15,631 matches
-
cu fiecare clipă. Cu fiecare clipă pericolul creștea exponențial. În stânga: canalul cu apă adâncă, ce ducea spre moara amintită a domnului Filderman, iar în față, apa învolburată și stăvilarul. Puntea din bușteni de brad, legată cu scoabe, dispăruse ca prin minune. In canal nu puteau sări, pentru că surioara lui se temea de apă și nici nu știa să înoate. Stăvilarul din față! El era singura lor salvare! Numai peste stăvilar puteau traversa apa învolburată și puteau să ajungă pe celălalt mal
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
Primii s-au arătat cu mult înainte de ora nouă, ora anunțată pentru începerea adunării propriu-zise. Pe măsură ce ceilalți soseau, în grupuri mai mari sau mai mici, după ce își dădeau binețe între ei, se opreau în fața acestei coșcogeamite clădiri, admirau cele două minuni ale tehnologiei moderne în semn de respect față de stăpânii celor două autoturisme: o Pobedă cenușie și un Moscvici roșu, ambele parcate în fața noii clădiri alături de o brișcă veche și de câteva căruțe ale ceapeului cu câte unul sau chiar doi
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
nu știa sigur dacă e vis sau realitate. Avea impresia că tremură din tot corpul. Dar din care corp? Acesta nu mai exista Nu mai avea nici picioare, nici mâini, nici trup. Până și veștmintele de pe el dispăruseră ca prin minune, chiar și pantofii sport noi ca și cum nu ar fi existat niciodată. Oare capul o mai fi la locul lui? Încercă să-l pipăie fără nici un rezultat. Locul părea gol. În prejmă nici un corp lucios, nici măcar un ochi de apă în
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
ființe!... Ce fel de ființe or fi trăind pe ea? Ar putea afla ușor pentru că era aproape. Mai avea puțin și ar fi putut să pună mâna pe ea să o și rostogolească. Ce frumusețe și ce măreție! În timp ce admira minunea din fața sa, pentru ca să nu i se facă rău, a vrut să-și umple coșul pieptului cu o gură de aer, când își aminti că spațiul înconjurător este lipsit de atmosferă. Contrar tuturor așteptărilor, un miros proaspăt de rășină îl învălui
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
pare uimitoare, nu sfera, iar acum nici măcar nu îți imaginezi unde te afli! Unde? bolborosi acesta cu o voce nesigură și tremurătoare. Simplu ca lumina zilei: în Galaxia Moluște. În situația în care se afla, se putea aștepta la orice minune. Basmele citite în copilărie le confunda de multe ori cu realitatea. O fi precum Alice, în vreo Țară a Minunilor sau sub influența pietrei filozofale a lui Harry Potter, însă de Galaxia Moluște nu auzise niciodată. Era total dezorientat și
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
și tremurătoare. Simplu ca lumina zilei: în Galaxia Moluște. În situația în care se afla, se putea aștepta la orice minune. Basmele citite în copilărie le confunda de multe ori cu realitatea. O fi precum Alice, în vreo Țară a Minunilor sau sub influența pietrei filozofale a lui Harry Potter, însă de Galaxia Moluște nu auzise niciodată. Era total dezorientat și complet derutat. Nu știa nici cine-i vorbește, nu-i vedea nici chipul, nici măcar capul sau gura. Doar atât; auzea
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
ca apoi, pe lângă Athenee Palace, să intre în Știrbei Vodă până la intersecția cu Bulevardul Dinicu Golescu, Piața Gării de Nord și Gara de Nord propriu-zisă. După orele douăsprezece noaptea, pietonul, ce se încumetă să parcurgă cu pasul asemenea itinerarii, se poate aștepta la orice minune, la care în alte împrejurări nici nu s-ar gândi: o nuntă canină sau felină a cărui ceremonial colectiv se desfășoară când după o benă de gunoi, când în plină stradă; o ceată de cheflii excomunicați din mediul bahic, dornici
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
denivelări, format numai din cristale de gheață, aproape transparente, ce descompun razele solare în nenumărate culori și nuanțe diferite, orbindu-l prin prospețimea, claritatea și măreția lor, se arăta în toată splendoarea. Din viteza cu care se deplasa, privea la minunea de la marginea orizontului și nu-i venea a crede. Muntele Sacru cel mai măreț monument al naturii din toate timpurile! Nici un eschimos, oricât de viteaz și de priceput s-ar dovedi, nu ar putea să-l atingă sau să se
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
avut un revolver în mână, exclamă: Să nu spui că nu ești Gladiola! Nici prin cap nu-mi trece așa ceva. Dacă ai ști ce speriată sunt, nu uimită ci speriată în adevăratul sens al cuvântului! Acum s-a întâmplat o minune! Am impresia că visez, că ai picat din cer!... Cu ce ocazie prin București? Am avut de rezolvat niște treburi și pentru că mai sunt aproape trei ore până la tren, mi-am propus să mă plimb puțin. Am suficient timp. Abia
