15,612 matches
-
Falkland, se folosea o terminologie similară celei din jocul de șah. Oare era doar o întîmplare, sau exista intenția de a înșela? În cazul războiului din Vietnam, eufemismele erau folosite de politicieni sau subordonații lor; aveau ei intenția de a induce în eroare, și dacă da, pe cine? Pe timpul războiului din Golf, anestezia lingvistică era înoțită de o supraveghere strictă a imaginilor difuzate la televizor, avînd scopul de a "elimina din imagine corpul uman" (Mitchell 1992:7). Folosirea de către publicul larg
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
capitolul 8 am citat o glumă analizată de Freud pentru a ilustra modul în care afirmațiile adevărate pot fi, în unele cazuri, folosite în scopul de a înșela. De asemenea, în alte împrejurări, o afirmație poate fi falsă, fără a induce în eroare. Prezența sau absența intenției de a păcăli nu depinde întotdeauna de adevărul sau neadevărul existent în ceea ce se spune. Contrastul între neverosimil și fals sau între veridicitate și adevăr se manifestă în numeroase contexte, însă nicăieri nu se
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
drept încercări ale autorilor de a păcăli cititorii. Dacă cititorii se simt sau nu înșelați în alt mod decît prin minciuni propriu-zise, este o întrebare care rămîne deschisă. Roberts (1972:23) susține că "mulți scriitori au intenția de a ne induce în eroare", însă în continuare spune că autorii textelor literare "își avertizează de obicei cititorii că operele lor nu trebuie considerate nici minciună, nici adevăr, ci ceva diferit de ambele". Aceste avertismente iau diverse forme: cea mai simplă este afirmația
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
lăsat cu siguranță duși de nas. Într-adevăr, el a fost numit "cel mai mare mincinos din toate timpurile" (Backscheider 1989:xii). Baker (1924:12) susține că literatura de acest gen, scrisă de Defoe și alții, "avea scopul de a induce în eroare". Și, într-adevăr, ce altceva putem spune cînd, la începutul cărții Călătoriile lui Gulliver, Swift scrie, într-o introducere intitulată " Editorul (adică Sympson) către Cititor": Există o nuanță de veridicitate în întreg romanul; și într-adevăr, autorul era
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
evenimentelor care se petrecuseră în 1665. Criticii din secolul al XIX-lea au lăudat cartea, spunînd că era un text literar reușit, "o capodoperă a verosimilității", însă nu au considerat-o lucrare istorică. Totuși, Nicholson (1919:1-3) susține că cei induși în eroare au fost criticii și nu cititorii; ignorînd afirmația falsă a lui Defoe cu privire la paternitatea cărții, el demonstrează că "nu există nici o afirmație esențială în Jurnal care să nu se bazeze pe un adevăr istoric". Cu alte cuvinte, Defoe
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
cît relatarea acestuia cu privire la descoperirea manuscrisului este descrisă "în maniera cea mai calculată, pentru a-i convinge pe cititori de adevărul spuselor sale". Pe de altă parte, dacă opera n-ar fi conținut atîtea "imagini lascive" și nu ar fi indus în eroare publicul neavizat, Rousseau (1979:72) ar fi considerat păcăleala una din acele "minciuni ocazionale lipsite de importanță", pe care ar fi tolerat-o. Mai tîrziu, în secolul al XVIII-lea, conceptul de "roman", ca gen recunoscut și acceptat
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
fi intervievat nici un indian șaman Yaqui, și ca aparenta autenticitate a experiențelor sale șamanice să provină în întregime din propriile talente șamanice și din abilitățile lui literare și imaginative. În loc să încerce să descopere dacă a vrut sau nu Castaneda să inducă publicul în eroare și, de asemenea, să-și păcălească îndrumătorii de la universitatea din California, unii comentatori postmoderniști (cf. de Mille 1980) au considerat această problemă irelevantă. Silverman (1975:xi) spune: "Pe mine nu mă interesează absolut deloc dacă "evenimentele" relatate
