19,653 matches
-
total din viața ta. Maria avea un ton defensiv. Eu am făcut o grimasă. —Scuze, a fost doar surpriza. Danny nu păru deranjat. — Ne-am obișnuit. Toți colegii noștri cred că am înnebunit. Iar mama a plâns. Dar se vor obișnui ei. Trecând pe lângă Maria, o pupă pe nas. Acest gest de afecțiune evidentă m-a făcut să-mi vină să plâng. Orice mă face să plâng acum. Aș plânge probabil și dacă aș vedea Terms of Endearment 1, un film
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
Mi-am îndreptat atenția asupra Lisei, căci părea să-i ia apărarea lui Tally. —Ție îți convine, tu ai avut toți acești ani în care te-ai bucurat de secretul murdar pe care l-ați păstrat cu toții. Eu încă mă obișnuiesc cu ideea. Lisa începu să-și piardă răbdarea. Nu-ți mai amintești cum era la 18 ani, Jen? Eram copii, zău, așa că e normal să fi făcut tâmpenii. Dacă nu ne putem ierta greșelile de acum douăzeci de ani ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
și i-am spus veștile despre mătușa Lynn. — Preferi să nu mai mergem la Chessington? mă întrebă când văzu ce supărată eram. — Nu te prosti! am zis eu. Dacă aș anula ceva de câte ori primesc vești proaste, ar trebui să mă obișnuiesc cu ideea de a-mi petrece cele mai multe zile plângându-mi de milă într-o cameră întunecoasă. — Dar am putea merge în alt loc, mai puțin agitat. Chiar nu mă deranjează. Am dat din cap în semn că nu. De două
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
cu Alfie mai târziu, am spus eu în grabă. Mark nu înțelegea o iotă din toată treaba asta. —Ai cont deschis la el sau ceva? Da, ceva, am răspuns schimbând un zâmbet complice cu Alfie. În ultimele câteva zile, mă obișnuisem să-i strecor câte un plic cu suma pe care calculam că i-o datorez. El accepta fără să spună nimic. Nu plănuisem asta, mi s-a părut însă firesc ținând cont de evoluția relației noastre speciale. Alfie își duse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
discutasem cu Ed în legătură cu ce crede el despre acest lucru. Am făcut-o pentru că am vrut-o și am fost pedepsită pentru asta cu un cap plin de păduchi și cu pierderea lui Mark exact în momentul în care mă obișnuisem cu ideea de a-l fi câștigat înapoi. Mă întrebam dacă Andrew „Farmacistul din colț“ avea vreun remediu pentru o căsnicie distrusă. Capitolul 11tc " Capitolul 11" Mie și lui Mark nu ne-a plăcut niciodată prea mult Ziua cârtiței ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
am vrut să par așa de neajutorată. Numai că mă durea peste tot și aveam nevoie de cineva care să aibă grijă de mine sau măcar să vorbească cu mine până când trece durerea. Și chiar îmi era dor de el. Mă obișnuisem cu lungile noastre conversații telefonice. Telefoanele sau poate distanța aveau ceva care ne făcea să fim mai deschiși decât am fi îndrăznit să fim față în față. În timp ce zăceam pe podea, mi-am reamintit ultima noastră conversație cu câteva săptămâni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
de înfricoșător! — Îmi doresc să fi fost o prietenă mai bună și să te fi ajutat cumva, am zis amărâtă. Tally își suflă nasul fără grație. — Într-un fel, m-ai ajutat. O să te simți foarte jignită, dar, la dracu’! Obișnuiam să mă uit la viața ta care era în mare aceeași viață din facultate. Te uitai la filme cu Mark, mâncai hamburgeri cu Mark, mergeai cu el în aceleași drumeții, purtai aceleași haine, locuiai în același apartament, aveai aceleași ocupații
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
petreceam timpul exersând pentru partidele de bridge. Pentru noi era ca un număr de magie, ca și cum ne-am fi citit gândurile unul celuilalt. Dar poate că asta a fost în detrimentul celorlalte abilități de comunicare ale noastre. Poate că ne-am obișnuit să ne reducem toate gândurile la un set strict de abrevieri, imaginându-ne mereu că celălalt va fi în stare să citească subtextul. Mergea la cărți, dar poate că nu mergea la fel de bine când venea vorba de planificat o întreagă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
toate secrețiile de la nivelul capului. Mark a plecat la serviciu la puțin timp după aceea, sărutându-mă pe cap ca să nu ia răceala. Nu a spus nimic care să marcheze momentul și nici eu nu am făcut-o, doar schimbul obișnuit de „pa“-uri și „te iubesc“-uri indistincte. Apoi am rămas singură. Stabilisem să mă duc la Ed acasă și să pornim spre Sussex de acolo. Își reorganizase ce avea de lucru ca să-și poată lua ziua liberă pentru că voia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
