15,310 matches
-
viscol de dureri”) configurează la C. schița unui stil, nu fără retorică, dar capabil să se ridice până la viziune lirică. Înserarea este prima elegie românească în spirit lamartinian, în care tristețea, neliniștea nedefinită și gravă (se cultivă un fel de mister al stării afective) și singurătatea se reliefează prin contrast cu calmul naturii, cu liniștea câmpenească (sesizată, în ciuda unor note de bucolică gessneriană, cu o sensibilitate profund românească). Simbolul sufletului - luntre rătăcitoare în furtună - este împrumutat din Lamartine; de asemenea, și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286110_a_287439]
-
ediție definitivă în 1968). În prima parte, personajul-narator notează reacții și trăiri firești, provocate de un nou mediu școlar - mici și suave naivități și mirări, înfiriparea relațiilor cu colegii - sau de tulburări erotice și de aspirațiile exaltate spre frumosul și misterele vieții. Partea a doua este o înșiruire de mici aventuri și se depărtează de ținuta și sensul celei dintâi. Totuși, în general, se țese o poezie a adolescenței, bine controlată de narator. Dialogurile, adesea colorate de argoul școlăresc, sunt simpatice
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286883_a_288212]
-
povestită, și nu doar un eveniment întîmplat. În Crima lui Roger Ackroyd, de exemplu, FOCALIZATORUL este și criminal, dar amănuntul pe care el îl știe foarte bine se omite din gîndurile sale pînă în ultima clipă așa că el rămîne un mister pentru cititori. ¶Genette 1980. parcurs generativ [generative trajectory]. Economia generală a părților componente dintr-o teorie semiotică, în terminologia greimasiană. Într-un parcurs generativ (parcours génératif), părțile componente sînt articulate pe o direcție care merge de la simplu la complex, de la
Dicţionar de naratologie by Gerald Prince [Corola-publishinghouse/Science/1400_a_2642]
-
vise nu este o fantezie, ci conștientizarea unui fenomen esențial al vieții psihice. Istoria ne arată, de altfel, că din cele mai vechi timpuri oamenii au manifestat interes pentru vise și au încercat să le găsească semnificațiile, să le pătrundă misterele. Există numeroase chei de interpretare, iar visul a fost întotdeauna tratat cu mult respect. Toate civilizațiile i-au acordat un loc privilegiat, considerându-l un mediator între oameni și divinitate. Astfel, conform celor mai răspândite credințe, visul avea un sens
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
ar explica, în viziunea sa, existența reprezentărilor colective. Cu alte cuvinte, pentru Freud, inconștientul conține istoria personală a subiectului: toate dorințele, temerile, traumatismele etc. refulate. În opinia lui Jung, inconștientul are o dimensiune individuală și o dimensiune colectivă. Astfel, pătrunzând misterele inconștientului său, subiectul își descoperă propria istorie (Freud), dar și istoria umanității (Jung). Însă, atunci când vom studia elaborarea visului (capitolul III), vom vedea că opoziția dintre cele două conceptualizări nu este chiar atât de evidentă pe cât pare, întrucât Freud, referindu
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
rezultatelor, întreruperea actului creativ. Cel ce visează își pierde energia. Își exploatează prost resursele. Acest tip de vis indică, prin urmare, o situație de eșec, simțită sau reală. Fetusul exprimă secretul non-manifestării. Ascuns și protejat în sânul matricei, el evocă misterul formării vieții, germenele ce speranță, realizarea tuturor posibilităților. În plan sacru, lenta dezvoltare a fetusului este, prin urmare, o alegorie a parcursului spiritual. Este o evocare a muncii inițiatice, a studiului, a meditației, a reculegerii. Practic, este expresia tuturor activităților
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
angoasele celui care visează. Șarpe Șarpele prezintă o mare bogăție simbolică și o multitudine de sensuri. Simbolizează: - reînvierea și regenerarea permanentă, prin faptul că își schimbă pielea; - deplinătatea și eternul început, imagine a lui Uroboros, șarpele care își mușcă coada; - misterul și secretul, dat fiind că se ascunde în crăpături și pietre; - energia spirituală, exprimată în simbolul hindus kundalini; - sexualitatea, ce rămâne interpretarea cea mai curentă, mai ales în psihanaliză; - tentația, periculozitatea pulsiunilor, din cauza diavolului cu care este strâns asociat; - cuvintele
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
se pune la adăpost de privirile indiscrete. Acest tip de vis are semnificația de acces la adevăr, la cunoaștere, la lumină atunci când cel ce visează descoperă o ascunzătoare. Este pregătit, în realitate de data aceasta, să găsească soluția, cheia unui mister, să înțeleagă cauzele unei situații problematice. Sat, oraș Mediul joacă adesea un rol preponderent în simbolistica visului. Astfel, semnificațiile date sunt diametral opuse dacă acțiunea se derulează la țară sau, dimpotrivă, într-un oraș. Proverbul englezesc «Dumnezeu a făcut satul
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
