15,624 matches
-
momente în viața unui bărbat când băutura e mai hrănitoare decât mâncarea. Acesta se întâmpla să fie unul dintre ele. Reluarea legăturilor cu Tom îmi ridicase enorm moralul, dar acum că eram din nou singur, am constatat brusc ce ființă tristă și izolată devenisem - un boț de carne omenească fără țel și fără legături. Nu îmi stă în obicei să cad pradă acceselor de autocompătimire, dar, timp de vreo oră, m-am autocompătimit cu întregul abandon al unui adolescent melancolic. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
să dea telefon, grăsunul lui părinte s-a lăsat pe spate, sprijinindu-se de mașina mea, a scos o țigară din buzunarul cămășii (pe care a băgat-o în gură, dar nu a aprins-o), după care ne-a relatat trista poveste a lui Chowder Inn. — Asta face Stanley acum, tunde iarba, a spus el. De dimineața devreme, până seara, stă călare pe tractorul ăla roșu și tunde iarba. Începe când se topește zăpada, prin aprilie, și nu se oprește până când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
la mine. — O să se întoarcă. Nu trebuie decât să-mi spui unde o găsesc. — N-am voie, unchiule Nat. Îți tot spun mereu același lucru, dar parcă nici n-auzi ce vorbesc. — Ba aud. Dar nu mai vreau să fii tristă. — Nu am voie să vorbesc despre asta. Am promis ceva și, dacă-mi calc pe cuvânt, o să ard în iad. Iadul e pe veșnicie, iar eu sunt încă mică. Nu vreau să ard o veșnicie. — Iadul nu există, Lucy. Iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
întâmplările prin care trecusem de când ne văzuserăm ultima dată. În esență, era versiunea prescurtată a tot ce am așternut până acum în această carte. Nu, nu chiar tot, dat fiind că am eliminat povestea Marinei și a celuilalt colier (prea tristă, prea umilitoare), n-am spus un cuvânt despre urâta conversație telefonică purtată cu cea al cărei nume nu poate fi pomenit și am cruțat-o de amănuntele dureroase ale escrocheriei cu Litera stacojie. Dar aproape toate celelalte elemente erau prezente
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
găsesc pe Rory și să o aduc înapoi la New York. Hawthorn Street 87. Sau poate Hawthorne Street, botezată după un om și nu după o plantă - poate chiar după Nathaniel Hawthorne, romancierul demult dispărut, care provocase fără să vrea moartea tristului, ghinionistului nostru prieten. Amară conjunctură, cu puține semnificații sau poate chiar deloc, cu toate acestea însă dătătoare de fiori, ca și cum același cuvânt apărut în două contexte diferite ar fi stabilit o legătură subterană între Harry și Aurora: unul dispărut pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
obiceiuri. Trebuia să aleg. Totul sau nimic, a zis. Un act de credință sau unul de revoltă. Viața întru Domnul sau viața fără El. Căsătoria sau nu. Soțul sau fratele. David sau Tom. Un viitor plin de speranță sau o tristă întoarcere în trecut... Ar fi trebuit să pun piciorul în prag. Ar fi trebuit să-i spun că nu înghit asemenea rahaturi și că, dacă avea impresia că se poate însura cu mine fără să-l invite pe Tom la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
nu mai veneam, avea să fie excomunicat. Bine, am zis, atunci spune-le că eu și Lucy suntem bolnave, că avem o boală mortală și nu ne putem da jos din pat. David mi-a aruncat unul din zâmbetele lui triste, condescendente. Minciuna e un păcat, mi-a zis. Dacă nu rostim întotdeauna adevărul, sufletele noastre vor fi oprite la porțile paradisului și azvârlite dedesubt, între fălcile iadului... Așa că am continuat să mergem săptămână de săptămână și, la cam o lună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
clipe, am crezut că era alături de mine și am regretat că mă îndoisem de el, mi-a fost rușine că nu voisem să am încredere în el. A întins mâna și mi-a atins fața, cu aceeași expresie dulce și tristă în privire, aceeași expresie frumoasă și tandră care mă făcuse să mă îndrăgostesc de el când eram în California. Acesta este bărbatul cu care m-am căsătorit, mi-am spus, și mă iubește și-acum. Dar mă înșelam. Poate mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
trebuiască să-mi fac nevoile pe jos. Apropo, mi-a zis el, o să te bucuri să afli că ai fost excomunicată din Templu. Tu ai ieșit, dar eu am rămas. Sunt zdrobită, i-am replicat. Cred că e cea mai tristă zi din viața mea... Nu știu ce aveam, dar toată povestea mi se părea o glumă pe care nu o puteam lua în serios. M-am gândit că o să țină câteva zile, după care o s-o întind de-acolo. Cu sau fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