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
din cer!... Cu ce ocazie prin București? Am avut de rezolvat niște treburi și pentru că mai sunt aproape trei ore până la tren, mi-am propus să mă plimb puțin. Am suficient timp. Abia este cinci și un sfert. Cât despre minune, te rog să nu exagerezi! Cinci și un sfert... 9 octombrie... Apoi adăugă cu un zâmbet nostalgic. Apropo, mai știi ce s-a întâmplat aici cu 46 de ani în urmă? Un eveniment care mi-a schimbat total viața. Cu
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
zilei. Deși îmi doream nespus de mult, nici măcar o singură clipă nu mi-ar fi trecut prin cap să întâlnesc persoana respectivă aici, acum, în clipa de față! Ar fi fost ceva imposibil, din domeniul fantasticului când ... ridic privirea și... minunea minunilor!... Iată-te!... Ai apărut în carne și oase: chiar aici, chiar acum, chiar în acest loc! Crede-mă! Nu pot să-mi revin din uimire! Îmi vine să plâng și să râd în același timp! Da, parcă îmi amintesc
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
Deși îmi doream nespus de mult, nici măcar o singură clipă nu mi-ar fi trecut prin cap să întâlnesc persoana respectivă aici, acum, în clipa de față! Ar fi fost ceva imposibil, din domeniul fantasticului când ... ridic privirea și... minunea minunilor!... Iată-te!... Ai apărut în carne și oase: chiar aici, chiar acum, chiar în acest loc! Crede-mă! Nu pot să-mi revin din uimire! Îmi vine să plâng și să râd în același timp! Da, parcă îmi amintesc ceva
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
chiar unui mizantrop scelerat, unui antropofag sau unui criminal în serie nu i-ar face plăcere să descrie o asemenea scenă de groază. Profesorul Bidaru Costică, fiind unul din puținii martori sub privirea căruia, încă în timpul războiului, s-a petrecut minunea cu camionul german ce trecuse peste copilul neatent, fără să-i provoace nicio zgârietură, deoarece acesta căzuse cu fața la pământ cu o fracțiune de secundă înainte de a lua contact cu bolidul în mișcare, când a aflat de nenorocirea căzută asupra prietenului
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
Am primit un telefon... E vorba de un accident de tren... o tânără... seamănă cu fata ta... precis e o confuzie... cine putea să recon... În timp ce vorbea directorul a și demarat. Trebuie să fii tare!... Te poți aștepta la orice minune!... Profesorul Gârleanu s-a făcut alb la față, în timp ce inima începu să-i palpite cu putere. Presimțea ceva, dar nu avea curajul să se exprime în cuvinte. Știa că Ana Maria trebuia să sosească cu trenul din moment în moment
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
1964 [...] s-a născut Ana Maria. Sunt cel mai...". Nu mai era nevoie să citească. Participase împreună cu soția la șirul de evenimente legate de nașterea fetiței, alături de Marius și de Margareta Nicoară. Cei patru au avut chiar fericirea să vadă minunea nou apărută pe lume chiar înaintea tatălui care, preocupat cu scoaterea unor documente absolut necesare, a pierdut momentul propice. Nu se vedea printre scutece decât o față de îngeraș. După ceremonialul de creștinare prin botez, petrecerea care a urmat s-a
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
stradă, nu ar fi ezitat, l-ar fi strâns de beregată, dar în propria casă, de față cu mama lui, nu avea curajul să o facă. Pentru a-l potoli ea îi șopti la ureche ceva convingător, deoarece, ca prin minune, se lumină la față. Apoi, cu un zâmbet ironic, i se adresă: Acum m-am lămurit. Știu de ce refuzi să participi la cununia noastră! De ce? Cu doi ani în urmă ai cerut-o în căsătorie și te-a refuzat categoric
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
dioramele virtuale, cu care trebuia să lucrăm la ora respectivă, erau complet goale. Deși au fost verificate de mine personal, stocările holografice, care reproduc perfect cadrul natural viața și mediul în care trăiesc specimenele ce trebuiau studiate, dispăruseră ca prin minune. Eram pus într-o situație ridicolă. Nu mă așteptam la așa ceva. Eram convins că nici cei mai perfecționați hackeri nu pot sparge sau decodifica sistemul de protecție holographic storage individualizat de mine personal. După o tăcere de câteva secunde, îl
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
