19,069 matches
-
ceasul de nisip, enciclopediile, cultul pentru Orient, etimologiile, orbirea, metafora, arta versificației și atâtea altele sunt manifestări, totodată trecătoare și eterne, ale misterului universal, veșnic tânăr. Simboluri, dar și forme ale beatitudinii și ale anxietății, coagulând, sfios, în cuvinte, după cum mărturisește poetul însuși, în prologul la volumul Elogiul umbrei (1969): „Nu am încredere în estetici. În general, nu izbutesc să fie mai mult decât abstracții inutile; variază cu fiecare scriitor și chiar cu fiecare text și nu pot fi altceva decât
Borges poetul by Simona-Grazia Dima () [Corola-journal/Journalistic/6346_a_7671]
-
un gest politic nepotrivit". De asemenea, aceasta a comentat și afirmația lui Sir Graham Watson, cel care a declarat că liberalul Crin Antonescu a cerut intrarea PNL în Partidul Popular European pentru că și-a pierdut mințile sau a fost mituit. "Mărturisesc că nu am văzut această declarație. E drept că am vorbit luni seară cu Watson mai mult pentru a îmi exprima regretul privind faptul că nu a intrat în Parlament. Ce să comentez? Nici una dintre cele două variante pe care
Adina Vălean comentează atacul lui Watson la adresa lui Antonescu by Anca Murgoci () [Corola-journal/Journalistic/30026_a_31351]
-
noi și prin textele sale "Stele pe cerul dimineții" - cu cîtă bucurie închid ochii și văd spectacolul lui Lev Dodin... - "Sorry", puse în scenă și jucate și pe scenele noastre. Am plecat la Iași ca să văd montarea regizorului Claudiu Goga, mărturisesc, cu o oarecare emoție. Nu am mai fost acolo de ceva vreme tocmai fiindcă, în ultimii ani, m-am întristat să observ rutina, manierismul, suficiența în regiile și, implicit, în jocul unor actori importanți pentru teatrul românesc sau în acela
Ce frumos e în Japonia! by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/9477_a_10802]
-
Bucovina, azi numinduse Porubnoe și se află la hotar, în componență Ucrainei. A urmat cursurile primare în Terblecea, unde învățătorii săi și în special învățătorul Ioan Țigară, la sfarsit școlii, au povățuit familia sal dea la “școală mai departe” după cum mărturisea adesea profesorul, cu emoție și recunoștință pentru acei dascăli. A făcut studiile liceale, în perioada foarte grea de după primul război mondial, la Siret, la Vijnita și apoi la Vatră Dornei. Bacalaureatul l-a susținut, în luna octombrie, din anul 1928
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Șorea Niculai () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93282]
-
lat. coxa „șold“ a căpă tat, ca și în română, sensul de „coapsă“, iar pentru sensul de „șold“ a fost împrumutat cuvântul de origine germanică *hanka > fr. hanche, it. anca; în română, cuvântul șold vine din germ. Schulter. Trebuie să mărturisesc că nu știu de ce s-a petrecut schimbarea de sens și nici de ce s-a împrumutat un cuvânt pentru sensul netransmis din latină. Important de reținut este însă că evoluția de sens de la „șold“ la „coapsă“ există și în alte
101 cuvinte moştenite, împrumutate şi create by Marius Sala () [Corola-publishinghouse/Administrative/1361_a_2705]
-
osco-umbric pentru italiană. În cazul românei, substratul este traco dac. Substratul traco-dac În jurul substratului traco-dac al limbii române s-au purtat multe discuții, adesea contradictorii, în literatura de specialitate. Câte cuvinte avem de la daci Spre deosebire de tracofili (sau tracomani), trebuie să mărturisesc că avem relativ puține cuvinte sigure din substrat, în jur de optzeci (asemenea celorlalte limbi romanice). În cazul limbii române, acest număr poate ajunge la circa o sută treizeci, dacă se ține seama și de cuvintele probabile, dar nesigure. Pentru
101 cuvinte moştenite, împrumutate şi create by Marius Sala () [Corola-publishinghouse/Administrative/1361_a_2705]
-
seama scriitorul de ce nu a reluat în volumul din 1948 o schiță precum Salcâmul, devenită fundament de substrat antropologic în romanul Moromeții. Iată comentariul lui Preda: în finalul romanului Viața ca o pradă, ca o continuare a acestui fragment, Preda mărturisește că, la douăzeci de ani, despărțirea lui sufletească de familie era deplină. Cum se produsese ea, ce se întâmplase și - mai ales - care sunt implicațiile în evoluția scrisului lui M. Preda se poate afla, mai întâi, într-un îndemn pe
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Mihaela Butnaru () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1382]
-
bucureștean, atât de bogați în unele privințe, au fost anii distanței maxime de lumea pe care adolescentul, plecat cu trenul spre București, o abandonase și o va găsi în trenul de Sinaia. Primul volum al romanului Moromeții este o revenire mărturisită la familia scriitorului. întrebarea care se ivește acum este dacă al II lea, apărut cu o întârziere de 12 ani, în 1967, romanele Marele singuratic (1972) și Delirul (1975), prin reluarea unor personaje și prin punerea în evidență a unor
