2,628 matches
-
flexiune și din tipul II1: cânt-ă!, lucreaz-ă!, coboar-ă! - dezinența -e: verbele celorlalte tipuri de flexiune: soseșt-e!, strâng-e!, scad-e! etc. Observații: Excepțiile sunt, de asemeni, aceleași: primesc dezinența -e verbele din tipul I de flexiune, dacă au rădăcina verbală terminată în vocala -i (cu excepția verbelor care au în tema prezentului sufixul -ez): apropi-e! Primesc dezinența -ă verbele din tipul II1 a căror rădăcină se termină în consoana r (dacă sufixul temei de prezent este Ø-): ofer-ă etc. Se adaugă acestor excepții cele
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
terminată în vocala i sau în consoană palatală (sau palatalizată): apropiind, scriind, veghind, îngenunchind etc. În relație sintactică cu formele scurte ale pronumelor personale și reflexive, care secondează totdeauna gerunziul și cu care se constituie într-o unitate fonic-sintactică, intervine vocala de legătură u: căutându-l, apropiindu-se. În prezența ambelor forme pronominale (de dativ și acuzativ), forma de dativ precede forma de acuzativ: aducându-mi-l, lăudându-și-o, uitându-mi-se etc. PARTICIPIULTC "PARTICIPIUL" Este forma verbală absolută în
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
ar putea vorbi de particularități comune cuvintelor numite interjecții; toate sunt neflexibile și toate au intonație exclamativă. Invariabile morfologic, în funcție de opoziții categoriale, interjecțiile sunt variabile din punct de vedere fonetic; numeroase interjecții prezintă realizări fonetice diferite ale unor consoane sau vocale din structura lor, în strânsă legătură cu intensitatea stărilor (sau manifestărilor sonore ale lumii exterioare) pe care le exprimă: of!, off!, uf!, ufff!, o!, ooo!, pâș!, pâșș!, scârț!, scârțț! Numai că, înainte de orice altă descriere, identitatea specifică a cuvintelor din
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
îmi spuneau ei îngrijiți, numai ce și auzim cântând în tei: -Pu-pu-pup! pu-pu-pup! pu-pu-pup!” (I. Creangă) Prin apartenența lor la componenta narativă a comunicării, termenii onomatopeici funcționează ca semne lingvistice (cu esența lor specifică) deopotrivă în varianta orală (ca „reproducere” vocală a sonorității lumii exterioare locutorului) și în varianta scrisă (ca reproducere „scrisă”, printr-un sistem de semne de gradul II, a sonorității limbii - „traducere” a sonorității lumii). Termenii afectivi s-au impus, prin convenție, devenită, într-un anume sens, însăși
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
a Cosmosului, simbol al totalizării și perfecțiunii, al uniunii dintre Cer și Pământ etc."68. Omul, el însuși cu cele șapte chakra sau centre de forță spirituală se supune Logosului, Cuvântului divin care a născut cele șapte puteri creatoare sau vocalele, cele șapte Elohim. Din dezvoltarea conceptului pitagoreic de către francmasonul și rosicrucianul Robert Fludd, muzica sferelor este considerată ca provenind de la perfecțiunea celor șapte intervale armonice de ton și semiton dintre planete: un ton de la Pământ la Lună, un semiton de
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
Egipt redăm următorul pasaj: "Eu sunt lira indestructibilă a întregii lumi care acordează cântecele sferelor". De aceea templele sunt construite în dimensiuni perfecte pentru obținerea unei acustici adecvate conceptelor misterelor grecești în relația formă arhitecturală muzică. Prima sferă producea sunetul vocalei sacre A (alfa), a doua vocalei sacre Έ (epsilon), a treia Ή (ita), a patra Ί (iota), a cincea Ό (omicron), a șasea Ύ (ipsilon) și a șaptea Ώ (omega), toate producând împreună lauda nemuritoare pentru tronul Marelui Arhitect. În
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
lira indestructibilă a întregii lumi care acordează cântecele sferelor". De aceea templele sunt construite în dimensiuni perfecte pentru obținerea unei acustici adecvate conceptelor misterelor grecești în relația formă arhitecturală muzică. Prima sferă producea sunetul vocalei sacre A (alfa), a doua vocalei sacre Έ (epsilon), a treia Ή (ita), a patra Ί (iota), a cincea Ό (omicron), a șasea Ύ (ipsilon) și a șaptea Ώ (omega), toate producând împreună lauda nemuritoare pentru tronul Marelui Arhitect. În mistere cei șapte lorzi creativi, asemănători
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
cel mai mic grăunte de nisip. Acest Cuvânt, potrivit multor religii, a fost Cuvântul pe care l-a pronunțat Dumnezeu când a dorit să creeze lumea. Aparte de învățăturile dogmelor religioase, misticii știu din cele mai vechi timpuri că anumite vocale produc vibrații care îi afectează pe cei care le intonează și pe cei care le ascultă. Din acest motiv, misticii folosesc asemenea sunete pentru scopuri precise, cu precădere în alchimie mentală, dezvoltare și vindecare psihică. Iată de ce, dacă magia, știința
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