Ținutului Fălciu mulți ani... Moșiile neamului său se întindeau pe câteva mii de fălcii... cam jumătate din Ținutul Fălciului, până spre miazăzi, dincolo de Mănăstirea Țuțcani, și încă peste câteva sate din Ținutul Tutovei. Moșierul a scăpat cu viață, ca prin minune, de sub acoperișul casei pădurarului, prăbușit în flăcări peste el, tras afară, în ultima clipă, pe zăpadă, de Anuca, fata pădurarului. A zăcut în spitalul Spiridoniei din Iași, peste o jumătate de an și a ieșit, cum spunea chiar el... „har
ANUCA Fata pădurarului by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/265_a_503]
-
dezlipi ochii de pe chipul ei frumos. Ar fi plâns, tare ar mai fi plâns... dar nu mai are lacrimi, a plâns pentru toți anii care îi avea. Se uita la ea și trăgea nădejde, o nădejde absurdă... că, printr-o minune să râdă și să se ridice, dintr-o clipă în alta. Privea ca un năuc lumânarea care se topește în sfeșnic... și cum se împuținează... Sufletul i se răsucea ca o râmă strivită, la un capăt. Nu putea crede că
ANUCA Fata pădurarului by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/265_a_503]
-
noapte a pătruns adânc în inima codrului, deodată, rămase ca-împietrit... Într-un luminiș văzu trei zâne frumoase... frumoase, de-ți furau mințile, și, care-și pieptănau pletele verzi cu piepteni de aur... Vedea... și nu-i venea să creadă, ochilor, minunea. Le vedea cu adevărat. După o vreme, dădu cu mâna într-o parte, cum ai da să alungi o vedenie. Și, înfricoșat porni mai departe. Merse el ce merse, stăpânit de ceea ce văzuse, când... într un alt luminiș, sub razele
ANUCA Fata pădurarului by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/265_a_503]
-
a învățat la „Școala de menaj“, în Iași. După o vreme, bătrânul Toma și fecioru-su Anton, se minunară de cele ce făcea Anuca în gospodărie, și cum deretica cu chibzuială toate... și de unde le-a învățat?! „Doamne, ai făcut o minune... Doamne!“, și bătrânul își făcu cruce, mulțumindu-i lui Dumnezeu. Movila Roșie - Măi Toma... mă simt un împătimit de vânătoare până în măduvă! zise moșierul Șipoteanu, cu un tremur în glas. Iarnă, vară, toamnă... oricând și oriunde, la șes după iepuri
ANUCA Fata pădurarului by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/265_a_503]
-
se umeziră ochii...“ avea doar șaisprezece ani când i-a pășit pragul, și i-a luminat viața..?“ își zise el în gând. Și, ca să-și ascundă tulburarea din suflet, îl îndemnă pe boier... - Hai Cucoani, hai să măi gustăm din minunea asta!... Abia atunci, la al treilea păhărel de țuică fiartă, care alunecă pe gât ca untdelemnul, se desțelenesc graiurile, și pornesc la un taifas, la care din când în când, cocoșii vestesc crucea nopții. Boierul Șipoteanu-Fălciu avea prilejul să-l
ANUCA Fata pădurarului by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/265_a_503]
-
rămas fără suflare... dar, spre norocul meu, peste puțin...veni un fel de revărsat de zori, la început nelămurit, apoi mai luminos și mai limpede. În depărtare, dinspre Valea Horincei, se auzeau cucoșii pentru a treia oara... și, ca prin minune pălălaia albastru-verzuie s-a stins fără urmă, așa... deodată, ca și cum nici n-ar fi fost. Inima îmi bătea în piept nebunește. ...Comoara, ca toate comorile, era blestemată. Cine îndrăznea să o ridice de acolo se povestea din bătrâni, trebuia să
ANUCA Fata pădurarului by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/265_a_503]
-
acasă, colinda în neștire pădurea, să și-i mulcomească. Un măcăleandru sus, pe o creangă de gorun, își înălța trilurile ascuțite făcând să răsune cu ecouri înmulțite pădurea, dar și penajul frumos colorat îl făcu pe Anton să tresară în fața minunii din fața lui. Viața omului cu răutățile ei, păreau vulgare și respingătoare în fața micii minunății. Inima adevăratei vieți pulsa în gâtlejul măcaleandrului... Cântecul lui părea să vestească existența unei alte lumi... o lume mult mai profundă și tainică... necunoscută nouă. Anton
ANUCA Fata pădurarului by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/265_a_503]
-
Totuși, l-am văzut pe „mărețul codrilor“, „vânătorul rege“! își zise el resemnat, dar și satisfăcut, știind cât îi de scump la vedere râsul. Se înnoptase, parcă după dispariția râsului, nimic nu părea să-i mai trezească interesul. Dar, iată minunea... Sus pe coamă, un cap de animal cu barbă mare și urechi ascuțite, terminate cu pămătufuri, s-a conturat pe cer. Animalul cu picioarele-i lungi, ieșea clar în relief... Era râsul!.. Un salt arcuit... și, prădătorul își începu vânătoarea
ANUCA Fata pădurarului by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/265_a_503]