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Mihaela Butnaru () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1382]
-
concretizează în tipare memorabile ale unei existențe sau ale unui destin. Acestei intuiții temporale îi corespunde intuirea unui adevăr pe care Preda știe că nu l-a putut spune în totalitate și față de care s-a simțit dator să-l mărturisească. De aceea, poate, Moromeții (volumul al II-lea) are o tonalitate gravă, născută din impresia că autorul răscumpără prin ea împrejurarea de a nu fi știut, sau de a nu fi putut spune decât o parte din adevărul intuit. Volumul
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Mihaela Butnaru () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1382]
-
bănui madam Valsamaky, nu i-am văzut de mult, doar pe fată, acum doi-trei ani. - Fata are aproximativ douăzeci și doi de ani, informăDan Bogdan; băiatul e mai mic cu un an ori doi. Smărăndăchioaia, care șezuse tăcută lângă Smărăndache, mărturisi că ea l-a văzut pe Ioanide, împreună cu alți prieteni, într-un palat în regulă, pe bulevard, că Ioanide i-a primit la miezul nopții într-o sală enormă cu șemineu, lustruri, mobile somptuoase, gobelinuri, oglinzi venețiene. Știa precis că
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
din casă. - Eu nu l-am văzut niciodată cu nevasta! observăGulimănescu. - E o femeie foarte fină, zise Pomponescu, bucuros aacorda merite soției și a le scădea pe ale soțului. - Elvira a fost o frumusețe rară, completă madamValsamaky. - Ceea ce-i curios, mărturisi Dan Bogdan, este că Ioanidenu iese niciodată nici cu nevasta, nici cu copiii și nu-i poți vedea decât separat pe fiecare. - Aici nu-i numai vina lui Ioanide, zise madam Valsamaky. Elvira a fost totdeauna independentă. Unde se duce
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
onesta intrigă. G. Călinescu Sultana trebuia măritată, îndepărtată din calea sa, și Kevorg, tânăr cult, agreabil și foarte solid corporal, prezenta șanse de a-i conveni. - Am auzit de el, continuă; e un tânăr dintre cei mai distinși... admirabil... - Este, mărturisi Sultana în modul cel mai simplu, însă mie îmi placi tu. Ioanide avu o tresărire pe fața sa în general imperturbabilă și aruncă o privire anxioasă spre ușă. Limbajul acesta pasional și direct, acum mai brutal ca oricând, îl surprindea
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
Ioanide. Acesta G. Călinescu răsuci ușurat cheia, simțindu-se combătut de două senzații contrare: una de rușinea de a fi profanat spațiul său casnic, alta de voluptate. Indignat împotriva lui însuși, merse hotărât să caute pe Elvira spre a-i mărturisi leal accidentul, vindecîn-du-i indispoziția morală pe care i-o autoriza. Dar Elvira plecase de acasă și nu știa deci nimic, și singurul martor al întîmplării putea să fie Tudorel. Ioanide își luă pălăria, să iasă în oraș spre a-și
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
deși făcând de departe impresia stăpânirii de sine, datorită redusei sale emoționabilități, privi cu interes pereții, tavanul, mobilele. Nu cunoștea noua locuință a lui Ioanide și, intrat în birou, examină foarte curios totul, oprinduse la gravuri, pipăind tencuiala cu degetul. Mărturisi arhitectului că apartamentul i se pare foarte frumos, ceea ce produse plăcere vădită aceluia. Biroul lui Ioanide era de altfel nu se poate mai simplu, într-o casă economică, ridicată de el pentru un proprietar care îi cedase folosința pe câțiva
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
minte liberă i le sugera. Arhitectul, impacientat, scoase ceasul din buzunar și-l consultă, ceea ce reprezenta o somație discretă pentru Dan Bogdan. Acesta își adună toți mușchii feței într-o sforțare ultimă, privi și el ceasul ca să câștige timp, apoi mărturisi că în afară de plăcerea de a-l vedea venise cu o mică rugăminte. O asociație americană oferise la institutele universitare un dar de pantofi de bizon, care se împărțeau cu recomandația autorității școlare. Avea un nepot de soră la școala de
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
pe atât de aci înainte (ceea ce, serios vorbind, era în afara oricărei posibilități). Conțescu însă, întins pe divan, cu dosarul medical într-o parte, cu tratatul de medicină într-alta, nu părea a fi deloc pasibil de gânduri sinistre. El îi mărturisi lui Ioanide că boala îi stricase planurile de lucru, ceea ce necesită o nouă distribuție a orelor și a materiei. La facultate nu avea de gând să pună suplinitor. Asistentul era însărcinat să citească lecțiile pe care Conțescu le redactase dinainte
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
