16,386 matches
-
căcatul rămâne Înăuntru. De la: Debra Richardson Către: Kate Reddy Ce mai faci TU? Eu am fost așa de stresată după 3 zile de vacanță, că am vrut să mă duc la mănăstire. Oare oferă programe de dezintoxicare de muncă pentru dependenți jalnici ca noi? Am fost la un hotel „primitor pentru copii“, În Somerset. Din cauză că Felix a ars siguranțele În sala de mese, la micul dejun, am fost dați afară. Și-a Înfipt furculița Thunderbird În prăjitorul de pâine și s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
nu-i așa? Era frumoasă și incredibil de inteligentă și nu cred că glumea. Tot ce am știut a fost că nu-mi doream viața mamei mele: nu aveam nevoie de un model care să mă Învețe că a fi dependentă de un om era abrutizant și poate chiar periculos. Dar Își va dori Emily să aibă o viață ca a mea? Când se uită la mămica ei, pe cine vede? Dacă apucă s-o vadă pe mami. Ce se credea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
ce să ne spunem? Știți cum e atunci când... ușurarea aceea pură la gândul că există cineva pe lume care știe ce gândești la fel de bine ca tine Însuți? Dau din cap aprobându-l cu recunoștință. —Mă cheamă Kate Reddy și sunt dependentă de muncă. Nu așa trebuie să zici la Întâlnirile alea? Nu am spus că ești dependentă de muncă. —De ce nu? E adevărat, nu? Nu pot să „mă las“ de muncă. Asta Înseamnă că sunt dependentă, nu? —Trebuie doar să ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
pe lume care știe ce gândești la fel de bine ca tine Însuți? Dau din cap aprobându-l cu recunoștință. —Mă cheamă Kate Reddy și sunt dependentă de muncă. Nu așa trebuie să zici la Întâlnirile alea? Nu am spus că ești dependentă de muncă. —De ce nu? E adevărat, nu? Nu pot să „mă las“ de muncă. Asta Înseamnă că sunt dependentă, nu? —Trebuie doar să ne acordăm niște timp, atâta tot. —Rich, Îți amintești când Em a Încercat s-o salveze pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
cheamă Kate Reddy și sunt dependentă de muncă. Nu așa trebuie să zici la Întâlnirile alea? Nu am spus că ești dependentă de muncă. —De ce nu? E adevărat, nu? Nu pot să „mă las“ de muncă. Asta Înseamnă că sunt dependentă, nu? —Trebuie doar să ne acordăm niște timp, atâta tot. —Rich, Îți amintești când Em a Încercat s-o salveze pe Frumoasa din pădurea adormită? Mă tot gândesc la asta. Zâmbește larg. Una dintre chestiile cele mai bune atunci când ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
Dar, domnule Prentice... (Sanger părea surprins de naivitatea mea.) Pacienții mei Îmi sînt prieteni. Am venit aici acum șase ani, cînd mi-a murit soția. Femeile pe care le-am cunoscut mi-au cerut ajutorul - aveau probleme cu băutura, erau dependente de somnifere, deși niciodată nu reușeau să doarmă ca lumea. Unele ajunseseră la limita plictiselii. M-am dus după ele pe tărîmul acela și le-am adus Înapoi, și-am Încercat să dau cît de cît un sens vieții lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
asta a Însemnat să mă implic la nivel personal. Cu altele - Bibi și nepoata soților Hollinger - n-am fost decît ghid și consilier. — Anne Hollinger? am Întrebat, strîmbîndu-mă la amintirea dormitorului distrus. Pe ea n-ați adus-o Înapoi, era dependentă de heroină. — Nici vorbă de-așa ceva, spuse Sanger răspicat, parcă aducîndu-i corecții unui tînăr incompetent. Era curată. Unul dintre puținele cazuri de succes ale clinicii, de asta vă pot asigura. — Doctore, Își băga În venă cînd a izbucnit incendiul. Au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
Îi mulțumesc lui Crawford pentru asta - nu tu infecții, nu supradoze accidentale. — Va să zică, traficanții lucrează pentru Crawford? Asta nu le-a fost de niciun folos lui Bibi Jansen și lui Anne Hollinger. Ele au ajuns la tine la clinică. — Erau dependente mult Înainte să-l cunoască pe Bobby Crawford. Dar și-ar fi dat viața pentru el amîndouă. El nu caută să facă bani din droguri - Betty Shand Încasează tot profitul. Heroina și cocaina de calitate medicală sînt răspunsul lui Crawford
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