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
al realității. Nu e vorba de nici o minciună, decît în cazul acelor povestiri inventate care sînt prezentate drept adevărate. În toate comunitățile, fie ele literate sau pre-literate, oamenilor le plac fanteziile și le pot împărtăși semenilor lor fără a-i induce în eroare, cu condiția să nu pretindă că rezultatele imaginației sînt de fapt realități. La granița dintre fantezie și minciună se află activitățile comicilor profesioniști care își amuză publicul, însă îi înșeală pe cei mai creduli și în special pe
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
să cercetăm modul în care această capacitate este utilizată cel mai bine. Procesele sociale și mentale prin care oamenii mincinoși își păcălesc semenii sînt mult mai complicate decît acelea care au loc, spre exemplu atunci cînd păsările de pradă sînt induse în eroare de prezența unor semne înșelătoare pe aripile fluturilor. Numai oamenii, și poate alte specii evoluate, pot înșela într-un mod care ține cont de posibilele reacții ale celor păcăliți la acțiunile întreprinse de cei care îi înșeală. Langer
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
Robert Mitchell (1986:21-29) a structurat o tipologie în care distinge patru feluri de înșelătorie, cu complexitate crescîndă. La un nivel mai primitiv descoperim plante și fluturi care înșeală prin aspectul exterior; aceste specii nu au încotro, fiind nevoite să inducă permanent în eroare. La un alt nivel, există păsări care încearcă să păcălească simulînd rănirea; trebuie să apară un stimul corespunzător, după care urmează involuntar reacția la acesta. La un al treilea nivel, întîlnim animale care învață să mintă, cum
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
trăiesc în cete, decît le folosește cimpanzeilor, ale căror grupuri sînt mai fluide. Chiar și așa, există dovezi că maimuțele sud-africane se păcălesc unele pe altele în mod intenționat. Alături de talentul machiavelic și tot ceea ce el implică, abilitatea de a induce în eroare este facilitată de predispoziția imaginativă. Nu avem cum să știm în ce măsură au primatele non-umane înclinație spre fantezie, însă la oameni aceasta apare la o vîrstă fragedă. Copiii sînt capabili să fabuleze și astfel să facă diferența între ceea ce
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
aflăm adevărul, ghicindu-l în opusul a ceea ce este spus sau scris. Însă, acest opus ne-ar pune în fața a numeroase opțiuni. În plus, dacă am ști că interlocutorii vor lua drept minciuni tot ce afirmăm noi, i-am putea induce în eroare spunîndu-le pur și simplu adevărul, cu certitudinea că ei vor crede că adevărul este altul, după cum s-a văzut în capitolul 8. Presupunerile cu privire la ce s-ar întîmpla dacă nu ar exista deloc minciuni nu sînt decît speculații
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
dezavantajele demascării. În război, este în mod sigur avantajos pentru liderii uneia dintre tabere să depisteze minciunile spuse de adversari, însă măsura în care acestea vor fi demascate trebuie să fie o decizie strategică și tactică. Adeseori este avantajos să induci în eroare inamicul, nedezvăluindu-i faptul că minciunile sale au fost detectate. Totuși, în lumea politicii, cel puțin în condițiile unei democrații pașnice, am putea fi înclinați să spunem că este spre binele tuturor să fie depistate și demascate cît
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
prin joc, realizând refacerea neuro-motorie la nivel periferic; 3. Activarea marilor funcțiuni ale organismului prin joc, odată cu menținerea și întărirea stării de sănătate generală; 4. Combaterea stărilor psihice negative printr-un joc de mișcare autonom, autoimpus în scopul de a induce cu ușurință „starea generală de bine”. Obiective operaționale privind formarea caracterului și a personalității 1. Formarea și consolidarea trăsăturilor pozitive de caracter și personalitate; 2. Formarea și consolidarea deprinderilor de a acționa în echipă; 3. Formarea liderilor, a capacității de
