19,069 matches
-
primei sale zile de prizonier. „Doar pentru puțin“ spusese. Așadar, în momentul acela fata deja luase hotărârea; iar acum Lidania, printre lacrimi, reuși cu greu să-i spună care fusese motivul. Odetta își dăduse seama că era însărcinată și îi mărturisise imediat, cu o fermitate rece, că nu ar fi acceptat niciodată în pântece copilul unuia dintre călăii săi. Chiar în acel moment, de profundă solidaritate, doi războinici veniseră să-l ia de acolo. Ieșind într-un loc deschis pentru prima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
adesea proveniți dintr-o linie nobilă, se lepădaseră de zeii părinților lor pentru a adera la noul cult, iar acum se băteau în piept prin biserici și întrețineau, prin donații impuse, stoluri de cerșetori, trântori și pierde-vară, protejând astfel și mărturisind puterea locală. Hippolita simțea că fierbe la gândul că tocmai femeilor le era, în principal, atribuită vina de a fi purtat și a fi transmis acea infecție în familiile lor; nu mai știa câte femei de aceeași vârstă cu ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
ar fi atât de aproape cum spui, Atila ar fi ridicat deja asediul și s-ar fi dus să-l întâmpine cu toată armata. Doar dacă nu cumva... Tăcu, scărpinându-și barba neîngrijită și privind gânditor în gol. Cearcănele negre mărturiseau cât de încercat fusese de veghea unei luni întregi de lupte și lipsuri. Doar dacă nu cumva? îl întrebă Sebastianus, care recunoscuse încă din primul moment în el pe veteranul experimentat. — Ei bine, poate că Atila se gândește că cetatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
-l liniștesc: în general, am căutat să folosesc nume care sigur sunt în uz la populația căreia îi aparține personajul, extrăgându-le din operele istoricilor. Aceasta în mod deosebit pentru numele hune, excepție făcând două cazuri. Trebuie, într-adevăr, să mărturisesc că Shudian-gun și Go-Bindan sunt exclusiv invenții ale mele, nume pe care le-am obținut alăturând termeni îde altfel, destul de coerenți din punctul de vedere al sensuluiă preluați din chineză și din turcă. Sper că cititorul va avea înțelegere și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
griuri, violeturi, ocruri, roșuri și verzuri. În creația sa reușește să surprindă atmosfera locurilor, patina imprimată de trecerea timpului, poezia anotimpurilor. A preferat ca genuri artistice peisajul și natura statică, iar ca tehnică, pe cea a acuarelei, despre care artistul mărturisea Într-un interviu: Lucrări reprezentative din toate perioadele de creație, evidențiază pasiunea pentru grafică. În acest sens menționăm peisajele: Biserica străbună, Casa de pe deal, Acoperișuri roșii, Amurg, Peisaj din Șcheia, Monumente ieșene, Iarna pe uliță, Cadril de căsuțe, Peisaj din
Ştefan Hotnog (1920-1993) Mirajul by Ivona Elena Aramă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/384_a_1203]
-
identității spiritualității naționale. Confesiuni ȘTEFAN HOTNOG ...Culoarea de apă a lui Hotnog, evitând luciul sticlos, mai lesne de obținut decât virtuțile mate, sugerează priveliștii un calm suveran, o anumită liniște descinsă din multa experiență a faptelor trecute prin lucruri, așa cum mărturisește Sadoveanu că natura, cu toate prefacerile ei, trece prin el. După câte știu, la acuarelă ai ajuns prin ulei. De ce o asemenea evoluție și preferință pentru grafică, Ștefan Hotnog ? Consider că există o eleganță a simplității, o anumită distincție ce
Ştefan Hotnog (1920-1993) Mirajul by Ivona Elena Aramă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/384_a_1203]
-
păduri de foioase. De aceste peisaje, de flora și fauna respectivă a simțit o atracție deosebită încă din școala primară pe care a absolvit o în satul natal. Oferta naturii i-a servit mult în extinderea orizontului cognitiv ulterior. Așa cum mărturisea profesorul Mihai Iancu, momentul decisiv care i-a deschis drumul spre geografie a fost în penultima clasă de liceu, prilejuit de întâlnirea cu geograful Mihai David, profesor universitar la Facultatea de Științe din Iași, care a ținut la Liceul ,,Cuza-Vodă
In memoriam : Ion Gugiuman by Costin Clit, Constantin Vasluianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1203_a_2104]
-
oameni buni și bătrâni. Adec(ă), eu Ionașco Cehan, vel pitar i Gabăr prăcălab i Tudori comis i Tecman uricar i Ursul dvornic Hușschii i Sava Trănovschi aprod i Lupul diac ot Vlos? Dorohoi și alți oameni buni și bătrâni mărturisim cu această scrisoare a noastră cum a venit Svinție sa părintele Vl(ă)d(i)ca Mitrofan cu cinstită carte(a) mări(eăi sale domnului nostru, ca să hotărâm satul Broștenilor. Deci noi am înblat și am ales de cătră locul
