19,653 matches
-
lucru. Mark se ținea după ea, cu capul în jos. Simțea că se chinuie și se temea să vorbească, se temea să fie oricine, în special Karin Schluter. Marea ciudățenie era că n-o deranja deloc să se abțină. Se obișnuise cu dublurile, se obișnuise să fie femeia aia. Era o ocazie s-o ia de la zero cu el, în timp ce cealaltă Karin se îmbunătățea atât de radical în amintirea lui. O șansă să rescrie trecutul; de fapt, două șanse deodată. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
după ea, cu capul în jos. Simțea că se chinuie și se temea să vorbească, se temea să fie oricine, în special Karin Schluter. Marea ciudățenie era că n-o deranja deloc să se abțină. Se obișnuise cu dublurile, se obișnuise să fie femeia aia. Era o ocazie s-o ia de la zero cu el, în timp ce cealaltă Karin se îmbunătățea atât de radical în amintirea lui. O șansă să rescrie trecutul; de fapt, două șanse deodată. Se rostogoliră pe întinderea neagră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
de la Adăpost. O despărțire ideologică. Se pare că ei au ajuns la concluzia că toată chestia asta cu parcul tematic al cocorilor nu-i o idee chiar așa de proastă, până la urmă. Că e o chestie cu care se pot obișnui. Știi tu, compromisul e o dovadă de curaj. Au emis un memo care zice că, dacă e bine condus, Așezământul poate să fie chiar benefic pentru păsări! Un lucru în care și ea credea, la mult timp după dezbaterea publică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
de cocori. Doar că, acum, holul mișună de oameni greoi, în vârstă, îmbrăcați în haine tricotate și dotați cu ghiduri și binocluri ușoare. El însuși își luase mult prea multe bagaje, de trei ori mai multe decât pentru o călătorie obișnuită în interes profesional. Își adusese până și telefonul mobil și reportofonul digital, un obicei profesional care ar fi trebuit să dispară cu luni în urmă, odată cu pretențiile sale de profesionalism. În trusa de toaletă, pe lângă plasturi și trusa de cusut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
Gâtlejul ei se astupă, iar ochii i se umplu de amărăciune. Nu poate decât să dea din cap. El se întoarce pe o parte, cu pumnul sub ureche. Se teme să întrebe. Pleci cu el? Ar fi trebuit să se obișnuiască de mult cu durerea asta. Nu, îi răspunde ea. Nu cred. Atunci unde te duci? Acasă, presupun? Creierul ei e rătăcit și sălbatic. Nu poate spune nimic. —Normal, zice el. Înapoi în Siouxland. Sioux City Sue. N-ai decât să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
Rașa Mircea, atunci, ori de câte ori voi povesti despre asta, are să-mi tremure vocea.” „Mama exagerează, îndată ce i se oferă prilejul. În orice caz, ce încearcă ea să zică era că toate astea au oarecum de-a face cu mândria. Dar așa obișnuiesc mamele, mereu se exprimă încâlcit și pe ocolite. Mai întâi îți strigă de o sută de ori „puiul mamei” și numai pe urmă intră în sfârșit în subiect. Te apucă disperarea, nu alta. De la distanță, băieții noștri nu ne scapă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
de conserve care îl culcaseră la pământ pe hoțul din visul meu. Telejurnalul începea punctual, de fiecare dată la ora nouăsprezece treizeci, la fel de punctual ca și clopoțelul școlii, în amândouă puteai avea încredere oarbă. La nouăsprezece treizeci și unu, tata obișnuia să închidă televizorul. Economie de curent, zicea el, dar pe mine nu reușea să mă păcălească: știam că nu-i place chipul conducătorului nostru iubit. O spunea pe șoptite adesea, ori de câte ori eu trebuia să plec în altă cameră. Însă ușile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
n-avea înțeles pentru mine, căci nu întâlnisem disidenți nicăieri pe stradă și, în mod sigur, nici recolta nu putea fi așa proastă ca cum i se dusese vestea, doar se umpleau cu ea atâtea cutii de conserve. Înainte, mama obișnuia să spună adesea că tata trebuie să facă ce-o face, numai să plecăm odată din țara asta. Aici era balamuc curat. Despre problema cu balamucul eu nu știam deocamdată nimic, în schimb eram de părere că tata ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