cum mă vezi. Dar plătesc... Hagienuș vorbea ca și cum ar fi fost convins că nimeni nu pune temei în solvabilitatea sa, iar fața-i recăpătase obișnuita viclenie și umilință cinică. - Spune, domnule, odată, se impacientă Ioanide, și vomvedea! Atunci Hagienuș îi mărturisi că cumpărase un loc de veci la cimitirul Bellu și că acolo se simțea dator să reînhumeze osemintele soției sale, făcîndu-i un cavou vrednic de ea, în care să se înmormînteze și el, fiindcă, din păcate, toți suntem muritori. - Crezi
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
și că acolo se simțea dator să reînhumeze osemintele soției sale, făcîndu-i un cavou vrednic de ea, în care să se înmormînteze și el, fiindcă, din păcate, toți suntem muritori. - Crezi în Dumnezeu, nu-i așa, domnule Ioanide? Eu cred,mărturisi candid Hagienuș cu zâmbetul lui păgân de Silen. - Nu te știam mistic! se miră Ioanide. - Păi ce să fac, domnule Ioanide, spuse Hagienuș în stilaproape ștrengăresc, înțelepciunea poporului e mai tare ca toate cărțile. Uite aici, am tot soiul de
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
de a organiza mese în scopul de a întreține relațiile sau de a întări unele raporturi utile, adunând laolaltă indivizii cei mai eterogeni, puși pe listă după socoteli personale. Când invita, nu împărtășea numele celorlalți decât la presiuni mari și mărturisind numai persoanele grate celui care se interesa. Astfel, la mesele puse la cale de Gaittany, dacă nu erai vigilent, te trezeai alături de un inamic, iar în cazul cel mai bun, de figuri total inedite. Ioanide își puse în gând să
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
că copiii nu seamănă între ei, cu toate că au un aer comun. Gonzalv îl lămuri că lucrul era foarte firesc. Copiii nu erau nici unul frați uterini, fiecare avea altă mamă. - Cum, se miră Pomponescu, dumneata ai fost căsătoritde trei ori? - Da! mărturisi modest Gonzalv Ionescu. Ministeriabilul se crezu dator a face un gest de compătimire față de copiii care-și pierduse mamele, comițând o greșeală pe care Gonzalv nu-l ajută s-o evite. Nici una din mame nu murise, Gonzalv divorțase pur și
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
scurt de familie, n-avea unde să se întîlnească cu Hagienuș în oraș. Sub pretext de a se duce la mormântul mamei sale, pe care n-o cunoscuse, își dădea întîlnire cu viitorul bibliofil și orientalist la Bellu, și acolo, (mărturisea cu râs de silen Hagienuș) se sărutau în fața mormântului, nestingheriți de nimeni. Hagienuș își plasase monumentul soției lângă locul infidelității, care însă, după cât reieșea din vorbele lui, nu era așa de mare, fiind o simplă aventură juvenilă, trecătoare, înaintea căsătoriei
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
ai copii! observă arhitectul cu un ușor accent demustrare. Copiilor avea să le facă o situație juridică, după cum îl va sfătui avocatul. Nuntă nu putea să facă. - De ce, omule? se miră Ioanide. După oarecare codire, dispus și de vin, Botticelli mărturisi că a cunoscut în satul lui o fată căreia i-ajurat să nu se însoare cu altcineva afară de ea. Părinții fetei n-au încuviințat căsătoria, fata trăiește de atunci, cu învoirea lui, cu un altul, el însă, ca să nu-și
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
apoi, isprăvind ceremonia râsului, trecu la relatarea cazului. Domnule, așa se spune. Se pare că l-a convins Gavrilcea să stea în rezervă. Ioanide pironi pe Gaittany cu pupilele albastre, fără a face vreo mișcare de surpriză. - Nu știu ce se petrece, mărturisi el în stil nepăsător, nu citesc nici jurnalele. Și cu mâna îi arătă pe masă ziarele nedesfăcute, primite într-o săptămână și pe care le pusese automat unul peste altul, spre a le da apoi lui Butoiescu-Botticelli. Descoperise o afinitate
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
așa de cult și ponderat, încît după câteva fraze ale ei agresorul se demoraliza. Afară de asta, imprudentul găsea un obstacol în chiar orientarea pasională a Sultanei, care totdeauna era în altă parte. Sultana nu se supăra de temeritatea lui, îi mărturisea, cu spontaneitatea ei caracteristică și cu predilecția pentru vorbele mari: "Iubesc G. Călinescu pe altcineva". Ioanide își dădea seama perfect că, dacă Sultana ar fi pus ochii pe altcineva, ar fi fost ireductibilă, și el, Ioanide, dacă ar fi avut
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
fix, Gaittany izbucni în rîs: - Ha-ha-ha! Apoi și-aduse aminte de alte lucruri. Băiatuldumitale a fost la Berlin. Te felicit! Ioanide se încurcă. Era să zică "nu știu", ceea ce era adevărul oficial. A spune "da" însemna pentru conștiința sa a mărturisi rezultatele anchetelor sale particulare. - Așa mi se pare! răspunse el cu necaz. Gaittany n-avea obiceiuri să descoase oamenii, el însuși trăind din afirmații și negații echivoce, așa că dialogul se opri aci. Dar arhitectul se izbi pe stradă piept în
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]