numește ea), într-o manieră de prințesă cu aere, de la sublima înălțime a platformei pantofilor ei. Unul din motivele pentru care o urăsc este că lângă ea mă simt mignonă. Ceea ce nu sunt. Sunt de fapt de statura unei femei obișnuite din sudul Italiei. Am dat pe gât restul de bere, am mai luat o cutie și am plecat în căutarea aventurii. în camera de dans se auzea un house lent; prea lent pentru mine. Lângă peretele din capătul camerei stăteau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
care fuseseră de mult împărțite în apartamente. Seara mașinile trebuiau parcate bară la bară. Am reușit să parchez chiar la numărul paisprezece, pe partea cealaltă a străzii. Din moment ce Față-de-Ou sau mai bine zis Walter Quincy, cum va trebui să mă obișnuiesc a-l numi - știa deja cum arată mașina mea, asta nu m-ar fi ajutat dacă aș fi vrut să-l urmăresc. Dar nu voiam să fac asta. Voiam să vorbesc cu el și nu îmi păsa dacă mă vede
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
strălucitor avea o colecție de sticle și pahare. Am aruncat o privire. Whisky ieftin, gin și niște brandy acceptabil, cel mai bun dintre rele. Eu o să beau brandy, i-am spus. Și să bei și tu ceva. Părea să fie obișnuit cu ordinele. I-am spus să aducă și sticlele, ca să nu fim nevoiți să ne ridicăm mai târziu și s-a executat imediat. Walter a dat pe gât un pahar de whisky. A scos o batistă din buzunarul vestei și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
aplecându-se spre mine neîndemânatic. Aburi de whisky ieșeau din respirația lui și în urma lor un miros de mentă, de apă de gură. Vezi tu, Catherine nu a mai făcut așa ceva niciodată până atunci. Deținea întotdeauna controlul. Și el se obișnuise cu asta. într-un fel ea hotăra pentru amândoi. El se baza întru totul pe ea. Walter și-a tras nasul. — El pare omul de afaceri la suprafață, dar de fapt nu este așa. Deloc. Așa că atunci când ea începe să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
zâmbet larg, fericit, arată spre un fel de ușă apărată de șiruri lungi de mărgele de lemn. Mihai măsură din ochi ușa și locul, își pipăi cingătoarea și, dând la o parte mărgelele, intră într o încăpere întunecoasă. După ce se obișnui cu lumina puțină, desluși în fața unei măsuțe joase doi turci stând comod pe pernele late din jurul mesei. Amândoi îi răspunseră făcând larg cu mâna gesturile de salut. Unul dintre ei se ridică în picioare, se înclină și părăsi încăperea. Cel
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
trecătorilor. Patronul, numai zâmbet, comprimându-și gâfâind la fiecare plecăciune burta imensă, îi invita cu glas tare, exagerându-și politețea cu slugărnicie. Marele logofăt răspunse scurt la salutul de întâmpinare al fostului ienicer și se opri în mijlocul sălii ca să-și obișnuiască ochii cu întunecimea încăperii, căci afară lumina soarelui de toamnă era parcă amplificată nesfârșit de aurul frunzelor grădinilor. — Unde vor să se așeze înălțimile voastre, acolo o să se facă într-o clipă loc; binevoiți să vă alegeți... Vorbește jupânul cam
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
în oglindă. Era frumoasă? Nu și da seama, dar avea carnea tare pe ea și pielea albă și rumenă. Zâmbi și gropițele înțepară amândoi obrajii. Era puțin emoționată. Se îndreptă spre o firidă cu policioare de nuc. Nu era încă obișnuită cu locul. În lumina puțină pe care o făcea candela și lumânarea, desluși sipețelul de argint în care ținea lemnul de mirodenii. Îl deschise și luă un bastonaș. Îl apropie de lumânare, dar se răzgândi, deschise cu cleștele ușița sobei
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
Hagia Sofia pentru oameni atât de răi? Spătarul își luă rămas bun și ieși în întunericul de afară. După ce ajunse în uliță se întoarse să vadă dacă-l însoțesc cele două slugi care-l păzeau, umbrele lui de la Istanbul cum obișnuia să le spună. Tot așa stăteau și acum doi ani în aceeași sală mare, cu ușile larg deschise spre cerdac. Tot așa așezate pe jos, țigăncile mamei scărmănau lâna pentru plăpumi. Iat-o pe Manda, cu cafele ca odinioară, doar
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