de istorie. Ar fi văzut cât e de frumos să bagi goluri. Când mingea intra în poartă, strigam toți într-un glas. Nu se poate altfel în momentele culminante, zicea tata. Pe vremea când eu eram mic, mama și tata obișnuiau să stea în sufragerie, uneori și până la miezul nopții, ca să se uite la filme sexy - știam că așa se numesc, pentru că mă pricep foarte bine să trag cu urechea la ce-și spun pe șoptite adulții. Când veneau momentele culminante
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
niște soldați ca aceia micuți cu care ne jucam noi, copiii, în gropile și în iarba din spatele blocului. Nici unul nu voia s-o facă pe rusul. Pe americani îi simpatizam cu toții, ne alegeam numele de John sau de Jack. Americanii obișnuiesc să apară în ultima clipă, când aproape e prea târziu, și eliberează. Debarcă în Franța pentru că le plac fetele franceze, ofițerii lor sunt tipi dintr-o bucată, ei spun: „Ia-o pe-acolo!” sau „Atenție, la pământ!” După aceea, eliberează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
tare va fi plesnitura. După caz, adică după ce poznă ai făcut, uneori fața ta are o forță de atracție mult mai mare. Atunci urmează o plesnitură zdravănă și obrazul îți dogorește. În clipa aceea, Pietro a aruncat întrebarea cu care obișnuia să mă necăjească: „Ei, voinicule, pe când nunta?” Pentru prima dată, am simțit că-l iubesc. Tata slăbise. Mânca prin oraș ce-i cădea în mână și ce plătea Pietro. Seara ne adunam în sufrageria familiei Flumian, dar el nu voia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
la scara cealaltă, sus de tot, într-o sală mare cu coloane și cu un câine lup. Și cu Anna. M-am gândit: până aici mi-a fost. Acum am lăsat-o pe Anna însărcinată și voi deveni ginere. Așa obișnuiesc ei în Italia. Când se îngroașă gluma, ești invitat la masa de prânz și, cât ai clipi, te trezești ginere. Pe urmă ai socri și obligații. Însă eu abia împlinisem zece ani, eram prea mic pentru obligații și, în afară de asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
de nori, ca și cum aș fi stat pe un vârf de munte. Dacă te-ai rătăcit pe un vârf de munte, în nori, ți se face frig și câteodată poți chiar muri. Eu mă înfierbântasem și făceam vocalize, până să mă obișnuiesc cu apa: „Aaaa, uuuu, iiii”. La A băgam picioarele în apă, la U apa îmi ajungea la burtă, la I mă cufundam până la subsuori. După câteva minute a venit și tata, ca să mă spele pe cap. Acasă, asta era treaba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
lingura în mâna, tata a biruit pe rând fiecare pantof. S-a așezat pe un scaun, uitându-se lung la pantofii pe care-i pusese lângă picioarele lui, așezați paralel. Părea să le spună: „Și acum, voi, luați seama”, cum obișnuiește vrăjitorul să se adreseze vizitatorilor înspăimântați, după ce a amestecat zeama lui magică în ceaun. Apoi tata a luat lingura, care în mâna lui scânteia ca o baghetă vrăjită, iar eu m-am gândit că, în clipa următoare, pantofii vor sări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
afară și eu, așteptând o adiere de vânt proaspăt. Mi-am aruncat într-o doară privirea de cealaltă parte a străzii. Căci trebuie să știți și vă rog să mă credeți că sunt o persoană cu principii morale și nu obișnuiesc să trag cu ochiul în locuințele oamenilor, chiar dacă, în blocurile noastre, începe cu timpul să ți se pară că te afli la un fel de bâlci, unde fiecare se holbează la celălalt. Se apropia seara, soțul meu încă nu venise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
Cam ce citesc băieții?” „Hmm, Karl May. Îl știi? Winnetou și așa mai departe. Old Shatterhand. Preria. Deci, Old Shatterhand are pumnul cel mai tare. Iar Winnetou e un apaș cu fire nobilă și ei sunt prieteni, ceea ce nu se obișnuiește între albi și pieile roșii. Trec prin multe aventuri în vestul sălbatic. Luptă contra unor indivizi nedrepți și ticăloși și a altor indieni, care sunt răi. Cutreieră preria largă și întinsă, întâlnesc bizoni. Hmm, Jules Verne. Am ediția completă, cartonată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
biruie ființa și atunci probabil urli și adormi. Treci În somn plutind. Totul pare un continuum care te absoarbe nesătul. Simți ceva cald care te inundă, prelungindu-se pe burtă, pe picioare și pe mâini. Un miros cu care ești obișnuit, apoi totul din cald devine de un rece stăruitor. Ești Înfășat, precum sunt Înfășați toți pruncii și te-ai pișat pe tine. Scutecele ude și grele ca o cămașă de forță dintr-o viață anterioară pe care cineva ți-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
