15,631 matches
-
închipuit fața lui papa dacă aș da cuiva așa ceva. În schimb, după ce am socotit și-am parasocotit banii strânși, i-am luat lui Jacques, cu un preț uriaș, 4 lei 50, exact cât un corset de la Marie Rose, o mică minune: Fântâni luminoase. Erau descrise așa de ispititor că n-am putut rezista: „Lumea care a fost la expoziția din Paris n-a uitat încă impresiunea ce i-au produs Fântânile luminoase. Dar de ce tocmai la Paris? Cine n-a văzut
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
și totuși, și totuși ce-a vrut? Am început să frec de zor argintăria, cu praf de curățat dinții - o invenție pe care ar trebui s-o brevetez. 2 Alexandru se așteptase să nu fie primit, deși spera într-o minune. Că luni dimineața nu se fac vizite e la fel de sigur, ba chiar, în cazul de față, mai sigur decât faptul că ziua de luni vine după duminică. Dar nevoia de a-i cere ei, tocmai ei, ajutorul fusese dincolo de teama
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
comorile adevărate, era un lucru care nu folosește decât unora, lui Petre și nevestei lui nu-i era de nici o trebuință. N-avea cum să afle de unde provine cheia și, cum nu era spărgător de meserie, ci vizitiu, chiar dacă, prin minune, ar fi aflat unde se găsește acea casă de fier, tot degeaba ar fi fost. Iar acum, după ce bălanul murise și după discuția cu conu Costache („bagă de seamă, dacă tăinuiești ceva ajungi drept la gros“), lui Petre nu i
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
același loc, „cum le scrie soarta be toate!“ - că-l pierduse acolo. Sau poate chiar ăștia nu l-au crezut și „l-or fi îmbușcat“? Dar, pentru mai multă siguranță, dăduseră totuși anunțul? Precis că cei de la casele noi, o minune de case, știu că tânărul a fost adus la doctorul Rosenberg. Atunci de ce n-au spus că-l cunosc? Sigur era bănet mult la mijloc și primejdie mare. Nimeni nu știa deocamdată că portmoneul nu se pierduse, ci se furase
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
încă, de-atâta amar de timp. Acum Costache părea s-o privească uneori pe Iulia așa cum odinioară o privise pe ea. Nu se mira, știa că el poate să vadă omul pe dinăuntru mai bine decât cu razele făcătoare de minuni ale lui Röntgen. Și totuși, Agatei nu-i plăcea să-l vadă prea mult în preajma Iuliei. Trebuia, acum, să verifice toată curățenia care se făcuse în lipsa ei, să se ocupe de bucătărie, de plantele din ghivece și pregătirea lămpilor și
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
și, parcă dintr-o veche deprindere de care uitasem cu desăvârșire, am scos și eu pălăria. Am primit cadou o pălărie de fetru și o pereche de galoși negri. Ce repede te deprinzi cu noutățile, cât de ușor se transformă minunile în banalitate. Până la urmă poate că am fost creați să acceptăm orice rău și orice bine ca să ne simțim nimicnicia. Cum uităm de asta, cum suntem pedepsiți cu lovituri. Poate că ne ducem zilele pe o planetă-pușcărie, doar că nu
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
Parizianu, i-am zis așa fiindcă are lornion, după cum vezi... Uite, am și unul Nicu, i-am pus numele după tine. Era cel pe care-l remarcase și băiatul, din prima clipă, avea ca niște solzi verzui la gât, o minune, și, nu se știe de ce, pesemne se prinsese în vreun ciulin sau în vreo sârmă, pe creștet avea câteva penișoare ridicate, ca un moț. — Îl vrei? întrebă stăpânul, dar Nicu nu i-l putea lua pe Nicu, era bine să
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
pare că l-a îndrăgit din prima clipă, i-a spus cu o veselie care n-o caracterizează: — E adevărat că fabricați bani falși? Nu de alta, dar și nouă ne-ar prinde bine... Atunci s-a produs ca o minune pe fața domnului Crețu. A zâmbit pentru prima dată și i-am văzut dinții frumoși, albi, dar mai presus de orice, i-am văzut un chip luminos și de o dulceață cum nu știu să mai fi observat la cineva
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
pe estradă, vai, toată clasa a râs în hohote, deși avea de recitat o poemă tristă. Dar băiatul avea vână. A repetat cu pietre-n gură, cu îndârjire, în fața oglinzii de acasă și s-a corectat în toate privințele. Multe minuni se petrec și-n teatru, dar mai ales în medicină, dacă e voință. S-a suit a doua oară pe scândură și-a spus Lacul lui Lamartine așa de frumos, că nimeni n-a mai râs. Într-o zi, în