savana, cu vegetația specifică, cu riturile animiste, simbolizează partea arhaică a psihicului și indică faptul că situația face apel la dimensiunea instinctuală; în funcție de scenariu, această animalitate îl sperie sau îl atrage pe cel ce visează; - Asia are o semnificație de mister și de spiritualitate; cel care visează este angajat într-un proces de transformare interioară; - simbolismul Oceaniei poate fi legat de cel al Americii și al Europei (Australia modernă), fie de cel al Africii (aborigenii). Cel care visează se poate găsi
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
pierde culoarea, devenind transparentă. Albastrul nu poate fi cuprins, atins, posedat. Dintre toate culorile, albastrul este cel mai imaterial și cel mai schimbător. Suportă variații infinite, se deschide până la transparență sau se închide până la o opacitatea totală. Alternează claritatea și misterul. Aceste proprietăți indică faptul că albastrul simbolizează mentalul. El nu evocă pulsiunile, asemenea culorii roșii, care este opusul lui complementar, dar exprimă gândirea logică și rațională, la fel ca facultatea de abstractizare și imaginația. Reprezintă conștiința individuală. Modificările lui neîncetate
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
și al înălțării. La modul general, are o semnificație negativă de cădere, în Occident, iar în Orient una pozitivă de perfecțiune. În vise, este adesea revelator pentru dimensiunea ascunsă a ființei sau a unui element, a neliniștii pe care acest mister o sugerează. Negrul indică obligația de a căuta, de a merge dincolo de aparențe, de a înfrunta teama de necunoscut. Portocaliu Prin amestecul de roșu (foc fizic) și galben (foc spiritual), portocaliul materializează uniunea psihosomatică, armonia dintre jos și sus și
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
deciziilor. Evantai Semnificația evantaiului este dublă: - dacă mâna care îl ține îl agită, el permite circularea energiilor și recuperarea suflului creator; sporește astfel posibilitățile ce i se oferă subiectului (un evantai larg); - dacă este ținut nemișcat în fața ochilor, exprimă secretul, misterul, disimularea și se împletește cu simbolistica măștii (vezi acest cuvânt). Dezvăluie o atitudine rezervată, poate chiar o mască de lealitate și de sinceritate. Excremente, deșeuri, gunoaie Excrementele au același simbolism ca și deșeurile, gunoaiele, canalele de scurgere, coșurile de gunoi
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
Când Cel Preaînalt împărțea popoarele, când îi împărțea pe fiii oamenilor, el a fixat hotarele popoarelor după numărul fiilor lui ’ēl (adică Dumnezeu). Căci moștenirea Domnului este poporul său, Iacob este partea lui de moștenire. Iată deci cum se explică misterul unei fraze care în textul ebraic tradițional nu are nici un sens. Inițial se referea la o formă de henoteism: fiecare popor era încredințat unei divinități (în ebraică expresia „fiul lui X” are deseori sensul de „individ din categoria X”), însă
Israel în timpurile biblice : instituții, sărbători, ceremonii, ritualuri by Alberto Soggin () [Corola-publishinghouse/Science/100992_a_102284]
-
Blandiana, cu care este congener prin obârșie și prin afinități. „Primitiv modern” (Marian Popa), P. este un poet tradiționalist prin materialul inspirației și modernist prin imagerie și poetică. Nostalgia vârstei edenice a copilăriei, atmosfera cântecelor și poveștilor din satul natal, misterele pământului și ale cosmosului, percepția tragică a condiției omului contemporan, sfâșiat între magia imaginarului țărănesc și „jungla marilor orașe”, reprezintă tot atâtea trasee de conectare la o tradiție care coboară până la Lucian Blaga și Octavian Goga. Nu sunt de ignorat
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288831_a_290160]
-
hârtie. Expresia nu este însă deloc tradițională. Un ecou din Poemele luminii ale lui Blaga străbate versurile albe ale lui P., în spatele cărora se deslușesc contururile grave ale unor interogații, spaime și neliniști ale veacului. Discursul se deschide, astfel, spre misterele cosmosului, simplitatea mecanismelor poetice neputând crea imagini bucolice sau tablouri idilizante, ca în poezia lui Nichifor Crainic ori în versurile lui V. Voiculescu. Anul 1968 anunță o „erupție” pentru scriitor, însemnând apariția a cinci volume în numai trei ani, hotărâtoare
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288831_a_290160]
-
în sinea lucrurilor nu echivalează cu un act de cunoaștere metafizică. Distinct este tocmai sentimentul de abis, de întuneric, de neant chiar, pe care îl comunică lirica sa. Energetismul, enorm, ia forma unor stări de mirare sau de întrebare în fața misterelor lumii, steaua începând să fie un termen de referință. Versul din Frunze, pomi, arbori (1968) nu reușește să iasă din siajul anterior, balastul descriptivo-baladesc fixând, mai mult decât era cazul, imaginea poetului în spațiul tradiționalismului, din care evadează abia în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288831_a_290160]
-