a demonstrat că reprezintă un factor de creștere și de obținere a unei stări de bine. În același sens s-a mai arătat cum moleculele de apă sunt afectate de sunetele muzicii și gândirii 466. Psalmodiind, cântând sau intonând sunetele vocalelor ce răsună în raport de scop, din timpuri imemoriale se observă o alinare a durerii, depresiei și maladiilor generale. Din învățăturile rosicruciene și experiența tradiției transmisă în diversele ritualuri religioase, repetiția cuvintelor asemănătoare recitării rosariului sau a mantrelor yoghine aduce
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
Virtualul e o contrafacere, frumoasă, bine gândită și care poate scăpa de sub control. Doar numerele pot reprezenta un cod aparent virtual. Dar și ele reprezintă materia sau geneza ei. Limba prin care se exprimă universul din matricea sa informațională cuprinde vocale și consoane ce au valori numerice, asemenea planetelor și oamenilor ce le poartă numele. Apa, aerul, focul, pământul și eterul ca a cincea esență ne însoțesc dintotdeauna. Pitagora, Da Vinci și chiar eu suntem tributari pentagramei și multiplilor de cinci
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
celor care în labirint am înțeles și ne-am integrat prin cunoaștere în realitate, devenind onorați de al cincilea ordin (eu purtându-l ca lavalieră). Cum oare poetul poate să evolueze în lumea ce îi este dată prin har divin? Vocalele pot fi, de exemplu, categorii și procedee de călătorie pe o cale dantescă, asemenea celei din Divina Comedie, iar poetul ține să ne spună că poesia pornește de la nivelul psihofiziologiei, că rudimentele ei au fost cândva încapsulate în senzațiile și
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
El este centrul, stăpânul direcțiilor, al dimensiunilor, al distanțelor, împlinind cele șapte spirite dinaintea tronului. Omul, el însuși cu cele șapte chakra sau centre de forță spirituală se supune logosului, Cuvântului divin care a născut cele șapte puteri creatoare sau vocalele, cele șapte Elohim. Din dezvoltarea conceptului pitagoreic de către francmasonul și rosicrucianul Robert Fludd muzica sferelor este considerată ca provenind de la perfecțiunea celor șapte intervale armonice de ton și semiton dintre planete: un ton de la Pământ la Lună, un semiton de
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
Egipt redăm următorul pasaj: "Eu sunt lira idestructibilă a întregii lumi care acordează cântecele sferelor" De aceea templele sunt construite în dimensiuni perfecte pentru obținerea unei acustici adecvate conceptelor misterelor grecești în relația formă arhitecturală muzică. Prima sferă producea sunetul vocalei sacre A (alfa), a doua vocalei sacre Έ (epsilon), a treia Ή (ita), a patra Ί (iota), a cincea Ό (omicron), a șasea Ύ (ipsilon) și a șaptea Ώ (omega), toate producând îmreună lauda nemuritoare pentru tronul Marelui Arhitect. În
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
lira idestructibilă a întregii lumi care acordează cântecele sferelor" De aceea templele sunt construite în dimensiuni perfecte pentru obținerea unei acustici adecvate conceptelor misterelor grecești în relația formă arhitecturală muzică. Prima sferă producea sunetul vocalei sacre A (alfa), a doua vocalei sacre Έ (epsilon), a treia Ή (ita), a patra Ί (iota), a cincea Ό (omicron), a șasea Ύ (ipsilon) și a șaptea Ώ (omega), toate producând îmreună lauda nemuritoare pentru tronul Marelui Arhitect. În mistere cei șapte lorzi creativi, asemănători
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
În natură trebuie să studiezi lucrul pornind de la cel cu care Dumnezeu a creat absolut tot Pitagora. 1067 Constantin Călin, recenzie la Mnemoclastele poesiei (Tihna scoicilor) de Liviu Pendefunda în Revista Ateneu, an. 22, nr. 2/1985. 1068 Arthur Rimbaud, "Vocale", în Integrala poetică, Editura Eminescu, București, 1992. 1069 Goethe, Faust, II. 1070 Robert Fludd, Summum bonum, 1629. 1071 Nu prin știința mea, ci prin harul Duhului Sfânt Albert cel Mare, 1195-1280, unul din cei mai reprezentativi filosofi creștini ai Evului
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
consonantice care se dezvoltă de-a lungul Orientului Mijlociu, pentru a ajunge la alfabet în Fenicia, poate chiar din secolul al XVI-lea sau al XV-lea î.e.n. În secolul al IX-lea î.e.n., grecii adoptă alfabetul fenician, îi adaugă vocalele și ordonează scrierea de la stînga spre dreapta; din acest alfabet au luat naștere alfabetul latin și alfabetele moderne. Apariția cărții este legată de suporturile scrierii. Cel mai vechi pare să fie piatra, de la pictografiile rupestre pînă la stelele și înscripțiile
by ALBERT LABARRE [Corola-publishinghouse/Science/966_a_2474]
-