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
domnul cel tăcut, care ascultase așa de bucuros ce-i povestise zilele trecute, nu era aici. În mai multe locuri prinsese un zvon care, se pare, preocupa în clipa asta toate fețele bisericești: se pierduse urma unei icoane făcătoare de minuni, un odor de preț, luat cu vreo zece ani în urmă de la o catedrală din centru, care se dărâmase. Icoana, dacă a înțeles el bine, a fost găzduită o vreme la un episcop, dat jos din funcție cu mare scandal
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
Spune-i cum te cheamă! îl îndemnă pe băiat. — Ciuciu Penciu. Ciuciu Penciu din Silistra mă cheamă - repetă el, ca să fie sigur c-a fost auzit și izbucni în râs la gluma lui, care se vede că-l distra de minune. Eu m-am sculat de muuult! — Bună ziua, domnule, și eu m-am sculat de și mai mult, întări fetița cu un glas foarte asemănător cu al fratelui ei, politicoasă, dar cu reproș față de musafirul care era în pat. Pe mine
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
fac atâtea încercări de zbor în afara zeppelinului și sunt încercări ca hipo-mobilul să fie înlocuit cu auto mobilul, așadar cu niște cai care nu se văd și nu se potcovesc - ce-or să facă fierarii?... ăăăă... s-au petrecut atâtea minuni în știință - nici nu-ncerc să le știu eu pe toate, strămoșii noștri ar mai muri o dată de uimire - ei, bine, eu, unul, cred că orice e posibil. Din moment ce lumea vorbește chiar de nemurire, de ce n-ar fi cu putință
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
aici, nu mă simțeam în apele mele, iar mi-era frică. Otto, care era sus, n-a vrut să mă lase să plec, s-a pus în dreptul ușii și-a început să-mi povestească ceva despre o icoană făcătoare de minuni. Mi-a zis că bisericile sunt în fierbere și că zvonul a trecut cu iuțeală de la una la alta: a dispărut o icoană de preț, wunderschön, și apoi mi-a spus detalii pe care nu le-am putut urmări, mai
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
spatele. Cu vorbe multe și repezi, cum nu te-ai fi așteptat de la un om evlavios, și cuvinte alese, cum te așteptai, i-a lămurit câteva probleme. Gazda și le-a notat pe hârtie, pe scurt: 1. Icoana făcătoare de minuni de la biserica Sărindar. Semne particulare: luceferi de diamant pe umeri. La dărâmarea bisericii (1893) a fost luată de viitorul (azi fostul) Mitropolit Ghenadie. 2. Când a izbucnit scandalul în urma căruia Mitropolitul a fost luat de-acasă cu forța, icoana se
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
și-a scuturat podoaba de câtva timp și-am căutat un moment prielnic de a mă cățăra spre cuibul care se ascundea acum privirii mele. M-am zgâriat, m-am înțepat, dar nu m-am descurajat. Am urcat până lângă minunea moale. Am privit înăuntru. Între pene și puf se ascundeau patru ouă verzui ca niște bomboane de mentă. Am întins mână să iau unul în căușul palmei, dar am auzit glasul bunicului: Nu le atinge! Pasărea părăsește cuibul și ouăle
ÎNTÂMPLĂRI ÎN LIVADA BUNICULUI by ECATERINA VICOL () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1228_a_1878]
-
ceva însăilări de principii morale. Pe pământ, lumina izvorăște din mesteceni. Catastrofele naturale țin, probabil, de orgoliul pământului. Numai pe malul lacului din pădure mă simt adânc și inactual. Natura încă ne acceptă. Dar cu tot mai multe dispense. Principalele minuni aparțin naturii. Torni în vie apă și iese vin. Everestul - acest supozitor al cerului. Aerul curat înviorează sângele, dar alterează vinul. Botișorul mieilor miroase a suc de primăvară. Distrugem cu perseverență pădurile. Ca să fim siguri că nu ne mai întoarcem
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
decât dictatura. Narcisismul în artă e masca ce ascunde spaima ratării. Arta poate fi un obelisc de superlative. Și cu o limbă pitică poți izvodi o cultură mare. Arta încearcă să exploreze și fața nevăzută a lumii. E totuși o minune că, după Gulag și Auschwitz, mai vorbim despre artă. Uneori, poezia actuală e o formă de onanism liric. Și arta actuală începe să devina incubator de stres. Se pare că pictura contemporană se cațără spre caricatură. Insomnia - această boală cu
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