Metodica predării fotbalului în gimnaziu by Gheorghe BALINT () [Corola-publishinghouse/Science/1663_a_3119]
-
iar disponibilitatea de schimbare a grupurilor-client reprezentând condiția de lucru pentru modelul centrat pe sarcină. 3. Modelul strategic centrat pe soluții rapide folosește două jaloane în intervenție: a) ce se întâmplă în prezent și necesită consiliere; b) cum poate fi indusă schimbarea. Elementul cauzal, problematic (de ce) nu reprezintă o preocupare pentru acest model de consiliere. Mai mult chiar, accentul întregii intervenții se pune pe ce se vrea schimbat de către client. Pornind de la modelul teoretic propus de Milton Erickson, consilierea strategică urmărește
[Corola-publishinghouse/Science/2161_a_3486]
-
conservatorismul și socialismul se plasează în câte o epistemă specifică, pe care o influențează, producând expresii ideologice ale cunoașterii sociale și politice și contribuind, astfel, la schimbarea societală. În sens invers, schimbarea societală lucrează asupra formelor cunoașterii sociale și politice, inducând astfel schimbări de epistemă și producând, finalmente, inclusiv mutații ideologice la nivelul imaginarului social. Din acest mecanism decurge atât evoluția societății în plan socio-politic, economic și cultural -, cât și evoluția cunoașterii ca atare. O scurtă analiză a fiecăreia dintre ideologiile
by Daniel Şandru [Corola-publishinghouse/Science/1080_a_2588]
-
mai multe pentru ei înșiși". Astfel de considerații implică ideea necesității responsabilizării sociale a indivizilor, căci, datorită abundenței economice pe care o face posibilă capitalismul, aceștia ajung să creadă că sunt capabili să facă orice. Dorința nelimitată pe care o induce oamenilor societatea capitalistă, aceea de a avea totul hic et nunc se răsfrânge și asupra altor domenii ale vieții socio-politice. Aceasta deoarece politica, economia și cultura se află într-o relație directă, ceea ce permite concluzia neoconservatoare redată, de asemenea, de
by Daniel Şandru [Corola-publishinghouse/Science/1080_a_2588]
-
Noonan, sindromul Klippel-Feil, sindromul X fragil, telangiectazia hemoragică familială, boala ereditară a rinichiului polichistic, sindrom Turner. Au existat câțiva pacienți cu osteogenesis imperfecta dar această asociere poate fi întâmplătoare [1,4]. O serie de boli autoimune sau cu mecanism imun induc inflamația peretelui aortic și sunt asociate mai frecvent cu formarea de anevrism aortic. Acestea includ boala Takayasu (aortoarterita nespecifică), arterita cu celule gigante (boala Horton), arterita temporală, boala Behçet, policondrita recidivantă, trombangeita obliterantă, periarterita nodoasă, LES, sclerodermia, boala Kawasaki, artrita
Tratat de chirurgie vol. VII by HORAŢIU MOLDOVAN, ALEXANDRU VASILESCU, VIOREL POP () [Corola-publishinghouse/Science/92077_a_92572]
-
pot fi înlocuite printr-o toracotomie stângă. Aceste abordări trebuie însă utilizate numai în situații speciale. Decizia privind procedeul terapeutic cel mai bun la bolnavii cu anevrisme degenerative se bazează în principal pe studii preoperatorii, cu toate că uneori datele intraoperatorii pot induce o schimbare a strategiei operatorii. Cele două principii care ghidează abordul operator la anastomozele proximale și distale sunt dacă: 1. joncțiunea sino-tubulară este normală 2. arcul aortic este anevrismal în cea mai mare parte a sa. Pentru anastomoza proximală: - atunci când
Tratat de chirurgie vol. VII by HORAŢIU MOLDOVAN, ALEXANDRU VASILESCU, VIOREL POP () [Corola-publishinghouse/Science/92077_a_92572]
-
