15,631 matches
-
de Stat, de la Moscova. Cinste ție,femee atât de frumoasă! Atât de apreciată, încoronată cu merit, și recompensată cu imensa încredere, a întregii Rusii. Stareța - mamă dulce! Chiar așa o voi reboteza, și ca eroină: STAREȚA. Pentru că, se potrivește de minune, din punctele de vedere esențiale ale unei asemenea povestiri. Voi puncta, autobiografic, despre dânsa, doar, că, trăise o copilărie ca vai de ea. Niciodată n-a știut ce înseamnă fericirea; nici mulțumirea de sine, măcar; nici mila cuiva; cu atît
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
s-a trezit cu niște țipete amenințătoare, că, așa cum era, gol, cum dormiseră, a rupt-o de fugă. Mai întâi, nu îndrăznea să iasă așa, cum era, afară. Dar, turbata, a strigat: ce stai și mă privești ca pe o minune? Dar ce să fac? Fugi! Cât poți mai repede și mai departe, fugi! Că, m-au apucat, iarăși, hachițele. și dacă-mi cazi în mâini, și-n unghii, nu mai scapi din ele viu. Fugi! A fugit. și-a tot
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
se modifică radical. Curentul nord-ecuatorial îi conducea de-a dreptul spre insula, astfel că, dacă s-ar fiîntâmplat să o întâlnească în timpul nopții, ar fi putut naufragia între periculoasele recife de coral, însă atunci când apăru dintre valurile oceanului, ca prin minune, în fața lor, soarele era sus pe cer. Vahíne Auté o zări la timp și dădu alarmă, iar vâslașii trecură imediat la posturile lor și își dădură toată silința pentru a evita pericolul. Totuși, alții nu fuseseră la fel de norocoși, căci, pe când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
mai mare, pe care o acoperiră cu platformă punții, si camuflară totul cu nisip, frunze și plante, iar atunci când terminară, s-ar fi putut crede că uriașul catamaran și cei treizeci și ceva de ocupanți ai lui dispăruseră, ca prin minune, de pe suprafața pământului. Doar dacă cineva ar fi traversat înot largă laguna și ar fi pătruns în insulița ar fi putut descoperi - în caz că s-ar fi lovit de vreuna dintre carene - că acolo era ascuns un vas. Totodată, echipajul avu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
peste bord, s-ar putea lansa într-un atac, lovindu-l peste piept și răsturnându-l în apă, unde ar deveni o pradă ușoară pentru miile de răpitoare dintre mangrove. Aștepta caimanul, nu anaconda, și dacă venea aceasta, doar o minune și o norocoasă lovitură de macetă l-ar putea salva. „Güio“ era teroarea tăcută a selvei, care îi înspăimânta și pe cei mai curajoși războinici indigeni, iar el însuși învățase să se teamă de ea. Asculta. Privea. Mirosea aerul... Uneori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
pe loc, traversând acum de-a curmezișul râul San Pedro, ca să acosteze, cu o precizie matematică, la pontonul mare din trunchiuri de copac ce servea drept debarcader. Slujba se terminase și părintele Carlos veni zâmbitor în întâmpinarea lui: — Ce ciudată minune! comentă el. Ermitul afară din peșteră. Cărui fapt datorăm onoarea vizitei tale? Își strânseră mâinile cu putere, cu stimă. — Mă bucur să te văd, fiule! Și eu mă bucur, părinte. E fasole cu cârnați...? — Se vede că selva îți ține
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
-l să tremure de frig sub cămașa ușoară. Au trebuit să-și deschidă drum dând ghionți printre cei trei sute de pasageri de curând vărsați dintr-un imens „Boeing 747“ care alergau disputându-și rarele taxiuri disponibile și găsiră, printr-o minune, loc într-un autobuz arhiplin pe care un negrotei asudat îl conduse cu o viteză de sinucigaș pe șoseaua sinuoasă, până când primul semafor al orașului îi opri avântul și reduse viteza la o lentă înaintare metru cu metru. Când se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
li se va pricinui acestor indieni. Nici două mii, nici două milioane. Câtă vreme Omenirea nu recunoaște faptul că cei care îi distrug pe indieni o distrug și pe ea, nimeni nu va salva triburile amazoniene. Poate că se va întâmpla o minune, îndrăzni să spună preotul. Există o adevărată preocupare pentru indieni și conservarea lor. Sunt rare zilele când ziarele nu publică telegrame care tratează problema. Și marile reviste, canalele de Televiziune, documentarele cinematografice... Peste tot se observă un nou interes... Poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
