia cumva să-i schimbe cravata, dar el Îi spuse că nu și pe urmă, cînd văzu că Cinthia zîmbea ușurată, simți ceea ce simți atunci cînd strigi pentru nimic În lume!, fiindcă fără cravata neagră nu putea lua parte la Înmormîntare. Îl luă iar de mînă, Îl scoase din baie și Îl duse pînă În dormitorul ei unde izbucni În plîns
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
pielea ca de găină și erau siliți să stea acolo, Înconjurați de icoane, mai ales cu Maica Domnului. Au Început să tremure de atîta așteptare, trecuseră cîteva minute... PÎnă cînd maica stareță vorbi din nou normal, Julius și Vilma răsuflară ușurați, se Încheie starea de extaz și nici un sfînt nu știuse să profite: totul, absolut totul fusese pregătit pentru apariția unui sfînt... Și Încă o apariție nemaipomenită... Cu trei martori... De vîrste diferite... Maica stareță se ridică În picioare, părăsi pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
spuse că va trece imediat să-l ia, că Într-un moment de neatenție a guvernantei băiatul fugise de acasă, chiar acum venea să-l ia. Le-a venit inima la loc; se uitau unii la alții zîmbind, Înfiorați, sleiți, ușurați; rămaseră nemișcați și continuau să se uite unii la alții zîmbind, În timp ce Carlos zbura cu Mercedesul. Julius Îl aștepta liniștit la intrarea Colegiului Belén. Îl văzu venind atît de tulburat Încît se grăbi să-i spună că nu se Întîmplase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
-sa care muncea de dimineața pînă seara ca să-i plătească taxele la școală, dar uite că Susan era singură și el se Înfoia, Își umfla pieptul și pornea glonț spre ea. Se ciocni cu arhitectul. Jucătorii de golf se simțiră ușurați că au scăpat de un jucător slab. Susan se gîndea că arhitectul avea probabil o logodnică sau o iubită și că pe viitor era mai bine să-l invite Împreună cu ea. Se aprinsese bietul băiat și poate că ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
se servește rece; minunata buclă de păr Îi căzu pe frunte, umbrindu-i o clipă fața. Văzînd că o prindea Între degete și o așeza la loc, scuturîndu-și ușor capul pe spate, Julius, care Își ținuse pînă atunci respirația, răsuflă ușurat și spuse repede restul poveștii. Se uita la Susan, dar cuvintele lui se adresau de fapt lui Juan Lucas: o fi auzit bine că lucrătorii munciseră azi ca niște sclavi?, o să-i acorde oare o cît de mică atenție cînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
și-ar fi dorit ca Juan Lucas să fie bărbatul lor; Susan privea de jur Împrejur și vedea podiumul de Împărțire a premiilor plin de mame Îmbrăcate elegant și de tați care sufereau din pricina căldurilor din luna decembrie; se simțea ușurată că Juan Lucas nu era alături de ea: ea n-ar fi putut iubi niciodată un bărbat care știe ziua și ora serbării de sfîrșit de an, sau care, la ora siestei sau a unui coniac care te moleșește după o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
mînă din ce În ce mai tare, gîfÎia, tremura de parcă fusese cuprins de turbare. N-are elevi fiindcă e bătrînă și rea. Bătrînă și rea! Bătrînă și rea! Își pierdu echilibrul, dar reuși să se sprijine de jumătatea Închisă a ușii. „Din fericire, oftă ușurat Julius, dacă se sprijinea de cealaltă, cădea În nas și venea pe brînci cu ușă cu tot.“ Bătrînelul gîfÎia din ce În ce mai tare, acum nici măcar nu mai avea grijă să nu facă zgomot. Și de Îndată ce-și recăpătă echilibrul, Împinse din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Încercînd să-l săgeteze cu o privire ca a lui Al Capone, Își pierduse echilibrul și căzuse din nou și acum Încerca iar să se urce pe taburet, dar unul din lănțișoarele de imitație de aur de la vestă, Fernandito răsuflă ușurat fiindcă lănțișoarele lui tăticu sînt de aur curat, se Întristă apoi Îndată fiindcă oricum erau lănțișoare și unul din ele s-a agățat de clanța ușii de la sufragerie și el voia sa intre ca să mănînce și nu putea. Citește mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Țanțoșa, revendicînd pentru ea una din vînătăile de la ochi. Nu din plăcere, domnule, nimic nu-i mai neplăcut pentru o femeie săracă, dar cinstită, nu din plăcere, ci fiindcă cinstea m-a Învățat să mă apăr astfel.“ Juan Lucas oftă ușurat și porunci să i se aducă gheață pentru un gin and tonic. „Ușurel, ușurel, spuse; asta se poate aranja ușor; tu ce crezi, draga mea?“ Susan era gata sa ridice mîna ca să răspundă, de ce-i era frică oare? O luaseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
nebună pentru ea însăși, Clodagh scotocea furioasă în cutia de colorat până a găsit creionul dorit, apoi - plină de satisfacție - a aplicat un X imens peste pisică. Oare Flor va înțelege asta? După ce ultimul desen era gata, Clodagh a oftat ușurată. I-ar plăcea la nebunie o menajeră care să știe să citească. Îi luase câteva săptămâni până să își dea seama că Flor era analfabetă. La început, îi lăsa tot felul de bilețele complicate, cerându-i lui Flor să facă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
