2,430 matches
-
trag imediat brațul drept de sub mijlocul ei, ridicîndu-l, gata să-i astup gura cu palma. Dar ea nu strigă. Stă cu gura deschisă, răsuflînd adînc și rar. Ochii ei, obosiți, privesc un timp palma mea desfăcută, apoi se închid încet, împreunînd iarăși genele răsfrînte, ca de păpușă. Unde te-am mai văzut?", o întreb în gînd, săltîndu-mi puțin pieptul. Eliberat de greutate, pieptul Cristinei se umple cu aer, pe care îl expiră ca pe un oftat adînc. "Sărmană căprioară!", izbucnește în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
Patta era un om cu dispoziții sufletești limitate, fiecare ușor de identificat, iar aceasta era una pe care Brunetti trebuia s-o interpreteze cu grijă. Când intră În biroul lui Patta, Își găsi superiorul stând În spatele mesei goale, cu mâinile Împreunate În fața sa. De obicei, Patta făcea Încercarea de-a crea aparența sârguinței, chiar dacă era vorba doar de un dosar gol În fața sa. Astăzi nu era nimic, doar o față serioasă, unii ar fi putut spune chiar solemnă, și o pereche
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
lungă și-ncurcată, ca din halima, în care reginele să măritau, regii se însurau și fanții îmblau înamorați, poveste căria nu-i mai dădeau de capăt până ce nu-ncetau, apăsați de somn. Dar somnul lor! Înainte de a dormi ea își împreuna mînile și, pe când stelele albe sunau în aeriane coarde rugăciunea universului, buzele ei murmura zâmbind, apoi capul ei, palid de suflarea îndulcită a nopții, cădea pe perine. Cine ar fi văzut-o astfel! Nimene - nu mai el, ce acoperea brațul
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
pentru el o pregătire la creștinism, evul mediu era plantarea lui, iară vremile viitoare vor face din pământ grădina Domnului. Astfel biblia era sâmburul întregei manieri de a privi lumea și a cugetărilor lui. Știința pozitivă o știa s-o împreune cu învățăturile bibliei foarte ușor și cu multă isteție - nu așa însă ideile speculative ale celor noi. Acestea erau pentru el erezii păgânești. El zicea că învățăturile a nici unei științe pozitive nu dau omului dreptul și pretextul de a se
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
Gândește întîi că artistul e un inel dintr-un șir întreg de oameni ce l-au preces, apoi că stă într-o societate. El răsună în arie durerea celor ce l-au preces, fără cari el n-ar fi fost, împreunată cu a celora ce sânt De ce plâng oamenii auzindu-l? Pentru că simt că el e o resunițiune * a lor. Cine nu-i cuprins în această resunițiune * nu plânge... nu are sens pentru [el] acea arie. Cugetați [la] o copilă bogată
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
lacrimi, văzând-o atât de pierdută. Îi stătu dinainte clipă de clipă și nu știu ce să-i mai facă, sfâșiată de o dorință arzătoare de a-i readuce lumina în priviri. Luana își găsi bunica așezată pe un scaun, cu mâinile împreunate în poală, schimbată, bătrână, așa cum n-o mai văzuse până atunci. În ochii ei, Bica fusese, întotdeauna, tânără. La patruzeci de ani, la cincizeci, la șaptezeci de ani. Împlinise optzeci și doi, nu mai ieșea din casă, nu voia să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
de pe vremea burlăciei. Se ridica din așternutul instinctelor cu un gust amar, sufocat de un dor și mai aprig pentru ființa care-i stăpânea inima, gândurile și orice simțământ. O voia doar pe Luana, se sufoca la amintirea ei, își împreuna seara mâinile cerând acelui ceva, în care ea credea cu atâta tărie, să i-o aducă înapoi. Departe de-a înțelege ce e în sufletul lui, prietenii insistau să-l scoată în lume, să-l pună în fața realității crezând că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
de piatră, ea se îndreptă spre ușă. Îmi voi strânge lucrurile... Vă doresc să aveți parte de tot binele din lume. Stai jos, Luana. Nu era convinsă că fusese vocea lui dar se întoarse și se așeză spășită, cu mâinile împreunate în poală, ca o babă bisericoasă în Casa Domnului. Așteaptă, o secundă, să mă adun. Aștept. Bărbatul își frecă fruntea cu putere, strânse grămadă hârtiile de pe masă și se uită iarăși la ea. Ochii lui căutau să-și adune fărâmele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