nu se odihni. Vârî într-un sac tot ce a găsit și putea fi folositor, îl aruncă pe umăr și se întoarse fără să încetinească marșul, tresărindu-i inima în piept, explodându-i plămânii și nemaisimțindu-și picioarele. Au făcut minuni cu puținul pe care îl aveau. Părintele Carlos se dovedi a fi un infirmier îndemânatic, iar Inti Ávila și Sierralta îl ajutau. Indigenii începuseră să revină cu timiditate, dar se mărginiră să se așeze pe jos pe vine și să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
înțesat de yubani. Cel mai îndrăzneț era deja la cincisprezece metri de mitraliere și putu observa cum își ridica încet sarbacana, pregătit să tragă împotriva primei umbre care s-ar fi mișcat. Or fi dormind...? Dumnezeule sfânt...! Vei fi făcut minunea ca imbecilii ăia să doarmă...? Își ascuți privirea până când îl durură ochii. José Correcaminos se întoarse și îl privi de parcă ar fi vrut să întrebe ceva. Înaintă până ajunse lângă el: — Ce se întâmplă? întrebă el. — Se ascund bine... — Împuțiții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
întrebe Sierralta. Absolut nimic. Ieri erau aici peste o sută de persoane, dar i-a înghițit pământul... Unde sunt? — În drum spre Santa Marta. Și de acolo, la Santa Cruz. Lucrările au fost suspendate pentru moment... — Și ce-i cu minunea asta? — E o poveste lungă... Mai bine să căutăm unde să ne adăpostim, soarele ăsta dogorește. José Correcaminos se alătură grupului, salutându-i pe noii veniți. Luară loc în jurul mesei mari din bucătărie și Inti Ávila începu să pregătească micul-dejun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
aparține fără să știi de ce, această speranță care se transformă treptat în încredere... încredere în noțiunea de mai bine... și aștepți... și speri și aștepți chiar dacă aștepți degeaba, orice ar fi și orice ai aștepta, ajungi să speri că miracolul, minunea, binele, adevărul, libertatea, soarele, iubirea, înălțarea, zborul, toate acestea apar odată cu seninul primăverii... și uneori, adeseori, așa este... alteori, speri pînă în pînzele albe... și speri și aștepți, chiar dacă ar trece zece ani, chiar dacă ar fi trecut o sută, ție
ANOTIMPUL ILUZIILOR by CRISTI ROMEO () [Corola-publishinghouse/Imaginative/270_a_504]
-
Pantalon se întoarce și intervine: Păi, coasă-le buzunarele! Sar ca fript, drept în picioare, speriat de-a binelea. Îmi citești gîndurile? Dar tu ce ai crezut? Rîde șmecherește și pleacă acasă. Eu rămîn holbat și înclinat să cred în minuni. Dușuri reci de toamnă tîrzie O ploaie rece, de toamnă tîrzie, s-a lăsat peste oraș, dînd impresia că n-a avut început și, mai ales, că nu va avea un sfîrșit. Stropi împinși de un vînt domol se strecurau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
cu ce scop. Acesta era calm și uimea pe toată lumea prin atitudinea sa, similară cu a ciobanului moldovean din Miorița. Ucraineanul prinde românul ca într-o menghină și-l saltă să-i facă vînt peste punte. Atunci s-a produs minunea. Fănică a scos o sticlă de vodcă și o ținea cu ambele mîini. De patru zile ucrainenii nu mai aveau vodcă și erau bolnavi. Din acest motiv, setea de răzbunare a fost mai mică decît setea de vodcă. Îl așează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
parcă gemea abia auzit și se vedea că este cuprinsă de panică. Ar fi fugit, dar ceva parcă o reținea. Deși omul se apropia încet de superba creație a lui Dumnezeu, aceasta nu se decidea să plece. Ce ai pățit, minune? vorbește blînd Dinu apropiindu-se. Abia la cîțiva metri flăcăul vede și motivul suferinței căprioarei. Un puișor stătea culcat. Avea un căpșor delicat, ochișorii mari și blănița fină ca o mătase chinezească. Cum Dinu se apropia curios, căprioara s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
Noaptea și-a intrat în drepturi și sătenii s-au închis în case, așteptînd slobozirea puhoaielor cerești. Un băietan negricios la față și negru la suflet tremura de emoție și frică. Venise seara potrivită pentru a fura Icoana Făcătoare de Minuni. Se spunea că francezii ar fi plătit cîteva milioane (naiba știe de ce!), nemții ar mai fi adăugat ceva, iar americanii, ce să mai spun! Icoana aceea era de pe vremea Sfîntului Andrei, sau chiar mai veche și-l reprezenta pe Iisus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
un loc ce-l născuse pe stăpînul său, spre acel nord moldav, sărac, dar spiritual și fără nici un pic de pragmatism. Simion Bratu jr. nu putea să evite, deși făcea mari eforturi în acest scop, legătura dintre Icoana Făcătoare de Minuni și comoția cerebrală care pusese capăt vieții tatălui său. Refuza să se gîndească la această ipoteză, refuza să creadă că la mijloc este pedeapsa divină. O întrebare însă persista ca o obsesie. Cui a adus vreun folos? Deși a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