In memoriam : Ion Gugiuman by Costin Clit, Constantin Vasluianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1203_a_2104]
-
de-au hotărât și au adus mărturia de la dânsul și de la Gabăr prăcălabul și de la Tudori comisul și Tecman uricariul și Ursul vornic de Huși și Sava aprod și Lupul diac și de la mulți oameni buni și bătrâni , scriind și mărturisind întracel zapis, cum au hotărât și au stâlpit și au ales hotarul acelui sat despre hotarul târgului Hușilor și au pus semne. Și să începe hotarul satului Broștenilor din sus de gura drumului ce vine din Lohan, deci pre drum
In memoriam : Ion Gugiuman by Costin Clit, Constantin Vasluianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1203_a_2104]
-
și pentru public opinii referitoare la contemporanii lor, descriindu-și astfel trăirile prin intermediul creației "celuilalt". O experiență unică, pe care numai cel ce mânuiește pensula sau dalta o poate trăi cu adevărat și exprima cu sinceritate. De altminteri, Oscar Han mărturisește în introducerea tomului sau Dălți și pensule: Am scris cu dragoste, dar asta nu înseamnă că am scris bine, pentru că scrisorile de dragoste, după cum se spune, fac în general cea mai banală literatură."3 Și totuși, în cazul lui, nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
voi da dreptate. Fiindcă, în marea noastră majoritate, de când ne știm nu facem altceva decât să profităm de situația din ce în ce mai dezastruoasă. Iar dacă a spune adevărul înseamnă a destabiliza țara, eu mă predau - de bunăvoie și nesilită de nimeni - și mărturisesc sincer că nu aș precupeți nici un efort să-i pot trezi din somnolența în care au căzut pe toți cei ce urmează, nu din convingere, ci în virtutea inerției, Frontul Scufundării Naționale. Pentru ca să nu mai ajungem niciodată să fie împușcați oamenii
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
dar nu părea impacientat că nu a primit un răspuns pozitiv. Seninătatea sa, păstrată și într-o astfel de împrejurare, m-a convins, încă o dată, că spațiul în care își duce viața trebuie să fie într-adevăr (așa cum i-a mărturisit recent domnului Hamza) între metafizică și catharsis, oricât de greu ne-ar fi să ne obișnuim cu această nouă situare a sa. Dar, cum nici imunitatea parlamentară, nici catharsisul său nu ne pot ajuta în nici un fel, după audierea noului
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
reușit să facă să piară Diavolul care a amestecat tot cu tot și să apară acel înger păzitor ce ne-ar putea înălța deasupra condiției de haos și de circ a societății noastre. Un mare poet din exil mi-a mărturisit cândva că nu a mai scris un vers de foarte multă vreme fiindcă este îngrozitor de greu să nu ai pe nimeni care să te poată citi în limba ta; să scrii din capul locului pentru a fi tradus. În România
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
pe care îl poartă - de la distanță - cu vechii săi prieteni și cu o anumită parte a presei, Andrei Pleșu a publicat (în numărul 6 al Dilemei) un articol intitulat „Călăi, victime și judecători”, în care afirmă: „În ce mă privește, mărturisesc că labirintul patetic pe care intervalul dintre victima absolută și călăul absolut îl presupune mă descumpănește: nu pot să mă descurc, nu pot să ridic piatra. Mă conformez, de aceea, cuminte, primelor unsprezece versete din capitolul opt al Evangheliei după
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
morala tovarășului Iliescu se întemeiază pe existența lui Dumnezeu, chiar dacă dumnealui declară că este ateu. O altă observație pe care m-aș încumeta să o fac este că primele unsprezece versete din capitolul opt al Evangheliei după Ioan, cărora ne mărturisește Andrei Pleșu că li se conformează cuminte, ne vorbesc, totuși, despre ridicarea pietrei împotriva unei biete târfe și nu împotriva unor călăi mai mult sau mai puțin imperfecți. Chiar dacă învățătura creștină transmisă prin intermediul acestui pasaj din Sfânta Scriptură s-a
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
că eu cred că nu este, totuși, posibil ca morala să nu fie amestecată cu jurisprudența. Un călău care ajunge să reflecteze cu frică de Dumnezeu asupra vinei sale, nu-și mai ascunde crima nedescoperită încă, ci ajunge să o mărturisească. Nu la partid, nici la televizor, ci la biserică și la judecător. În cazul-limită în care criminalul nu ajunge să reflecteze asupra faptelor sale și să se autopedepsească, ci doar își execută pedeapsa dată de lege, nu mai avem, probabil
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
