15,045 matches
-
Brâncoveanu (1688-1714) marchează un punct important În evoluția culturii și artelor pe teritoriul Tării Românești. În ciuda condițiilor vitrege de politică internă, domnia lui Brâncoveanu a fost mai lungă și mult mai stabilă. Stilul brâncovenesc s-a născut dintr-o evoluție firească a artelor din ultimele decenii, cărora li s-au suprapus diferite influențe externe, dupa cum am amintit. Predecesorii lui Brâncoveanu, Matei Basarab (16321654) și Șerban Cantacuzino (1678-1688) au reușit să contureze un caracter unitar, românesc, În artă. „Epoca” lui Matei
Din suflet de creștin. Ediția a V-a by Gabriela Petronela Puiu () [Corola-publishinghouse/Science/91775_a_92318]
-
a fost atins abia În vremea domniei lui Constantin Brâncoveanu. Rădăcinile românești ale stilului brancovenesc sunt cu aproape o jumatate de secol mai vechi. Conturarea definitivă a stilului, prin asimilarea unor elemente occidentale, se face În timpul lui Brâncoveanu, ca evoluție firească a viziunii arhitecturale. Apariția unui stil unitar, atât laic cât și ecleziasctic era În acel moment o necesitate, pe care Brâncoveanu a facilitat-o și a susținut-o prin ideile sale culturale reformatoare și financiare. Stilul brâncovenesc a salvat arhitectura
Din suflet de creștin. Ediția a V-a by Gabriela Petronela Puiu () [Corola-publishinghouse/Science/91775_a_92318]
-
Volumul intitulat Cultură, politică și societate În timpul domniei lui Carol I. 130 de ani de la Proclamarea Regatului României, pe care Îl punem la dispoziția cunoscătorilor și pasionaților de istorie, este urmarea firească a simpozionului cu același nume, organizat În martie 2011, de Institutul de Istorie „A. D. Xenopol” al Academiei Române și Facultatea de Istorie a Universității „Alexandru Ioan Cuza” Iași. Atât simpozionul, cât și volumul s-au vrut a fi momente de reflecție
Cultură, politică şi societate în timpul domniei lui Carol I : 130 de ani de la proclamarea Regatului României by Gheorghe Cliveti, Adrian- Bogdan Ceobanu, Ionuţ Nistor () [Corola-publishinghouse/Science/413_a_1245]
-
sale. Jurnaliștii strîmbau chiar din nas inițial, ca și cum ar fi fost vorba de o lipsă de gust sau de o stîngăcie datorată familiarității sale imperfecte cu obiceiurile spațiului literar francofon. Dar autorul le-a răspuns mereu, cu aerul cel mai firesc din lume, că așa simte el lucrurile și că e întru totul liber să-și urmeze inspirația, chiar dacă îi deranjează pe "ortodocșii" stilului romanesc. Acesta este stilul său: Fetița aceea avea pantofi negri, trotuarul era asfaltat, ploua de o jumătate
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
romanești, cel al alegerii numelor de personaje și locuri. Căci fiecare cititor, din indiferent ce spațiu ar proveni, are tentația, poate inconștientă, de a situa în timp și mai ales în spațiu evenimentele ce i se înfățișează, dintr-o nevoie firească de identificare și așezare în verosimil pe care experimentele autoreferențiale postmoderne nu au făcut-o să dispară. Nouă, celor de dincoace de Cortina de fier ni se pare că acțiunea se petrece în mod evident în zona de influență sovietică
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
sofisticată, acea punere în frază cu totul aparte, care fac din Grainville, probabil, cel mai surprinzător stilist contemporan al literelor franceze. Nu ușor de digerat, dar cît de reconfortant în peisajul atît de searbăd al banalității literare curente! Dincolo de talentul firesc pentru orice romancier autentic capacitatea de a crea povești și personaje remarcabile -, Grainville posedă în cel mai înalt grad harul unei scriituri în care sensurile țopăie prin forme neașteptate, iar formele ating zone de puritate incandescentă, în care sensul nici
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