puțin cu Sandu, are ochi albaștri iar tu semeni cu un balaur așa cum ești Îmbrăcat În speilhosenul tău colorat cu cracii bufanți ca doi bostani. Și nu iese din ascunzătoare decât după o vreme, topit de plâns, și nu se obișnuiește cu tine decât numai atunci când Îi dai un biscuit, ochii Îi râd, dar el suspină Încă și se uită la tine ca la ceva venit de pe altă lume și numai după o vreme vine și Îți spune servus, vere, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
vorbeau că șef o să vină Chivu Stoica, că o să vină Apostol, unii că Voitec. Și când colo, ăsta cu părul cârlionțat și buze groase, Ceaușescu. Nu prea Îți convine Ceaușescu pentru că nu ai auzit nimic despre el, dar o să te obișnuiești și mănânci Încet orezul cu lapte În amintirea foamei pe care ai răbdat-o ieri la coadă și te tot zgâiești când arată grupuri de oameni, doar, doar, o să-l vezi pe tatăl tău la televizor, Însă degeaba. Nu-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
că asta nu se vede la televizor. Nu onoarea unui pluton ai fi vrut-o pentru el, ai fi vrut o judecată și o moarte anonimă În curtea vreunei Închisori, care să-ți ajungă la urechi printr-un comunicat, așa cum obișnuia chiar el să o facă. Că tot dădea comunicate. Ți-e silă, ți-e milă, te aduce la disperare moartea asta care murdărește definitiv acest Crăciun, și-ți transformă disprețul și sila În milă. Simți că nu ai nici o vină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
-l invităm de Crăciun? La petreceri? Ce...? Am apucat-o de mână ca s-o opresc. O să fim prieteni în continuare. O să-mi dai pulovere de cașmir în continuare. Iar eu o să-ți dau articole despre tulburările obsesiv-compulsive. Se vor obișnui și ceilalți. O să rezolvăm cu sărbătorile și... cu toate celelalte lucruri. Dar noi șase fuseserăm apropiați din facultate. Crescuserăm împreună, într-o singură masă amorfă, fiecare dintre noi constituind un element fix în această structură. Eram sudați împreună de trecutul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
să ne despărțim fără să ne facem nici un fel de mizerii. Asta e o realizare în zilele noastre, nu crezi? Lynn dădu din cap. Tu auzi ce zici? Se vede treaba că ai o cădere nervoasă. Va trebui să mă obișnuiesc cu acest diagnostic, se pare. Bineînțeles că vor apărea mizerii. Personal, cred că totul are legătură cu faptul că voi doi v-ați încăpățânat să vă păstrați fiecare apartamentul lui toți anii ăștia. Am făcut ochii mari de uimire. —Cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
înapoi! am exclamat eu. Întotdeauna îl voi vrea înapoi. Dar îmi doresc și mai mult copii. Și-n plus, el se unduiește deja cu altcineva. Știam cât de penibilă eram. — Atunci poate că ai nevoie de puțin timp să te obișnuiești cu ideea până să te arunci în acest nou stil de viață, sugeră Maria. Am dat din cap. Realitatea este că nici tot timpul din lume nu mi-ar fi de-ajuns. Va dura ani întregi până-l voi uita
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
să ne uităm la tine cum bei? Kieran înșfăcă sticla și turnă vin în două pahare mici vărsând câțiva stropi pe covor. Dar ce s-a întâmplat, nu mai poți ridica tu însăți o sticlă de vin sau te-ai obișnuit cu sclavii de la tine de la serviciu care fac toate muncile neexecutive în locul tău? Asta mă făcu să cred că nu era un moment tocmai potrivit pentru o vizită. Lisa dădu fuga în bucătărie, de unde se întoarse cu o gamă impresionantă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
asta. —Sinceră să fiu, Jen, am avut alte lucruri de discutat, cum ar fi haosul total din viața ta. Maria avea un ton defensiv. Eu am făcut o grimasă. —Scuze, a fost doar surpriza. Danny nu păru deranjat. — Ne-am obișnuit. Toți colegii noștri cred că am înnebunit. Iar mama a plâns. Dar se vor obișnui ei. Trecând pe lângă Maria, o pupă pe nas. Acest gest de afecțiune evidentă m-a făcut să-mi vină să plâng. Orice mă face să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]