aduseseră numeroșii funcționari italieni și nemți ce se învârteau în cancelaria domnească, înalt și zvelt, Ștefan era considerat cel mai frumos tânăr de la academia mânăstirii Sfântul Sava. Nedumerirea din privirea tatălui îl făcu pe fiu să dea o notă de obișnuit întrevederii, așa că se aplecă și sărută cu respect mâna voievodului, făcând din ochi semn că nu poate vorbi din cauza prezenței postelnicului, care-și făcea de lucru preocupat să afle ce are de spus beizadeaua. Vodă aprobă ușor din cap, semn
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
fusese maestrul de echitație al lui Ștefan, iar acum lăsa impresia că este un fel de paznic al lui Breazu. Înainte de a intra în întunericul grajdului, Ștefan duse mâna instinctiv la pumnalul pe care-l purta la cingătoare. Când se obișnui cu lumina puțină, prințul îl zări în mijlocul unui grup de cinci, șase grăjdari pe Turculeț, care-l ținea pe Breazu din scurt de căpăstru și-l ștergea, masându-l cu un șomoiog de fân. —E numai o apă și mi-
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
ridicase tonul și pronunțase titlul lui Petru pe nas ca un cântăreț de strană), a apucat să podească o mlaștină și să facă din ea cetate de scaun... Vodă se opri, citind îngrijorarea în ochii lui Ștefan, care nu era obișnuit cu exuberanța tatălui său, dar mitropolitul îi luă vorba și continuă să povestească grozăviile prin care treceau vecinii de la răsărit: — Împăratul Petru se pregătește să facă patriarh dintr-un bețiv care se ține cu o curvă. L-au sfătuit fețele
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
de divan din marii boieri veniți în suita domnească. Discuțiile erau purtate în limba turcă, având un caracter intim pentru că vorbeau cei trei - exaporitul, domnitorul și marele spătar - fără adresări protocolare pompoase și fără lungile așteptări între fraze, atât de obișnuite la convorbirile diplomatice. Ceilalți tăceau și ascultau prudenți. Primul care s-a adresat în grecește marelui dragoman a fost Constantin Brâncoveanu. A observat cum imediat unul dintre interpreți a repetat în turcește la urechea lui Selin cele spuse. Firul conversației
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
lege asupra mea au pus» înaintea făcătorului meu de bine, carele ești măria ta; și la aceasta ce alt pot zice întâi fără numai...” Secretarul domnesc își îndreptă spinarea dureroasă, blestemă în gând frigul iernii cu care nu se putea obișnui și, privind spre vrăbiile care se adunaseră într-un copac adăpostit de zidul Curții domnești, se miră încă o dată că scrisoarea i-a fost dată pur și simplu. Nu-i venea să creadă: cum adică reușise vodă în primul moment
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
cer. Deschise larg ușa. În pătratul de lumină pe care-l arunca auriu soarele în apus, umbra lui se lungea neagră pe lespezile de piatră albă ici, colo cu înscrisuri de morminte pe ele. O închise grăbit și când se obișnui cu lumina puțină zări câteva femei cernite, îngenuncheate în pronaosul despărțit de naos prin câțiva stâlpi de lemn înnegrit în foc. Catapeteasma strălucea luminată de cele câteva raze de soare ce se furișau prin geamurile înguste ale turlei văruite. Biserica
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
vremi i se părea un semn de puritate. Păși în naos tocmai când din strana din dreapta un bărbat în ițari de cânepă și o cămeșă largă din pânză groasă de in, intonând altfel decât în cântarea grecească cu care se obișnuise, citea psalmul lui David: „Fericit bărbatul carele n-a umblat în sfatul necredincioșilor și în calea păcătoșilor nu a stat și pe scaunul hulitorilor n-a șezut...” Din strana din stânga un bătrân, negustor judecând după straie, îi ținea isonul cu
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
pentru el, dar și mai înfricoșat era la gândul că nu va avea cu ce plăti haraciul. La Vlah serai, odată cu sosirea Brâncovenilor eliberați din închisori, s-a oprit și un bătrân pelerin venit călare pe un măgar costeliv, apariție obișnuită în peisajul oriental. A cerut hrană și apă pentru el și pentru măgar și îngăduința de a-l binecuvânta pe beiul valah pentru milele primite cândva. Vorbea grecește, amestecând din când în când cuvinte slavonești. Slugile, grăbite să îndeplinească porunci
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]