P. își strânge toate fațadele discursului, de unde forța de impact care i-a propulsat numele în prim-planul liricii românești. Stelele fixe îi clasicizează de fapt lirica, iar autorul își găsește în imaginea astrelor nemișcate simbolul privilegiat al tuturor acelor mistere către care trimite fie prin argheziene interogații, fie prin blagiene tăceri. Puritatea expresivă a versului generează senzația unor structuri armonice în straturile de adâncime ale textului, semn sigur al deplinei stăpâniri a materiei poetice. Anii de după apariția cărții Stelele fixe
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288831_a_290160]
-
au confruntat cu aceste întrebări într-o formă sau alta. Ce îmi propun eu este să le prezint din mai multe unghiuri de vedere. În primul rând, utilitatea extraordinară a matematicii în științele naturale este ceva ce se învecinează cu misterul, și nu există nicio explicație rațională pentru asta. În al doilea rând, tocmai această stranie utilitate a noțiunilor matematice ridică întrebări asupra unicității teoriilor noastre fizice. Pentru a stabili primul aspect, acela că matematica joacă în mod irezonabil un rol
by VIOREL BARBU [Corola-publishinghouse/Science/1112_a_2620]
-
care au rămas în inconștient. În această a doua perspectivă, toate combinațiile s-ar forma ca urmare a automatismului eului subliminal, dar numai cele care ar fi interesante ar pătrunde în câmpul conștient. Iar acest lucru rămâne încă un mare mister. Cum se face că, printre miile de produse ale activității noastre inconștiente, există câteva invitate să pășească pragul înăuntru, în timp ce altele rămân pe dinafară? Oare doar întâmplarea să le confere acest privilegiu? Evident că nu; de exemplu, dintre toți stimulii
by VIOREL BARBU [Corola-publishinghouse/Science/1112_a_2620]
-
50 e.n.), rabin eretic din Alexandria, considerat de ivriți ca cel mai mare gînditor iudeu, a continuat conspirația strămoșilor săi Onias, Iason și Me-nelas, urmărind să contopească într-un singur sistem religios cultul esenilor/geților, mozaismul, platonismul, pitagorismul, stoicismul și misterele religiei grecești iar noua dogmă să fie slujită de preoții ivriți și îmbrățișată de toate civilizațiile din jurul Mediteranei dar nu numai. Dar textele arată clar că a dorit în realitate să impună mozaismul printr-o reinterpretare personală, ca unică religie
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
de la cuvîntul ebraic nahash care înseamnă șarpe, dar își mai spuneau și gnostici pentru că numai ei înțelegeau adevăratele profunzimi ale cunoașterii. Mai spune despre aceștia că își bazau dogma pe idei luate din filozofia greacă și de la cei care propovăduiau misterele, adică din cultul cabirilor sau religia geților ca să înțelegem noi cum vine învîrtitura. După cum se vede, hoția încă nu devenise o taină sacră iar iudeo-creștinismul nu avea nici puchi la ochi! La această sectă, șarpele era simbolul cunoașterii adevărate prin intermediul
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
ereziilor scrisă pe la anul 220 spune despre naaseeni că preoții și conducătorii acestora pretindeau a cunoaște toate adîncurile înțelepciunii și de aceea și-au spus gnostici. Ei și-au adunat aceste înțelepciuni din Inițierile grecilor și negrecilor dar și din Mistere și Oracole. Purtătorul de antereu iudeo-creștin, clocotind de venin împotriva acestora se chitește și își zice în sine: ,,să vedem cum, prin strîngerea laolaltă a Misterelor tainice ale tuturor neamurilor despre care nu trebuie să se vorbească...” se va pune
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
Ei și-au adunat aceste înțelepciuni din Inițierile grecilor și negrecilor dar și din Mistere și Oracole. Purtătorul de antereu iudeo-creștin, clocotind de venin împotriva acestora se chitește și își zice în sine: ,,să vedem cum, prin strîngerea laolaltă a Misterelor tainice ale tuturor neamurilor despre care nu trebuie să se vorbească...” se va pune capăt ereziilor. Vedem că ivritul este înverșunat asupra scrierilor ce vin de la Neamuri iar făcăturile lor sînt singurele adevăruri pe care trebuie să le înghită lumea
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
frigieni, cei pe care Helios i-a văzut prima dată răsărind așa cum fac pomii; sau dacă Arkadia l-a născut pe Pelasgos, mai bătrîn decît Luna; sau Eleusis pe Diaulos, locuit în Raria; sau Lemnos pe Kabeiros prunc frumos al misterelor inefabile...”. Textul arată că chiar cei mai turbați ivriți otrăviți de fana- tismul fariseilor și care cloceau iudeo-creștinismul, erau într-o mare încurcătură pentru că știau de alte popoare divine mult mai vechi decît ei - pelasgii și cabirii adică geții - ce
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
cult monoteist al geților iar memoria colectivă a popoarelor încă mai funcționa, pînă ce au apărut generațiile îndobitocite în iudeo-cretinism. Mai avem alt izvor tot din surse mozaice privind identitatea țării Magog pe care Ioan ne-o prezintă drept marele mister revelat numai lui în ceruri! În Apocriful genezei, coloana XVll, 16 găsim următoarele: ,,Și lui Gomer i-a dat primele ținuturi spre miază-noapte pînă la fluviul Tina și dincolo de el lui Magog.’’ Fluviul Tina este vechiul Tanais sau Donul de
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]