etaje să fie convertite în apartamente de locuit scumpe. Proprietatea imobiliară este religia oficială în New York, iar zeul său poartă costum în dungulițe și e cunoscut sub numele de Ban, domnul Ban-Grămadă. Dacă era să găsesc o consolare în turnura tristă pe care o luau evenimentele, aceea era că Tom și Rufus nu vor mai fi niciodată săraci. Pentru a două suta oară de la moartea lui, gândurile mi s-au îndreptat către Harry și saltul lui amplu de lebădă în eternitatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
Impus pentru a masca o penurie, și nu pentru a controla o abundență, acesta nu a con dus însă decît la forme ingenioase sau disperate de a-l eluda și a rămas în amintirea oamenilor doar ca o pagină de tristă amintire. Cu totul altfel stau lucrurile în prezent, cînd, păstrînd proporțiile, am trecut și noi de la o stare de penurie la una de relativă abundență. Mitul corpului, cu întregul său cortegiu de valori hedoniste, a ajuns și la noi. Dar
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
el fără remușcări. Apoi îmi dau seama că nu are nici o vină, că asta e menirea lui și că pentru a-și arăta colții l-au cumpărat și îl cresc stăpînii săi. „Born to kill”, îmi șoptește, jumate ironic, jumate trist, un vecin. Ce sentiment plăcut de putere trebuie să ai dacă poți să te plimbi pe stradă cu un killer personal în lesă ! L-am trezit din somn. Sare speriat într-o parte și începe să latre neconvingător. Eu sar
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
fost plasate în ordinea frecvenței lor în „eșantionul” meu. Iar pentru mai multă bibliografie, redau mai jos un eșantion de e-conversații selectate fără nici un fel de părtinire și pe care le transcriu ca atare : Ce faci bufon mic si trist ? Ai pareri si opinii ? Auzi ba fatza de mucegai ? ? ? ? La munca cimpului cu el, sau poate la curatat de toalete publice. O mostra de jeg pe blogul marelui dizident megaloman obraznicatura dracului !... Inca o atitudine impertinenta ca asta, si te
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
terase generoase și bărci de croazieră. „Parcă ar fi Monte Carlo” - am zîmbit eu și ne-am întors, luînd o în sus pe Valea Cernei. „Festivalul Pinului.” „Hai și noi !” Am ajuns astfel la Băile Herculane. Unele dintre cele mai triste ruine din România. Prostia nu are istorie, așa că e oarbă la trecut. „Chiar nu înțeleg !” - se ambalează soția mea, și renunțăm la festival. Ceva mai departe, văd un panou mare din tablă ruginită : „închiriem sală de sport pentru nunți. Primăria
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
adevărată. Privind o ispravă, aflînd-o, discutînd-o, trebuie să poți spune : ce om de ispravă ! Românu’ de ispravă ține la imaginea sa de om fain sau băiat de băiat, de aceea o ispravă tăinuită, neștiută de gura lumii, este o ispravă tristă, adică o povară pe sufletul său. Ei, dar uneori nu iese, și atunci isprava rămîne neisprăvită. Nu-i însă chiar așa de grav, de vreme ce mai nimeni nu se aștepta la cine știe ce ispravă. În timp, te poate costa totuși : aceeași gură
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
cele două filme. Într un mod particular, le leagă mai departe pe ambele de comunism sau de spiritul său (deși unul dintre ele nu are nici o legătură directă cu acesta), căci ceea ce s-ar putea să fi fost cea mai tristă realizare a acestuia, dincolo de crimele sale, este instituirea obligativității modului de viață derizoriu. Dar derizoriul este o categorie mult mai largă, cu propensiuni spre universalitate, drept care filmele (mai ales A fost odată în Anatolia) au și o dimensiune mult mai
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
libertăților legale și lăsîndu-ne demobilizați de eșecurile lor parțiale. Nu am înțeles că nu există Libertate de unul singur : pe o insulă pustie, un om nu este liber, ci doar singur. Din acest punct de vedere, „libertatea” noastră este una tristă, căci însingurată, o libertate a fiecăruia pentru fiecare. Libertatea este redusă astfel la independență, iar cuvîntul care comunică, legîndu-ne de aproapele nostru, devine o simplă cuvîntare care își strigă doar dreptul de a cuvînta. Am devenit astfel ființe îndepărtate în ciuda
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
