15,624 matches
-
a Înserării peste jungla uriașă și ruginită a pămîntului cunoscută sub numele de Brooklyn și pe fețele tuturor bărbaților cu ochii stinși și pielea cenușiu-palidă, cum aceștia, chiar și În Brooklyn, se apleacă peste pervazul serii Învăluiți În lumina aceea tristă și tăcută. Și-ți amintești cum, Într-o seară, stăteai Întins În pat În adîncul celulei tale reci din Brooklyn și ascultai zgomotele Înserării și cîntecul păsărilor ce răzbea tot mai slab dinspre copacul tău; și-ți amintești că s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
de femeie - care au Început să vorbească În lumina aceea tragică și blînda. Îți revin În minte cuvintele lor, ca refrenul obsedant al unui cîntec vechi, auzit și pierdut În Brooklyn. — Oi fi fost plecată, rosti un glas, În lumina tristă. — Da, am fost plecată. Doar ce m-am Întors, spuse celălalt glas. — Zău? Mi-am Închipuit eu, spuse primul. Mi-am Închipuit c-ai fost plecată. — Da, am fost În concediu. Doar ce m-am Întors. — Zău? Mi-am Închipuit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
de carton cu o cămașă, două gulere și o cravată. Și, totuși, În Înfățișarea lor se deslușește legenda marilor distanțe - un fel de singurătate atomică. Fiecare din ei este un grăunte de rugină umană ce se mișcă sub ochii cerului trist, plecat asupra lui, fiecare se rostogolește fără odihnă, pe Întinsul uriaș și sălbatic al pămîntului - o fărîmă de cenușiu murdar și de cafeniu mizer, agățată de barele de frînare ale unui marfar Încărcat. Este acel tăciune uman aruncat prin spațiu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
burta flămîndă a războiului. Aerul Încins este Încărcat de mirosul tuturor acestor lucruri - de mirosul ovăzului și al pînzei grosolane de sac, de parfumul proaspăt, curat și Înțepător al lăzilor de lemn, de mirosul emanat de trupul uriaș, amorțit și trist al digului - un amestec unic, alcătuit din mii de arome diferite, parfumul combinat, pătrunzător, stătut, emoționant, de neuitat, al trecutului, ca și cum seva Întregului pămînt, cu uriașa sa bogăție, s-ar fi Învechit, s-ar fi alterat Încet și s-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
Ei, Doamne! se opri iarăși pentru o clipă Încărcată de așteptare, dînd din cap În Întuneric cu o tristețe gravă. Ce bine țin minte ziua cînd stăteam pe o stradă din Baltimore... un biet orfan lipsit de prieteni! continuă tata trist, dar cam fără sens, căci pe vremea aceea mama lui era În viață și sănătoasă și locuia la o fermă mică din Pennsylvania, unde avea să mai trăiască Încă vreo cincizeci de ani. Un biet copil de țară, lipsit de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
asta să fiți siguri! zise el scurt, tuși, Își umezi degetul mare, se aplecă brusc În față și scuipă din nou. Se lăsă o clipă de tăcere și vecinii așteptară. — Of, Doamne! exclamă tata În cele din urmă grav și trist, cu glas scăzut, aproape imperceptibil. Și deodată se stinse În el toată vigoarea de altădată și mînia vijelioasă a tiradelor sale: redeveni un om bătrîn, bolnav și indiferent, aflat la un pas de moarte, iar glasul său era iarăși bătrîn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
aproape imperceptibil. Și deodată se stinse În el toată vigoarea de altădată și mînia vijelioasă a tiradelor sale: redeveni un om bătrîn, bolnav și indiferent, aflat la un pas de moarte, iar glasul său era iarăși bătrîn, tocit, obosit și trist. — Of, Doamne! murmură el dînd din cap În Întuneric, obosit, trist și slăbit. I-am văzut pe toți... I-am văzut venind și plecînd... Garfield, Arthur, Harrison și Hayes... Și toți... toți... toți... au murit... N-am rămas decît eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
altădată și mînia vijelioasă a tiradelor sale: redeveni un om bătrîn, bolnav și indiferent, aflat la un pas de moarte, iar glasul său era iarăși bătrîn, tocit, obosit și trist. — Of, Doamne! murmură el dînd din cap În Întuneric, obosit, trist și slăbit. I-am văzut pe toți... I-am văzut venind și plecînd... Garfield, Arthur, Harrison și Hayes... Și toți... toți... toți... au murit... N-am rămas decît eu, zise el fără sens, și-am să mă duc și eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
pe zi din pricina Înălțimii sale neobișnuite, din Întrebările ce i se pun, din nenumăratele discuții la care dă naștere, el adună un volum imens de dovezi cu privire la uniformitatea fatală a oamenilor, la sărăcia și ariditatea capacității lor de invenție, la trista monotonie a minții lor. Cel puțin, pentru un om ca el nu s-a schimbat nimic, toate au fost mereu la fel: toate s-au petrecut la fel pe străzile din jurul lui În fiecare zi și-n fiecare lună și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