des a înghimpa urechile cu apostrofe fără loc" și mai încolo " Apostroful e bună urichelniță adeseori, dar în astfel de întâmplări înțeapă urechea mai rău decât ghimpii ariciului"113. O caracteristică a versificației lui Grigore Alexandrescu, aceea de a elida vocale, lăsând să se ciocnească consoanele - bruscând ritmul și imprimând o anume duritate cadenței - creează un efect de stridență. Poetul arici face versuri înțepătoare. Glumița e cam groasă, în stilul onomasticii lui Alecsandri în care demagogul se cheamă Răzvrătescu. Desigur, totul
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
parte din poem. Totuși, în unele opere literare (mai ales în poezia lirică) aspectul sonor poate fi un factor important al structurii lor generale. Atenția poate fi atrasă asupra acestui aspect prin diferite mijloace, cum sunt metrul, anumite succesiuni de vocale sau consoane, aliterațiile, asonantele, rimele etc. Acest fapt explică - sau mai degrabă ne ajută să explicăm - caracterul nesatisfăcător al -multor traduceri de poezie lirică, deoarece aceste eficace figuri de sunet nu pot fi transferate într-un alt sistem lingvistic, deși
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
fenomenele analoge, cum ar fi aliterația și asonanta. Nu trebuie să uităm că efectul acestor figuri de sunet variază de la limbă la limbă, că fiecare limbă își are propriul ei sistem de foneme și deci de opoziții și similarități de vocale sau afinități de consoane și, în fine, că nici chiar asemenea efecte sonore nu pot fi separate de tonul general impus de sensul unui poem sau al unui vers. încercarea romanticilor și simboliștilor de a identifica poezia cu cântecul și
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
studiu despre rimă comparabil cu acela al lui Viktor Jirmunsky, *9 care analizează efectele rimei mai detaliat decât noi și urmărește istoria acesteia în Rusia și în principalele țări apusene. Se cuvine ca figura de sunet, în care repetarea unei vocale sau a unei consoane (ca în aliterație) este decisivă să nu fie confundată cu imitația sunetelor care constituie o problemă diferită. Imitația sunetelor s-a bucurat de foarte multă atenție, atât datorită faptului că unele dintre cele mai cunoscute pasaje
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
a metaforei sonore, care are în fiecare limbă convenții și sisteme bine statornicite. Maurice Grammont a făcut un studiu cât se poate de amănunțit și de ingenios al poeziei franceze *12 sub aspectul expresivității. El a clasificat toate consoanele și vocalele din limba franceză și a studiat efectele lor expresive în opera diferiților poeți. Vocalele clare, de exemplu, pot exprima subțirime, rapiditate, elan, grație etc. Cu toate că studiului lui Grammont i s-ar putea reproșa că este pur subiectiv, nu se poate
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
Grammont a făcut un studiu cât se poate de amănunțit și de ingenios al poeziei franceze *12 sub aspectul expresivității. El a clasificat toate consoanele și vocalele din limba franceză și a studiat efectele lor expresive în opera diferiților poeți. Vocalele clare, de exemplu, pot exprima subțirime, rapiditate, elan, grație etc. Cu toate că studiului lui Grammont i s-ar putea reproșa că este pur subiectiv, nu se poate tăgădui că există totuși, în fiecare sistem lingvistic dat, ceva ce s-ar putea
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
încape îndoială că combinațiile și asociațiile sinestezice sunt foarte frecvente în toate limbile și că aceste corespondențe au fost, cum era și normal, exploatate și prelucrate de poeți. Ideea dintr-o poezie ca binecunoscuta poezie a lui Rimbaud Les voyelles (Vocalele), care ne prezintă o corespondență perfectă între diferite vocale și culori, deși bazată pe o foarte răspândită tradiție, *13 poate fi pur arbitrară; dar existența unor asociații fundamentale între vocalele prepalatale (e și i) și obiectele subțiri, iuți, clare, strălucitoare
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
frecvente în toate limbile și că aceste corespondențe au fost, cum era și normal, exploatate și prelucrate de poeți. Ideea dintr-o poezie ca binecunoscuta poezie a lui Rimbaud Les voyelles (Vocalele), care ne prezintă o corespondență perfectă între diferite vocale și culori, deși bazată pe o foarte răspândită tradiție, *13 poate fi pur arbitrară; dar existența unor asociații fundamentale între vocalele prepalatale (e și i) și obiectele subțiri, iuți, clare, strălucitoare și între vocalele posterioare (o și u) și obiectele
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
o poezie ca binecunoscuta poezie a lui Rimbaud Les voyelles (Vocalele), care ne prezintă o corespondență perfectă între diferite vocale și culori, deși bazată pe o foarte răspândită tradiție, *13 poate fi pur arbitrară; dar existența unor asociații fundamentale între vocalele prepalatale (e și i) și obiectele subțiri, iuți, clare, strălucitoare și între vocalele posterioare (o și u) și obiectele greoaie, încete, posomorite și sumbre poate fi dovedită prin experiențe acustice. *14 216 Lucrările lui Carl Stumpf și ale lui Wolfgang
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]