să se scoale din pat, dar nu le-au ținut genunchii. În funcție de fidelități și sensibilități, intelectualitatea a visat exegeze fie în filiera eroică a Pieței Universității din 1990, fie în cheia satirică a lui Caragiale, bagatelizînd estetic fenomenul. O majoritate tristă s-a întors pe partea cealaltă a blazării, întrebîndu-se abulic „și pe cine pui în loc ?”, în timp ce o minoritate „pe val” a trecut printr-un scurt coșmar : „asta ne mai lipsea, să ne scadă acum și ratingul de țară !”. În fine
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
Sănătate a acestuia, unde s-au depus toate diligențele pentru a fi ajutat. Cu toate acestea, sâmbătă la ora 18 și 11 minute, tânărul și-a dat ultima suflare. Un trimis special al gazetei noastre a fost de față la tristul eveniment. Pentru că pe unele dintre obiectele de vestimentație ale tânărului era cusută monograma R.O.Z., Domnul colonel Costache Boerescu, eminentul Șef al siguranței publice, a reușit să descopere că este vorba de un membru al familiei Ochiu-Zănoagă din Giurgiu
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
sensibil la tot ce ține de scenă. — Așa că profesorul l-a așezat în ultima bancă, de milă, iar când, într-o zi, l-a suit pe estradă, vai, toată clasa a râs în hohote, deși avea de recitat o poemă tristă. Dar băiatul avea vână. A repetat cu pietre-n gură, cu îndârjire, în fața oglinzii de acasă și s-a corectat în toate privințele. Multe minuni se petrec și-n teatru, dar mai ales în medicină, dacă e voință. S-a
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
Alexe (Simonei) Pe întortocheate poteci mai caut încă liniștea din mine, dând mâna cu zorii sub primul strigat al luminii și sărutând cu ardoare catapeteasma înfocata a fiecărei seri. Mă trezesc dimineața istovita, între valuri diafane și reci, cu sufletul trist și buzele arse. Învinsă, îmi port pașii spre izvor și mă cufund în limpezimea lui preț de o clipă, apoi rămân liniștită cu inima prinsă de orizont. Aștept cu înfrigurare focul sacru reaprins de apus.
Focul by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83335_a_84660]
-
Între lanțuri și glezna învinsului a existat întotdeauna o sfâșietoare tandrețe. Se scumpește mereu încălțămintea. Doamne, bine că nu ne-ai făcut miriapozi. Omul curge, de cele mai multe ori, de-a curmezișul fericirii. Când e singurătate în doi, căsnicia este mai tristă decât celibatul. Trăiește din plin clipele fericite! Chiar dacă amintirea lor va fi tristă. Pragmaticii își caută îngroziți fericirea numai în afara lor. Copilăria ideală este cea trăită în prelungirile cosmice ale satului. Viața își alege candidații la fericire după criterii oculte
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
mereu încălțămintea. Doamne, bine că nu ne-ai făcut miriapozi. Omul curge, de cele mai multe ori, de-a curmezișul fericirii. Când e singurătate în doi, căsnicia este mai tristă decât celibatul. Trăiește din plin clipele fericite! Chiar dacă amintirea lor va fi tristă. Pragmaticii își caută îngroziți fericirea numai în afara lor. Copilăria ideală este cea trăită în prelungirile cosmice ale satului. Viața își alege candidații la fericire după criterii oculte. Încă din naștere, fericirea are și celule malformate. Fericirea poate fi produsul unei
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
De regulă, premiile sunt instrumente mediatice. Care nu prea au legătură cu arta. Arta ar mai putea destrăma fibra egoismului din noi. Am început să ne obișnuim cu arta refuzată de fior. Arta pur comercială atrofiază gândirea consumatorului. În surâsul trist al Giocondei există și semne al viitoarelor noastre alienări. Arta de consum profanează sensibilitatea umană. Avem cărți de tarabă, dar și cititori de același calibru. Și în artă mai obosesc grinzile. Artistul - un biet pălmaș sub steagul ferfenițit al absolutului
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
cu praștia, peste gardul din nuiele, un pachet de țigări "Naționale" sau "Miner". Nu era mare lucru să ajungi în această situație. Tocmai din acest motiv, profesorul Bidaru dorea să schimbe subiectul discuției. Nu mai e cazul să fiți așa tristă... și adresându-se băiatului continuă: Florin, am înțeles că ai fost în București. Ți-a plăcut orașul? La această întrebare, băiatul nu știa ce să răspundă. Era încurcat cu totul, însă mama sări imediat în ajutorul lui. Ce să-i
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]