a fost impecabil restaurată, deși a intrat în colecția celui mai mare tăinuitor de obiecte furate, nimănui nu i-a folosit prețioasa icoană a satului. Nici în sat nu făcea decît să întărească credința lăsată de strămoșii noștri. Cît despre minuni, eu unul nu cred. Cu siguranță că și Mercedesul său a auzit și, supărat tare, a făcut o pană. Credeam că ești catolic, glumește cu amărăciune Simion. Fără să miște mărunt din buze, trecea în revistă unele înjurături mai vechi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
îl prezintă ca principalul vinovat. Era un om corect, cinstit cu toată lumea. L-am determinat să fure... Doamne Dumnezeule! Simion jr. nu știa că în sat tatăl său a căpătat rapid pseudonimul "păgînul". De cînd se furase Icoana Făcătoare de Minuni, toți, absolul toți, s-au îndreptat cu bănuiala spre Simion cel Bătrîn. Unii au auzit cîte ceva de la Vasile Banditu', alții au văzut o mașină de București în seara furtului și cei mai credincioși au avut încredere că blestemul popii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
Mercedesul îl izbește în plin la 140 km/h. Simion se trezește la spital cu tot felul de sîrme și furtunașe, flacoane pe stative și picurătoare. V-ați revenit? întreabă sora. Ați aiurit tot timpul. Ce spuneam? Icoane Făcătoare de Minuni, pietre prețioase, morți, oameni care cred în minuni... o mulțime de vorbe fără noimă. Sînt rău tare? Coloana. S-a rupt prin dreptul buricului. Deci... Da. Dar bine că ați scăpat. Simion tace un timp și apoi șoptește abia auzit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
h. Simion se trezește la spital cu tot felul de sîrme și furtunașe, flacoane pe stative și picurătoare. V-ați revenit? întreabă sora. Ați aiurit tot timpul. Ce spuneam? Icoane Făcătoare de Minuni, pietre prețioase, morți, oameni care cred în minuni... o mulțime de vorbe fără noimă. Sînt rău tare? Coloana. S-a rupt prin dreptul buricului. Deci... Da. Dar bine că ați scăpat. Simion tace un timp și apoi șoptește abia auzit: Mai bine nu... O clarvăzătoare Pe șesul Bahluiului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
birjărește. Înjură tot, mamă, tată, frate, sfinți, diavoli și cam tot ce le vine la gură. Cînd ajung la iaz este întuneric încă, luna a apus și doar o geană albicioasă anunță de unde va răsări soarele. Parcă se întîmplase o minune, toate sculele gemeau de atîta pește și într-un cîrlig, un crap de vreo 12 kg obosise de cît se chinuise să scape. Cei doi hoți ascund sculele în rogoz și reușesc să plece cu prada spre casă. Fiecare ducea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
timp pe cîmpul de luptă și s-a îngrozit cînd l-a văzut pe MacKena cu mîna sfîrtecată. Cu greutate îi eliberează mîna, dar Cezar a continuat să-l flocăiască încă o bucată de timp. La spital medicii au făcut minuni și din nou pe gîtlejul lui MacKena băutura lunecă și mai și ca înainte. Ancheta poliției patina. A rupt zgarda, spunea Vasile. A dat drumul cîinelui, contra MacKena. Vasile nu era prost și, utilizînd cu abilitate licoarea lui Bachus, era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
frigul, pufnea noul promovat. După vestea minunată adusă chiar de șef, a urmat și o altă bombă. Dane, poate marcăm evenimentul cumva. Sigur, șefu', cum spuneți dumneavoastră... Hai să mergem atunci departe de ochii lumii. Mașina s-a descurcat de minune pe un drum forestier și într-o cabană ardea un foc ca și desenat. Pe o masă erau trei farfurii înconjurate de pahare și tacîmuri. Mai vine cineva, șefu'? Surpriză. Într-adevăr, Dan Hurmuzache a avut o mare surpriză cînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
lui erau și "barosani", așa că va începe cu ei. Sună la o poartă și o voce întreabă: Cine-i? Colindători, sărut mîna. Așa devreme? Ăsta micu n-are răbdare. Bine, intrați. Sînt primiți pe terasă și Răducu privește intens la minunile de acolo. Lampadare, canapele, mese, bradul minunat împodobit, toate i-au provocat un adevărat șoc. Hai, spune colinda, strigă Vasile nervos. Spune, bre... Steaua... Steaua, repetă timid copilul. Sus răsare... Sus răsare. Vasile îl strînge de mînă pe copil de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]