căruia i-au plăcut întotdeauna personajele puternice, complexe, nu atît ambigue, cît duble, dar care nu sunt indiferente la dimensiunea morală a actelor lor, ci își pun întrebări. Iar relațiile umane nu au părut niciodată mai întortocheate, dar și mai firești decît sub pana lui, asemenea Michèlei, care se indrăgostește de un bărbat înainte de a descoperi că e cel care a violat-o la începutul romanului. Cuiul lui Cehov... Cert e că Djian sparge frazele cu luciditate și curiozitate, pentru a
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
pe lîngă farmecul evocării unor locuri și vise a căror ancorare în realitatea comunistă de dinainte de '89 nu le știrbește dulceața aceea unică pe care doar tinerețea o poate conferi lucrurilor. Tonul pasajelor "românești" nu e dolorist, nostalgia e una firească pentru oricine se întoarce, după ani buni, asupra unei părți din sine învelită în misterul trecutului mereu reinventat și nu putem să nu ne amintim, noi, cei care ne-am trăit tinerețea în acele vremuri, că suferințele și lipsurile exterioare
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
epurărilor din 1945): Ceea ce contează nu e atît clasificarea unui autor, atribuirea unui numar de ordine, cît înțelegerea existenței sale ca "lume" dacă este o planetă, fie ea și minusculă, dacă are atmosferă proprie, floră și faună personale. În chip firesc, odată cu renumele și întărirea prestigiului său, aura de maestru i-a mai jucat și feste la bătrînețe ; e amuzant să-l vezi pe distinsul domn înconjurat de toți junii scriitori ce se înghesuie să-i exprime admirația lor, ca unui
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
dilatare ultimă (...). Supremul atins prin vocabulă, prin simbolul însuși al fragilității! (Exerciții de admirație) Prima carte, ultima carte: fracturi identitare. Cioran și banda lui Möbius Într-o logică melioristă, orice autor ar trebui să marcheze o distanță semnificativă, datorată maturizării firești, între prima și ultima sa carte. Lucrurile nu stau însă așa pentru Cioran, care afirmă peremptoriu, în 1973: "Ceea ce știu la șaizeci de ani știam la fel de bine la douăzeci. Patruzeci de ani de lungă, inutilă muncă de veri ficare."(NN
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
furt, o fraudă la Sécurité Sociale urma să fie considerată doar o simplă șmecherie, demnă de a fi copiată. Astfel, după comunizarea resurselor, furtul nu mai este perceput de societate ca o faptă condamnabilă ci ca o acțiune inovativă lăudabilă, firească. Conform analizei lui Bastiat, efectul pe termen lung nu putea fi decât o creștere necontrolată a cheltuielilor și deci a contribuțiilor, urmată de cozi, raționări, corupție, abuzuri, arbitrar și reducerea prestațiilor. Prăbușirea sistemului este deci inevitabilă. Ne vom da seama
by Frédéric Bastiat [Corola-publishinghouse/Science/1073_a_2581]
-
la considerații mai înalte, se poate observa că nevoile și dorințele se nasc unele din altele și se înalță spre regiuni din ce în ce mai eterice, pe măsură ce bogăția publică permite satisfacerea acestora; că guvernul nu trebuie să se amestece deloc în această ordine firească deoarece, dată fiind o anume stare a bogăției prezente, acesta n-ar putea să stimuleze, prin impozitare, industriile de lux fără a provoca daune industriilor de bunuri de strictă necesitate, intervenind astfel în marșul natural al civilizației. Se poate observa
by Frédéric Bastiat [Corola-publishinghouse/Science/1073_a_2581]
-
stanțe corecte patria, pământul românesc, pacea, devotamentul femeilor-ostași sau, atunci când e vorba de o tematică mai personalizată, mama care apără/veghează somnul copilului, îndrăgostita care își descoperă vârsta. Romanele semnate de G.-M. impun în primul rând prin darul povestirii, firească, adesea captivantă. Scriitoarea imaginează situații foarte aproape de realitate, creează realist-mimetic un fundal al cotidianului lesne recognoscibil, pe care proiectează mici drame sentimentale care mobilizează atenția unui cititor nepretențios, obosit ori mai degrabă indiferent față de prea numeroasele complicații moderne ale narativității