umorul. Proștii rânjesc, nu râd. Un popor cu prea mult umor riscă să nu mai fie luat în serios de nimeni. Haz de necaz înseamnă umor de subzistență. Zâmbetul ar putea zdruncina angoasele din temelii. Glumele noi se asortează de minune cu șampania veche. În unele epoci, râsul este o instituție artificial menținută în viață. Și în artă umorul amână ridurile. Umorul poate fi concepție de viață. Ori terapeutică de supraviețuire. Inteligența se relaxează prin râs. Umorul destinde frunți și deschide
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
umorul. Proștii rânjesc, nu râd. Un popor cu prea mult umor riscă să nu mai fie luat în serios de nimeni. Haz de necaz înseamnă umor de subzistență. Zâmbetul ar putea zdruncina angoasele din temelii. Glumele noi se asortează de minune cu șampania veche. În unele epoci, râsul este o instituție artificial menținută în viață. Și în artă umorul amână ridurile. Fără acces la zâmbet, gândirea se zaharisește. O anecdotă potrivită frăgezește expunerea. Timpul este cel mai mare umorist. El știe
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
În urma vehiculelor, rămâneau nori de praf atât de dens, încât nu se vedea înainte nici măcar la zece metri. Tocmai trecuse pe lângă ei un alt camion în viteză. Din ambele părți geamurile glisante erau deschise larg. Nu se știe prin ce minune, în cabină a intrat și un sticlete rătăcit care zbura în neștire pe deasupra capetelor lor. Erau numai ei doi: Bidaru și șoferul militar băiat tânăr, fără experiență. Acesta, încercând să închidă geamurile glisante pentru a nu lăsa norul de praf
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
reveni involuntar în memorie. Totul a început spre sfârșitul vacanței de vară, înaintea ultimului an de liceu. Printr-o fericită întâmplare, a cunoscut o fată, mai bine spus o sfârlează, îmbrăcată în rochie albastră, o bijuterie scoasă din cutia cu minuni a unui fachir. Părea cel mult elevă în ultima clasă de liceu. O păpușă veselă și zglobie ca o veveriță, cu o voce dulce ce-i încântase auzul și-i răvășise sufletul, înălțându-l direct în al nouălea cer. S-
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
uitase de ele. Melodia șoptită se consumase pe neobservate, când buzele neglijate s-au hotărât să intervină hoțește. Trebuiau să fure și ele ceva. Ceva dulce, fragil și amețitor. Furase ceva însă prea puțin. Tocmai când era sigur că o minune cerească oarecare sau vreun magician va trece prin preajmă și îi va uni pentru totdeauna, vocea, care puțin mai înainte veselă interpretase minunata melodie, acum i se adresă: Să mergem, e târziu și părinții se supără! "Părinții ei or fi
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
ce răspândeau un miros plăcut și care, pătrunzând în coșul pieptului, îl înviorase devenind proaspăt ca un nou născut. Era în stradă și în același timp foarte aproape de cer. Învăluit în bună dispoziție și mister se putea aștepta la orice minune pământeană: la o ploaie cu grindină, la un cutremur de gradul șapte sau la un fenomen de orice natură, dar să dea nas în nas cu colegul de cameră, de care se despărțise numai cu o oră în urmă și
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
a făcut pe toți să fie mai apropiați. S-a creat un fel de coeziune și încredere reciprocă. Călătorii povesteau și discutau între ei, ceea ce nu prea era posibil înainte de furtună, iar ființele acelea mici și sâcâitoare dispăruseră ca prin minune. Până la coborâre, era ceva mai mult de o sută de kilometri; distanță, care cu personalul o parcurgi, pe puțin, în două ore și jumătate, având în vedere numeroasele staționări. Bănuind că cei doi prezumtivi contabili sunt din Săvinești, ar fi
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
Renașterii Dante Aligeri a zugrăvit cu un asemenea talent și măiestrie Infernul tocmai pentru că nu a fost în el. Dacă ar fi fost în Infern, ar fi tăcut mâlc, însă omenirea ar fi fost lipsită de o capodoperă. În loc de șapte minuni ale literaturii ar fi existat doar șase. Cu gândul la trecut părăsise pe neobservate și gara din Mărășești. Acum se îndrepta cu toată viteza spre Adjud. Era ora unsprezece fără un sfert. Aproximativ încă o oră și treizeci de minute
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]