că mi-a venit să plîng, iar, cînd tata a exclamat Încă o dată: „CÎtă măreție!“ și a tăcut, i-am văzut fruntea frumoasă și mîndră În Întuneric și mi-am ridicat ochii spre cer și am văzut stelele mari și triste, iar În ochii săi și pe creștetul său se zărea parcă semnul destinului și l-am privit deodată și am Înțeles că avea să moară. Și el exclama: „CÎtă măreție! CÎtă măreție!“, și ne plimbam În jurul parcului Învăluiți În noapte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
Carte de învățătură pentru părinți Doamne, la ce tâmpenii mai sunt capabil și eu uneori, când în loc să mă așez cu o bere în mână în fața televizorului și să-mi trăiesc așa cum se cuvine viața de pensionar, chiar dacă sunt pensionar în trista epocă boco-băsistă. Să privesc la emisiuni din acestea ușurele, care să nu-mi pună cumva mintea pe bigudiuri, emisiuni în care tipe, mai mult țâțe și fund, decât restul care contează mult mai puțin, să-mi stârnească pe ici, pe
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
informez pe cei mult doritori, să cunoască soarta fostelor orătănii ale lui Bill Crash, marele fermier zootehnist din Keralee, Oklahoma, că și până în 2011 au rămas intacte în starea cea mai refrigerată de care este capabilă tehnica americană. Partea mai tristă pentru suszisele orătănii, era că nu se mai permitea prin lege, ca să se dea un nou termen de garanție deoarece, după atâția ani, produsul nu era decât ceva care numai aparent mai avea forma de pasăre, fiindcă de fapt celulele
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
grețos de proști! Nici nu mai îndrăznim să ne întrebăm: „De câte ori o poate lua un om de la început într-o singură viață?". Cu inimile cât un purice, românii așteaptă să treacă ciuma, ca să-și poată îngropa cum se cuvine morții." Tristă și cumplită doină, nu-i așa! Lăsați-mă trei secunde ca să-mi șterg lacrima, ce a pornit singură fără veste la vale pe obraz. Doamne, oare asta trebuie să rămână despre noi într-o capsulă a timpului? În loc de pește oceanic
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
nu se poate face. Și cine mai știe se poate ca într-un viitor oarecare vor considera că locul nostru, al românilor și al României, nu este alături de Europa și de europeni. D-aia plâng eu acum, fiindcă totul este trist, trist și adevărat! Glossă modernă? „Te întreabă și socoate/ Ce e rău și ce e bine; Toate-s vechi și nouă toate: / Vreme trece, vreme vine.", a scris nemuritorul Eminescu în a sa Glossă parcă spre a ne atrage atenția
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
se poate face. Și cine mai știe se poate ca într-un viitor oarecare vor considera că locul nostru, al românilor și al României, nu este alături de Europa și de europeni. D-aia plâng eu acum, fiindcă totul este trist, trist și adevărat! Glossă modernă? „Te întreabă și socoate/ Ce e rău și ce e bine; Toate-s vechi și nouă toate: / Vreme trece, vreme vine.", a scris nemuritorul Eminescu în a sa Glossă parcă spre a ne atrage atenția încă
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
dolofan, da’ cu nițică busuioacă aluneci pe gât în jos de nu te mai prinde nimeni, nenică! mmm, bun, bun! Ne-am întors în noapte, frânți. Dibuisem drumul de întoarcere cu ajutorul lunii. La Cobilița luna avea nasul mare și moacă tristă. Cică învățătorul satului o botezase Cleopatra. Generația tânără îi zicea însă Barbra Streisand. În camera de oaspeți búni Corban avea televizor alb-negru cu lămpi. Ne-am prăbușit în pat și i-am dat drumul. Parcă plecasem din lume de un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
vederi. Odată în toaletă, își lărgi nodul de la cravată, își tamponă sudoarea de pe frunte. Uf! trecuse și de asta. Alese cabina din dreapta, cea cu ușă roșie pe care scria: Masturbation - credit on-line! O mână criminală scrijelise mai jos: Wankers! Labă tristă! Înăuntru era cald și roșu. Lâgă vasul de vécé o cafea fierbinte. Monitorul deja pornit. Tot ce avea de făcut era să dea un clic pe History, apoi pe Sluts, Interracial, Up-skirts, Dirty Teens, Cumshots, Gangbang etc. Optă totuși pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