evocate auditive sau senzitive. O metodă mai simplă este monitorizarea saturaței oxigenului în sângele din vena jugulară internă. Utilizarea corticosteroizilor preoperator este un adjuvant avantajos la pacienții la care se utilizează OCHP. Efectul neuroprotector se datorează reducerii modificărilor rezistențelor cerebrovasculare induse de hipotermie, ameliorării fluxului cerebral și a metabolismului cerebral post-OCHP. Pentru a obține acest efect protector se administrează metil-prednisolon în doză mare la 2 și 8 ore preoperator [66]. Administrarea de corticosteroizi preoperator este superioară administrării în soluția de priming
Tratat de chirurgie vol. VII by HORAŢIU MOLDOVAN, ALEXANDRU VASILESCU, VIOREL POP () [Corola-publishinghouse/Science/92077_a_92572]
-
conducă pe alte tărâmuri, să ne indice alte orizonturi, mai surprinzătoare ori mai radicale? Fiecare are ideile sale. Nouă ne revine datoria de a primi cu responsabilitate și respect această recomandare a papei Francisc. Nimeni nu încearcă aici să ne inducă în eroare, nici să ne distragă atenția de la esența mesajului creștin ori de la importanța istoriei. Dimpotrivă, probabil că ne îndreptăm spre izvorul problemelor noastre de oameni și creștini ai secolului al XXI-lea. Rolul vieții consacrate este acela de „a
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
determinant. Un factor determinant apare În acele momente În care o singură variabilă dominantă capătă o importanță crucială. Când avem prezent un factor determinant, numărul dezvoltărilor posibile este mai degrabă limitat și clar definit. Diferența dintre aceste efecte și cele induse de variabila constrângătoare este una de grad. Predictibilitatea depinde mai mult de detalii decât de patternuri generalizabile sau secvențe. Factori precum schimbările politice, alianțele, bugetul apărării, capabilitățile militare operează În cadrul unui set de constrângeri precise și cunoscute, generând un număr
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
De asemenea, amenințările actuale de securitate sunt strâns legate de pericolul proliferării armelor nucleare și de distrugere În masă, ca urmare a acțiunilor unor „state-bandit” sau ale unor actori de tip non-statal, precum rețelele teroriste internaționale Complexitatea lumii postbelice a indus necesitatea diversificării cadrului teoretic al domeniului relațiilor internaționale, prin consolidarea paradigmelor liberală și postmodernistă cu precădere. Noile conceptualizări ale securității, datorate Școlii de la Copenhaga sau, mai general, grupului de cercetători care activează În jurul lui Barry Buzan de mai bine de
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
sau structurări optime ale componentelor unui ecosistem sau sistem bine precizat cu grad de diversitate maxim sau cu grad de concentrare minim. Precizare. Entropia poate să apară în oricare dintre problemele de optimizare amintite. Deoarece prezența logaritmilor în expresia entropiei induce un anumit grad de dificultate calculatorie, pentru rezolvarea problemelor Principiului Diversificării Optime vom utiliza cu precădere, în diferite situații, indicatorii neentropici ai concentrării sau ai diversității. Alocări optime de acest fel ar putea fi întâlnite și utilizate în cazul alcătuirii
Introducere în măsurarea diversității Teorie și aplicații by Ion PURCARU () [Corola-publishinghouse/Science/231_a_213]
-
oncogene, al căror rol în apariția teribilei maladii a fost dovedit. Din păcate însă, este foarte posibil ca nu numai o genă, ci mai multe să fie implicate în geneza cancerului. De asemenea, mecanismele (așa- numitele „pathways”) prin care mutațiile induse la nivel genetic conduc la apariția proliferărilor maligne nu sunt încă pe deplin elucidate. Și, în sfârșit, „ciclosporina” oncologiei, adică un medicament care să fie uniform eficient în controlul acestei boli, nu a fost încă descoperită. Până atunci rămânem tot
Imunogenetică și oncogenetică. Principii de imunogenetică. Partea I by Lucian Gavrilă, Aurel Ardelean () [Corola-publishinghouse/Science/91987_a_92482]