Silk Cut deschis alături de mouse-pad, dar, deși Jack a ezitat și părea că se va opri, a grăbit pasul și a trecut mai departe. Toată lumea se foia. Apoi a ajuns la Ashling și s-a oprit, în timp ce tot biroul răsufla ușurat în tăcere. Împotriva voinței ei, Ashling și-a ridicat privirea pentru a se uita la el. Jack a făcut un semn către pachetul ei de Marlboro. Ashling a dat din cap timid, sugerându-și răspunsul. Era atât de răutăcios cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
șoldurile înguste și cu pielea fină și maronie care i se vedea din blugii cu talie joasă. Dacă Lisa ar fi fost bărbat, probabil că s-ar fi uitat în gol într-o halbă, complet ignorată. Cade afacerea, uite-o. Ușurată, Lisa o ochi pe Ashling intrând pe ușă. De îndată ce Ashling o văzu pe Lisa, strălucirea noilor sale haine dispăru și se simți plinuță și minusculă. I-a prezentat pe Ted și pe Joy cu nervozitate, după care, spre disperarea lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
puțin cu tine. —Ascultă, tată, nu prea pot să vorbesc, sunt la muncă. O să vă mai sun într-o seară. Mă bucur că sunteți bine. Apoi a închis, simțindu-se un pic mai bine și totodată un pic mai rău. Ușurată, pentru că sunase și că nu mai trebuia să o facă pentru încă vreo două săptămâni, vinovată pentru că nu le putea da ceea ce își doreau. Și-a aprins o țigară și a tras adânc fumul în piept. Lisa întârziase. —Unde ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
șampanie în mâinile dornice ale lui Kelvin. —Cui îi pasă? spuse Kelvin, încântat să fie inclus, deși nu lucra la Colleen. Micul grup de clerici aștepta tăcut în colțul lui pentru a vedea dacă primește ceva. S-au auzit răsuflări ușurate când Lisa a deschis o a doua sticlă și a venit, purtând căni cu cele mai ingenioase slogane. —Sănătate, domnișoară Morley, spuse Lisa, oferind o cană asistentei personale a lui Jack. —Noroc, mârâi domnișoara Morley, suspicioasă. Când toată lumea avea cană
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
amorțește brusc. Era șocată pentru că nu îi venea în minte nici măcar un singur lucru pe care i l-ar putea spune. Doar pentru o secundă. Apoi, bineînțeles, i-au venit în cap o grămadă de lucruri. Adică, se gândea ea, ușurată, e Dylan. Crezi că ar trebui să o duc pe Molly la un doctor? Dylan nu răspunse. Dacă nu renunță la greva foamei în curând, continuă Clodagh. Chiar va trebui să o fac. Nu primește nimic hrănitor din toată ciocolata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
spuse ea, cu profund subînțeles. Fiecare mușchi al feței lui s-a încordat odată cu înțelegerea intențiilor ei. Aha, spuse el, înghițind în sec. Am înțeles. Ce... —Cina. Pentru început. Bine, spuse el ascultător. Acum? —Acum. Și-a permis să răsufle ușurată. Îl păcălise. Bănuia că așa va fi, dar nu se știe niciodată... În timp ce plecau, s-a uitat după Jack. El o privea, având întipărită pe față o expresie de nedumerire. —Pa, îi spuse ea. El îi răspunse dând ușor din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
Și apoi - poate din cauza aportului de zahăr - o lovi o idee care, după atâta nedumerire, i se părea comparabilă cu descoperirea legii gravitației. Materialul ei va începe astfel: „Indiferent de ce îți dorești de la părul tău...“ —Evrica, exclamă ea, veselă și ușurată. —Ce ai descoperit? întrebă Jack din dreptul copiatorului. —Mi-am făcut atâtea griji, făcu Ashling semn cu mâna peste tuburile și cutiile de pe birou. În toate astea nu exista nici un tipar. Dar totul a devenit clar când mi-am dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
Ești sigură că nu vrei să încerci? O rugă Jack încet pe Ashling, în timp ce ochii lui refuzau să îi părăsească pe ai ei. Rigidă, Ashling dădu din cap și se întoarse la sendvișul ei cu șuncă și brânză, simțindu-se ușurată, dar cu o curiozitate nesatisfăcută. Lisa fusese mulțumită că Ashling se retrăsese. Se bucura enorm de intimitatea pe care o împărțea cu Jack, ca să nu mai punem la socoteală că era impresionată de felul în care folosea bețișoarele. Cu stil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
s-a arătat - se terminase. Gata cu viața pe jumătate căsătorită, pe jumătate nu. În schimb, totul era curat și clar. Sfârșit. Fin. Asta a fost totul, prieteni. Cu o luciditate uimitoare, observă că nu începuse să țopăie pe hol, ușurată. În schimb, și-a dat seama că temperatura ei crescuse - oare transpira? - și că nu se simțea veselă și liberă. Pe tot parcursul divorțului, sperase ca următoarea etapă să o facă să se simtă vindecată. Ca prin farmec. Dar acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]