transport care pusese la dispoziție respectiva mașină, iar delegatul grupului era „proprietarul firmei de turism“! Din mutrele și apucăturile lor se vedea clar că nu mai dețin și alte „mijloace de producție“ În afara celor aduse cu ei, dar erau directori. Trista măsură exactă a capitalismului În Balcani era ușor de studiat cu aceste câteva cazuri. Așa Îmi Închipui că arătau și “Întreprinderile“ burgheze românești Înainte de război. Noi eram cinci ghizi români, adică eu, doi alți foști profesori, un arhitect În concediu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
franceză sau engleză. Profitul ei era același. Dar tot ce se Întâmpla atunci, acolo, În curtea bisericii construite din ordinul lui Ștefan cel Mare În trei luni, trei săptămâni și trei zile din vara anului 1488, era un lucru foarte trist. Cu tot efortul meu, povestea sau legenda lui Daniil Sihastrul ajungea cu deformări fatale sau nu mai ajungea deloc la cunoștința celor două sute de oameni care veniseră până aici pentru asta. Minunatele idei ale voievodului Petru Rareș și ale mitropolitului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
mai multe persoane. În față un bărbat tânăr Îmbrăcat În negru, În togă, de fapt. O femeie mai În vârstă Își ține mâinile Împreunate și privește cu necruțare Într-un punct din stânga imaginii, În off. Are o față rotundă și tristă, iar părul, negru, Îi este ascuns În parte de un fel de căciulă. ACUZATOR PUBLIC SĂRACU: Cât timp Înainte de 23 August s-a Întâmplat aceasta? ACUZAT CRISTESCU: Cu 10-15 zile Înainte. D. Maniu a continuat: „Dragule, acest act trebuie făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
embrionii lor. (Carl von Clausewitz, Despre război, Editura militară, Buc., 1982, trad. P. Năvodaru, p. 133) — Ziua bună, spune bătrânul trecând peste șanț și apropiindu-se de Grințu, ai mai venit pe la noi? Întrebarea lui e Însoțită de un zâmbet trist, un fel de neliniște i se citește pe față. — Ce mai faceți, Întrebă și Grințu. — Iaca, supărați! — De ce? E, las’ că-ți spui io când om ajunge. Baba, sireaca, plânge cât Îi ziulica de lungă și n-a mai lucrat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
care-l determină să declare: Urăsc moartea. Versurile amintesc, de pildă, afirmații ale lui Emil Cioran din Amurgul gândurilor, potrivit căruia, obsedat de el însuși, poetul este un egoist; un «univers» egoist. El nu-i trist, ci lumea toată-i tristă-n el. Prin analogie cu aserțiunea cioraniană de mai sus, se poate spune că, în poemele sale, Ion Cocora clădește o amplă elegie cu obloanele trase, adunând, paradoxal, cu egoism, toată tristețea, și pregătindu-se, în felul acesta, pentru confruntarea
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
Kafka, Hölderlin, Rilke, Poe, Withman, Odysseas Elytis, Trakl, Salah Mahdi etc., poemele lui Daniel Corbu sunt cutreierate de personaje emblematice sau de simboluri ale literaturii universale: Estragon, Godot, Hamlet, Faust, Penelopa, Ulise, Ofelia, Leopold Bloom, Corbul lui Poe, Don Quijote / Cavalerul Tristei Figuri, prințul Mâșkin etc., în compania cărora își creează poemele, aprinse solilocvii, protejându-și astfel integritatea visului, fiindcă Nimeni nu pleacă prea departe de sine. Existența nutrită de vis și dedicată acestuia sporește însă sentimentul însingurării, laitmotiv la nivelul întregului
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
în cuprinsul căruia se regăsesc treptele parcurse de autor de la volumele din 1983 (Ora ideală și O altă nuanță a revoluției) și până la Omul virtual, din 2011, ultimul poem preconizând alte metamorfoze artistice: Ca prințul Danemarcei mă-ntreabă masca-mi tristă / În care punct din spațiu făptura mea există. Apelând la prozodia clasică și la cea modernă, străbătând cărări bătute de alți și alți creatori sau căutând locuri neumblate, vrând să dezvăluie o parte a intuitei dimensiuni ascunse, prin revelarea perspectivei
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
regretul pe care-l induce caracterul efemer al stării dinainte: puține sunt, ah, prea puține / câteva clipe de pubertate, fiindcă, între trăirea plenară a erosului omniprezent (există chiar și erotica florilor) și amintirea stării dinainte, e o pendulare nostalgică: Ce tristă e acea femeie care se îndoaie / până ajunge cu gura o zi din trecut, / a fetiei..., însă din tot se ridică Un imn ca o evaporare de subțiori curate / din tot ce e feminin, / afrodiziac pentru moarte. Universul, în general
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]