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287368_a_288697]
-
în detrimentul etichetării corecte a conduitelor ostile drept bullying (în cazul numărului limitat de raportări). De asemenea, apreciem a fi esențială nu doar semnalarea episoadelor abuzive de către victimă, ci și statutul persoanei căreia îi mărturisește trăirea abuzului psihologic, astfel încât, dincolo de împărtășirea firească unor prieteni sau părinților, elevii victimă trebuie să rupă cercul tăcerii în raport cu specialiștii din mediul școlar. Prin urmare, decizia victimelor de a vorbi depinde și de reacțiile acestora, care variază de la a nu fi deranjate de astfel de
Aspecte ale h?r?uirii psihologice ?n grupul ?colar by Nicoleta Cramaruc () [Corola-publishinghouse/Science/84059_a_85384]
-
sensul că el acționează selectiv, în funcție de stările variabilelor sale interne și respinge ceea ce provoacă stări instabile" (Kaplan 1969: 293). Cealaltă analogie este cu piața și mecanismul ei de echilibrare a prețurilor - o abordare individualistă. În acest caz, echilibrul este consecința firească a acțiunii individuale raționale, fără intervenția vreunui centru conducător. Aplicată la relațiile internaționale, această analogie vede echilibrul ca un rezultat al încercărilor specifice ale statelor de a se proteja, încercări ce conduc inevitabil la echilibrarea puterilor lor (Kaplan 1969: 296
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
puțin istorice și mai puțin normative. În primele scrieri de drept internațional, el deja susținea standardele științifice ale pozitivismului filosofic și propunea o poziție legală numită "realistă", mai pozitivistă - spunea el - decît cea a lui Kelsen însuși (Morgenthau 1936). Mai firești din punct de vedere logic pentru disciplina relațiilor internaționale au fost cele șase principii celebre ale realismului, adăugate într-o ediție ulterioară a tratatului său. Primele trei dintre aceste principii l-au făcut pe Morgenthau întemeietorul unei abordări realiste mai
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
lungul secolelor, nu mai pot fi impuse tuturor statelor. În "Revolta împotriva Occidentului", Hedley Bull (1984) a observat că dreptul internațional era făcut nu numai de către Occident, ci și pentru Occident. Mesajele normative implicite ale societății internaționale europene, atît de firesc plasate în interiorul acestei culturi diplomatice, au fost desconspirate, iar apoi normele ei au fost contestate. În concluzie, realiștii trebuie să se concentreze asupra studierii unor zone în care există culturi politice diferite. Tendința spre o mai mare receptivitate în studiile
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
de simț critic. CONCLUZIE Acest capitol a prezentat trei argumente cu privire la actuala dezvoltare a realismului în disciplina relațiilor inter-naționale și în economia politică internațională. Mai întîi, s-a arătat că unitatea dintre discursul diplomatic și disciplina relațiilor internaționale, atît de firească în vremea lui Morgenthau, nu mai este valabilă. Lumea politicii inter-naționale și cea a diplomației s-a schimbat. Apoi a fost pus în evidență un eșec similar, atunci cînd realiștii au încercat să salveze suprapunerea dintre realism și principala teorie
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
1976: 30) 1 Un alt motiv, mai personal, este faptul că am asistat la o uimitoare renaștere a gîndirii și învățămîntului geopolitic în Europa Centrală și de Est. În ceea ce privește motivul, răspunsul este că realismul apare ca o continuare logică și firească a teoriilor folosite în Europa de Est în timpul războiului rece. 2 Există o oarecare asemănare cu ideea lui Morgenthau de luptă pentru putere, înăbușită pe plan intern și care se proiectează într-o formă mai pronunțată peste granițe. Din ambele perspective, consolidarea