de deasupra tîmplelor. CÎnd se Întoarse să se uite spre piscină, inelele de aur din nara dreaptă și din buza de sus prinseră o rază de soare, luminîndu-i pentru o clipă fața pămîntie. Obrajii lipsiți de culoare Îmi aminteau de dependenții de heroină pe care Îi văzusem În spitalul Închisorii din Canton; erau deja cu un picior În groapă și puțin le păsa lor de pedeapsa cu moartea care-i aștepta. Privind Însă la tînăra aceasta distrusă, simțeam că un fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
extenuată și nici ea Îndeajuns de rafinată? În lipsa de realitate a clasei artistice, Odobescu o inventa, așa cum Des Esseintes Își inventa ambianța imediată.” 1 Prins În plasa creditorilor, cu nesfârșite și stânjenitoare datorii, copleșit la bătrânețe de o pasiune devastatoare, dependent de morfină, Odobescu Își regizează până la ultimul detaliu sfârșitul. „Nimeni nu s-ar fi așteptat ca acest om surâzător să moară cum a murit”2, notează G. Călinescu În Istoria... sa. Dacă o supradoză de morfină Îl va purta pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
nedreptatea acestor judecăți rămâne flagrantă. Capodoperă absolută, romanul lui Proust și miile de pagini scrise Într-o viață mult prea scurtă (el moare, ca atâția eroi ai Hit Paradei noastre, la 51 de ani!) probează că fragilul Marcel, hipersensibilul, bărbatul dependent total de dragostea mamei, cu o debilitate fizică cum puțini mari scriitori au Încercat-o, are totuși o energie creatoare ieșită din comun, deloc specifică dandy-lor. El dovedește o vocație de constructor și o forță expresivă excepționale care Îl scot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
aplicație. Să ne reamintim Însă: această doctrină, pe care tocmai ne-am străduit să o ordonăm, neagă un sistem (etic, estetic) din interiorul acestuia, fără să poată (și fără să vrea) să-l distrugă. Dandy-ul artist rămâne fatalmente parțial dependent de vechile coduri, „prizonier al unei estetici deja recunoscute În cercul unde el se produce și, implicit deci, prizonierul unui anumit academism. Pentru a atinge veritabila originalitate, cea care, cu totul novatoare, perturbă Însăși concepția artei, el trebuie să iasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
mă gândeam că a cam venit momentul ca lucrurile să avanseze un pic. Mi se părea că nu te-ar deranja deloc dacă am face-o. — Dacă n-am mâncat nimic, nu înseamnă că... Când o tipă declară că e dependentă de biscuiții cu unt și după aceea abia dacă ciugulește câte ceva, de parcă ar mânca talaș... ei bine, concluzia e una singură. Și ți-am fumat două țigări. Dacă m-ai fi cunoscut mai bine, acela ar fi fost ultimul indiciu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
uite-l și pe Tim. Lucrează la Herald. — Nu face recenzii. Nu-i recunosc numele. — Nu, mai mult articole obișnuite. Un trio de tipe de la suplimentul color de duminică al ziarului Herald trecu pe lângă masă, toate îmbrăcate în negru și dependente de doze de viață. Le știam; ieșisem la o bere cu ceva vreme în urmă și fetele le aveau cu băutul. Fusesem la o partidă de băut până pici sub masă, pe la două dimineața, și una din ele se împiedicase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
un tricou de un bej pal pe dedesubt; la încheietură avea o brățară groasă de argint, care semăna foarte mult cu lanțul meu de la gât. Aveam chiar și ojă asortată: Uzi, de la Urban Decay 1, un albastru-gri strălucitor. Hugo era dependent de produsele de marcă și nu voise nici în ruptul capului să mă asculte când i-am spus că puteam să cumpărăm aceeași culoare, la o treime din preț, de la magazinul Boots. Paparazzo-ul de la Evening Standard 1 s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
știu. Zice că e mai bine pentru copii. Dar tu crezi că e vorba de altceva. — Da. —O, pentru numele lui Dumnezeu... — Continuă, Kathy. Mă întreb uneori dacă, dacă... Mă întreb dacă nu cumva lui Brett îi place să fiu dependentă. —Înțeleg. Maggie observă că Brett tăcuse. Și de ce crezi asta? Nu știu. Poate că se simte bine când sunt neputincioasă sau ceva de genul ăsta. Știi că prima lui soție era alcoolică, nu? Dar știi și că, imediat ce și-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
Îți îngustează posibilitățile. Asculți Washingtonul sau Londra sau pe cine o fi, când de fapt ar trebui să-i asculți pe cei din cameră. Nu le suport. —OK. Davis se uită la Maggie ca și cum aceasta ar fi recunoscut că e dependentă de heroină. —Nu aș lua cu mine nici telefonul mobil dacă aș putea. Din același motiv. Davis ignoră ultima remarcă. —Hotelul tău e doar la o clădire distanță. Poți să te aranjezi și apoi șoferul te va duce acolo. Numele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