și puternicul rege părea deja stafidit și sfrijit. Frumoasa și nefericita regină era umflată și diformă precum un burduf gata să plesnească, complet acoperită de un mucegai cenușiu. Am zărit chiar și scramasax-ul pe care regele îl ținea în mâinile împreunate pe pântece, precum și aurul fibulei de pe mantie și al crucii cusute pe tunică în dreptul inimii. Aproape nimic însă din lucrurile reginei, căci sub văl totul era tăinuit de acel soi de mușchi. Până și rochia, pe care mi-o aminteam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
care tot pomenești? I-am povestit istoria biblică, și el, de obicei fermecat de viețile sfinților, a răbufnit: - Noi nu avem un zeu atât de crud. S-a întors să se uite după Bovo, care de-acum sforăia cu mâinile împreunate sub cap. S-a uitat la picioarele lui goale, murdare, cu bătături și cu pielea ca tovalul. - Asta nu prea se deosebește prin viața pe care o duce de Iov, dar Dumnezeul tău l-a cam dat uitării, și, după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
Rodoald și la Grimoald, nepoții lui Gisulf. Dar și mai hotărâtor a fost că inima lui s-a neliniștit ca un mânz primăvara atunci când a văzut-o pe Gaila. Ca toți băieții longobarzi, și el a fost îmboldit să se împreuneze cu sclave, imediat ce a ieșit din pubertate, însă nu s-a îndrăgostit niciodată. Încât aerul său serios și purtarea severă se îmblânzeau și se preschimbau în voioșie în tovărășia verilor, dar dispăreau cu totul în prezența Gailei. În acele clipe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
veți fi cruțați. Veți veni cu noi până la hotarele noastre ca ostatici, iar acolo veți fi eliberați și veți putea să vă întoarceți la voi acasă. Ea a primit din partea mea și făgăduința căsătoriei, și în noaptea asta ne-am împreunat, dându-i plăcerea pe care o dorea. Romilde mi-a mai cerut să cruț și orașul, ceea ce n-am putut să fac. Răsplata pentru neputința mea va fi aceasta: Romilde nu va avea un singur soț, ci două sute. Zicând acestea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
instrument aducător de moarte, a spus calm Cipriano. Patriarhul Fortunato a încercat să se calmeze, i-a încredințat spada Grimoald și a spus: - Am luat înapoi ceea ce era al meu. Lipsește doar scaunul evanghelistului Marcu. Unde e? Cipriano și-a împreunat mâinile pe piept, ca și cum s-ar fi pregătit pentru o convorbire liniștită, și i-a răspuns laconic: - Eretic ce ești, nu-ți ajunge că ți-ai spurcat mâinile cu aurul și cu argintul catolicilor bizantini? Fortunato, roșu de mânie, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
și-a dat seama de înspăimântătoarea decădere a poporului său în privința natalității și m-a asigurat că intenționa să propună din nou acest lucru când vremurile aveau să fie mai favorabile. Problema îl privea și ca persoană. Căci, deși se împreuna cu Gaila zi de zi, aceasta nu reușea să prindă rod. Când mi-a îngăduit să decorez palatul cu un mobilier mai comod și mai puțin rudimentar, am reușit să fac să se-ntoarcă la Brescia din ținuturile bizantine o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
-le străbătute de umbrele tremurătoare, de la torță și de la tăciunii aprinși din vasele de încălzit. - Accept propunerea ta, a spus Rotari. Gundeperga nu s-a arătat prea încântată și a rostit glacial precum aerul încăperii: - Există câteva condiții. Te vei împreuna cu mine vreme de douăsprezece luni; dacă în acest răstimp nu voi da naștere unui băiat și nici nu voi rămâne grea, unirea noastră va rămâne doar un acord, și n-ai să te mai culci cu mine. În această
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
dacă în acest răstimp nu voi da naștere unui băiat și nici nu voi rămâne grea, unirea noastră va rămâne doar un acord, și n-ai să te mai culci cu mine. În această perioadă va trebui să nu te-mpreunezi cu vreo altă femeie, după care o să poți face tot ce poftești. Dacă noi doi vom avea un băiat, consiliul ducal va hotărî dacă te va moșteni fiul Gailei sau fiul meu. Dacă noi nu vom avea un prunc, fiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
nu ți-a uitat frumusețea și grația. Eu și fiul tău te implorăm să vii cu noi și să aduci cu tine primăvara în negura înghețată din Pavia. Rotari își așteaptă nerăbdător grădina în floare. Pentru prima oară am văzut împreunate în ochii unei ființe umane disperarea iubirii și hotărârea neclintită de a-și lipsi de ea iubitul. S-a adresat fiului ei: - Rodoald, du-l de-aici pe Stiliano, căci m-ar putea abate de la hotărârea mea. Tatălui tău spune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