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
și destin de Alexandru Busuioceanu, de fapt o introducere la o istorie a literaturii române, încearcă o definire a spiritului românesc în raport cu cei doi poli tutelari - Orientul bizantin și Occidentul european -, arătând că bizantinismul culturii române vechi a însemnat racordarea firească la o sursă culturală la adăpostul căreia poporul nostru „s-a putut apăra de influența slavă și de cruda dominație turcească, chiar în vremea când Bizanțul încetase de a mai avea o existență politică și era numai un simbol al
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287874_a_289203]
-
grecești și arabe, se datoresc noului specialist, care, călugărindu-se, ajunse în 1708 mitropolit. Atitudinea antiturcă îl duse la caterisire și moarte (1716). Și predicile lui Antim sunt compilații, izvorul principal fiind Ilie Miniat, însă naturaleța frazei, spontaneitatea exordiilor, trecerea firească de la planul material la cel alegoric, familiaritatea, indignările, întristările, mustrările, între-bările retorice sunt personale. Antim e un orator excelent și un stilist desăvârșit, echilibrand cu patos exacta mașinărie a cazaniei. El propune cu îndemînare ascultătorilor speculații teologice și transcendentalități, vorbind
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
socoti neghiob crezîndu-se totuși deștept ("Așa socotesc eu cu firea mea aceasta proastă"), proverbialitatea, filozofia bătrânească, văietătura, darul de a povesti. Experiența, vârsta înaintată îi dau lui Niculce dezlegarea limbii, tonul bârfitor și moralizator. Cronicarul e înțepător și cu un firesc umor popular. Despre pedeapsa cu înhămarea leșilor la Dumbrava-Roșie se spune răutăcios că "ei se rugau să nu-i împungă, ce să-i bată cu biciușcele, iară când îi băteau cu biciușcele ei se rugau să-i împungă". Cu doamna
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
Muzică făceau cu drâmboaie, Zdrîngănind clopoței de cioae... Marșul suna în cornuri mugătoare, Toți lolăindu-se în gura mare. Țiganii blestemă, se milogesc, se jură, se îndeamnă, se vaietă, chiuie, se sfădesc, și astfel plictisitoarele discursuri din epopeea clasică iau forme firești de comedie. Mergerea lui Parpangel la iad și la rai e o îmbinare de vămi ale văzduhului cu priveliști de paese di Cuccagna, povestite țigănește, însă în manieră dantescă. Astfel, așa cum împotrivitorilor lui Dante li se răspunde că poetul vine
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
tău în zbor unit Clădesc din timpul nostru un secol strălucit. Întâia dramă e amabilă, spectaculoasă, poetică nu în poezia exterioară, foarte superficială, cât în problema de bază. Horațiu suferă criza lui Goethe, o vitalitate sufletească excepțională în lupta cu fireasca ruină a omului. Ovidiu însă e o piesă falsă, în care timp de patru acte se pregătește indignarea lui August, pentru ca în al cincilea toate personagiile principale să se adune în chip artificial la căpătâiul poetului muribund, la Tomis. Ovidiu
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
Frumos îi mai miroase părul, Miroase toată ca o floare)... și culege dimineața un fir de păr feminin pe haină, semn al realității fericirii: În sat cocoșii prind să cânte, Deasupra stelele clipesc. Mișcarea lumii - întreruptă - Reintră-n mersul ei firesc. Și când a doua zi, pe haină, Mirat, găsesc un fir de păr, Pricep că visul ce visasem S-a petrecut în adevăr. În timpul războiului, Vlahuță schiță în câteva versuri un început de evocare a forțelor oarbe, mașiniste: Ard, zi
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]