un critic ca Lucian Raicu, înzestrat cu antenele necesare pentru a percepe fantasticul banalității și a pătrunde în lumea unui mare scriitor astfel încât să o poată vedea din interior. Pentru că asta făcea în felul lui și păcătosul care i se mărturisea. Numai că, pentru a trece dincolo de ceea ce s-a spus deja, acesta forța limita ajungând să constate, bunăoară, că dacă Raskolnikov a îngenunchiat în fața Soniei Marmeladova, care era, totuși, o prostituată, i s-ar fi părut mai normal ca el
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
Rogojin, care era situat la antipodul fratelui său de cruce, dar nu o iubea mai puțin. Valoarea scrisorilor lui Emil Brumaru către Lucian Raicu e dată în ultimă instanță de faptul că ele exprimă obsesiile unui cititor împătimit, care poate mărturisi: „Una din marile mele disperări de lector este că nu pot citi toate cărțile unui autor dintr-odată! Ce delir ar fi să-l am pe Dostoievski integral, în aceeași lectură, în cap! Dar, în timp ce citesc Idiotul, de exemplu, am
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
că tot atât de greu ar fi și pentru doamna Nina Cassian să înțeleagă că libertatea sa de a fi făcut tot ce a vrut sub un regim de teroare nu are nimic comun cu cea despre care vorbea N. Steinhardt atunci când mărturisea că el se simțea liber și în închisoare. Cu toate acestea, îmi asum riscul de a-i spune că nu se cuvenea să invoce acea afirmație a monahului de la Rohia pentru a se explica, așa cum s-a întâmplat în interviul
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
sau ceva de genul acesta. Atunci unul dintre observatorii din stație a luat geanta diplomat de lângă coșul de gunoi și a dus-o la o ieșire de urgență, unde nu erau oameni. „Mă gândeam că până aici mi-a fost“, mărturisea el. Înainte să ies pe ușă, o pregătesc întotdeauna pe soția mea: „S-ar putea să nu mă mai întorc acasă!“ La serviciu e posibil să se întâmple orice: să se pună gaz sarin sau, dintr-o ceartă, cineva să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
fost foarte surprins (când am auzit ordinul). Când m-am gândit la persoanele care vor fi sacrificate, mi s-a făcut tare frică. Dar, pe de altă parte, îmi dădeam seama că nu fusesem instruit să gândesc în felul ăsta“, mărturisește Hirose. Copleșit de gravitatea sarcinii, a avut un puternic sentiment de „împotrivire instinctuală“, dar atașamentul față de doctrina sectei a câștigat. Acum recunoaște că a judecat greșit, dar susține că atunci nu avea nici libertatea, nici puterea să refuze ordinele venite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
timpul era glumeț, însă, când venea vorba de muncă, lucrurile se schimbau. Devenea serios și se concentra numai pe treabă. Eram foarte liniștită, pentru că mă puteam baza pe el. — În afară de schi mai avea și alte pasiuni? Oare e bine să mărturisesc? Jocurile electronice (râde). Cu toate că era ocupat, își făcea timp pentru ele. Câștiga? Nu știu. Probabil că așa elimina stresul. La sfârșitul săptămânii dormea, mergea la jocuri. Nu am mers în excursii. Nu îi prea plăceau. La schi îi plăcea, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
la moartea lui. Am avut un sentiment de eliberare: «Acum pot să-mi iau tălpășița.» Știu că nu este bine ceea ce spun, dar ... Înainte să plec, am fost arestat. Cineva mi-a spus: «Hayashi Ikuo, Tsuchiya Masai și alții au mărturisit, iar mulți din Ministerul Științelor și Tehnologiei au fost ridicați.» Am glumit spunând că era rândul meu, fără să știu că deja se emisese un mandat de arestare pe numele meu. Am apărut până și în ziare. Scria în felul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
ta scrisă în litere de tipar. Apoi și oamenii din jur se lămuresc în legătură cu situația. Asta vă bucură, nu-i așa? Murakami: Pe de altă parte, în multe cazuri oamenii obișnuiți sunt minimalizați. Cu toate că zece au probleme, numai șapte o mărturisesc. Chiar dacă zici zece, pe hârtie o să apară scris șapte. Dacă nu faci așa, se gândesc: „Asta nu e bine, nu-l mai putem folosi”. Asta este firmă. Cel care scrie este în cumpănă. Kawai: Sunt prea multe lucruri dificile, așa că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
înguști la minte că dacă îi supraveghează îndeaproape vor crește niște copii fără cusur. Vă închipuiți cât de greu este să fie mereu cineva cu ochii pe tine. Murakami: Unii dintre intervievații sectei Aum au fost sinceri și mi-au mărturisit asta, alții nu, dar se pare că majoritatea a avut probleme în familie. În anii de copilăriei nu au avut parte de o dragoste normală din partea părinților. Mulți au fost în situația asta. Kawai: Îmi este destul de greu să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]