dinainte prima dată, nu mi-am putut masca un gest de dezgust, la care el a spus: - Sunt cam urât, nu-i așa? Răbdare, căci te vei obișnui. Clipă în care ochii lui ageri, surâsul și glasul blând s-au împreunat pentru a așterne un văl de frumusețe peste diformitățile mai sus pomenite. Mi-a fost rușine de nestăpânirea pe care o dovedisem în a-mi da pe față scârba și am spus un lucru pe care nu voiam să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
Să nu-ți fie frică! îngenunchez lângă patul lui sărutându-î mâna, Ești mare acum și înțelegi, fiul meu, ai grijă de tine și, și nu uita ce te-am învățat, mâinile lui slabe, vineții s-au așezat deasupra mâinilor mele împreunate pe patul lui de moarte, tușește acum, se îneacă, și obrajii mei nu vor să-i dea prinosul de lacrimi cuvenit, se scutură de tuse, cum ar trebui să mă port, Doamne?! Vreau să mă călugăresc! vorbesc și eu așteptându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
întreb eu îndurerat, Sunt nevoit s-o fac, în pod plouă, tencuiala se crapă, e făcută din cărămizi de pământ și nu mai ține mult, vreau să extind mănăstirea, trebuie să mă gândesc și la ziua de mâine, cu mâinile împreunate la brâu, în sutana neagră, părintele Varava privește spre viitor, Vreau să deschid și o școală aici pentru tinerii călugări, să fac cunoscută mănăstirea noastră, sunt tot mai mulți copii pe la sate care n-au unde să se ducă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
prin care își atinge domol cu șervetul buzele, despre nerăbdarea de a mă urca pe schelă îi vorbesc, despre, eu mai am încă în farfurie pizza cu ananas, numai eu vorbesc, ea tace acum privindu-mă, cuțitul și furculița ei împreunate în câmpia plată a farfuriei goale, așteaptă, pe fața de masă albă desfășurată palma ei stângă cu degetele subțiri odihnindu-se într-o dulce nepăsare, apoi mâna dreaptă sprijinindu-i tâmpla, ascultându-mă, eu vorbesc, despre biserică iarăși, despre culoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
mi-a poruncit sora mea. Nu vezi că Începe să-l doară În piept ? — Se preface ! am strigat eu. Cum să-l doară ? Doar e mort ! — Nici măcar În mormânt n-am hodină, oftă tata așezându-se pe marginea patului și Împreunându-și mâinile pe genunchi, cum făcea adesea când se gândea la ceva. Vrei și tu un nes ? mă Întrebă sora mea băgând ibricul roșu În găleată și așezându-l pe foc. Adina Dabija 204 Am făcut semn din cap că
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
crescuse. — Hiyoshi, te cheamă mama, spuse Otsumi, băgând capul În magazie. Onaka aprinsese o lumânare În micul altar de pe raft. Într-un mic vas de lemn, așezase câteva boabe de mei și o grămăjoară din sarea adusă de Hiyoshi. Își Împreună mâinile, În rugăciune. Hiyoshi intră, iar mama lui Îi ceru să se așeze. Luă din altar un brici. Hiyoshi o privi cu ochi mari: — Ce vrei să faci? — Îți fac ceremonia de maturitate. Deși n-o putem face oficial, Îți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Își aruncă evantaiul la pământ și strigă: — Moartea este! În timp ce-și Îmbrăca armura, spuse: — Sai, dacă afli că am fost ucis, dă foc castelului imediat. Să ardă până nu mai rămâne nici urmă. Sai lăsă toba jos și, Împreunându-și palmele pe podea, răspunse, fără să ridice capul: — Am Înțeles, stăpâne. — Nagato! Sună din corn! Nobunaga se Întoarse spre citadela interioară, unde locuiau frumoasele sale fiice, apoi către plăcile funerare ale strămoșilor lui. — Cu bine, salută el, cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
mai neînsemnat dușman era tratat cu cea mai mare solemnitate. Cu misteriorul hotar dintre viață și moarte aflat la picioarele lui, orice samurai nu putea să nu se gândească la ceea ce Însemna traiul de războinic. Toți stăteau respectuoși, cu mâinile Împreunate În rugăciune. După ce groapa fu astupată și deasupra ei se Înălță o movilă, ridicară ochii spre un curcubeu minunat care se arcuia pe cerul senin. Pe când oamenii stăteau privind această scenă, În tabără sosi un grup de cercetași care fuseseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]