sudic de acasă, cât și guma Nicorette, pe care o mesteca de dimineața până seara. Renunțase la țigări cu unsprezece ani în urmă, ajutat de o grămadă de substituenți cu nicotină. Renunțase la plasture, dar nu și la gumă: era dependent de ea. — Vreau să spun că n-au avut la dispoziție decât cincisprezece ani ca să se gândească la un răspuns în privința asta. Dumnezeule! Nu putem tărăgăna lucrurile astea la infinit. Se aplecă în față, îndoindu-și trupul subțire pentru a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
anumite detalii din povestirea profesorului Adam care mi se estompaseră În memorie. De multe ori Însă, documentarea reprezenta doar un pretext pentru a mă abandona fără remușcări frecventării gratuite, din pură plăcere, a paginilor respective. N-aș spune că devenisem dependent de aceste lecturi; fapt este Însă că și după Încheierea romanului, căutările pe Google au continuat, zestrea mea de cunoștințe În materie de enigme sporind simțitor. Una dintre ele m-a tulburat profund. E vorba despre inscripția de pe o piatră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
Îi spun Nelei că mi s-a recomandat, în urmă cu douăzeci de ani, să scot sânge din mine. Că n-am vrut să o fac din teamă și pentru că știam că, oricum, globulele roșii se refac la loc. Deveneam dependent de scosul sângelui. Îmi spune că și ea „sângerează“. Se duce cam la o lună jumătate la Fundeni și-i scot un litru juma’ de sânge. Vorbește și ea absentă despre necazurile ei, ca și cum ar fi vorba de altcineva. Constată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
în vizită la ele în drum spre hotelul din Lincoln’s Inn. E destul de amuzant că am impresia că aș fi fost relativ mulțumit ca viața mea să continue cum fusese de ceva vreme: noutatea fiecărui gând și emoție fiind dependentă de fata pe care știam c-am să o văd la finalul fiecărei zile, era suficientă ca să merg mai departe. Numai că în seara aceea, fără a fi planificat și fără să fi putut prevesti, am dus lucrurile pe o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
pot să ia una mică nicicând, nu? Una mică și-s gata, se-apucă iar. Sunt terminați. — Asta-i. — Așa-s și io cu mâncatu’, Nishe. Acuma știu. Știu de ani de zile, dacă stau să mă gândesc bine. Îs dependentă de mâncare. Nu pot mânca normal, cum nu poate-un bețiv să bea normal - da’-i o mare diferență, și-ți zic și care. Diferența-i ce faci în privința asta, așa-i. Pentru că alcoolicu’ se duce la doctor și doctoru-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
Diferența-i ce faci în privința asta, așa-i. Pentru că alcoolicu’ se duce la doctor și doctoru-i zice „Bine, ești alcoolic, deci e un sigur leac - să nu mai bei. Fără alcool - niciodată. Nici o picătură. Și-o să fii bine“. Io-s dependentă de mâncare și mă duc la doctor și ce-mi zice? „Bine, ești dependentă, deci există un singur leac- nu mai mânca. Nimic. Niciodată. Și-o să fii bine.“ Zice, pe naiba. Aș muri, nu? Așa că zice: „Bine: mănâncă doar un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
și doctoru-i zice „Bine, ești alcoolic, deci e un sigur leac - să nu mai bei. Fără alcool - niciodată. Nici o picătură. Și-o să fii bine“. Io-s dependentă de mâncare și mă duc la doctor și ce-mi zice? „Bine, ești dependentă, deci există un singur leac- nu mai mânca. Nimic. Niciodată. Și-o să fii bine.“ Zice, pe naiba. Aș muri, nu? Așa că zice: „Bine: mănâncă doar un pic. Și nu mâncare din aia de care vrei de fapt - doar un pic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
un prieten, între timp. Încercam din răsputeri să exprim ușurarea pe care știam c-ar fi trebuit s-o simt, în ciuda amorțelii privind oricare parte a vechii mele vieți, când Sally mi-a zis că se părea că Judy devenise dependentă de jocurile de noroc (din soiul cel mai ciudat). Una dintre compensațiile faptului că, bănuiesc eu, în ultima vreme devenise totul atât de dubios - și nu folosesc termenul cu delicatețe - este că nimic nu mă mai surprinde și nu mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]